Γιάννης Πουλόπουλος

Ο Ιωάννης Πουλόπουλος, Έλληνας εθνικιστής, κορυφαίος τραγουδιστής, ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα στην Ελλάδα, που συνεργάστηκε με κορυφαίους συνθέτες του έντεχνου λαϊκού τραγουδιού, κατέκτησε την κορυφή της ελληνικής δισκογραφίας και συνόδευσε πολλές γενιές Ελλήνων με τα τραγούδια του, συνθέτης, στιχουργός, ποιητής, χομπίστας ζωγράφος και χαλκογράφος, γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου του 1941 (ή του 1942 ή του 1945 ) στην Καρδαμύλη στην περιοχή της Μεσσηνιακής Μάνης και πέθανε την Κυριακή 23 Αυγούστου 2020 στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου «Αττικόν» στο Χαϊδάρι Αττικής. Η νεκρώσιμη ακολουθία του Γιάννη Πουλόπουλου τελέστηκε, στις 18:00' απόγευμα της Τετάρτης 26 Αυγούστου, στον Ιερό Ναό του Αγίου Τρύφωνος Κοιμητηρίου στην Κηφισιά και η σορός του τάφηκε στο νεκροταφείο της πόλεως.

Το 1985 ο Πουλόπουλος παντρεύτηκε με την Βασιλική (Μπέττυ) Κοκκινάκη-Πουλοπούλου και από το γάμο του έγινε πατέρας, στις 15 Μαΐου 1991, μιας κόρης, της Αλεξάνδρας (Άντα) Πουλοπούλου.

Γιάννης Πουλόπουλος
Συνοπτικές πληροφορίες
Γέννηση: 29 Ιουνίου 1941
Τόπος: Καρδαμύλη, Μεσσηνία (Ελλάδα)
Θάνατος: 23 Αυγούστου 2020
Τόπος: Νοσοκομείο «Αττικόν» Χαϊδάρι, Αττική (Ελλάδα)
Υπηκοότητα: Ελληνική
Ασχολία: Τραγουδιστής, συνθέτης, Στιχουργός, ποιητής

Βιογραφία

Οικογένεια / Πολιτικές καταβολές

Η οικογένεια του Γιάννη Πουλόπουλου κατάγεται από την περιοχή της Μεσσηνιακής Μάνης. Πατέρας του Γιάννη ήταν ο Γιώργος Πουλόπουλος από την Καρδαμύλη, στενός φίλος και κοντοχωριανός του Συνταγματάρχη Γιάννη Λαδά, διακεκριμένου στελέχους του Επαναστατικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 και φίλος του επικεφαλής της Γεωργίου Παπαδοπούλου. Οι γονείς του Γιάννη, μετά τη γέννηση του μετακόμισαν κι εγκαταστάθηκαν αρχικά στην περιοχή του Μεταξουργείου στην Αθήνα κι αργότερα στην Αγία Τριάδα στην περιοχή του Αγίου Ιερόθεου στο Περιστέρι. Σε ηλικία 5 ετών έμεινε ορφανός από μητέρα και μεγάλωσε με τον πατέρα του και τον μικρό αδερφό του Βασίλη.

Μουσική σταδιοδρομία

Ο Γιάννης, που διακρίνονταν από μικρή ηλικία για τις φωνητικές του δυνατότητες, παρακινημένος από τους φίλους του αλλά έχοντας κι ο ίδιος μεγάλη πίστη στις δυνάμεις του, το 1962 πήγε στις ακροάσεις της εταιρείας Columbia καταβάλλοντας προσπάθειες να πείσει τους υπεύθυνους να του εμπιστευθούν την ερμηνεία σε κάποια τραγούδια, όμως δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την συγκατάθεση τους. Την ίδια εποχή εργάζονταν κοντά στον οικοδόμο πατέρα του είτε σαν βοηθός είτε σαν ελαιοχρωματιστής, ενώ σπούδαζε στη νυχτερινή τεχνική σχολή Ντήζελ παρακολουθώντας μαθήματα ειδικότητος ηλεκτρολόγου ενώ έπαιζε ποδόσφαιρο αρχικά στην ομάδα της γειτονιάς του, τον Άγιο Ιερόθεο, και στη συνέχεια στον Ατρόμητο.

