Νικόλαος Φώσκολος

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Νίκος Φώσκολος, Έλληνας συγγραφέας, μυθιστοριογράφος, σεναριογράφος, κριτικός του θεάτρου, κινηματογραφικός, θεατρικός και τηλεοπτικός σκηνοθέτης, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Νοεμβρίου 1927 όπου και πέθανε [1] στις 30 Οκτωβρίου 2013, στις 7 το πρωί στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός». Η κηδεία του έγινε την Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013, στις 14.30 το μεσημέρι, στον ιερό ναό της Αγίας Μαρίνας Ηλιουπόλεως και τάφηκε στο Κοιμητήριο Ηλιουπόλεως Αττικής.

Ήταν παντρεμένος τρεις φορές [2] και από τον πρώτο του γάμο, με την Καίτη, είχε αποκτήσει το Σπύρο Φώσκολο, σκηνοθέτη και προπονητή μπάσκετ, από το δεύτερο γάμο του με την Έλλη, απέκτησε τη σκηνοθέτη και σεναριογράφο Ντέλλα Φώσκολου, σύζυγο, του επίσης σκηνοθέτη, Λίνου Χριστοδούλου. Ως το τέλος της ζωής του συμβίωνε με την Αντωνία, την τρίτη σύζυγό του.

Νίκος Φώσκολος

Βιογραφία

Κατάγονταν από οικογένεια προσφύγων. Πατέρας του ήταν ο εργοδηγός Ροβέρτος και μητέρα του η πλύστρα Εριφύλη Φώσκολου, ενώ είχε έναν αδελφό. Έζησε τα παιδικά του χρόνια στο Νέο Ηράκλειο, τη Δάφνη κι αργότερα στη Βουλιαγμένη και δούλεψε ως πλανόδιος πωλητής αναψυκτικών και μαραγκός, διαθέτοντας τα χρήματα για την αγορά βιβλίων. Παρακολούθησε μαθήματα Δημοτικού και Γυμνασίου στην Αθήνα και σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Το 1951 αποφοίτησε από τη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών και υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος αξιωματικός στην παραμεθόριο, στα σύνορα με τη Βουλγαρία.

Εργάστηκε ως υπάλληλος στην κρατική ραδιοφωνία κάνοντας εκφωνήσεις, παρουσιάζοντας εκπομπές και περιγράφοντας αθλητικούς αγώνες. Τη δεκαετία του 1960 απασχολήθηκε ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες «Εμπρός» και «Ανεξάρτητος Τύπος», ως καλλιτεχνικός και ρεπόρτερ ελεύθερου ρεπορτάζ, ενώ παράλληλα, έγραφε κινηματογραφική κριτική. Ήταν τακτικό μέλος της Ενώσεως Συντακτών Αθηναϊκού Τύπου και της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Κατά καιρούς εμφανίστηκε σε ταινίες και εκπομπές ως «Κώστας Μαίανδρος», με το οποίο υπέγραψε το σενάριο για την κινηματογραφική κωμωδία «Τζιπ περίπτερο και αγάπη», με πρωταγωνιστές τον Νίκο Σταυρίδη, τον Κώστα Χατζηχρήστο, τον Νίκο Ρίζο και τον Γιάννη Γκιωνάκη, καθώς και στις κινηματογραφικές ταινίες «Ο δολοφόνος που αγαπούσε πολύ» το 1960 και «Η κατάρα της μάνας» το 1962, αλλά και στην τηλεοπτική σειρά του 1982 «Ο αφορισμένος».

Το τέλος του

Ο Νίκος Φώσκολος διακομίστηκε στο νοσοκομείο με ασθενοφόρο του «Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας», [Ε.Κ.Α.Β.], τα μεσάνυχτα της Τρίτης προς Τετάρτη 30 Οκτωβρίου, με συμπτώματα γαστρορραγίας και κρίθηκε απαραίτητη η εισαγωγή του για νοσηλεία. Νοσηλεύτηκε στον 5ο όροφο του νοσοκομείου, στην 3η Παθολογική κλινική, όπου εξέπνευσε λίγες ώρες αργότερα.

