Ένιο Μορικόνε

Ο Ένιο Μορικόνε [Ιταλικά: Ennjo Morrikone, Αγγλικά: Ennio Morricone] Ιταλός παραδοσιοκράτης και πιστός καθολικός, διάσημος συνθέτης, ενορχηστρωτής, μαέστρος και πρώην τρομπετίστας, που έγραψε μουσική για περισσότερες από 500 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, καθώς και σύγχρονα έργα κλασικής μουσικής, ο αυτοκράτορας των soundracks, μια μουσική διάνοια κι ένας από τους πιο πολύπλευρους, παραγωγικούς και με επιρροή συνθέτες μουσικής για ταινίες όλων των εποχών, ο οποίος «επένδυσε» με τη μουσική του μερικά από τα πλέον εμβληματικά έργα της σύγχρονης έβδομης τέχνης, γεννήθηκε στις 10 Νοεμβρίου του 1928 στο Τραστέβερε στο κέντρο της Ρώμης και πέθανε στις 02:20' ξημέρωμα Δευτέρας 6 Ιουλίου του 2020 σε κλινική της Ρώμης από μετεγχειρητικές επιπλοκές.

Στις 13 Οκτωβρίου του 1956 ο Μορικόνε παντρεύτηκε την Μαρία Τράβια [Maria Travia] από τη Σικελία, που κατοικούσε στη Ρώμη κι ήταν φίλη της Ανδριάνα Μορικόνε, της αδελφής του Ένιο. Με τη σύζυγο του γνωρίστηκαν το 1950 και η Μαρία Τράβια έγραψε στίχους για να συμπληρώσει μουσικά κομμάτια του συζύγου της, μεταξύ τους και τα λατινικά κείμενα για την ταινία «Η αποστολή» με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Από το γάμο τους απέκτησαν τέσσερα παιδιά, το 1957 τον Marco, το 1961 την Alessandra, το 1964 τον Andrea, πιανίστα, συνθέτη και μαέστρο, και το 1966 τον Giovanni Morricone, σκηνοθέτη, που ζει μόνιμα στη Νέα Υόρκη.

Ένιο Μορικόνε
Συνοπτικές πληροφορίες
Γέννηση: 10 Νοεμβρίου 1928
Τόπος: Ρώμη (Ιταλία)
Θάνατος: 6 Ιουλίου 2020
Τόπος: Ρώμη (Ιταλία)
Υπηκοότητα: Ιταλική
Ασχολία: Συνθέτης, ενορχηστρωτής, τρομπετίστας

Βιογραφία

Πατέρας του Ένιο ήταν ο μουσικός Mario Morricone και μητέρα του η Libera Ridolfi, ιδιοκτήτρια μικρής επιχειρήσεως κλωστοϋφαντουργίας. Η καταγωγή της οικογένειας ήταν από το Arpino, μια περιοχή κοντά στο Frosinone, όμως σύντομα εγκαταστάθηκαν στο Trastevere, στο κέντρο της Ρώμης. Ο Ένιο είχε τέσσερα αδέλφια, την Adriana, τον Aldo, που πέθανε πριν φτάσει στα 4 χρόνια, λόγω τροφικής δηλητηριάσεως που προήλθε από κεράσια που του έδωσε η νταντά του στα οποία ήταν σοβαρά αλλεργικός, τη Maria και τη Franca.

Μουσικές σπουδές

Ο Μορικόνε διδάχθηκε μουσική από τον πατέρα του Μάριο Μορικόνε[Μario Morricone] ο οποίος έπαιζε τρομπέτα σε μικρές τζαζ ορχήστρες και ξεκίνησε να συνθέτει από έξι χρονών. Στα δέκα του χρόνια γράφτηκε στο Ωδείο της Ρώμης όπου μελέτησε τρομπέτα, χορωδιακή μουσική και σύνθεση και αργότερα επιλέχτηκε για να συμμετάσχει στην Ακαδημία της Σάντα Σετσίλια, [Santa Cecilia, Accademia Nazionale di Santa Cecilia], όπου άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα αρμονίας διάρκειας 4 χρόνων, τα οποία ο ίδιος χάρις στην μουσική του ευφυΐα, τα ολοκλήρωσε σε 2 χρόνια. Παράλληλα άρχισε να σπουδάζει τρομπέτα, ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα του. Το 1940 γράφεται σε ωδείο για περαιτέρω σπουδές με δάσκαλο και καθοδηγητή τον Γκόφρεντο Πετράσι [Goffredo Petrassi]. Το 1946, ο Μορικόνε λαμβάνει το δίπλωμα του στην τρομπέτα και συνθέτει το Il Mattino για πιάνο, ενώ το 1947 συνθέτει το πρώτο του μεγάλο έργο το Imitazione, για φωνή και πιάνο και το Ιntimita.

