Ζαν Ρασπάιγ

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Ζαν Ρασπάιγ [Jean Raspail] Γάλλος εθνικιστής, διανοούμενος που υπήρξε υποστηρικτής και υπερασπιστής του θεσμού της βασιλείας, παραδοσιοκράτης και πιστός Ρωμαιοκαθολικός, δημοσιογράφος, ταξιδιώτης, εξερευνητής, ποιητής και βραβευμένος συγγραφέας περιηγητικών βιβλίων, που έγινε διάσημος από το προφητικό του έργο «Το Στρατόπεδο των Αγίων» (ή «Ο Καταυλισμός των Αγίων») το οποίο υιοθέτησε ο Ρόναλντ Ρήγκαν, ο Ντόναλντ Τραμπ, αλλά και ως σύγχρονη Βίβλο ο εμπνευστής και καθοδηγητής του παγκόσμιου alt-right κινήματος, Στιβ Μπάνον, [Steve Bannon] [1], γεννήθηκε στις 5 Ιουλίου 1925 στην κοινότητα Chemillé-sur-Dême στην περιοχή Indre-et-Loire της δυτικής κεντρικής Γαλλίας και πέθανε το Σάββατο 13 Ιουνίου 2020 στο Παρίσι. Ο Ρασπάιγ έζησε στο Neuilly-sur-Seine, μια κοινότητα δυτικά και κοντά στο Παρίσι και απεβίωσε στο Νοσοκομείο Henri-Dunant της Γαλλικής πρωτεύουσας.

Jean Raspail
Συνοπτικές πληροφορίες
Γέννηση: 5 Ιουλίου 1925
Τόπος: Chemillé-sur-Dême,
Indre-et-Loire, (Γαλλία)
Σύζυγος: Aliette Raspail
Τέκνα: Κουεντίν
Υπηκοότητα: Γαλλική
Ασχολία: Δημοσιογράφος, συγγραφέας
λογοτέχνης
Θάνατος: 13 Ιουνίου 2020
Τόπος: Παρίσι (Γαλλία)

Ήταν παντρεμένος με την Aliette Raspail και από το γάμο τους είχε αποκτήσει απογόνους, μεταξύ τους ο γιος του Κουέντιν.

Βιογραφία

Η οικογένεια του Ζαν ανήκε στην Γαλλική αστική τάξη. Ο ίδιος ήταν απόγονος του François Vincent Raspail, που έδωσε το όνομα του στη ομώνυμη Παρισινή λεωφόρο και το 1848 επανέφερε την καθολική ψηφοφορία. Πατέρας του Ζαν ήταν ο Octave Raspail, πρόεδρος των Grands Moulins de Corbeil και γενικός διευθυντής των ορυχείων του Saarland, και μητέρα του ήταν Marguerite Chaix.

Σπουδές

Ο Ζαν παρακολούθησε μαθήματα στην ιδιωτική καθολική σχολή στο Saint-Jean de Passy στο Παρίσι, στο Ίδρυμα Sainte-Marie d'Antony και στην École des Roches στο Verneuil-sur-Avre. Σε νεαρή ηλικία, όταν ήταν ακόμη μαθητής του Γυμνασίου, έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα για νέους, όμως η αρνητική κριτική που του άσκησε Γάλλος ακαδημαϊκός και φίλος του πατέρα του τον αποθάρρυνε για πολλά χρόνια να συνεχίσει το έργο του.

Ενήλικη ζωή

Σε ηλικία 23 ετών ο Ζαν άρχισε τα ταξίδια του στον κόσμο αναζητώντας λαούς που κινδύνευαν με εξαφάνιση. Οδήγησε την Γαλλική εξερευνητική αυτοκινητοπομπή που διέσχισε την Αμερικανική ήπειρο από τη Γη του Πυρός ως την Αλάσκα [Tierra del Fuego-Alaska] το 1950–52 και το 1954, ήταν επικεφαλής μιας Γαλλικής εξερευνητικής και ανθρωπολογικής αποστολής στη γη των Ίνκας στην Λατινική Αμερική. Ο Raspail που αυτοανακηρύχθηκε Γενικός Πρόξενος του Βασιλείου της Αραγωνίας και της Παταγονίας, την 1η Σεπτεμβρίου του 1998 κατέβασε την βρετανική σημαία που κατέλαβε στα νότια του νησιού του Τζέρσεϋ της Μάγχης και προσφέρθηκε να την επιστρέψει, όμως ζήτησε η παράδοση της να γίνει σε ουδέτερο έδαφος, ένα μπαρ του Παρισιού.

