Λευτέρης Πανούσης

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Ελευθέριος Πανούσης, Έλληνας εθνικιστής, μαθηματικός, λογοτέχνης, δόκιμος ιστορικός συγγραφέας και ερευνητής, αρθρογράφος και αναλυτής, εκδότης, ποιητής, δημοσιογράφος, ο κατά γενική ομολογία κορυφαίος «μπλόγκερ» του Πατριωτικού Χώρου στην Ελλάδα, ιδιοκτήτης και διαχειριστής διαδικτυακού τόπου [1] με θέματα που αφορούν ή απασχολούν την ιδεολογία αλλά και την πολιτική έκφραση του εθνικισμού, γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου 1957 στην συνοικία του Γκύζη στην Αθήνα και πέθανε [2] στις 01:00 μετά τα μεσάνυκτα της 28ης Οκτωβρίου 2022 στο σπίτι του στην Αθήνα από καρκίνο του πνεύμονα.

Λευτέρης Πανούσης
Λευτέρης Πανοὐσης.png
Γέννηση: 2 Αυγούστου 1957
Τόπος: Αθήνα, Αττική (Ελλάδα)
Σύζυγος: Διαζευγμένος
Τέκνα: Μία κόρη
Υπηκοότητα: Ελληνική
Ασχολία: Μαθηματικός, λογοτέχνης
αναλυτής, δημοσιογράφος
Θάνατος: 28 Οκτωβρίου 2022
Τόπος: Αθήνα, Αττική (Ελλάδα)

Ήταν παντρεμένος και πατέρας μιας κόρης, όμως με τη σύζυγο του είχαν λύσει το γάμο τους.

Βιογραφία

Ο Λευτέρης παρακολούθησε τα μαθήματα της Δημοτικής και της Μέσης εκπαιδεύσεως στη γενέτειρα του. Υπεβλήθη σε επιτυχείς εξετάσεις και εισήλθε στην Φυσικομαθηματική Σχολή του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών όπου σπούδασε μαθηματικά. Μετά την αποφοίτηση του και την ολοκλήρωση των στρατιωτικών του υποχρεώσεων εργάστηκε ως επιμελητής κειμένων σε εκδοτικούς οίκους των Αθηνών και ασχολήθηκε με την προώθηση επιστημονικών και εκπαιδευτικών συγγραμμάτων. Επί πολλά έτη δραστηριοποιήθηκε ως επιχειρηματίας στο χώρο του βιβλίου διατηρώντας το βιβλιοχαρτοπωλείο «Το Βιβλιόσπιτο», στη συμβολή των οδών Γκύζη και Μομφεράτου, στη γειτονιά που γεννήθηκε και κατοικούσε, στην Αθήνα. Παράλληλα, με την επιχειρηματική του δραστηριότητα, συμμετείχε για δύο χρόνια στον ραδιοφωνικό σταθμό «Κοκκινοσκουφίτσα στα FM», όπου επιμελούνταν και παρουσίαζε εκπομπές λογοτεχνικού περιεχομένου.

Ιδεολογικές απόψεις

Ο Λευτέρης Πανούσης ήταν γεννημένος το ίδιο έτος με τον Νικόλαο Μιχαλολιάκο, τον επικεφαλής του εθνικιστικού κινήματος Χρυσή Αυγή και συνυπήρξαν στην Μαθηματική Σχολή, όπου φοίτησαν το ίδιο χρονικό διάστημα, χωρίς ποτέ να γνωριστούν ή να συμπορευτούν στις ιδεολογικές και πολιτικές τους απόψεις. Όπως ομολογούσε, ο ίδιος ο Πανούσης, ουδέποτε ανήκε στο παραδοσιακό εθνικιστικό κίνημα όμως, επίσης, δεν ανήκε ποτέ στην κομμουνιστική ή οποία άλλη αριστερά και η μόνη σχέση του μαζί της ήταν η δημοσίευση άρθρων του σε αριστερά περιοδικά, όπως ο «Πολίτης», του Άγγελου Ελεφάντη, ή ο κύκλος των «ελευθεριακών κοινοτιστών» ενώ εντρυφούσε στα περιοδικά «Ρήξη», μετέπειτα «Άρδην-Ρήξη» του Γιώργου Καραμπελιά, «Σχολιαστής» και άλλα.