Καλλιτεχνική δραστηριότητα

Η επιτυχία του με τον Σέρτζιο Λεόνε [Sergio Leone], με τον οποίο υπήρξαν συμμαθητές και φίλοι από το Δημοτικό σχολείο, τον έκανε έναν από τους πιο περιζήτητους συνθέτες στον κινηματογράφο με πολλούς διάσημους σκηνοθέτες να ζητούν τη συνεργασία του, μεταξύ τους οι: Τζον Χιούστον, Τζον Μπούρμαν, Τέρενς Μάλικ, Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, Μπάρι Λέβινσον, Γουόρεν Μπίτι, Όλιβερ Στόουν, Ρομάν Πολάνσκι και Φράνκο Τζεφιρέλι. Ο ίδιος είχε πει ότι μετάνιωσε που δεν συνεργάστηκε ποτέ με τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ. «Με είχε καλέσει για να γράψω μουσική για το Κουρδιστό Πορτοκάλι και είχα δεχτεί. Δεν ήθελε να έρθει στην Ρώμη γιατί δεν του άρεσαν τα αεροπλάνα. Και μετά τηλεφώνησε στον Σέρτζιο (Λεόνε), ο οποίος τού είπε ότι ήμουν απασχολημένος συνεργαζόμενος με εκείνον. Δεν με ξαναπήρε ποτέ».

Ο Μορικόνε έγινε θρύλος του Χόλιγουντ χωρίς να ζήσει ποτέ στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Όπως είχε εκμυστηρευτεί, ένα στούντιο του είχε προσφέρει μια πολυτελή έπαυλη στην Καλιφόρνια, όμως εκείνος απέρριψε την πρόταση κι έζησε όλη του τη ζωή στην Ρώμη. «Όλοι οι φίλοι μου είναι εδώ, όπως και πολλοί σκηνοθέτες που με αγαπούν και εκτιμούν την δουλειά μου. Η Ρώμη είναι το σπίτι μου», έλεγε συχνά κι αρνήθηκε ακόμη και να μάθει αγγλικά.

Μουσικές δημιουργίες

Ο Μορικόνε άρχισε την καριέρα του γράφοντας μουσική για το θέατρο και για ραδιοφωνικές εκπομπές και το 1958 έγινε ενορχηστρωτής στα στούντιο ηχογραφήσεως της R.A.I. αλλά και σε δισκογραφικές εταιρείες και συνεργάστηκε με ορισμένους από τους πιο γνωστούς αστέρες της Ιταλικής ποπ της περιόδου 50-60. Έγραψε μουσική για λογαριασμό άλλων συνθετών για πολλές ταινίες, ενώ εργάστηκε και με τα ψευδώνυμα Dan Savio και Leo Nichols, πριν υπογράψει με το δικό το όνομα την επένδυση της ταινίας του Λουτσιάνο Σάλτσε

• «Ο φασίστας», [«The Federal», γνωστή με τον Αγγλικό τίτλο «The Fascist»] , το 1961.

Συνέθεσε περισσότερα από 100 κλασσικά κομμάτια. Στο τέλος της δεκαετίας του 1950, εργάστηκε με απόλυτη επιτυχία ως ενορχηστρωτής στούντιο για την RCA και γνώρισε μεγάλη επιτυχία με το κομμάτι «Se telefonando». Ενορχήστρωσε περισσότερα από 500 τραγούδια και συνεργάστηκε με μουσικούς όπως οι Πωλ Άνκα, Τσετ Μπέικερ, η Μίνα, ο Gianni Morandi, o Amii Stewart, ο Έλληνας Ντέμης Ρούσσος και πολλοί άλλοι. Ο Μορικόνε έγινε παγκοσμίως γνωστός συνθέτοντας μουσική, την περίοδο από το 1960 έως το 1975 για Ιταλικά γουέστερν από σκηνοθέτες όπως ο Σέρτζιο Λεόνε, Ντούτσιο Τέσαρι και Σέρτζιο Κορμπούτσι. Έγραψε μουσική για περισσότερες από 500 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, καθώς και σύγχρονα έργα κλασσικής μουσικής. Στον ξεχωριστό ήχο του Μορικόνε στις ταινίες συνέβαλε σημαντικά ο Αlessandro Alessandroni -παιδικός του φίλος- που σφύριζε κι έπαιζε κιθάρα, ενώ το συγκρότημα του ονόματι Cantori Moderni κάλυπταν τα φωνητικά μέρη.

