Αμβρόσιος Φραντζής

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Αμβρόσιος Φραντζής Έλληνας εθνικιστής, ανώτατος αξιωματικός του Πυροβολικού με το βαθμό του Αντιστρατήγου ε.α., ανιψιός του Αμβροσίου Φραντζή αγωνιστή και ιστορικού της Ελληνικής Εθνεγερσίας του 1821, γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1869 στην Κυπαρισσία και πέθανε την 1η Μαρτίου 1953 στην Αθήνα. Η νεκρώσιμη ακολουθία του τελέστηκε [1] την Κυριακή 1η Μαρτίου.

Στις 18 Δεκεμβρίου 1901 παντρεύτηκε με τη τη Μαγδαληνή [Μανταλένα/Λιλίκα] Πετμεζά και από το γάμο τους απέκτησαν δυο κόρες, τη Θάμαρ σύζυγο του Εμμανουήλ Αντωνίου Μπενάκη [2] γνωστή ζωγράφο προσωπογραφιών, και τη Μαργαρίτα, η οποία ασθένησε και νοσηλεύτηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Ελβετία, και ένα γιο, τον Ιωάννη Φραντζή, μετέπειτα διπλωμάτη.

Αμβρόσιος Φραντζής

Βιογραφία

Παρακολούθησε τα μαθήματα του Δημοτικού και του Σχολαρχείου αρχικά στην Αρκαδία και τη Ζάκυνθο και στη συνέχεια στην Κέρκυρα, όπου εγκαταστάθηκε η οικογένεια του και από το 1885 έως το 1890, φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Ήταν συμμαθητής με τον Ιωάννη Μεταξά και τον Ξενοφώντα Στρατηγό. Το 1892 φοίτησε στη Σχολή του Ιππικού, ενώ από το 1893 έως το 1895, πραγματοποίησε στρατιωτικές σπουδές στη Γαλλία και το Βέλγιο. Το 1895 επέστρεψε στην Ελλάδα και το 1897 συμμετείχε στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο ως αξιωματικός του Πυροβολικού.

Το Μάρτιο του 1909 με το βαθμό του Λοχαγού υπηρετούσε στο 2ο Σύνταγμα Πεδινού Πυροβολικού και τον ίδιο χρόνο πήρε μέρος στην Επανάσταση στου Γουδή, ήταν μεταξύ των μυημένων Λοχαγών του Πυροβολικού, ενώ στη συνέχεια από το 1910 έως το 1912 υπηρέτησε ως στρατιωτικός ακόλουθος στις Ελληνικές Πρεσβείες Κωνσταντινουπόλεως [3] και Σόφιας στη Βουλγαρία. Με το ξέσπασμα του Πρώτου Βαλκανικού πολέμου τοποθετήθηκε στη Διεύθυνση Πληροφοριών και ακολούθως ως αντιπρόσωπος του Ελληνικού στρατού στο Βουλγαρικό επιτελείο, ενώ στη συνέχεια και μέχρι το πέρας των Βαλκανικών πολέμων υπηρέτησε ως επιτελικός αξιωματικός παρά τον αρχιστράτηγο διάδοχο Κωνσταντίνο Α'. Τον Ιούλιο του 1914 παρέμεινε αποσπασμένος στην υπηρεσία του Υπουργείου των Εξωτερικών ως στρατιωτικός ακόλουθος στην πρεσβεία Κωνσταντινουπόλεως με το βαθμό του Ταγματάρχη [4], ενώ το Μάρτιο του 1917 προήχθη κατ΄επιλογήν στο βαθμό του Συνταγματάρχη για πλήρωση κενής θέσεως [5]. Τον ίδιο χρόνο διορίστηκε στρατιωτικός ακόλουθος στην Ελληνική Πρεσβεία στο Λονδίνο και παραβρέθηκε στις διαπραγματεύσεις στο Συνέδριο της Ειρήνης στο Παρίσι, μετά το τέλος του Πολέμου, όπου επικέντρωσε την προσπάθεια του στη διαφώτιση του Συμβουλίου στο ζήτημα της ελληνικότητας της Ανατολικής Θράκης. Τον ίδιο χρόνο, όταν η Ελλάδα διοικούνταν από Γάλλο Αρμοστή, εκπρόσωπο της Αντάντ, ο Φραντζής που ήταν στενός συνεργάτης του Ελευθερίου Βενιζέλου, διορίστηκε, εκ νέου, στρατιωτικός ακόλουθος στην Ελληνική Πρεσβεία στο Λονδίνο.

Τον Ιανουάριο του 1919, με το βαθμό του Ταξιάρχου, ο Φραντζής πήρε μέρος στη λειτουργία στην Αγία Σοφία της Κωνσταντινουπόλεως, την οποία τέλεσε ο παπα-Λευτέρης Νουφράκης από τις Αλώνες Ρεθύμνου, που υπηρετούσε ως στρατιωτικός ιερέας στη 2η Ελληνική Μεραρχία, μια από τις δύο που συμμετείχαν στις αρχές του ίδιου χρόνου στο Ελληνικό εκστρατευτικό σώμα στην Ουκρανία. Η Μεραρχία στάθμευσε στην Κωνσταντινούπολη, η οποία βρισκόταν υπό συμμαχική επικυριαρχία, ύστερα από το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Μια ομάδα Ελλήνων αξιωματικών με επικεφαλής τον ταξίαρχο Φραντζή, στην οποία συμμετείχαν ο Ταγματάρχης Λιαρομάτης, ο Λοχαγός Σταματίου και ο υπολοχαγός Νικόλαου, αποφάσισαν να λειτουργήσουν την Αγία-Σοφία. Ο ναός ξαναλειτουργήθηκε ύστερα από 466 χρόνια, σύμφωνα με το τυπικό της Ορθόδοξης Εκκλησίας, από τον ιερέα Λευτέρη Νουφράκη, ο Ταξίαρχος Φραντζής ανάγνωσε τον «Απόστολο», ενώ χρέη νεωκόρου εκτέλεσε ο Υπολοχαγός Νικολάου.