Το 1963, τον δέχθηκαν στις ακροάσεις νέων καλλιτεχνών της εταιρείας Columbia στα στούντιο της στον Περισσό της Νέας Ιωνίας, όπου μέλη της επιτροπής ακροάσεων ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Βασίλης Τσιτσάνης και ο Γιάννης Παπαϊωάννου. Ο Πουλόπουλος επέλεξε να ερμηνεύσει τα τραγούδια «Μάνα μου και Παναγιά» και «Παράπονο». Μόλις τελείωσε την ερμηνεία του, ο Θεοδωράκης είπε: «Αυτόν εγώ θα τον κάνω τραγουδιστή» κι ο Πουλόπουλος ήταν ο μόνος εκείνης της μέρας του πέρασε με επιτυχία την ακρόαση. Τον ίδιο χρόνο ο Θεοδωράκης του εμπιστεύθηκε την ερμηνεία τριών τραγουδιών τρία τραγούδια που ακούστηκαν στην θεατρική παράσταση του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η γειτονιά των αγγέλων», που παραστάθηκε στο θέατρο «Ρεξ» από τον θίασο Τζένης Καρέζη-Νίκου Κούρκουλου. Το Χειμώνα του 1963 ο Πουλόπουλος εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη νύχτα τραγουδώντας στο κέντρο «Ξημερώματα», στα Άνω Πατήσια, μαζί με την Καίτη Γκρέυ, τον Γιάννη Αγγέλου στο μπουζούκι και τον Γιάννη Μπουρνέλη ως κονφερασιέ. Το διάστημα από το 1964 μέχρι το 1966 ο Πουλόπουλος υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία.

Το 1966 ο αυστηρός και εθνικιστής πατέρας του, Γιώργος Πουλόπουλος, τον προέτρεψε να μην ταξιδέψει με τον Μίκη Θεοδωράκη και την Μαρία Φαραντούρη στις συναυλίες του Θεοδωράκη στην τότε Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, με αποτέλεσμα ο Μίκης να τον αντικαταστήσει με τον Αντώνη Καλογιάννη . Στις 27 Ιουλίου 1968, σε ηλικία 27 ετών, ο Πουλόπουλος εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 1η Ολυμπιάδα Τραγουδιού που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία του επαναστατικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου, όπου συμμετείχε με το τραγούδι «Μα τώρα αγάπη μου» σε στίχους και μουσική του Μίμη Πλέσσα, δίχως ιδιαίτερη επιτυχία. Η επιλογή του Πουλόπουλου ως εκπροσώπου της Ελλάδος έγινε από τον Συνταγματάρχη τότε Γραμματέα Δημοσίας Τάξεως, Γιάννη Λαδά, ο οποίος γνώριζε τον πατέρα Πουλόπουλο, με τον οποίο ήταν κοντοχωριανοί, από την Καρδαμύλη Μάνης και Δυρράχιο Αρκαδίας αντιστοίχως, ενώ παρόντες στο κατάμεστο Παναθηναϊκό Στάδιο ήταν οι Στυλιανός Παττακός, Νικόλαος Μακαρέζος, Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος και ο Κωνσταντίνος Ασλανίδης που τον αποθέωσαν από τις κερκίδες των επισήμων. Μετά την πολιτειακή αλλαγή του 1974, την αποκαλούμενη μεταπολίτευση, ο Πουλόπουλος δεν εξαφάνισε το τραγούδι αυτό, αλλά το συμπεριέλαβε στη συλλογή του «Όλα δικά σου μάτια μου».

Καλλιτεχνική δημιουργία

Ο Πουλόπουλος εκτός από την ερμηνεία, τη σύνθεση, τη στιχουργία, την εμφάνιση σε θεατρικές και κινηματογραφικές παραγωγές αλλά και την ποίηση, ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με τη ζωγραφική και τη χαλκογραφία, με γνώσεις που διδάχθηκε από τον φίλο του, τραγουδιστή και ζωγράφο, Σταύρο Πασπαράκη. Ερμηνευτικά συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του Ελληνικού τραγουδιού, όπως ο Τόλης Βοσκόπουλος, η Μαρινέλλα, ο Στράτος Διονυσίου, η Δούκισσα, η Καίτη Γκρέυ, η Μπέμπα Μπλανς και η Ρένα Κουμιώτη. Ο Πουλόπουλος άφησε σπουδαία μουσική παρακαταθήκη και μια από τις πιο πλούσιες δισκογραφίες.