Εθνικιστική δράση

Εντάχθηκε στον πατριωτικό χώρο όταν συνειδητοποίησε «τα σχέδια της Πλανητικής Πανεξουσίας, για την αντικατάσταση των ευρωπαϊκών λαών και την εξαφάνιση του Ευρωπαϊκού πολιτισμού - και δη του Ελληνισμού», κατά την έκφραση του. Σύμφωνα με την απάντηση που έδωσε σε ερώτηση που αφορούσε το ιστολόγιο του:

«....κάμω κάθε καλή προσπάθεια, ώστε το ιστολόγιό μου να επέχει θέσιν «Κρυφού Σχολειού» για τους διωκόμενους εθνικιστές και πατριώτες, συνδυάζοντας [όσο δύναμαι] τη γνώση, την ενημέρωση, την ανάλυση αλλά και την ψυχαγωγία, του σμιλεμένου λόγου. Γι' αυτό και παραθέτω κείμενα, από διάφορα είδη γραφής -ενημερωτικά άρθρα, αναλύσεις, δοκίμια, ποίηση, λογοτεχνία και μπόλικη σάτιρα.».

Ως πατριώτης αρχικά εκφράστηκε μέσα από το εθνικιστικό κίνημα Χρυσή Αυγή και διατηρούσε προσωπική σχέση με τον Νίκο Μιχαλιολιάκο, θεωρώντας την επιλογή του ως τον πλέον πρόσφορο τρόπο αντιστάσεως, δίχως όμως να είναι κομματικό στέλεχος ή να ενταχθεί στους μηχανισμούς του Κινήματος. Στο πλαίσιο αυτό δημοσίευσε σειρά από εκατοντάδες άρθρα ενώ υλοποίησε ραδιοφωνικές παραγωγές και πραγματοποίησε τηλεοπτικές εμφανίσεις. Μετά την διαφωνία του απέσυρε τη στήριξη του από το Κίνημα και άσκησε σφοδρή κριτική «εναντίον του κ. Μιχαλολιάκου και της καμαρίλας του», όμως συμπλήρωνε:

«....Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι όσο ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής, θα βρίσκεται στις φυλακές [αδίκως κατά τη γνώμη μου] να μην ασκήσω καμιά κριτική εναντίον του! Το θεωρώ αντιδεοντολογικό, άνανδρο και χτύπημα κάτω από τη μέση! Απεχθάνομαι το “δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται” και θα το αποφύγω. Όταν ο άνθρωπος βγει με το καλό και ξαναμπεί στην ενεργό πολιτική δράση, τότε μπορεί να τον ξανακριτικάρω. Όχι τώρα όμως… »

Ο Πανούσης, που αυτοπροσδιορίζοταν ως νεοεθνικιστής, υπήρξε ιδρυτικό μέλος του κόμματος ΕΛΑΣΥΝ και προσωπικός φίλος του εθνικιστή βουλευτή και ευρωβουλευτή Γιάννη Λαγού, στο οποίο αναδείχθηκε σε μέλος της Διοικούσης Επιτροπής και ανέλαβε την δημόσια εκπροσώπηση του κόμματος, όμως αποχώρησε για λόγους υγείας καθώς υπήρξε σοβαρή επιδείνωση της, αλλά συνέχισε να στηρίζει το κόμμα αυτό όπως και τα κόμματα «Έλληνες για την Πατρίδα» του Ηλία Κασιδιάρη και Δημιουργία των Θάνου Τζήμερου, ο οποίος ήταν προσωπικός του φίλος, και Φαήλου Κρανιδιώτη, παρά τις πολιτικές και ιδεολογικές τους διαφωνίες. Συχνά φιλοξενούσε τον Ιερό Λόχο 2012, την Ελληνική Λύση, τον καθηγητή Χρίστο Γούδη, τον στρατηγό πρώην ευρωβουλευτή Γεώργιο Επιτήδειο, τον ερευνητή Ησαΐα Κωνσταντινίδη, τον εκδότη Αλέξανδρο Καρρά και τον «Τρίτο Δρόμο», το ΕΝ.Ε.Κ., τον ιστορικό αρχηγό του Πολύδωρο Δάκογλου και τα στελέχη του, ενώ σταθερή επιλογή του, τα δύο τελευταία χρόνια, ήταν τα κείμενα του κορυφαίου πατριώτη δημοσιογράφου Θεόδωρου Χατζηγώγου. Αναφερόμενος στις επιλογές του είπε σε συνέντευξη του:

«....Φρονώ ότι την παρούσα ιστορική στιγμή, με διακύβευμα τη συνέχιση της ύπαρξης του Ελληνισμού ή τον θάνατο του, οποιοσδήποτε πολιτικός σχηματισμός, μιλάει για Ελληνισμό, για έθνος/κράτος, για πατρίδα, για παραδοσιακούς κώδικες αξιών και για αντίσταση στη νεοταξική ατζέντα, αξίζει να προβληθεί μέσω του ιστολογίου μου. Δεν έχουμε την πολυτέλεια της διαίρεσης και της εμφύλιας διαμάχης. Αυτά που μας ενώνουν όλους εμάς τους πατριώτες, είναι πιο σημαντικά από αυτά που μας χωρίζουν!»

Διαδικτυακή ενασχόληση

Για την ενασχόληση του με την συγγραφή, το διαδίκτυο και την ανάγκη που τον οδήγησε στο συγκεκριμένο τρόπο εκφράσεως ο Πανούσης γράφει:

«...Ο γραπτός λόγος, σε όλες τις μορφές του, είναι το όχημα που επέλεξα, για να ακολουθήσω αυτή την προσωπική οδό, αφήνοντας ωστόσο κάποια ίχνη που θα είναι ορατά και από εμένα αλλά και από άλλους ανθρώπους. Γιατί καμμιά φορά, συμβαίνει να γυρίσεις να κοιτάξεις προς τα πίσω και να μην διακρίνεις κανένα ίχνος σου! Σαν να μην έζησες ποτέ σ αυτή τη γη.»

Μετά την έκδοση του πρώτου βιβλίου του ο Πανούσης διέκοψε κάθε σχέση και επαφή με τους καθεστωτικούς εκδότες καθώς του ζητήθηκε να εγκαταλείψει τις «εθνικιστικές απόψεις του» και να αποφεύγει θέματα, που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «φασιστικά», «ρατσιστικά» ή «ξενοφοβικά», ντιρεκτίβες που δεν δέχθηκε ν' ακολουθήσει. Έτσι, σταδιακά, στράφηκε στο διαδίκτυο, προωθώντας ένα νέο είδος λογοτεχνίας, αυτό που ο ίδιος αποκαλούσε διαδικτυακή λογοτεχνία και στο ιστολόγιο του δημοσίευε ποίηση ή λογοτεχνική αφήγηση. Η γνωριμία του με τους εθνικιστές εκδότες Αλέξανδρο Καρρά και Τάσο Συμιγδαλά, τον ώθησαν να ξαναδοκιμάσει έκδοση βιβλίων στο χαρτί, συνεργασία από την οποία προέκυψαν τα βιβλία «Ο Χριστός σταμάτησε στου Γκύζη» και οι «Ισλαμικοί Εσπερινοί».

Συγγραφικό έργο

Ο Πανούσης που αυτοχαρακτηρίζονταν «Επικηρυγμένος συγγραφέας, νοσταλγός της συλλογικής συνείδησης των Ελλήνων, εξερευνητής των μυστικών διαδρόμων του Ουρανού, Απολλώνειος μαζί και Διονυσιακός», έγραψε εκατοντάδες άρθρα τα οποία δημοσιεύθηκαν στο προσωπικό του ιστολόγιο. Έγραψε και δημοσίευσε τα έργα:

  • «Η Παναγία των νερών» [3], μυθιστόρημα, Αθήνα, 10 Δεκεμβρίου 2004, εκδότης: «Ωκεανίδα», σελίδες 560.