Το έργο του Μορικόνε περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα ειδών μουσικής συνθέσεως, κι έχει χρησιμοποιηθεί σε περισσότερες από 60 βραβευμένες ταινίες, κάποιες απ' αυτές έχουν χαρακτηρίσει μία ολόκληρη εποχή. Τις δεκαετίες του 1960 και 1970, ο Μορικόνε συνέθεσε μουσική για όλα τα είδη ταινιών -ταινίες τρόμου, δράμα, ιστορικές ταινίες μέχρι κωμωδίες- και κάποιες από τις συνθέσεις του είναι πιο διάσημες από τις ίδιες τις ταινίες στις οποίες ακούστηκαν. Οι συνθέσεις του γνώρισαν εμπορική επιτυχία. Χρησιμοποίησε αντισυμβατικά μουσικά όργανα όπως εβραϊκή άρπα, τρομπέτες μαριάτσι, αγγλικό κόρνο και οκαρίνα -ένα πνευστό μουσικό όργανο που μοιάζει με φλογέρα αλλά έχει σχήμα αβγού. Η μουσική του συνοδευόταν από φυσικούς ήχους, όπως σφυρίγματα, ήχοι από χτύπημα μαστιγίου, κρότος όπλου και ήχοι εμπνευσμένοι από άγρια ζώα, περιλαμβανομένων των κογιότ. Για την ταινία «Κάποτε στη Δύση», ο συνθέτης συνεργάστηκε με την σοπράνο Εdda Dell’ Orso, η οποία έδωσε χαρακτήρα όπερας στη μουσική επένδυση, καθώς και με τον Franco De Gemini που έπαιζε φυσαρμόνικα, δημιουργώντας έτσι έναν ιδιαίτερο ήχο.

• «Once upon a Time in the West» το 1968,
• «A Fistful of Dymamite» το 1971,
• «My name is Nobody» το 1973.

O Moρικόνε συνέχισε να συνθέτει μουσική για western έως και το

• «Buddy Goes West» το 1981, παραμένοντας ως ο κορυφαίος συνθέτης του είδους αυτού.

Μεταξύ 1964 και 1980, ο Μορικόνε ήταν τρομπετίστας και συν-συνθέτης στο αβάν-γκαρντ συγκρότημα ελεύθερου αυτοσχεδιασμού «Il Gruppo», ενώ το 1978 έγραψε το τραγούδι

• «El Mundial» (που απέδωσε η Συμφωνική Ορχήστρα του Μπουένος Άιρες)

το επίσημο τραγούδι για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου εκείνης της χρονιάς. Από το τέλος της δεκαετίας του 1970, ο Μορικόνε διακρίθηκε στα κινηματογραφικά στούντιο του Χόλιγουντ, συνθέτοντας μουσική για Αμερικανούς σκηνοθέτες, όπως ο Τζον Κάρπεντερ, Μπράιαν ντε Πάλμα, Μπάρι Λέβινσον, Μάικ Νίκολς και Όλιβερ Στόουν. Συνέθεσε μουσική για ταινίες που κέρδισαν Όσκαρ, όπως οι:

• «Days of Heaven»,
• «The Mission»,
• «Οι Αδιάφθοροι»,
• «Cinema Paradiso» και
• «Bugsy».

Συνεργάστηκε με τον Ιταλό σκηνοθέτη Τζουζέπε Τορνατόρε και στις αρχές του 21ου αιώνα, η μουσική του Μορικόνε χρησιμοποιήθηκε εκ νέου στην τηλεόραση, σε ταινίες όπως του Κουέντιν Ταραντίνο

• «Kill Bill» το 2003,
• «Death Proof» το 2007,
• «Άδοξοι Μπάσταρδοι» το 2009 και
• «Django: Ο Τιμωρός» το 2012.

