Απόστολος Μελαχρινός

Ο Αποστόλης Μελαχρινός, Έλληνας λυρικός συμβολιστής ποιητής, της γενιάς του 1920 που ονομάστηκαν «νεοσυμβολιστές», γεννήθηκε το 1883 στη Βραΐλα της Ρουμανίας και πέθανε τον Ιούνιο του 1952 στην Αθήνα, από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Ήταν παντρεμένος με τη δασκάλα Κλεοπάτρα Βουλγαρίδου, που πέθανε το 1939, με την οποία απέκτησαν ένα γιο.

Απόστολος Μελαχρινός

Βιογραφία

Γονείς του ήταν ο Νικόλαος, δάσκαλος στην Κωνσταντινούπολη, όπου ο Απόστολος πέρασε τα μαθητικά του χρόνια και η Καλλιόπη. Τέλειωσε τη Μέση εκπαίδευση στην Αδριανούπολη και ήδη από τα δώδεκα χρόνια του ασχολήθηκε με την ποίηση. Το 1902 ήρθε στην Αθήνα, όμως το 1903 επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου έως το 1922 εργάστηκε ως ασφαλιστικός αντιπρόσωπος. Το 1906 ερωτεύτηκε την αδερφή του φίλου του Α.Σ. Μισιρόγλου την οποία ζήτησε σε γάμο, όμως συνάντησε την άρνηση των γονέων της, ενώ το 1907 εγκαταστάθηκε για κάποιο διάστημα στο Παρίσι.

Το Δεκέμβριο του 1922 επέστρεψε στην Ελλάδα και μαζί με την οικογένεια του εγκαταστάθηκε στην Κηφισιά. Τη διετία 1922 ως το 1924 εργάστηκε ως ασφαλιστικός σύμβουλος και το 1927 μετακόμισε στην Κυψέλη. Το 1931, αφού στο μεταξύ είχε αποκτήσει την ιδιοκτησία ενός μικρού τυπογραφείου, άρχισε να εκδίδει το περιοδικό «Ο Κύκλος», η κυκλοφορία του οποίου διακόπηκε και επανακυκλοφόρησε από το 1945 ως το 1947, με το οποίο εξέδωσε το 1933 την ποιητική συλλογή «Μαραμπού» του Νίκου Καββαδία, με πρόλογο του ποιητή και κριτικού Καίσαρ Εμμανουήλ, ενώ το 1938 δημοσίευσε το έργο «Μην ομιλείτε εις τον οδηγόν», την πρώτη συλλογή ποιημάτων του Νίκου Εγγονόπουλου. Στη διάρκεια της κατοχής, την εποχή του Β' Παγκοσμίου πολέμου, μετακόμισε στην οδό Αριστοτέλους όπου έζησε σε συνθήκες οικονομικής ανέχειας.

Ήταν από τους αρχικούς διοργανωτές των συνεδριάσεων της «Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών» , που αναγνωρίστηκε επίσημα από το Πρωτοδικείο της Αθήνας με την απόφαση 7338/1934, καθώς στο ημιϋπόγειο γραφείο του στην οδό Δαιδάλου, συγκεντρώθηκαν λόγιοι της εποχής. Τον ίδιο χρόνο εκλέχθηκε ως ο πρώτος γραμματέας της, ενώ το 1948 επανεκλέχθηκε γραμματέας και διατήρησε τη θέση έως το 1951 που υπέβαλλε παραίτηση. Το 1949 ήταν υποψήφιος στην έδρα Λογοτεχνίας της Ακαδημίας Αθηνών, χωρίς όμως να εκλεγεί, ενώ το 1950 υπέγραψε την έκκληση της Στοκχόλμης για κατάργηση των ατομικών όπλων.

Εργογραφία

Εκδοτική δραστηριότητα

Πρωτοδημοσίευσε το 1896 στην Κωνσταντινούπολη, όπου εξέδωσε το περιοδικό

• «Οικογενειακόν Ημερολόγιον» του 1897.