Πολιτικές / Ιδεολογικές απόψεις

Ο Ζαν Ρασπάιγ διατύπωσε ολοκάθαρα τις πολιτικές και ιδεολογικές του απόψεις ήδη από το 1985 όταν δημοσίευσε στο περιοδικό «Le Figaro» άρθρο με τον τίτλο «Η Γαλλία θα είναι ακόμα γαλλική το 2015;», στο οποίο επισήμανε ότι «το ποσοστό του μη Ευρωπαϊκού μεταναστευτικού πληθυσμού της Γαλλίας θα αυξηθεί και θα θέσει σε κίνδυνο την επιβίωση των παραδοσιακών γαλλικών εννοιών, όπως πολιτισμός, αξίες και ταυτότητα». Το 2000 ήταν υποψήφιο μέλος για τη Γαλλική Ακαδημία, κι έλαβε τις περισσότερες ψήφους στην ψηφοφορία μεταξύ των υποψηφίων, όμως δεν έλαβε την απαιτούμενη πλειοψηφία για την εκλογή του στην κενή έδρα του Jean Guitton. Στις 17 Ιουνίου του 2004 δημοσίευσε άρθρο στο περιοδικό «Le Figaro» με τίτλο

  • «Η πατρίδα που προδίδεται από τη Δημοκρατία», στο οποίο επέκρινε τη μεταναστευτική πολιτική της Γαλλίας, λόγος για τον οποίο μηνύθηκε από τη Διεθνή ένωση κατά του Ρατσισμού για, δήθεν, «υποκίνηση φυλετικού μίσους», όμως η προσφυγή σε βάρος του απορρίφθηκε στις 28 Οκτωβρίου του ίδιου έτους από το Γαλλικό δικαστήριο.

Ο Ρασπάιγ σε συνεντεύξεις του διακήρυττε ως το τέλος την βεβαιότητα του ότι για να λύσουν τα προβλήματά τους οι Ευρωπαίοι πρέπει να «δαμάσουν κάθε ίχνος συμπόνιας» προς τους μετανάστες. Όταν ρωτήθηκε σε συνέντευξή του στο γαλλικό περιοδικό «Valeurs Actuelles» τον Νοέμβριο του 2013 πώς μπορεί η Ευρώπη να ασχοληθεί με τις μεταναστεύσεις, απάντησε: «...Υπάρχουν μόνο δύο λύσεις. Είτε τους φιλοξενούμε και η Γαλλία –ο πολιτισμός της, η κουλτούρα της– τελειώνει οριστικά χωρίς καν μια κηδεία. Κατά την άποψή μου, αυτό είναι που πρόκειται να συμβεί. Είτε δεν τους φιλοξενούμε καθόλου –αυτό σημαίνει ότι σταματούμε να ιεροποιούμε τον «Άλλον» και ξαναβρίσκουμε τον «πλησίον» μας, δηλαδή τον διπλανό μας. Πράγμα που σημαίνει ότι σταματάμε κάποια στιγμή να δίνουμε δεκάρα για αυτές τις «χριστιανικές ιδέες που έχουν ξεφύγει», όπως είπε ο Βρετανός συγγραφέας και θεολόγος Chesterton, ή αυτά τα διεφθαρμένα ανθρώπινα δικαιώματα και ότι θα λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα για να αποστασιοποιηθούμε, χωρίς να κάνουμε πίσω, για να αποφευχθεί η διάλυση της χώρας μας και να μετατραπούμε σε μια γενική επιμειξία. Δεν βλέπω κάποια άλλη λύση. ...{...}.. Όλοι οι λαοί είναι συναρπαστικοί, αλλά όταν τους ανακατεύουμε πάρα πολύ, αναπτύσσεται πιο πολύ μια εχθρότητα παρά μια συμπάθεια. Η επιμειξία δεν είναι ειρηνική. Είναι μια επικίνδυνη ουτοπία. Κοιτάξτε στη Νότια Αφρική! Στο σημείο που βρισκόμαστε τώρα, τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν θα πρέπει να είναι υποχρεωτικά πολύ καταναγκαστικά. Δεν πιστεύω ότι θα συμβεί και δεν βλέπω κανέναν που να έχει το θάρρος να το κάνει. ...{...}... Πάνω σε αυτό θέλω να πω, ότι δεν πιστεύω ούτε στο ελάχιστο, ότι οι υποστηρικτές της μετανάστευσης είναι πιο φιλάνθρωποι από μένα: μάλλον δεν υπάρχει ούτε ένας από αυτούς που προτίθεται να υποδεχθεί έναν από αυτούς τους δυστυχείς στο σπίτι του ...». Για την εξελισσόμενη μεταναστευτική κρίση που πλήττει κυρίως την Ελλάδα ως κύρια πύλη εισόδου μεταναστών και προσφύγων από τον Τρίτο Κόσμο, και στη συνέχεια την Ευρώπη, ο Ζαν Ρασπάιγ δήλωσε σε συνέντευξή του τον Σεπτέμβριο του 2015 στη Γαλλική εφημερίδα «Le Point» πως «βρισκόμαστε μόνον στην αρχή» [2].

