Δημήτριος Καψάσκης
Ο Δημήτριος Καψάσκης Έλληνας εθνικιστής, νομικός & ιατρός -απόφοιτος της Νομικής καθώς και της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, που εργάστηκε επί δεκαετίες ως ιατροδικαστής, γεννήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 1909 στην Αθήνα όπου και απεβίωσε [1] στις 27 Δεκεμβρίου 1993. Η νεκρώσιμη ακολουθία του έγινε στις 28 Ιανουαρίου, στον ιερό ναό Αγίων Θεοδώρων στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών, όπου και ενταφιάστηκε.
|
| ||
| ||
| Γέννηση: 29 Ιανουαρίου 1909 | ||
| Τόπος: Αθήνα, Αττική, (Ελλάδα) | ||
| Υπηκοότητα: Ελληνική | ||
| Σύζυγος: Ειρήνη Σ. Μαύρου | ||
| Τέκνα: Ένα αγόρι και ένα κορίτσι | ||
| Ασχολία: Νομικός, ιατρός, ιατροδικαστής | ||
| Θάνατος: 27 Δεκεμβρίου 1993 | ||
| Αιτία: | ||
| Τόπος: Αθήνα, Αττική (Ελλάδα) | ||
Ο Καψάσκης ήταν παντρεμένος με την Ειρήνη Σ. Μαύρου και από το γάμο του απέκτησε δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι.
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Πρόγονοι
Η οικογένεια Καψάσκη είχε καταγωγή από το νησί της Ζακύνθου στο Ιόνιο Πέλαγος. Πατέρας του Δημητρίου ήταν ο Αντώνιος Καψάσκης.
Σπουδές
Ο Δημήτριος διδάχθηκε τα μαθήματα της Δημοτικής και της Μέσης εκπαιδεύσεως στην Αθήνα. Στη συνέχεια, ύστερα από επιτυχείς εξετάσεις, εισήλθε στη Νομική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών από την οποία αποφοίτησε με βαθμό Άριστα, καθώς και στο Παρίσι όπου αποφοίτησε και από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου. Παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα σε Πανεπιστήμια στο Λονδίνο, το Εδιμβούργο, τη Νέα Υόρκη και το Παρίσι. Ως εκπαιδευόμενος εργάστηκε στην υπηρεσία του F.B.I. στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και στη Scotland Yard στην Αγγλία, ενώ το 1938 υπήρξε επιμελητής της Ιατρικής σχολής του Παρισιού.
Ιατροδικαστής / Αστυνομία Πόλεων
Ο Καψάσκης, το 1943, εισήλθε στην Ιατροδικαστική υπηρεσία Αθηνών και το 1952 διορίστηκε καθηγητής στη σχολή της Αστυνομίας Πόλεων ενώ το 1957 τοποθετήθηκε προϊστάμενός της Ιατροδικαστικής υπηρεσίας. Ως ιατροδικαστής χειρίστηκε εκατοντάδες υποθέσεις, μεταξύ τους κάποιες που χαρακτηρίστηκαν σημαντικές και φέρεται ότι απασχόλησαν την Ελληνική, και σε κάποιες περιπτώσεις τη Διεθνή, κοινή γνώμη, όπως των μαζικών δολοφονιών εθνικιστών πολιτών στην Πηγάδα του Μελιγαλά Μεσσηνίας, από τις συμμορίες του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, όταν τον Μάιο του 1945 ο Καψάσκης εκτίμησε και δήλωσε σχετικά ότι:
«..."μόνο" 1.700 νεκροί μπορούν να αποδοθούν σε εκτελέσεις» [2]
αλλά και στον Κάρκαρο Παρνασσού [3] λίγο αργότερα, στις 8 Ιουλίου του ίδιου έτους, όπου ήταν μέλος συνεργείου ανασύρσεως των σωρών δολοφονημένων Ελλήνων το οποίο είχε ως επικεφαλής τον τότε προϊστάμενο της Ιατροδικαστικής υπηρεσίας Λουκόπουλο Ιωάννη και συμμετείχε ο Ιατροδικαστής Αθανάσιος Ψυμάρας.
Άλλες σημαντικές υποθέσεις που χειρίστηκε ήταν των δυστυχημάτων του Στέφανου Σαράφη, το 1957, και του Γρηγόρη Λαμπράκη, το 1963, του θανάτου του Σωτήρη Πέτρουλα, το 1965, όπου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο θάνατός του προήλθε από ασφυξία λόγω δακρυγόνων, του πνιγμού του δικηγόρου Νικηφόρου Μανδηλαρά [4], το Μάιο του 1967, και της Ευγενίας Νιάρχου, το 1970, που προσδιόρισε την αιτία τού θανάτου της ως προελθόντα από υπερβολική δόση ηρεμιστικών ουσιών.