Μουσικά θέματα

Ο Ένιο Μορικόνε συνέδεσε το όνομα του στον κινηματογράφο με τον συμμαθητή του και σκηνοθέτη Σέρτζιο Λεόνε, με τον οποίο συνεργάστηκε στα αποκαλούμενα «σπαγγέτι γουέστερν» τα περισσότερα με πρωταγωνιστή τον εθνικιστή Αμερικανό ηθοποιό Κλιντ Ίστγουντ.

• «Για μια χούφτα δολάρια [«A Fistful of Dollars] το 1964.

Στην ταινία του Σέρτζιο Λεόνε πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση ο εθνικιστής Αμερικανός ηθοποιός Κλιντ Ίστγουντ. Ο Μορικόνε εμπνεύστηκε ένα σάουντρακ με ψαλμωδίες, κιθάρες, σφυρίγματα και κουδούνια εκτοξεύοντας την φήμη του.

• «Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος» [«The Good, the Bad and the Ugly»] το 1966. Τρεις πιστολέρο ανταγωνίζονται να βρουν θαμμένο χρυσό.

Η τρίτη ταινία στην αποκαλούμενη «Τριλογία των Δολαρίων» μετά το «Για μια χούφτα δολάρια» και τη «Μονομαχία στο Ελ Πάσο». Πιθανόν πρόκειται για το πλέον ο πιο διάσημο σάουντρακ του Μορικόνε το οποίο συνδυάζει ένα κλασικό θέμα με ηλεκτρικές κιθάρες.

• «Κάποτε στην Αμερική» [«Once Upon a Time in America»] το 1984.

Μελωδική μουσική, φυσαρμόνικες, φωνητικά για την επική ταινία του Σέρτζιο Λεόνε με Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Τζέιμς Γουντς και θέμα τους Εβραίους γκάνγκστερς στη Νέα Υόρκη, σύνθεση για την οποία ο Μορικόνε τιμήθηκε με το βραβείο BAFTA.

• «Σινεμά ο Παράδεισος» [«Cinema Paradiso»] το 1989.

Το θέμα της ταινίας είναι η ιστορία του Τζουζέπε Τορνατόρε για τη φιλία ενός νεαρού αγοριού με έναν μηχανικό προβολής κινηματογράφου, επενδεδυμένο με κάποιες από τις πιο συγκινητικές και μελωδικές μουσικές του Μορικόνε. Το 1990 το σάουντρακ της ταινίας κατέκτησε το βραβείο BAFTA.

• «Η αποστολή» [The Mission] το 1986.

Η μουσική του Μορικόνε έκλεψε την παράσταση από τις υπέροχες ερμηνείες των Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Τζέρεμι Άιρονς στην ταινία του Ρόλαντ Τζόφι. Το υποψήφιο για Όσκαρ σάουντρακ της ταινίας κατάφερε συνδύασε με αριστουργηματικό τρόπο μπαρόκ χορωδίες αποτυπώνοντας την πολιτισμική σύγκρουση του 18ου αιώνα, μεταξύ Ιησουιτών Ισπανών και Ινδιάνων του Αμαζονίου.

• «The Ecstasy of Gold»,
• «A Man with Harmonica»,
• «Here’s to You», το οποίο ερμηνεύθηκε από την Τζόαν Μπαέζ, και το
• «Chi Mai».

Διακρίσεις

Ο Μορικόνε είχε προταθεί για πέντε Όσκαρ την περίοδο 1979-2001 και το 2007 παρέλαβε τιμητικό Όσκαρ «για την μαγευτική και πολυπρόσωπη συνεισφορά του στην τέχνη της μουσικής για ταινίες» κι έγινε ο δεύτερος συνθέτης που έλαβε αυτό το βραβείο μετά την καθιέρωση του το 1928. Επίσης τιμήθηκε με Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής το 2016 για τη μουσική της ταινίας «Μισητοί 8» «The Hateful Eight»]. Έχει κερδίσει τρία βραβεία Γκράμι, τρεις Χρυσές Σφαίρες, έξι BAFTA, δύο Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ένα τιμητικό Χρυσό Λέοντα και ένα Πολικό Μουσικό Βραβείο, ενώ δεν είναι λίγοι οι καλλιτέχνες της rock, της metal και της pop που τον χαρακτηρίζουν ως πηγή της μουσικής τους εμπνεύσεως. Η μουσική που έγραψε για τα σπαγγέτι γουέστερν επηρέασαν γενιές μουσικών της Americana, της Country, της Surf και του Garage μουσικής σκηνής, ενώ το συγκρότημα Metallica χρησιμοποιούν επί δεκαετίες το «The Ecstasy of Gold» ως μόνιμη εισαγωγή στις συναυλίες τους. Ο Μορικόνε έχει το δικό του αστέρι στην Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλιγουντ [The Hollywood Walk Of Fame].