Διακρίσεις

Βραβεύτηκε για τις ταινίες του

  • «Οι αδίστακτοι»,
  • «Πυρετός στην άσφαλτο»,
  • «Κοινωνία ώρα μηδέν»,
  • «Κονσέρτο για πολυβόλα», με το κρατικό Βραβείο Σεναρίου.

Τιμήθηκε επίσης από

  • τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας το 2001,
  • την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος για την ταινία «Εν Τούτω Νίκα»,
  • την ΕΡΤ,
  • τους Λάιονς, καθώς και Καλλιτεχνικές Λέσχες, σωματεία και άλλες οργανώσεις.

Εργογραφία

Έγραψε το πρώτο έργο σε ηλικία 17 ετών, το μονόπρακτο «Κωνσταντίνος 5ος ο Πωγωνάτος», το οποίο παρουσιάστηκε αργότερα από την εκπομπή «Ραδιοφωνική Σκηνή της Κυριακής» της κρατικής ραδιοφωνίας. Ασχολήθηκε με τη συγγραφή αστυνομικού μυθιστορήματος και η ραδιοφωνική εκπομπή

  • «Αστυνομικές ιστορίες του Νίκου Φώσκολου», η οποία μεταδίδονταν κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή,

αποτέλεσε το πρώτο ραδιοφωνικό σήριαλ και στη συνέχεια αποτέλεσε κορυφαία εκδοτική επιτυχία. Έγραψε περί τα 10 θεατρικά και πολλά ραδιοφωνικά έργα καθώς και το σενάριο για περισσότερες από 70 ταινίες, από τις οποίες σκηνοθέτησε τις 14, που οι περισσότερες αποτέλεσαν μεγάλες εμπορικές επιτυχίες, κυρίως παραγωγές της κινηματογραφικής εταιρείας «Φίνος Φιλμς» του Φιλοποίμενα Φίνου, όπου συνεργάστηκε σχεδόν με το σύνολο των πρωταγωνιστών-ηθοποιών της εποχής.

Θεατρικά

  • «Ο θάνατος θα ξανάρθει» το 1959,
  • «Θηλειά στο σκοτάδι» το 1961,
  • «Η μαρκησία του λιμανιού» το 1971,
  • «Σκέψου πριν αγαπήσεις» το 1971,
  • «Ο άγνωστος δολοφόνος» το 1972,
  • «Αρμένικο φεγγάρι» το 1976,
  • «Πόρνες και πόρνες» το 1994.

Κινηματογραφικές ταινίες-σενάριο

  • «Τζιπ περίπτερο και αγάπη» το 1957,
  • «Κρυστάλλω» το 1959,
  • «Τσακιτζής, ο προστάτης των φτωχών» το 1960, με τους Ανδρέα Μπάρκουλη, Γκέλυ Μαυροπούλου, Στέφανο Στρατηγό,
  • «Ο δολοφόνος αγαπούσε πολύ...» το 1960,
  • «Φλογέρα και αίμα» το 1961,
  • «Η κατάρα της μάνας» το 1961,
  • «Ο θάνατος θα ξανάρθει» το 1961,
  • «Αγάπη και θύελλα» το 1961,
  • «Ο Γεροδήμος» το 1962,
  • «Οργή» το 1962,
  • «Η κατάρα της μάνας» το 1962,
  • «Οι διεστραμμένοι» το 1963,
  • «Το κάθαρμα» το 1963,
  • «Όσα κρύβει η νύχτα» το 1963,
  • «Οι σταυραετοί» το 1963,
  • «Έτσι ήταν η ζωή μου» το 1963,
  • «Μάνα γιατί με γέννησες» το 1963,
  • «Η κραυγή» το 1964,
  • «Είναι μεγάλος ο καημός» το 1964,
  • «Ο κράχτης» το 1964,
  • «Χωρίς γονείς κι αδέλφια» το 1964,
  • «Η προδομένη» το 1965,
  • «Βρώμικη πόλις» το 1965,
  • «Δεν μπορούν να μας χωρίσουν» το 1965,
  • «Οι εχθροί» το 1965,
  • «Οι αδίστακτοι» το 1965,
  • «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» το 1966,

ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη σε σενάριο Νίκου Φώσκολου, η οποία είχε προταθεί από την Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών για Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας.