Το θέμα του βιβλίου, που σημείωσε ικανοποιητικότατη εμπορική επιτυχία και μεταφράστηκε στα Ισπανικά, αναφέρεται στη σκοτεινότερη περίοδο του Βυζαντίου, με την σύγκρουση των εικονομάχων με τους εικονολάτρες και καλύπτει την περίοδο ενός αιώνα ακραίων συγκρούσεων, λεηλασιών και σφαγών με αναζήτησε σε πρωτογενείς μαρτυρίες και πηγές. Σύμφωνα με τον Πανούση: «...Οι μαρτυρίες αυτές είναι ιδιαίτερα σημαντικές καθώς στα γραπτά τους οι χρονογράφοι εκείνοι δεν ξεχώριζαν την καταγραφή της ιστορίας από την προσωπική τους διάσταση. Τα κείμενά τους αποθανατίζουν με ακρίβεια τους θυμούς που ένιωθαν, τα αδιέξοδα που αντιμετώπιζαν..». Ο συγγραφέας επισημαίνει πως από τα κείμενα των χρονογράφων της εποχής και κυρίως του μοναχού Θεοφάνη, που άφησε πίσω του σημαντική, γλαφυρή μαρτυρία, προκύπτει ότι: «...Όλα τα έργα των εικονομάχων κάηκαν... κανένα κείμενο δε γλύτωσε τη μαζική καύση, με την οποία υπέγραψαν οι εικονολάτρεις τη νίκη τους...».

  • «Ο Χριστός σταμάτησε στου Γκύζη» [4], Αθήνα, Οκτώβριος 2020, εκδότης: «Νέα Γενεά», σελίδες 160.

Ο συγγραφέας αναφέρει: «...μέσα στο χάος και τον τρόμο για το πόσο γρήγορα άλλαξε η ζωή στη συνοικία του Γκύζη, αναδύονται η ανθρωπιά, το φιλότιμο, ο ρομαντισμός, οι αναμνήσεις μιας εποχής, όπου οι Έλληνες κάτοικοι ζούσαν αμέριμνοι τη ζωή τους, είχαν τα μαγαζιά τους και έχτιζαν τα όνειρά τους ατενίζοντας το μέλλον. Το μέλλον δεν υπάρχει πια, η ελπίδα έχει χαθεί και μαζί με αυτήν σχεδόν έχουν χαθεί κι οι Έλληνες». Το βιβλίο αποτέλεσε το πρωτογενές υλικό για το σενάριο της ομώνυμης ταινίας [5].

  • «Ισλαμικοί Εσπερινοί» [6], Αθήνα, Μάρτιος 2021, εκδότης: «Έκτωρ».

«Η Ανατολή έρχεται σε σύγκρουση με τη Δύση, εκμεταλλευόμενη την ανεκτικότητα και την παθητικότητα των ευρωπαϊκών λαών, οι οποίοι είναι έρμαια των θεωριών του Coudenhove Kalergi που προωθούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση. {...} Ανθρώπινα δικαιώματα, δημοκρατία και ελευθερία θα αντικατασταθούν από τον λόγο του Προφήτη. Όλα αυτά όμως θα τον έχουν προσκαλέσει στη γηραιά ήπειρο, οι υπέρμαχοι όλων αυτών των ψευδοαξιών θα του έχουν ανοίξει τον δρόμο, προστατεύοντας τους πιστούς του. Αυτοί όμως δεν προτίθενται να επιδείξουν καμία αβρότητα στη φιλόξενη γριά, την Ευρώπη του ελληνορωμαϊκού και χριστιανικού πολιτισμού» [7] .

Ο Λευτέρης Πανούσης προγραμμάτιζε την έκδοση «...ενός βιβλίου αφιερωμένου στον Έρωτα, στον καιρό των διαψεύσεων, όπως είναι η εποχή μας. Μία εποχή διαψεύσεων των οραμάτων, των ελπίδων, των προσδοκιών και του Πολιτισμού ημών των γηγενών Ευρωπαίων, στην οποία όμως ο Έρωτας, μπορεί να γίνει το κρυφό μονοπάτι της Ανατροπής {...} Ακριβώς όπως το έθεσαν ο Τζωρτζ Οργουελ και ο Αλντους Χάξλεϋ στα μεγάλα προφητικά έργα τους...», όμως τον πρόλαβε ο θάνατος.

