Αριστομένης Αντωνακέας

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

O Αριστομένης Αντωνακέας, Έλληνας εθνικιστής ανώτατος αξιωματικός του Πυροβολικού με το βαθμό του Υποστρατήγου ε.α., αντιστασιακός την περίοδο της κατοχικής περιόδου στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου, συγγραφέας και αρθρογράφος, γεννήθηκε το 1921 στην Τρίπολη του νομού Αρκαδίας και πέθανε τα ξημερώματα της 13ης Φεβρουαρίου 2006 στο 401 Στρατιωτικό νοσοκομείο στην Αθήνα.

Τίτλος βιβλίου

Βιογραφία

Πατέρας του ήταν ο εθνικιστής Νικόλαος Αριστομένη Αντωνακέας [1] [2], αξιωματικός και μετέπειτα νομάρχης Θεσπρωτίας στη διάρκεια του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά. Μητέρα του ήταν η Παρασκευή και αδέλφια του, ο στρατηγός Ιωάννης Αντωνακέας [3] και ο Κωνσταντίνος, Μηχανικός και αγωνιστής της Εθνικής αντιστάσεως. Η οικογένεια Αντωνακέα κατοικούσε στην οδό Πόρου 31 στην Αθήνα.

Ο Αριστομένης μετά την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών εισήλθε το 1938, στη Σχολή Ευελπίδων από την οποία εξήλθε με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού Πυροβολικού, ως απόφοιτος της Τάξεως 1940 Β' και συμμετείχε στους Ελληνοϊταλικό και Έλληνογερμανικό πολέμους του 1940-41, ως Ουλαμαγός και ως Αξιωματικός Βολής Πυροβολαρχίας του Β' Συντάγματος Πεδινού Πυροβολικού, υπό τις διαταγές του αντισυνταγματάρχη Αναστασίου Καλφιώτη. Στη συνέχεια πολέμησε εναντίον των Γερμανών στην Φλώρινα και στην θέση Κλειδί, όπου ο Ελληνικός στρατός αντιμετώπισε τη Γερμανική Μεραρχία «Φρουρά του Αδόλφου Χίτλερ» με αρχηγό τον Ζεπ Ντήντριχ. Στη μάχη του Κλειδιού υπήρξαν τεράστιες απώλειες και από τις δύο πλευρές, όμως οι Ελληνοαγγλικές δυνάμεις υποχώρησαν και ο Ντήντριχ αφού έκοψε την Ελληνική στρατιά στα δυο, έφτασε μέχρι το Μέτσοβο όπου υπεγράφη η συνθηκολόγηση.

Κατοχή

Στη διάρκεια της Κατοχής ο Αριστομένης Αντωνακέας συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση, ως μέλος Εθνικών Οργανώσεων Αντιστάσεως εσωτερικού, όπως οι μοναρχικές οργανώσεις «Εθνικοκοινωνική Επανάστασις» [Ε.Ε.], ηγετικό στέλεχος της οποίας ήταν ο πατέρας του, και Οργάνωση «Χ» [4] καθώς και Συμμαχικών Οργανώσεων Πληροφοριών και Δολιοφθοράς. Δραστηριοποιήθηκε ως επικεφαλής ενόπλου ομάδος περιφρουρήσεως [5] για μέλη της οργανώσεως που ασχολούνταν με την αναγραφή συνθημάτων ενώ συμμετείχε στην έκδοση της παράνομης εφημερίδας με το όνομα «Επαναστάτης» [6], ενώ έδρασε ως σύνδεσμος μεταξύ της «Ε.Ε.» και της «Χ» του Γεωργίου Γρίβα, το Δεκέμβριο του 1942. Τον Νοέμβριο του 1943 καταζητούνταν από τις Γερμανικές αρχές κατοχής και προκειμένου να αποφύγει τη σύλληψη, αποπειράθηκε να διαφύγει στη Μέση Ανατολή, μαζί με άλλους 25 αξιωματικούς, όμως συνελήφθη από άνδρες του ΕΛΑΣ και διαπομπεύτηκε σε διάφορα χωριά με τις κατηγορίες του «..προδότη του λαϊκού αγώνα, εχθρού του λαού και πουλημένου στην αγγλική λίρα και τον βασιλιά». Στη συνέχεια στις 7 Ιανουαρίου 1944 και πριν παραπεμφθεί σε δίκη ενώπιον του ανταρτοδικείου στη Στενή Ευβοίας, δραπέτευσε και διασώθηκε από τη βέβαιη δολοφονία του.