Το ίδιο έτος παρουσία του αξιωματικού υπεύθυνου Υπαίθρου της Κυπριακής Αστυνομίας Στέφανου Ξενοφώντος και του λοχία του ΤΑΕ Πύλης Πάφου Μιχαλάκη Κουή, διενήργησε τη νεκροψία του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη. Ο ιατροδικαστής Παντελής Κατελάρης, από τη Δευτερά, που ήταν μαθητής του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όταν σπούδαζε, υπήρξε εκείνος που μετέφερε τον Καψάσκη στο αεροδρόμια Λευκωσίας, για να επιστρέψει στην Ελλάδα. Σύμφωνα λοιπόν με τη μαρτυρία του Κατελάρη ο Καψάσκης του είπε για τη δολοφονία του Γιωρκάτζη:
«....άσε, είναι μια πολύ βρόμικη υπόθεση {...} Ο άνθρωπος αυτός δε δολοφονήθηκε στη Μια Μηλιά που βρέθηκε, αλλά κάπου αλλού. Ούτε και δολοφονήθηκε το βράδυ της Κυριακής, αλλά πολλές ώρες πριν. Τοποθετήθηκε επί σκοπού στο αυτοκίνητο, όπως και το πόδι του στο πεντάλ της βενζίνης. Οι σφαίρες επίσης στο αυτοκίνητο δεν ήσαν εκείνες που σκότωσαν τον Γιωρκάτζη, αλλά ρίχτηκαν για παραπλάνηση!..» [5].
Μία ακόμη υπόθεση που χειρίστηκε ο καθηγητής Καψάσκης ήταν αυτή της δολοφονίας της Αγγλίδας δημοσιογράφου Ανν Τσάπμαν, τον Οκτώβριο του 1971, όμως η αρχική έκθεση του δεν παρουσιάστηκε ως αποδεικτικό στοιχείο στη δίκη. Επιμελήθηκε, επίσης, της δολοφονίας τριών και του τραυματισμού πέντε πολιτών, από τον κατά συρροή δολοφόνο Νίκο Κοεμτζή, το βράδυ του Σαββάτου 24 Φεβρουαρίου 1973 [6]. Ο ιατροδικαστής Καψάσκης είχε κάνει τότε τη νεκροψία και τη νεκροτομή στα πτώματα των θυμάτων και διαπιστώνοντας την αγριότητα με την οποία είχαν χτυπηθεί, δήλωσε [7]:
«Πρόκειται για λυσσαλέα χτυπήματα. Ο δράστης γνώριζε πολύ καλά από μαχαίρια. Τα τραύματα μαρτυρούν ότι έχουμε να κάνουμε με επαγγελματία δολοφόνο. Ο δράστης ήταν τεχνίτης. Χαρακτηριστικά σας αναφέρω ότι όταν κάρφωνε τη λεπίδα στα σώματα των θυμάτων του, έστριβε το μαχαίρι για να κάνει σίγουρη δουλειά».
Ανάλογη ήταν η συμμετοχή του και στην υπόθεση του Πολυτεχνείου [8], το Νοέμβριο του 1973. Τέλος, τις πρώτες ημέρες του Απριλίου του 1975, λίγους μόλις μήνες μετά την αποκαλούμενη μεταπολίτευση, ο Καψάσκης παύθηκε [9] [10] από τη θέση του Προϊσταμένου στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία Αθηνών, καθώς καταλήφθηκε από το όριο ηλικίας, αλλά και από τη θέση του καθηγητού στη Σχολή της Αστυνομίας Πόλεων. Λίγο καιρό μετά τη συνταξιοδότηση του απομακρύνθηκε, με ειδική νομοθετική ρύθμιση, από το σώμα των Ελλήνων ιατροδικαστών.
Συγγραφικό έργο / Τιμητικές διακρίσεις
Ο Καψάσκης έγραψε και δημοσίευσε εκατοντάδες μελέτες και υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης σε Ελληνικές και ξένες εφημερίδες και ειδικά περιοδικά αλλά και στο περιοδικό «Αστυνομικά Χρονικά» [11]. Τιμήθηκε με πολλά ελληνικά, μεταξύ αυτών και με το Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου Α', καθώς και ξένα παράσημα.
- «Το εν τη Αρχαία Αγορά των Αθηνών ευρεθέν κρανίον 16ΑΑ», ιδιωτική έκδοση, 1951, Αθήνα,
- «Η επιστημονική καταδίωξις του εγκλήματος από τας μεγαλυτέρας εγκληματολογικάς υπηρεσίας του κόσμου», ιδιωτική έκδοση, Δεκέμβριος 1953, Αθήνα,
- «Κυνηγοί του εγκλήματος», 1953, Αθήνα
Μνήμη Δημητρίου Καψάσκη
Ο Καψάσκης -άτομο ιδιαίτερα υψηλής ευφυίας, άριστος χειριστής του προφορικού λόγου και ικανότατος αφηγητής αμίμητων ανεκδότων, υπήρξε ιατροδικαστική αυθεντία, συγγραφέας πολλών ιατροδικαστικών πραγματειών και η επιστημονική παρουσία του χαρακτήρισε την Ιατροδικαστική στην Ελλάδα στη διάρκεια του 20ου αιώνα. Λόγω των εθνικιστικών του θέσεων και της προσωπικής αλλά και επιστημονικής του ακεραιότητας αποτέλεσε στόχο συκοφαντικών επιθέσεων από την κομμουνιστική αριστερά η οποία τον κατάγγειλε για τον χειρισμό του σε πολιτικής φύσεως υποθέσεις αλλά και για τη φερόμενη συνεργασία του με το επαναστατικό καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967.