Το 2003, με αφορμή την επέτειο των 75ων γενεθλίων του έγινε μια συναυλία κινηματογραφικής μουσικής στο Royal Albert Hall του Λονδίνου, όπου ο Μορικόνε είδε μουσικούς που αναδείχθηκαν από τον ίδιο να παίζουν επιλεγμένη μουσική από τα έργα του. Ο Morricone έχει πουλήσει πάνω από 70 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως κατά τη διάρκεια της καριέρας του, που εκτείνεται σε επτά δεκαετίες, μεταξύ τους 6,5 εκατομμύρια άλμπουμ και μικροί δίσκοι στη Γαλλία, περισσότερα από τρία εκατομμύρια στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και πλέον από δύο εκατομμύρια άλμπουμ σε Νότια Κορέα. Το 1971, ο συνθέτης έλαβε τον πρώτο του χρυσό δίσκο [disco d' oro] για την πώληση 1.000.000 δίσκων στην Ιταλία καθώς κι και ένα Targa d' Oro για παγκόσμιες πωλήσεις 22 εκατομμυρίων άλμπουμ.

Ύστερα χρόνια

Κάνοντας τον απολογισμό της ζωής του ο Μορικόνε έχει πει: «...Τα νέα του θανάτου του Duce (σ.σ. Μπενίτο Μουσολίνι) με άφησαν αδιάφορο. Αλλά όταν είδα τις φωτογραφίες του, κρεμασμένο από τον διανομέα στο Piazzale Loreto, συγκινήθηκα. Επίσης έκλαψα για τον βασιλιά, όταν έχασε το δημοψήφισμα και εξαναγκάστηκε σε εξορία. Φυσικά, ήξερα ότι ο Vittorio Emanuele III είχε τελειώσει, όμως για μένα η μοναρχία ήταν η Ιταλία του Risorgimento, η οποία τελείωσε για πάντα..». Επιθυμία του ήταν η μουσική του να αποτελέσει ευρωπαϊκό προπύργιο στην παγκόσμια κυρίαρχη της Αμερικανικής κουλτούρας των ΗΠΑ πράγμα πολύ σημαντικό για τον ίδιο.

Μνήμη Μορικόνε

Ο Μορικόνε πέθανε τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας στην κλινική Università Campus Bio-Medico της Ρώμης όπου νοσηλευόταν έχοντας μέχρι την τελευταία στιγμή πλήρη διαύγεια και απόλυτη αξιοπρέπεια. Τo Φθινόπωρο του 2019 είχε υποστεί κάταγμα στο ισχίο έπειτα από πτώση που είχε μέσα στο σπίτι του και τις τελευταίες ημέρες πριν το θάνατο του είχε εισαχθεί για νοσηλεία. Την είδηση του θανάτου του μετέδωσε το Ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων ANSA.

Ο συνθέτης άφησε μια αποχαιρετιστήρια επιστολή, την οποία δημοσιοποίησε ο δικηγόρος του Τζόρτζιο Ασούμα [Giortzio Assumma], λίγες ώρες μετά τον θάνατό του. Η ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera δημοσίευσε ολόκληρο το κείμενο της επιστολής του Μορικόνε όπου ο συνθέτης αναφέρει: «Εγώ, ο Ένιο Μορικόνε, πέθανα. Το ανακοινώνω έτσι σε όλους τους φίλους, που βρίσκονταν πάντα κοντά μου αλλά και σε αυτούς που βρίσκονται λίγο πιο μακριά, τους οποίους αποχαιρετώ με πολλή αγάπη. Είναι αδύνατον να τους κατονομάσω όλους. Αλλά μια ειδική αναφορά θα κάνω στους Πεπούτσο και τη Ρομπέρτα, τους αδελφικούς φίλους που ήταν παρόντες στα τελευταία χρόνια της ζωής μας. Υπάρχει μόνο ένας λόγος που με σπρώχνει να τους χαιρετίσω όλους με αυτόν τον τρόπο και να έχω μια κηδεία σε κλειστό κύκλο: δε θέλω να ενοχλώ. Αποχαιρετώ με πολλή αγάπη την Ίνες, τη Λάουρα, τη Σάρα, τον Έντζο και τον Νόρμπερτ, με τους οποίους εγώ και η οικογένειά μου μοιραστήκαμε ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας. Θέλω να εκφράσω την αγάπη μου για τις αδερφές μου, Αντριάνα, Μαρία και Φράνκα, και τους αγαπημένους τους, και να τους θυμίσω πόσο τις αγαπούσα. Ένα βαθύ και έντονο αντίο στα παιδιά μου, Μάρκο, Αλεσάντρα, Αντρέα και Τζιοβάνι, στη νύφη μου, Μόνικα και στα εγγόνια μου, Φραντσέσκα, Βαλεντίνα, Φραντσέσκο και Λούκα. Ελπίζω να έχουν καταλάβει πόσο πολύ τους αγάπησα. Αφήνω τελευταία (αλλά όχι λιγότερο σημαντική) τη Μαρία. Θυμάμαι ξανά την εξαιρετική αγάπη που μας κράτησε μαζί και στεναχωριέμαι που την αφήνω. Σε αυτήν, το πιο επίπονο αντίο».

Πολιτιστικός σύλλογος Φίλων Μουσικής «Ένιο Μορικόνε» Ελλάδος

Ο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα Πολιτιστικός σύλλογος Φίλων Μουσικής «Ένιο Μορικόνε» Ελλάδος αφιερωμένος στο έργο του Ιταλού συνθέτη ιδρύθηκε και λειτουργεί από το 2011 με έδρα τη Λάρισα μετά από απόφαση που ελήφθη στις 19 Νοεμβρίου 2010 στο Αssago του Milano. Εμπνευστής της ιδέας της δημιουργίας και Πρόεδρος του Συλλόγου είναι ο Κωνσταντίνος Παπακώστας. Ο Σύλλογος αριθμεί περισσότερα από 3000 μέλη, είναι ο μοναδικός σύλλογος παγκοσμίως, κι έχει σαν στόχο την προώθηση του μουσικού έργου του συνθέτη. Στη Λάρισα σε τοίχο πενταώροφης πολυκατοικίας στο κέντρο της πόλεως, φιλοτεχνήθηκε ένα γκράφιτι-πορτρέτο του συνθέτη με δημιουργούς τους Αστέριο Λάσκαρη, Χρήστο Λάσκαρη και Δήμητρα Καλογήρου. Ο Μορικόνε έγραψε μουσικό θέμα για την για την Κεφαλλονιά λόγος για τον οποίο βραβεύθηκε το 2018 από το Δήμο της πόλεως δια χειρός του Αντιδημάρχου Πολιτισμού το οποίος τον επισκέφθηκε στο σπίτι του στη Ρώμη, όπου του επέδωσε τιμητική πλακέτα. Ο συνθέτης είχε «επενδύσει» μουσικά μια τηλεταινία με θέμα την σφαγή της μεραρχίας Ιταλικής Άκουι στην Κεφαλλονιά .

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Ennio Morricone-Official site
• Ennio Morricone
• Ennio Morricone-The Best of Ennio Morricone-Greatest Hits
• Ennio Morricone: What I've Learned
• Ένιο Μορικόνε: Τα αξέχαστα σάουντρακ της ζωής μας
• Μαθήματα ζωής από τον ανεπανάληπτο Ennio Morricone
• Ένιο Μορικόνε, Ένας ζωντανός θρύλος που “έντυσε” με τις ατμοσφαιρικές μελωδίες του αμέτρητες σκηνές δράσεις…
• Ο Ennio Morricone επιτίθεται στον Quentin Tarantino: "Είναι κλέφτης και κρετίνος"
• Ένιο Μορικόνε | Ο μύθος του σινεμά
• Πολιτιστικός σύλλογος Φίλων Μουσικής «Ένιο Μορικόνε» Ελλάδος

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org