Μεταφορά στη Γερμανία

Επιστρέφοντας στην Αθήνα, συγκρότησε τον Ιανουάριο του 1944, ειδική ομάδα πληροφοριών και κατασκοπείας, στην οποία συμμετείχαν και οι Κωνσταντίνος Μανδέλλος, ασυρματιστής της ομάδος, Κίμων Μανδέλλος και Περικλής Ντατσόπουλος, με σκοπό τη συλλογή πληροφοριών περί του εχθρού και μετάδοση τους στο Συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής. Ο ασύρματος της οργανώσεως είχε εγκατασταθεί στο σπίτι του Κίμωνα Μανδέλλου στην οδό Καλλιδρομίου στην Αθήνα, όμως χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα, καθώς η επικοινωνία με το Αρχηγείο της Μέσης Ανατολής διεκόπηκε μετά την ασθένεια του ασυρματιστή. Στις 17 Μαρτίου 1944 συνελήφθη ο Αριστομένης Αντωνακέας [7] μετά από προδοσία, από τη Μυστική Γερμανική Στρατιωτική Αστυνομία [G.F.P], όμως πρόλαβε και έκαψε το κείμενο του με τίτλο «Η Γερμανία πρέπει να ισοπεδωθεί». Ως κρατούμενος υποβλήθηκε σε βασανιστήρια και στη συνέχεια καταδικάσθηκε σε θάνατο για κατασκοπεία, στην αίθουσα του συλλόγου «Παρνασσός», όπου έδρευε εκείνα τα χρόνια το Έκτακτο Γερμανικό Στρατοδικείο. Φυλακίστηκε και λίγο αργότερα, με την ευκαιρία μιας Γερμανικής νίκης, η ποινή του μετατράπηκε σε δεκαπενταετή ειρκτή κάθειρξη και στις 6 Ιουνίου του ίδιου έτους μεταφέρθηκε από τις φυλακές Αβέρωφ στις Γερμανικές φυλακές ειρκτής του Μπράντεμπουργκ [Brandenburg], αλλά και στρατόπεδα συγκεντρώσεως, μεταξύ τους κι εκείνο του Νταχάου, όπου παρέμεινε έγκλειστος μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Λίγο μετά το μεσημέρι της Παρασκευής της 27ης Απριλίου 1945, κι ενώ η διοίκηση των φυλακών τις είχε εγκαταλείψει, ο κομμουνιστικός στρατός απελευθέρωσε τους 3.600 περίπου κρατούμενους. Ο Αντωνακέας έγραφε στο ημερολόγιο του εκείνες τις μέρες: «...Η ώρα ήτο 4.15΄ακριβώς- ηκούσθησαν φωναί. Εστρέψαμε προς το μέρος από όπου ήρχοντο αι φωναί ...{...}.... Είδαμε Ρώσους στρατιώτας εντός της φυλακής και μερικούς καταδίκους να φωνάζουν από χαρά. Αρχίσαμε να φωνάζουμε με όλη την δύναμή μας. Εγώ εφώναξα την λέξιν "Ρώσοι", τόσο δυνατά ώστε εφοβήθην προς στιγμήν, μήπως παραφρονήσω. Τα κελλιά ηνοίχθησαν αυτομάτως υπό των εκτός αυτών ευρισκομένων Ελλήνων και λοιπών κρατουμένων. Όλοι ετρέξαμε εις το ισόγειον των φυλακών, ...[...}... Εις Ρώσος ανήλθεν επί ενός κιβωτίου πλήρους άμμου και κάτι έλεγε και όλοι, χωρίς να εννοούμε τίποτε ζητοκραυγάζαμε. ...{...}... Εξήλθαμε αμέσως έξω όπου ένα Ρωσικόν άρμα μάχης ίστατο προ της θύρας των φυλακών. ...{...}... Κατόπιν εγώ με πολλούς άλλους απεμακρύνθην της φυλακής, όπως ήμουν, διά να πιστεύσω ότι ήμουν πράγματι ελεύθερος. Κατόπιν επέστρεψα, συνήντησα τον Παπαδόπουλο, ανήλθαμε και πάλιν εις τα κελλιά μας, όπου παρελάβαμεν όλα τα πράγματά μας της φυλακής, εφάγαμε λίγο φαγητόν που υπήρχε εις το κελλί των σερβιτόρων, επήραμε τσιγάρα που υπήρχαν μέσα εις ένα Γραφείον και εγκαταλείψαμε πλέον την φυλακήν...».