Ελληνικό γουέστερν τοποθετημένο χρονικά την εποχή λίγο πριν την εξέγερση του Κιλελέρ με πρωταγωνιστές το Μάνο Κατράκη, το Γιάννη Βόγλη και το Νίκο Κούρκουλο. Στο τέλος της ταινίας υπάρχει ένα επιμύθιο: «Σε λίγα χρόνια η γη της Θεσσαλίας μοιράστηκε στους αγρότες. Ζύγωνε ο Πόλεμος για την απελευθέρωση της Μακεδονίας και ο Ελευθέριος Βενιζέλος διακήρυττε: «Σκλάβοι δεν θα μπορούσαν να ελευθερώσουν σκλάβους»».

  • «Η αχάριστη» το 1966,
  • «Ο άνθρωπος που γύρισε από τον πόνο» το 1966,
  • «Δάκρυα για την Ηλέκτρα» το 1966,
  • «Κατηγορώ τους ανθρώπους» το 1966,
  • «Κοινωνία ώρα μηδέν» το 1966,
  • «Ο κατατρεγμένος» το 1966,
  • «Κονσέρτο για πολυβόλα» το 1967, για την ταινία είχε λάβει τρία βραβεία και ένα κρατικό Βραβείο Σεναρίου.

Η ταινία γυρίστηκε με διαταγή του Γενικού Επιτελείου Στρατού, [Γ.Ε.Σ.], λίγο καιρό μετά την επιβολή του καθεστώτος της 21ης Απριλίου [3], με πρωταγωνιστές την Τζένη Καρέζη, το Μάνο Κατράκη και τον Κώστα Καζάκο.

  • «Ο μεθύστακας του λιμανιού» το 1967,
  • «Πυρετός στην άσφαλτο» το 1967,
  • «Οι σφαίρες δε γυρίζουν πίσω» το 1967,
  • «Το παρελθόν μιας γυναίκας» το 1968,
  • «Η λεωφόρος του μίσους» το 1968,
  • «Αγάπη και αίμα» το 1968,
  • «Όταν η πόλις πεθαίνει» το 1969,
  • «Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα» το 1969,
  • «Ορατότης μηδέν» το 1969,
  • «Ο πρόσφυγας» το 1969, με τους Γιώργο Φούντα, Καίτη Παπανίκα, Μάνο Κατράκη και Ελένη Ζαφειρίου,
  • «Η λεωφόρος της προδοσίας» το 1969,
  • «Υπολοχαγός Νατάσσα» το 1970 [4].

Έγχρωμη ελληνική δραματική ταινία με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, που αποτέλεσε ταινία την ταινία με τα περισσότερα εισιτήρια, έως το 1999.

  • «Η ζούγκλα των πόλεων» το 1970,
  • «Εν ονόματι του νόμου» το 1970,
  • «Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα» το 1970, με την Μάρθα Καραγιάννη,
  • «Ο μεγάλος ένοχος» το 1970,
  • «Αυτοί που ξέχασαν τον όρκο τους» το 1971,
  • «Φρενίτις» το 1971,
  • «Εσχάτη προδοσία» το 1971,
  • «Ο δρόμος των ηρώων» το 1971,
  • «Κατάχρησις εξουσίας» το 1971,
  • «Με φόβο και πάθος» το 1971,
  • «Αγάπησα έναν αλήτη» το 1971,
  • «Έρωτας και προδοσία» το 1972,
  • «Αιχμάλωτοι του μίσους» το 1972,
  • «Οι γενναίοι πεθαίνουν δυο φορές» το 1973,
  • «Τα χρόνια της οργής» το 1973,
  • «Έξοδος κινδύνου» το 1980,
  • «Δεκαεπτά σφαίρες για έναν άγγελο» το 1981,
  • «Κατάσκοπος Νέλλη» το 1981,
  • «Άγρια νειάτα» το 1982,
  • «Το κόκκινο τρένο» το 1982,
  • «Ο στόχος» το 1983,
  • «Θύρα 7 η μεγάλη στιγμή» το 1983.

Στην ταινία, πραγματοποίησε τη μοναδική του εμφάνιση ως ηθοποιός, ενσαρκώνοντας τον Νικ Σοτοβότσε Καμπανέλα, που, σύμφωνα με το σενάριο, ήταν ο άνθρωπος που έστησε ενέδρα και οδήγησε στον θάνατο τον πρωταγωνιστή Γιώργο Πετρόχειλο.