Το 1902 στην Αθήνα εξέδωσε το περιοδικό

• «Ζωή» που κυκλοφόρησε δύο μόνο τεύχη. Στη συνέχεια το επανακυκλοφόρησε το 1908 στην Κωνσταντινούπολη έως το 1911, και εκ νέου το 1920, όμως η κυκλοφορία του έπαψε οριστικά το 1922.

Το 1918 κυκλοφόρησε στην Κωνσταντινούπολη το σατιρικό ημερολόγιο

• «Καλλικάντζαρος 1918» μαζί με τον Πλ.Κεσσίσογλου, και το γαλλόφωνο περιοδικό
• «Tout Pera».

Ποίηση

Στο ποιητικό έργο του δέχτηκε επίδραση από τους Στεφάν Μαλλαρμέ και Πωλ Βαλερύ με στοιχεία σολωμικής τεχνοτροπίας, ενώ έχει ύφος αριστοκρατικό και κάπως ψυχρό. Ανανέωσε την ποιητική έκφραση και είναι ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του συμβολισμού, ενώ ενδιαφέρθηκε κυρίως για τη δημιουργία μιας γλωσσικής μουσικής υποβολής, ενώ επηρεάστηκε επίσης, από τον Γιάννη Γρυπάρη.

Το 1905 τυπώθηκε στην Αθήνα η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο

• «Ο δρόμος φέρνει..» και το 1907 επίσης στην Αθήνα, τύπωσε την ποιητική συλλογή
• «Παραλλαγές», την οποία δημοσίευσε, όπως και την πρώτη, με το φιλολογικό ψευδώνυμο «Κλήμης Πορφυρογέννητος».

Η πρώτη λογοτεχνική του εμφάνιση με το πραγματικό του όνομα έγινε το 1934, όταν δημοσίευσε την τρίτη ποιητική συλλογή του με τίτλο,

• «Φίλτρα επωδών».

Το 1946 εξέδωσε μία συλλογή δημοτικών τραγουδιών .

Εξέδωσε επίσης την ποιητική συλλογή

• «Απολλώνιος»,

η οποία δημοσιεύτηκε σε αποσπάσματα στα περιοδικά «Ζωή» και «Κύκλος». Το 1938 εκδόθηκαν δύο τόμοι, ο πρώτος με τίτλο «Η κυρά των αντιλάλων» με σχέδια του Γιώργου Γουναρόπουλου, ο δεύτερος και ο τρίτος μαζί, με τίτλο «Η Ψυχή», με σχέδια του Νίκου Εγγονόπουλου, ενώ υπήρχαν δυο μέρη με τα οποία θα ολοκληρώνονταν το έργο, «Το διάψαλμα των μαγισσών» και «Οι γάμοι του Ήλιου και της Σελήνης», που τελικά δημοσιεύθηκαν αποσπασματικά σε διάφορα περιοδικά.

Μεταφράσεις

Ασχολήθηκε με τη μετάφραση έργων αρχαίων τραγικών και το 1927 μετέφρασε την Εκάβη του Ευριπίδη μετά από παραγγελία της Μαρίκας Κοτοπούλη για παράσταση που δόθηκε στο Παναθηναϊκό Στάδιο, ενώ το 1930 τυπώθηκε η μετάφρασή του για την Ιφιγένεια εν Ταύροις του Ευριπίδη και εγκρίθηκε η χρήση μεταφράσεων του στη Μέση εκπαίδευση. Μετέφρασε ακόμη τα έργα Ιφιγένεια εν Αυλίδι, Ιππόλυτος και Βάκχες του Ευριπίδη, Ηλέκτρα του Σοφοκλή, Ορέστεια του Αισχύλου και Βάτραχοι του Αριστοφάνη, για την οποία ο Κλέων Παράσχος έγραψε , «…η μετάφραση του έργου καμωμένη από τον αείμνηστο Απόστολο Μελαχρινό, έχει ζωντάνια και φαίνεται να διατηρεί τη φυσιογνωμία του πρωτότυπου…».

Βιβλιογραφία

• «Απόστολος Μελαχρινός, Τα Ποιήματα», επιμέλεια-εισαγωγή Αγορή Γκρέκου, εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της «Εστίας», Αθήνα 1994.

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org