Συνεργάστηκε με τις δισκογραφικές εταιρείες Columbia, Lyra και την Minos-EMI. Στην πολύχρονη καριέρα του ο Γιάννης Πουλόπουλος έφτασε πολλές φορές στην κορυφή των πωλήσεων έχοντας στην κατοχή του χρυσούς (60.000 πωλήσεις) και πλατινένιους (100.000 πωλήσεις) δίσκους. Το 1969, το άλμπουμ «Ο δρόμος» των Μίμη Πλέσσα και Λευτέρη Παπαδόπουλου, όπου ο Γιάννης Πουλόπουλος ερμηνεύει δέκα από τα δώδεκα τραγούδια, έγινε ο πρώτος ελληνικός χρυσός δίσκος ενώ στα χρόνια που ακολούθησαν έγινε το πιο επιτυχημένο σε πωλήσεις άλμπουμ στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας, φτάνοντας τις 1.500.000 πωλήσεις, κάποιοι τις υπολογίζουν διπλάσιες, που μέχρι σήμερα κανείς άλλος δίσκος δεν έχει πλησιάσει στην Ελλάδα. Ο Πουλόπουλος πραγματοποίησε την τελευταία του εμφάνιση ως καλλιτέχνης το 1999 όταν αποφάσισε, και δημοσιοποίησε αυτή του την απόφαση, να απομακρυνθεί από τα μουσικά δρώμενα. Σε συνεντεύξεις του εκείνης της εποχής δηλώνει πως η νύχτα δεν είναι πια γι' αυτόν, έτσι όπως έχει ευτελισθεί και δηλώνει την απομάκρυνση του από τις βραδινές εμφανίσεις.

Δισκογραφία

Ο Γιάννης Πουλόπουλος διέθετε μοναδικό χρώμα φωνής, με κύρια χαρακτηριστικά την ποιότητα, την έκταση, τη δύναμη και τον λυρισμό της, φωνητικά προσόντα που του επέτρεπαν ν' αποδώσει αποδώσει οποιοδήποτε μοναδικά είδος τραγουδιού. Στο αποκαλούμενο ρεύμα του «Νέου Κύματος» ο Πουλόπουλος έμεινε για πολύ λίγο, κυρίως με δικά του τραγούδια, όπως τα

• «Θα 'θελα να 'χα»,
• «Ήταν το ποτάμι μακρύ»,
• «Τ' άσπρα πουλιά»,
• «Μικρός διαβάτης»,
• «Άνθη»,
• «Πέτρινα λουλούδια», τα δύο τελευταία με στίχους του Βασίλη Βασιλικού και μουσική του Νίκου Μαμαγκάκη.

Ερμήνευσε με εξαιρετική επιτυχία δικές του και συνθέσεις άλλων συνθετών, όπως των Μίκη Θεοδωράκη, Μάνου Λοΐζου, Μίμη Πλέσσα, Γιάννη Σπανού, Γιώργου Κριμιζάκη, Κώστα Βίρβου, Πυθαγόρα, Άκου Δασκαλόπουλου, Γιώργου Κατσαρού, αλλά και στιχουργών όπως του Λευτέρη Παπαδόπουλου, πολλές από τις οποίες αποτέλεσαν τεράστιες επιτυχίες. Σύμφωνα με τον ερευνητή Πέτρο Δραγουμάνο ο Πουλόπουλος ερμήνευσε 404 τραγούδια και υπολογίζεται πως 100 απ' αυτά μπορεί να χαρακτηριστούν επιτυχίες. Μεταξύ τους περιλαμβάνονται οι τίτλοι:

• «Κορμί μου πονεμένο», το πρώτο του τραγούδι, δημιουργία του Μπάμπη Δαλιάνη, που δεν κυκλοφόρησε κι έμεινε στο αρχείο της δισκογραφικής εταιρείας «Columbia».

Ακολούθησαν τα

• «Δως μου την καρδιά μου πίσω», συρτοτσιφτετέλι του Πάνου Πετσά.

Τα πρώτα τραγούδια που ηχογράφησε σε δίσκο ο Πουλόπουλος ήταν τα:

• «Στρώσε το στρώμα σου για δυο»,
• «Δόξα τω Θεώ» και
• «Το ψωμί είναι στο τραπέζι», και τα τρία του Μίκη Θεοδωράκη,

που αρχικά ακούστηκαν στην θεατρική παράσταση του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η γειτονιά των αγγέλων», που το 1963 παραστάθηκε στο θέατρο «Ρεξ» από τον θίασο Τζένης Καρέζη-Νίκου Κούρκουλου.

• «Θα πιω απόψε το φεγγάρι»,
• «Μέθυσε απόψε το κορίτσι μου»,
• «Αγάπα με»,
• «Όλα δικά σου»,
• «Παιδί μου ώρα σου καλή», σε ποίηση Γεώργιου Βιζυηνού,
• «Ποια νύχτα σ’ έκλεψε»,
• «Πάμε για ύπνο Κατερίνα»,
• «Καμαρούλα μια σταλιά»,
• «Το άγαλμα»,
• «Έπεφτε βαθιά σιωπή»,
• «Όσα δεν βάνει ο λογισμός».

Κινηματογράφος

Ο Πουλόπουλος εμφανίστηκε και ερμήνευσε τραγούδια που έγιναν επιτυχίες στις ταινίες:

• «Αθήνα, πόλη χαμόγελο», το 1965, ταινία μικρού μήκους σε σκηνοθεσία του Λάμπρου Λιαρόπουλου για το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης εκείνης της χρονιάς,
• «Οι θαλασσιές οι χάντρες», το 1966, όπου ερμήνευσε για πρώτη φορά τραγούδια του Μίμη Πλέσσα,
• «Στιγματισμένοι»,
• «Τετραπέρατος»,
• «Εκείνος κι εκείνος»,
• «Κάτι κουρασμένα παλικάρια», το 1967,
• «Μια κυρία στα μπουζούκια», το 1968,
• «Ο ψεύτης», το 1968,
• «Γοργόνες και μάγκες», το 1968,
• «Ο μικρός δραπέτης», το 1968,
• «Η Παριζιάνα», το 1969,
• «Η ωραία του κουρέα», το 1969,
• «Η θεία μου η χίπισσα», το 1970

Συγγραφικό έργο

Ο Γιάννης Πουλόπουλος κυκλοφόρησε δύο ποιητικές συλλογές, με τίτλους:

• «Τετράδιο», το 1971 και
• «Ταξίδι στο κέντρο της νύχτας», το 1983.

Το τέλος του

Ο Πουλόπουλος έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του σχεδόν τυφλός καθώς έπασχε από κληρονομικά μεταδιδόμενο νόσημα (γλαύκωμα), το οποίο δεν μπόρεσε ν' αντιμετωπίσει παρά τις πολλές χειρουργικές επεμβάσεις, λόγος που επιβάρυνε συνολικά την υγεία του και του προκάλεσε σειρά προβλημάτων. Είχε αποτραβηχτεί από τα φώτα της δημοσιότητας και την τελευταία του δημόσια εμφάνιση την είχε κάνει τον Δεκέμβριο του 2015, όταν συνοδευόμενος από τη σύζυγό του, Μπέττυ και την κόρη τους Άντα, εθεάθη στο κέντρο όπου εμφανίζονταν τότε οι Τόλης Βοσκόπουλος και Νίκος Νομικός. Η κατάστασή του Πουλόπουλου τον τελευταίο καιρό ήταν εξαιρετικά επιβαρυμένη και δεν κατάφερνε πλέον να κινηθεί μόνος του, χωρίς το αναπηρικό καροτσάκι.

Το τελευταίο διάστημα πριν τον θάνατο του ο Πουλόπουλος νοσηλευόταν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου «Αττικόν» στο Χαϊδάρι, μετά από βαρύ πνευμονικό οίδημα, όπου άφησε την τελευταία του πνοή -το βράδυ της Κυριακής 20 Αυγούστου- λόγω καρδιακής ανεπάρκειας. Την κηδεία του παρακολούθησαν στενοί συγγενείς και λίγοι φίλοι αλλά και συνεργάτες του καλλιτέχνη, λόγω των ειδικών συνθηκών που επικρατούσαν και των απαγορεύσεων λόγω της πανδημίας του κορωνάιου. Στη σορό του κατατέθηκαν δεκάδες στεφάνια, συναδέλφων και συνεργατών του, όμως μεταξύ τους κατείχε κυρίαρχη θέση εκείνο της οικογένειας του Γεωργίου Παπαδόπουλου, που έγραφε «Η ιστορία δεν πεθαίνει» κι έφερε το όνομα της Δέσποινας Γάσπαρη-Παπαδοπούλου, της συζύγου του πρώην Πρωθυπουργού και Προέδρου της Ελληνική Δημοκρατίας.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Του Τραγουδιού Το Βλέμμα... poulopoulosgiannhs.blogspot.com
• Γιάννης Πουλόπουλος, ο αξεπέραστος ρομαντικός flowmagazine.gr, Δανάη Λιάκου (ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2020, 21:10')
• Γιάννης Πουλόπουλος: Συνέντευξη στον Ιάσωνα Τριανταφυλλίδη και στην Ελένη Μενεγάκη (το 1990) youtube.com
• Γιάννης Πουλόπουλος Νίκος Χατζηνικολάου, εκπομπή Ενώπιος Ενωπίω, 4 Απριλίου 1995.]

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org