Το Μάιο του 1922, ο Φραντζής ορίστηκε εκπρόσωπος της «Πανελλήνιας Επιτροπής» της Εθνικής Αμύνης για τη Μικρά Ασία και το 1926 τοποθετήθηκε αρχηγός του Στρατιωτικού Οίκου του Ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη, Προέδρου, τότε, της Δημοκρατίας, θέση από την οποία αποστρατεύτηκε με το βαθμό του αντιστρατήγου. Τιμήθηκε με παράσημα, διακρίσεις και τιμητικά διπλώματα από τους Δήμους Τηνίων και Μεσολογγίου. Υπήρξε μέλος στην «Αθηναϊκή Λέσχη» και το όνομα του περιλαμβάνεται μεταξύ εκείνων των επιφανών Ελλήνων Τεκτόνων και αναφέρεται ως μέλος της Στοάς «Πυθαγόρας» Αθηνών [6]. Το 1938, με δική του πρωτοβουλία και άλλων φίλων των απογόνων οικογενειών αγωνιστών του 1821, επί πρωθυπουργίας του συμμαθητή του Ιωάννη Μεταξά ιδρύθηκε ο

  • «Πατριωτικός Όμιλος Απογόνων Αγωνιστών του 1821 και Ιστορικών Γενεών της Ελλάδος».

Εργογραφία

Μετά τη συνταξιοδότηση του, με το βαθμό του Υποστρατήγου ε.α., επιδόθηκε στη λογοτεχνία γράφοντας ιστορικές μονογραφίες προσωπικοτήτων της εποχής του, όπως του βασιλέως Κωνσταντίνου Α' και του Ελευθερίου Βενιζέλου, καθώς επίσης ποιήματα και διηγήματα. Το 1932 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων υπό τον δημώδη τίτλο

  • «Αγκωνάρια».

Στο αρχείο του στη «Γεννάδειο» Βιβλιοθήκη υπάρχουν ανέκδοτα ποιήματα του, μεταξύ τους τα

  • «Ο Γίγας του αέρος»,
  • «Ο Φαντάρος μας»,
  • «Το παιδί του παλικαριού»,
  • «Ο λαός μας»,
  • «Οι γίγαντες του αέρος».

Αρχείο Φραντζή

Μετά το θάνατο του όλο το προσωπικό αρχείο του [7] δωρήθηκε στη «Γεννάδειο» Βιβλιοθήκη της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα όπου και φυλάσσεται, μαζί με το αντίστοιχο του γιου του Ιωάννη Φραντζή. Το αρχείο αποτελεί σπουδαία ιστορική πηγή, αποκαλυπτική στους ιστορικούς ερευνητές για τα γεγονότα που συνέβησαν στην εποχή του περιλαμβάνοντας προσωπικές σημειώσεις, χειρόγραφες και δακτυλόγραφες σχετικές με τη στρατιωτική καριέρα του, λογοτεχνικές, όπως ποιήματα και πεζά κείμενα, αποκόμματα εφημερίδων, υλικό σχετικό με τον «Πατριωτικό Όμιλο Απογόνων Αγωνιστών του 1821 και Ιστορικών Γενεών της Ελλάδος» του οποίου ήταν ιδρυτικό μέλος, τα ανέκδοτα «Απομνημονεύματα» του, αλληλογραφία, διαταγές, εκθέσεις και φωτογραφίες που καλύπτουν δεκατέσσερις φακέλλους. Δωρήθηκε τον Ιανουάριο του 1985 από τον Κ. Ψημμένο, ενώ η οργάνωση, η ταξινόμηση και η σύνταξη του σχετικού καταλόγου ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του 2005.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

  1. ↑ Εκηδεύθη ο αντιστράτηγος Αμβρόσιος Φραντζής Εφημερίδα «Ελευθερία», Τετάρτη 4 Μαρτίου 1953, σελίδα 2.
  2. ↑ [Ο Μανώλης Μπενάκης ήταν γιος του Αντωνίου Εμμανουήλ Μπενάκη, ιδρυτή του ομώνυμου μουσείου στην Αθήνα και της Αλεξάνδρας, κόρης του Λουκά Εμμανουήλ Μπενάκη και της Αρτέμιδος Αυγερινού, η οποία είχε γονείς τον Παντελή Αυγερινό και την Κλεοπάτρα Κ. Χωρέμη. Η καταγωγή της οικογένειας Αυγερινού είναι από το χωριό Απλωταριά της Χίου.] Οι Αυγερινοί.
  3. ↑ Επίσημος γεύμα εις την πρεσβείαν Κωνσταντινουπόλεως Εφημερίδα «Εμπρός», 24 Απριλίου 1910, σελίδα 2.
  4. ↑ Γενικός πίναξ στρατιωτικών τοποθετήσεων Εφημερίδα «Εμπρός», 24 Ιανουαρίου 1914, σελίδα 4.
  5. ↑ Οι στρατιωτικοί προβιβασμοί Εφημερίδα «Εμπρός», 25 Μαρτίου 1917, σελίδα 1.
  6. ↑ [Φραντζής Αμβρόσιος Μεγάλη Στοά της Ελλάδος
  7. ↑ Αρχείο Αμβροσίου Φραντζή The American Shcool of Classical Studies at Athens




Ανακτήθηκε από «http://el.metapedia.org/m/index.php?title=Αμβρόσιος_Φραντζής&oldid=91345»