Μεταπολεμική δράση

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα στα τέλη Αυγούστου του 1945 και μετά την απελευθέρωση του από τις Γερμανικές φυλακές, εντάχθηκε στον Ελληνικό στρατό και συμμετείχε στις μάχες του [[συμμοριτοπόλεμος|Συμμοριτοπολέμου στις περιοχές των Άγραφων, του Γράμμου και του Βίτσι, ως Διοικητής Ορειβατικής Πυροβολαρχίας, ενώ στις 17 Οκτωβρίου 1948 μαζί με δύο εκ των Μοιρών των Δυνάμεων Καταδρομών, πήρε μέρος στην κατάληψη της κορυφής του όρους Βίτσι, ως Παρατηρητής πυροβολικού. Υπηρέτησε σε μάχιμες μονάδες καθώς και σε Επιτελεία Μεγάλων Μονάδων. Ήταν απόφοιτος της Ανώτατης Σχολής Πολέμου και μετεκπαιδεύθηκε δύο φορές σε Στρατιωτικές Σχολές στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Μεγάλη Βρετανία, σε σχολές του ΝΑΤΟ και της Δυτικής Γερμανίας, ενώ υπηρέτησε στο Στρατηγείο της Νοτιοανατολικής Πτέρυγας του ΝΑΤΟ, στη Νάπολη της Ιταλίας. Αποστρατεύτηκε το 1972 με το βαθμό του Υποστρατήγου.

Διακρίσεις

Ο Αριστομένης Αντωνακέας παρασημοφορήθηκε δεκαοκτώ φορές -μεταξύ τους με το

  • Χρυσό Αριστείο Ανδρείας και με τον
  • Πολεμικό Σταυρό, έξι φορές για την πολεμική του δράση.

Του απονεμήθηκαν παράσημα ξένων χωρών και τιμήθηκε με το

  • Μετάλλιο του Τάγματος Αφανών Ηρώων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, για τις υπηρεσίες του στην Κατοχή, καθώς και το
  • Πιστοποιητικό Πατριώτου του Αρχιστρατήγου των Δυνάμεων Μέσης Ανατολής Sir Bernard Baget.

Διατέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου των αποφοίτων αξιωματικών της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, Τάξεως 1940 Β', καθώς και Α' αντιπρόεδρος της Πανελληνίου Ομοσπονδίας Συνδέσμων αποστράτων αξιωματικών της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων.

Συγγραφικό έργο

Ο Αντωνακέας έγραψε στρατιωτικές μελέτες, ενώ μετέφρασε ανάλογα κείμενα από τα Γαλλικά και τα Αγγλικά. Είκοσι από τις μελέτες του δημοσιεύθηκαν από το 1950 έως το 1956, στο περιοδικό «Γενική Στρατιωτική Επιθεώρηση», στην «Επιθεώρηση Όπλων και Σωμάτων» και στην «Ηχώ πυροβολικού». Ασχολήθηκε με την μελέτη της Ιστορίας και δημοσίευσε πλήθος άρθρων και μελετών στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο, όπως το περιοδικό «Ιστοριογνωσία», με θέματα από τη σύγχρονη πολεμική ιστορία.

Έγραψε και δημοσίευσε τα βιβλία:

  • «Συμμοριτοπόλεμος επιδρομή μισθοφόρων του Σλαυϊσμού διά την υποδούλωσιν της Μακεδονίας και ΟΧΙ ΕΜΦΥΛΙΟΣ πόλεμος» [8], Δεκέμβριος 1993, εκδόσεις «Νέα Θέσις»,
  • «Η ανατίναξις της γέφυρας του Γοργοπόταμου-Ιστορία και Μύθος», Ιανουάριος 1996, εκδόσεις «Νέα Θέσις»,
  • «40 χρόνια αγώνες του ΚΚΕ».