Το τέλος του

Τα τελευταία σχεδόν πέντε χρόνια της ζωής του, από τα μέσα του 2017, ο Πανούσης διαγνώστηκε με καρκίνο στον πνεύμονα και μετέβαινε συχνά για θεραπείες στο νοσοκομείο «Σωτηρία» στην Αθήνα. Η έκρηξη της πανδημίας Covid19 δυσκόλεψε δραματικά την αντιμετώπιση της ασθένειας του καθώς το νοσοκομείο, όπου τηρούνταν το ιατρικό ιστορικό του, μετατράπηκε σε αποκλειστική μονάδα για την αντιμετώπιση του ιού. Είναι συγκλονιστικά τα κείμενα που έγραψε και δημοσιοποίησε στο προσωπικό του ιστολόγιο απ' αυτή την δραματική περίοδο της ζωής του. Παράλληλα, λόγω της γενικευμένης οικονομικής κρίσεως, που τον υποχρέωσε να κλείσει την επιχείρηση του ζούσε, συχνά, σε συνθήκες ακραίας φτώχιας.

Μνήμη Λευτέρη Πανούση

Ο Λευτέρης Πανούσης, φύση ανήσυχη και περιπετειώδης, βαθιά ανθρώπινος και ειλικρινής, υπήρξε φλογερός και άκαμπτος πατριώτης, διανοητής, συγγραφέας καταπληκτικών διηγημάτων μερικά εκ των οποίων έχουν γίνει ταινίες μικρού μήκους, πολυγραφότατος σχολιαστής, με φιλοσοφικές ανησυχίες τις οποίες αποτύπωνε με απόλυτη σαφήνεια στα κείμενα του. Διακρινόταν για το ήθος του και διακατέχονταν από αγωνία για το μέλλον της χώρας. Ακέραιος ως χαρακτήρας και δυνατός νους με ευρύτατη παιδεία και οξύνοια, βαθύς γνώστης της Ελληνικής Γλώσσης και ιδιαιτέρως ικανή δυνατότητα γραφής άφησε δυσαναπλήρωτο κενό καθώς αποτελούσε μοναδική περίπτωση καλωσύνης και νηφαλιότητος στον Ελληνικό εθνικιστικό χώρο όπου το ιστολόγιο του αποτελούσε μια όαση πολυφωνίας. Τα τελευταία πέντε χρόνια η επισφαλής κατάσταση της υγείας του και οι ανούσιες πίκρες που προέκυπταν από την ασθένεια του, αποτέλεσαν γι' αυτόν αστείρευτη πηγή εμπνεύσεως, αλλά και την αιτία της εντατικής ενασχολήσεως του με τον εθνικισμό και τα κοινά πράγματα γενικότερα.

Υποστηρικτής του αληθινού πνεύματος, Ελληνολάτρης, Εθνολάτρης και υπερασπιστής της Ελληνικής φυλής, διατηρούσε άσβεστη και τιμούσε στο έπακρο την τιμή της Ελλάδος που έζησε από παιδί, της πατρίδος για την οποία αγωνίζονταν την ώρα που την έβλεπε να σβήνει και να χάνεται στιγμή τη στιγμή. Πάλεψε σκληρά με το μόνο μέσο που διέθετε, την πένα του, εναντίον της εποικήσεως της Ελλάδος από αλλόφυλους Μουσουλμάνους εισβολείς. Γράφει ο Πανούσης:

«..ζω ακόμα εκεί και ελπίζω να φύγω από εκεί (σ.σ. τη συνοικία του Γκύζη), κρατώντας ως έσχατη εικόνα, την λαθροκατακτημένη πλατεία με τις βρώμικες μουριές, που στάθηκε, επί σειρά ετών, το βασικό εξωτερικό σκηνικό της ζωής μου. Στη μακρά και επώδυνη πορεία μου, ως ξένος μέσα στην ίδια μου τη γειτονιά, μέσα στην ίδια μου τη χώρα, όπως όλοι οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ακόμα ως «Έλληνες», πολίτης Β' κατηγορίας απέναντι στον όποιον λαθρέποικο, αντιλαμβάνομαι και νοηματοδοτώ τον δημόσιο λόγο, είτε στο ομώνυμο ιστολόγιο μου, είτε στα βιβλία μου, ως κραυγή -έστω βοούσα εν τη ερήμω. Προσωπική οδός μου λοιπόν, είναι να μείνω ζωντανός σε έναν κόσμο μισθωτών σκλάβων, αποξενωμένων από το έθνος τους, από τη φυλή τους, από τις συλλογικές τους ταυτότητες, με λίγα λόγια από το παρελθόν τους, από το παρόν τους και από το μέλλον τους....».

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές