Δημήτριος Χατζόπουλος
Ο Δημήτριος Χατζόπουλος, δημοσιογράφος και λογογράφος, γεννήθηκε το 1872 στο Αγρίνιο και πέθανε το 1936 στην Σέρρες, στη διάρκεια ενός επαγγελματικού ταξιδιού.
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Ήταν γιος του Ιωάννη Χατζόπουλου και της Θεοφάνης Στάικου και μικρότερος αδερφός του Κώστα Χατζόπουλου. Είχε ακόμη μια μεγαλύτερη αδερφή την Αλεξάνδρα και τέσσερα μικρότερα αδέρφια, το Γεώργιο, την Ασπασία, το Ζαχαρία και τον Αγαμέμνονα. Φοίτησε για μερικούς μήνες στο Γυμνάσιο Μεσολογγίου και μετά σε Λύκειο στην Κέρκυρα και στη συνέχεια έφυγε για την Αθήνα, όπου σπούδασε νομικά, ενώ παρακολούθησε μαθήματα στην αρχιτεκτονική σχολή του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου και στη φιλοσοφική σχολή. Συνέχισε τις σπουδές φιλολογίας, αισθητικής και κοινωνιολογίας στη Γερμανία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, όμως σύντομα στράφηκε στη λογοτεχνία και επιδόθηκε στη συγγραφή αλλά και τη δημοσιογραφία, όπου διακρίθηκε κυρίως ως χρονογράφος και συνεργάστηκε κατά διαστήματα με αθηναϊκές εφημερίδες, υπογράφοντας με τα ψευδώνυμα «Μποέμ», «Συμπολίτης» και «Πεζοπόρος».
Την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία πραγματοποίησε το 1890 με το αυτοβιογραφικό διήγημα
- «Τα πρώτα δάκρυα», το οποίο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Εικονογραφημένη Εστία».
Την ίδια περίοδο συνεργάστηκε με το περιοδικό «Παρνασσός» και την εφημερίδα «Το Άστυ». Ήταν εκδότης, από το το 1896 μέχρι το 1900, του χιουμοριστικού περιοδικού «Ημερολόγιον του ποδόγυρου» και το 1901 ίδρυσε και διεύθυνε, από κοινού με τον Γιάννη Καμπύση, το λογοτεχνικό περιοδικό «Διόνυσος», που συνέχισε την προσπάθεια του περιοδικού «Τέχνη», το οποίο εξέδιδε την περίοδο 1898-99 ο αδερφός του Κώστας Χατζόπουλος. Με την προσπάθειά του έφερε σε επαφή την ευρωπαϊκή λογοτεχνία με την ελληνική και με τα χρονογραφήματα του συνέβαλε στη διαμόρφωση αυτού του λογοτεχνικού είδους στη χώρα.
Συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με τις αθηναϊκές εφημερίδες «Νέα Ελλάς», «Η Καθημερινή», «Σκριπ», «Χρόνος», «Εσπερινή», «Ανεξάρτητος», «Ακρόπολις» και άλλες, στις οποίες υπέγραφε με διάφορα ψευδώνυμα και δημοσίευε άρθρα, συνεντεύξεις, χρονογραφήματα και ταξιδιωτικά κείμενα. Υπήρξε από τους πρωτοπόρους του τουρισμού στην Ελλάδα, καθώς και του ορειβατισμού και στα χρονογραφήματα του περιέγραψε με γλαφυρό τρόπο, τοπία και αρχαιολογικούς χώρους. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του υπηρέτησε την Αγροτική Τράπεζα ως επιθεωρητής διαφωτίσεως και συνέγραψε σημαντικές εκθέσεις και μελέτες σχετικές με τα διάφορα γεωργικά διαμερίσματα της χώρας τα οποία επισκέφθηκε. Πέθανε αιφνιδίως στις Σέρρες, στη διάρκεια μιας από τις περιοδείες του στην ελληνική ύπαιθρο.
Το έργο του
Έγραψε συλλογές διηγημάτων, ταξιδιωτικές εντυπώσεις και περιγραφές, χρονογραφήματα, μελέτες, άρθρα.
Πεζογραφήματα
- «Αγριολούλουδα», Αθήνα το 1894,
- «Ντόπιες ζωγραφιές» Αθήνα το 1896,
- «Διηγήματα του ποδόγυρου» Αθήνα το 1899,
- «Οι Γαριβαλδίνοι και η μάχη του Δρίσκου» Αθήνα το 1914,
Μεταφράσεις
- «Βικτώρια-Η ιστορία ενός έρωτος» του εθνικιστή Νορβηγού λογοτέχνη Κνουτ Χάμσουν,
- «Υπό τα φθινοπωρινά άστρα» του Κνουτ Χάμσουν το 1916.
- «Θα με θυμηθείς-Οι σαλτιμπάγκοι (Οι τέσσερες διαβόλοι)» του Έρμαν Μπαγγ,
- «Ισχυρός ως ο θάνατος» του Gue de Maupassant το 1925.
Θεώρηση του έργου του
Ξεκινώντας από το δημοτικισμό του Γιάννη Ψυχάρη οδηγήθηκε στο χώρο της καθαρεύουσας και έστρεψε το θεματικό και αφηγηματικό προβληματισμό του στο χώρο της σύγχρονης ευρωπαϊκής λογοτεχνίας. Ήταν βαθιά επηρεασμένος από το νατουραλισμό, το αισθητισμό, το συμβολισμό, τη φιλοσοφία του Νίτσε αλλά και το σοσιαλισμό, θεωρία που ασπάστηκε το 1903 στη Γερμανία.
Διαβάστε τα λήμματα
