Παναγιώτης Ταγκόπουλος
Ο Πάνος Ταγκόπουλος Έλληνας σοσιαλιστής, θαυμαστής και υποστηρικτής των Σοβιέτ, πεζογράφος και ποιητής, γεννήθηκε το 1895 στην κωμόπολη Σοφάδες του νομού Καρδίτσας στη Θεσσαλία, όπου υπηρετούσε ως γιατρός ο πατέρας του και πέθανε στις 27 Απριλίου 1931 στο Μαρούσι Αττικής. Η κηδεία του έγινε στο Α' Νεκτροταφείο Αθηνών όπου εναποτέθηκε η σορός του στον τάφο της οικογένειας Ταγκόπουλου.
Βιογραφία
Γονείς του ήταν ο Δημήτριος Ταγκόπουλος και η Αικατερίνη Κυπαρίσση, ενώ είχε και μια αδελφή τη Μυριέλα, η οποία πέθανε το 1924. Η οικογένεια του επέστρεψε για εγκατάσταση στην πρωτεύουσα το 1899, μετά την παραίτηση του πατέρα του από το ιατρικό επάγγελμα και την ενασχόλησή του με τη δημοσιογραφία. Ο Πάνος Ταγκόπουλος αποφοίτησε από την Εμπορική Ακαδημία Αθηνών, ασχολήθηκε με την αγγλική λογοτεχνία.
Επαγγελματική δράση
Ο Παναγιώτης Ταγκόπουλος εμφανίστηκε στο χώρο των γραμμάτων το 1912 από τις σελίδες του περιοδικού «Νουμάς», όπου ο πατέρας του ήταν ιδιοκτήτης, εκδότης και διευθυντής. Το 1917 ίδρυσε το περιοδικό «Πυρσός» και το διηύθυνε ως το 1919, σταμάτησε την έκδοσή του λόγω της επιστρατεύσεως του στη Μικρασιατική Εκστρατεία, απ' όπου επέστρεψε με κλονισμένη υγεία. Ασχολήθηκε με την επανέκδοση του περιοδικού «Νουμάς», στο οποίο ήταν και διευθυντής την περίοδο από το 1922 έως το 1924 και από το 1929 έως το 1931, που πέθανε.
Όπως προκύπτει από δημοσιεύματα του [1] στο περιοδικό «Νουμάς», από νεαρή ηλικία είχε πιστέψει στις ιδέες του σοσιαλισμού και το πρώτο εξάμηνο του 1914, έγινε μέλος του «Σοσιαλιστικού Κέντρου Αθηνών», αναλαμβάνοντας την εισήγηση του θέματος «Δημοτική Γλώσσα και Σοσιαλισμός». Παράλληλα είχε αναλάβει την ανασύσταση του «Σοσιαλιστικού Ομίλου της Ελληνικής Νεολαίας» που ήταν στην ίδια κατεύθυνση με τη «Διεθνή Σοσιαλιστική Νεολαία», ενώ μετά την επανέκδοση του το περιοδικό «Νουμάς», ήταν προσανατολισμένο ιδεολογικά στις επιλογές του ΣΕΚΕ. Αναφέρεται ως ένας από τους δωρητές βιβλίων, περίπου 80 τίτλοι, για τη δημιουργία της Δημόσιας Βιβλιοθήκης [2] στη Βυτίνα Αρκαδίας, τόπο καταγωγής της οικογένειας του, από την πλευρά του πατέρα του.
Εργογραφία
Πραγματοποίησε διαλέξεις για νεοέλληνες πεζογράφους, ενώ ασχολήθηκε και ο ίδιος με την πεζογραφία, με επιρροές από τη γαλλική ηθογραφική παραγωγή. Στα πεζά του μεγάλη θέση κατέχουν η ηθογραφία και οι προσωπικές του αναμνήσεις. Μεγάλη επιτυχία παρουσιάζουν οι περιγραφές τύπων της αθηναϊκής κοινωνίας, κατά προτίμηση λαϊκών. Τα ποιήματά του διακρίνονται για τον πηγαίο τους λυρισμό και την έλλειψη μελοδραματισμών. Εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή, που είχε τίτλο:
- «Δροσοσταλίδες» το 1915, με πρόλογο του Κωστή Παλαμά και ακολούθησαν οι συλλογές:
- «Λυρικά» το 1921,
- «Γυρίσματα στο ξέφωτο» το 1923.
Άλλα έργα του:
- «Πρόζες» το 1915,
- «Οι μελλοθάνατοι», Διήγημα δημοσιευμένο [3] τον Αύγουστο του 1918,
- «Λουλούδια-Έρωτες-ταξίδια» το 1924,
- «Ένα διαμάντι του Αιγαίου»,
- «Η ζωή που πέρασε, ιστορίες του πολέμου και της παλιάς Αθήνας»,
- «Casa Paterna», διήγημα που δημοσιεύτηκε το Φεβρουάριο του 1930, στο περιοδικό «Νουμάς».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- [«Η ζωή που πέρασε, ιστορίες του πολέμου και της παλιάς Αθήνας» Ολόκληρο το έργο
Παραπομπές
- ↑ O Νίκος Γιαννιός και ο Πάνος Δ. Ταγκόπουλος
- ↑ Δημόσια Βιβλιοθήκη Βυτίνας
- ↑ Οι μελλοθάνατοι Ολόκληρο το έργο
