Ανδρέας Κορομηλάς
Ο Ανδρέας Κορομηλάς, Έλληνας βιβλιοπώλης, τυπογράφος και εκδότης, με δραστηριότητα πρώτα στην Αίγινα, μετά στην Αθήνα και για λίγο διάστημα στην Κωνσταντινούπολη, γεννήθηκε το 1811 στην Αθήνα όπου και πέθανε το 1858.
Ήταν παντρεμένος, σε τρίτο γάμο, με τη Μαρία Πιτσιπιού, κόρη του Χιώτη συγγραφέα Ιάκωβου Πιτσιπιού και από το γάμος τους γεννήθηκαν τρία παιδιά, ο Δημήτριος Κορομηλάς γνωστός θεατρικός συγγραφέας, η Χριστίνα Κορομηλά μετέπειτα σύζυγος του Αριστείδη Δόσιου και επί των τιμών της Βασίλισσας Αμαλίας, και ο Λάμπρος Κορομηλάς, γνωστός δημοσιογράφος και διπλωμάτης.
Βιογραφία
Πατέρας του ήταν ο γηγενής Αθηναίος κτηματίας Χατζή Λάμπρου Κόσκορης και μητέρα του η Όρσα Κολιάτσου, των οποίων ήταν ο πρωτότοκος γιος, ενώ είχε έξι μικρότερα αδέλφια, μεταξύ τους το Νικόλαο και τον Αντώνιο. Το καλοκαίρι του 1926, μαζί με τον πατέρα του, συμμετείχε στη μάχη του Χαϊδαρίου, στην οποία ο ίδιος τραυματίστηκε ελαφρά, όμως ο πατέρας του συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Τούρκους και θανατώθηκε με μαρτυρικό τρόπο στην τότε πλατεία Αγίου Παντελεήμονα, τη σημερινή πλατεία Κοτζιά στην Αθήνα. Μετά τη δολοφονία του πατέρα του, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Αίγινα, όπου ξεκίνησε να εργάζεται στο Τυπογραφείο της Διοικήσεως ενώ τα μικρότερα αδέρφια του φοιτούσαν στο Γυμνάσιο του νησιού, το οποίο δεχόταν -κατά προτεραιότητα- τα ορφανά παιδιά των αγωνιστών της Εθνεγερσίας.
Επαγγελματική δραστηριότητα
Άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία του ως μελανωτής στο Βασιλικό Τυπογραφείο, όπου αυτοδιδάχτηκε τη στοιχειοθετική και αργότερα μαθήτευσε στο Παρίσι, δίπλα στον σπουδαίο Γάλλο εγκυκλοπαιδιστή Ντιντό. Τον Απρίλιο του 1832 οι τυπογράφοι τής Εθνικής Τυπογραφίας κατάγγειλαν γραπτά την υπεξαίρεση στοιχείων και τυπογραφικού χαρτιού, η οποία έγινε από τον τότε υποδιευθυντή Τυπογραφίας Ανδρέα Κορομηλά με την ανοχή του διευθυντή Παύλου Πατρικίου, ενώ τα υλικά που μεταφέρθηκαν στην Αίγινα, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν κατά ένα μέρος τους.
Στο τυπογραφείο της Εθνικής Τυπογραφίας -όπως μετονομάστηκε το Τυπογραφείο της Διοικήσεως- εργάστηκε έως τον Απρίλιο του 1832, όταν απομακρύνθηκε κατηγορούμενος για την υπεξαίρεση τυπογραφικού υλικού. Την ίδια εποχή απευθύνθηκε στον διάσημο Γάλλο τυπογράφο και φιλέλληνα Αμβρόσιο Ντιντό, στον οποίο παράγγειλε πιεστήριο και τυπογραφικό υλικό, ενώ έκανε αίτηση μαζί με τον πρώην συνάδελφό του Παύλο Πατρίκιο να νοικιάσουν το κτίριο της Εθνικής Τυπογραφίας στην Αίγινα, όμως η αίτηση τους απορρίφθηκε. Τον Μάιο του 1833 ο Νεόφυτος Δούκας, του έστειλε επιστολή και συμφώνησαν να τυπώσει τα βιβλία του.
Ο Δούκας τον προμηθεύει με την απαραίτητη συστατική και εγγυητική επιστολή του προς τον Διδότο, και φεύγει για το Παρίσι τον Αύγουστο του 1833. Τον Σεπτέμβρη του 1833 ήταν έτοιμη μέρος της παραγγελίας του, ένα πιεστήριο Στάχγχοπ, τρεις κόλλες στοιχεία, γαλλικά και τσίτσερο, τυπογραφικές κόλλες τέσσερις ελληνικές των 11 στιγμών και μία 8 στιγμών ελληνικά, και κάποια αναγκαία εργαλεία. Όλα αυτά ήταν αξίας 8000 φράγκων
Το 1839 μετέφερε το σύνολο των τυπογραφικών του δραστηριοτήτων στην Αθήνα, όπου δημιούργησε τυπογραφείο το οποίο εξελίχτηκε σ' ένα από τα πιο τέλεια συγκροτημένα της εποχής. Μετά το θάνατο του την επιχείρηση ανέλαβαν οι κληρονόμοι του οι οποίοι το διατήρησαν στην κατοχή τους έως το 1884, οπότε το πούλησαν στον εκδότη-τυπογράφο Ανέστη Κωνσταντινίδη. Γνωστό ήταν και το Μέγαρο Κορομηλά, το ιδιόκτητο κτίριο που διατηρούσε στην Πλατεία Συντάγματος, Ερμού 1, το οποίο κατεδαφίστηκε το 1963.
Τυπογραφικό έργο
Ξεκίνησε την τυπογραφική-εκδοτική δραστηριότητά από την Αίγινα και το πρώτο βιβλίο που τύπωσε ήταν το έργο «Ανθολογία ή Συλλογή ασμάτων ηρωικών και ερωτικών» το 1835, μια επιλογή ποιημάτων των Ρήγα Φεραίου, Διονυσίου Σολωμού, Ιωάννη Βηλαρά, Αθανάσιου Χριστόπουλου, καθώς και δημοτικών τραγουδιών. Πριν το τυπογραφείο μεταφερθεί στην Αθήνα το 1839, τύπωσε 29 τόμους, 14 έργων του Νεόφυτου Δούκα, και ακόμα 9 βιβλία διαφόρου περιεχομένου.
Από τα κέρδη των επιχειρήσεων του χρηματοδοτούσε το τύπωμα σχολικών και θρησκευτικών βιβλίων καθώς και την έκδοση βιβλίων αρχαίων συγγραφέων. Μεταξύ των βιβλίων που τυπώθηκαν στις εγκαταστάσεις του ήταν το έργο «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου το 1853, με δαπάνη του Ανδρέα Κορομηλά.