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

  1. ↑ [O Νικόλαος Αντωνακέας ήταν εκδότης και συγγραφέας των βιβλίων «Πολιτική Ιστορία Ελλάδος 1821-1954-Φαυλοκρατία», τρίτομο έργο, και ««Φως εις το σκότος της κατοχής. Εθνική αντίσταση 1941–1944, Ηρωϊσμοί–Αυτοθυσίαι–Αθλιότητες–Προδοσίαι», που εκδόθηκε το 1947 στην Αθήνα. Στην περίοδο της τριπλής Κατοχής της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονα, ήταν ο εκδότης και ο μόνος συντάκτης της εφημερίδος «4η Αυγούστου», της οποίας το 1ο φύλλο εκδόθηκε από τον Ιωάννη Παπανικολάου στο τυπογραφείο του επί της οδού Βορέου 7, ενώ την έκδοση της ανέλαβε στη συνέχεια ο Δημήτριος Τσουρουνάκης. Ο Αντωνακέας συμμετείχε στις εκλογές του 1946 ως υποψήφιος βουλευτής Μεσσηνίας με τον Συνδυασμό Εθνικού Κόμματος Ελλάδος του στρατηγού Ναπολέοντα Ζέρβα και συγκέντρωσε 292 ψήφους.]
  2. ↑ [Έκθεση Δράσεως Οργανώσεως Εθνικοκοινωνική Επανάστασις (Ε.Ε)]
  3. ↑ ["ΕΦΥΓΕ" Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ της ΤΙΜΗΣ και του ΧΡΕΟΥΣ-ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΕΑΣ Εφημερίδα «Ελεύθερη Ώρα», 15 Απριλίου 2013 (ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2022, 11:41').]
  4. ↑ [Ονομαστικός κατάλογος μελών της «Χ» (ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2022, 11:41').]
  5. ↑ [Μέλη των ενόπλων ομάδων που αναλάμβαναν την προστασία όσων ανέγραφαν συνθήματα ήταν -πλην του Αριστομένη Αντωνακέα και οι Σιώρης Γεώργ. Υπολοχαγός Πεζικού, Χρυσοβιτσιάνος Γεράσιμος Ενωματάρχης Χωροφυλακής, Χανιώτης Ευάγγελος Ενωματάρχης Χωροφυλακής, Κουρεμπάς Δημήτριος Ενωματάρχης Χωροφυλακής, Καγκαράς Ελευθέριος, Γκίκας Φώτιος, Γαρυφάλλου Ανδρέας, Τσέκας Πέτρος, Δεστούνης Ηλία, Καμπάνης Ιωάννης, Γραβάνης Κωνσταντίνος, Σταυρόπουλος Ιωάννης, Κατσούκης Αργύριος, Σταθόπουλος Παναγαγιώτης, Παγώνης Ευστάθιος, Γυφτόδημος Δημήτριος, Κιτσίρης Ιωάννης, Πίσχος Αθανάσιος, Πίσχος Κωνσταντίνος, Κατσαούνης Αθανάσιος, Μπουρίτσας Κυριάκος, Κακαβούλης Κωνσταντίνος Ενωματάρχης Χωροφυλακής, Κυπριωτάκης Κωνσταντίνος Χωροφύλαξ, Παντελής Νικόλαος, Τριανταφυλλίδης Βασίλειος, Μαντζώρος, Παπαναστασίου Ηλίας και Πίσχος Γεώργιος.]
  6. ↑ [Η εφημερίδα «Επαναστάτης» εκδίδονταν πολυγραφημένη στο σπίτι της οικογένειας Αντωνακέα, ενώ στη συνέχεια εκτυπώνονταν στο τυπογραφείον του Δημητρίου Τσουρουνάκη, με τη βοήθεια της συζύγου του Ελένης. Εκδόθηκαν συνολικά 356 φύλλα της.]
  7. ↑ [«...Τήν 10-4-44 συνελήφθη παρά της Γερμανικής μυστικής αστυνο­μίας ό Ανθυπολοχαγός πυροβολικού Αντωνακέας Αριστομένης. Τοϋ άπεδόθη κατηγορία επί κατασκοπεία, όπως συνέβαινε συνήθως δι' άπαντα τα μέλη της οργανώσεως, και τούτο διότι οι Γερμανοί είχον τήν έντύπωσιν, ότι ή όργάνωσις έξηρτάτο έκ τοϋ Άγγλικοΰ στρατηγείου τής Μ. Ανατολής. Ούτος κατεδικάσθη είς θάνατον, μετατραπείσης δέ είτα τής ποινής του είς 15ετή είρκτήν μετεφέρθη είς Γερμανίαν....»]
  8. ↑ [«ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΟΛΕΜΟΣ και ΟΧΙ ΕΜΦΥΛΙΟΣ πόλεμος» Ολόκληρο το βιβλίο.]




Ανακτήθηκε από «http://el.metapedia.org/m/index.php?title=Αριστομένης_Αντωνακέας&oldid=118982»