Τηλεοπτικές παραγωγές

  • «13ο ανακριτικό γραφείο» το 1971 στο τότε Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας Τηλεοράσεως,
  • «Άγνωστος Πόλεμος» το 1971, στην τότε Υπηρεσία Ενημερώσεως Ενόπλων Δυνάμεων, [Υ.ΕΝ.Ε.Δ.], που είναι η σειρά με παγκόσμιο ρεκόρ (92%) θεαματικότητας, που εκτυλίχτηκε σε 226 επεισόδια, με πρωταγωνιστή τον Άγγελο Αντωνόπουλο, στο ρόλο του «συνταγματάρχη Βαρτάνη»,
  • «Εν Τούτω Νίκα», το 1973 στην Υ.ΕΝ.Ε.Δ., με τον Κώστα Καρρά στον ρόλο του Μεγάλου Κωνσταντίνου,
  • «Ρωμανός Διογένης: Πορφύρα και Αίμα» το 1977,
  • «Έξοδος κινδύνου» το 1978,
  • «Κραυγή των λύκων» το 1981,
  • «Ο αφορισμένος» το 1982,
  • «Ρωμανός Διογένης»,
  • «Λάμψη».

Το πρώτο της επεισόδιο προβλήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 1991 και κάλυψε διάστημα 14 χρόνων έως τις 29 Ιουλίου 2005, ενώ το 1995 καταγράφηκε στο βιβλίο των ρεκόρ Guinness, ως η μακροβιότερη ελληνική τηλεοπτική σειρά. Προβλήθηκε σε 3.457 συνέχειες, οι διάλογοι της κάλυψαν 150.000 σελίδες, στη διάρκεια της διαδραματίστηκαν 190 περίπου ιστορίες, ενώ συμμετείχαν 1.500 ηθοποιοί και για την παραγωγή της εργάστηκαν επτά σκηνοθέτες.

  • «Καλημέρα Ζωή» το 1993, τηλεοπτική σειρά που κάλυψε διάστημα 13 χρόνων έως το 2006 και προβλήθηκε σε 3.179 συνέχειες.
  • «Εις θάνατον» το 1997.

Βιντεοταινίες

  • «Άγνωστος πόλεμος 1: Καταδικασμένη σε θάνατο» το 1986,
  • «Άγνωστος πόλεμος 2: Ο άνθρωπος με τα δυο πρόσωπα» το 1986, με πρωταγωνιστές τους Άγγελο Αντωνόπουλο, Μαρία Αλιφέρη και στη συνέχεια Τόνια Καζιάνη.
  • «Η γυναίκα της πρώτης σελίδας» το 1987,
  • «Μαρκησία του λιμανιού» το 1987,
  • «Εκείνη η γυναίκα» το 1988,
  • «Θανάσιμο δίλημμα» το 1989,
  • «Ο σύντροφος και ο μπάτσος» το 1989,
  • «Το παίζω σε πολλά κρεβάτια» το 1989,
  • «Άβε Μάφια... Εθνική ακαδημία απατεώνων» το 1989.

Τηλεοπτικές εκπομπές

Σκηνοθέτησε κατά καιρούς τις τηλεοπτικές εκπομπές

  • «Μουσικός καθρέφτης» το 1971 στον τηλεοπτικό δίαυλο τότε Ε.Ι.Ρ.Τ.,
  • «Ποίησις και μελωδία» το 1971 στο Ε.Ι.Ρ.Τ.,
  • «Μην το πετάς» το 1982 στην Ε.Ρ.Τ.,
  • «Το σήριαλ των σήριαλ» το 1991 στην ΕΤ1,
  • «Με τα μάτια της Έλλης» το 1999 στον ΑΝΤ1,
  • «Ανατροπή» το 2000 στο Mega,
  • «Σε χρόνο TV» το 2005 στην ΕΤ1.

Εκδόσεις

  • «Ποτέ ξανά», εκδόσεις Λιβάνης [5],
  • «Η 11η Μέρα»,
  • «Private War», το οποίο αναφέρεται στην περίοδο της Γερμανίας του Αδόλφου Χίτλερ.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Διαβάστε τα λήμμτα

Παραπομπές