Αρχείο Δημητρίου Καψάσκη
Στο Ελληνικό Λογοτεχνικό Ιστορικό Αρχείο [Ε.Λ.Ι.Α.] φυλάσσεται τμήμα του συνολικού αρχείου του ιατροδικαστή Καψάσκη, από κοινού με το αρχείο της οικογένειας του στενού φίλου του Άγγελου Τσουκαλά, δωρεά του Γεωργίου Τσεμπερόπουλου, γιου - από τον πρώτο της γάμο - της δεύτερης συζύγου του Τσουκαλά. Το τμήμα αρχείου Καψάσκη αποτελείται από 3 αρχειακά κουτιά, τα οποία περιλαμβάνουν αριθμημένους φακέλους που περιλαμβάνουν αποκόμματα εφημερίδων επικολλημένα σε λευκώματα σχετικά με εγκλήματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, άρθρα σχετικά με την εγκληματολογία, και δημοσιεύσεις του διορισμού του ως προϊσταμένου της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας. Υπάρχουν αποκόμματα των περιόδων Φεβρουάριος, Μάρτιος, Μάιος, Ιούνιος, Ιούλιος του 1957 και Μάρτιος, Απρίλιος, Μάιος, Αύγουστος του 1958.
Παραπομπές
- ↑ [Εφημερίδα «Τα Νέα», Κηδείες, Αθήνα, 27 Δεκεμβρίου 1993, σελίδα 71η.]
- ↑ [Οι Βρετανοί ήθελαν αλώβητο τον ελληνικό καπιταλισμό Γιώργος Μαργαρίτης, Εφημερίδα «Ριζοσπάστης», Τετάρτη 16 Δεκέμβρη 2009, Σελίδα 12η.]
- ↑ [«Κάρκαρος Παρνασσού. Τόπος Μαρτυρίου 1944».]
- ↑ [Ο Καψάσκης, ο οποίος επέστρεψε από το Καμερούν, και ο ιατροδικαστής Αθηνών Γεώργιος Αγιουτάντης στην έκθεση που συνέταξαν και η οποία γνωστοποιήθηκε στις 31 Μαΐου 1967 ανέφεραν: «Ο θάνατος του υπό τα στοιχεία ταυτότητός του Μανδηλαρά Νικηφόρου εξετασθέντος ατόμου, επήλθε συνεπεία πνιγμού εις την θάλασσαν και κατά την νύκτα της 18ης προς 19ην Μαΐου 1967 εις την θαλασσίαν περιοχήν νοτιοανατολικώς των ακτών της Ρόδου, του πνιγμού δε προηγήθη πρόσκρουσις της κεφαλής επί των τοιχωμάτων του πλοίου κατά την πτώσιν του ατόμου εις την θάλασσαν, το δε πτώμα φέρον σωσίβιον και επιπλεύσαν εξευράσθη εις την ακτήν της νήσου την νύκτα της 21ης προς 22αν Μαΐου».]
- ↑ [8 και 15 του Μάρτη 1970 (6)]
- ↑ [Οι δολοφονίες και οι τραυματισμοί διαπράχθηκαν στο κέντρο «Νεράιδα της Αθήνας», στην οδό Αγίου Μελετίου 45, όπου τραγουδούσε ο λαίκός καλλιτέχνης Κώστας Καρουσάκης κυριολεκτικά για ασήμαντη αφορμή.]
- ↑ [Πάνος Σόμπολος, «Οι αστέρες του εγκληματικού πανθέου όπως τους έζησα», εκδόσεις «Πατάκης», Αθήνα 2017, σελίδες 19η-35η.]
- ↑ [Στις 19 Νοεμβρίου 1973, σε συνέντευξη τύπου του υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ, Σπύρου Ζουρνατζή, μαζί με τον Καψάσκη, ανακοινώθηκε ότι «υπήρχαν 11 νεκροί και 138 τραυματίες».]
- ↑ [Απελύθη ο Ιατροδικαστής Καψάσκης Εφημερίδα «Θάρρος», Κυριακή 6 Απριλίου 1975, σελίδα 1η.]
- ↑ [Θα αποπεμφθεί από το σώμα των ιατροδικαστών ο Δ. Καψάσκης Εφημερίδα «Ριζοσπάστης», Κυριακή 6 Απρίλη 1975, σελίδα 12η. ]
- ↑ [Ο φασματογράφος εις την εγκληματολογικήν έρευναν Περιοδικό «Αστυνομικά Χρονικά», Έτος Α', 1η Αυγούστου, 1953, τεύχος 5ον.]