Τιμητικές διακρίσεις

Ο Ζαν τιμήθηκε για το έργο του με τα διάσημα Γαλλικά λογοτεχνικά βραβεία:

  • Jean Walter το 1970, για το σύνολο του έως τότε έργου του,
  • Grand Prix du Roman, το 1981 για το έργο του «Moi, Antoine de Tounens, roi de Patagonie» (αγγλικός τίτλος: «I, Antoine of Tounens, King of Patagonia») [3] και
  • Grand Prix de littérature από την Γαλλική Ακαδημία [Académie française].
  • Grande Médaille d'Or des Explorations et Voyages de Découverte το 2007, από την Société de géographie της Γαλλίας για το σύνολο του έργου του [4]
  • Βραβείο Λογοτεχνίας του Wartburg, στις στις 25 Απριλίου 2009, για το σύνολο του έργου του.

Συγγραφικό έργο [5]

Ο Ζαν Ρασπάιγ, με σημαντική επιρροή στις απόψεις της εθνικιστικής δεξιάς, άφησε το έντονο αποτύπωμα του στη Γαλλική λογοτεχνία του 20ού αιώνα. Πολλά από τα περίπου σαράντα πέντε (45) βιβλία του αφορούν ιστορικά πρόσωπα, εξερεύνηση και αυτόχθονες λαούς. Η βαθιά πίστη του στον καθολικισμό του χρησίμευσε ως έμπνευση για πολλά από τα έργα του, στα οποία αποδεικνύεται ότι οι ιδεολογίες του κομμουνισμού και του φιλελευθερισμού αποτυγχάνουν και στη Γαλλία αποκαθίσταται η καθολική μοναρχία.

«Το Στρατόπεδο των Αγίων»

  • «Το Στρατόπεδο των Αγίων» (ή «Ο Καταυλισμός των Αγίων»), μυθιστόρημα, το 1973, το οποίο ο διεθνής εθνικιστικός τύπος αναφέρει συχνά ως «μυθιστόρημα λατρείας».

Το έργο, μια αποκαλυπτική ιστορία για την κατάρρευση του ευρωπαϊκού πολιτισμού, μεταφράστηκε και κυκλοφορεί σε πολλές χώρες του κόσμου και αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή κείμενα για την μετανάστευση. Έχει μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γερμανικά, Ισπανικά, Ιταλικά, Αφρικανικά, Τσέχικα, Ολλανδικά, Πολωνικά και Πορτογαλικά και ως το 2006 πούλησε περισσότερα από 500.000 αντίτυπα. Ο Αμερικανός πρόεδρος Ρόναλντ Ρέιγκαν ήταν μεταξύ των αναγνωστών του, όπως και ο θεωρητικός της «συγκρούσεως των πολιτισμών», Σάμιουελ Χάντιγκτον. Το βιβλίο επηρέασε την πολιτική σκέψη του Ρόναλντ Ρέιγκαν, του Φρανσουά Μιτεράν και στις μέρες μας του Στηβ Μπάνον [6] και προφήτευσε τον κατακλυσμό του Λευκού κόσμου από ορδές μεταναστών τον οποίο τοποθετούσε χρονικά περί το 2050. Το βιβλίο αποκαλείται, από την αριστερά, βίβλος της ξενοφοβίας και θεωρείται ευαγγέλιο του alt-right κινήματος. Ο συγγραφέας περιγράφει την προσπάθεια μια αρμάδας ενός εκατομμυρίου μεταναστών και προσφύγων από την Ινδία η οποία επιχειρεί εισβολή στις ευρωπαϊκές ακτές. Το έργο παρά τα σαράντα πέντε χρόνια από το έτος της πρώτης κυκλοφορίας του είναι σήμερα πιο δημοφιλές από ποτέ μεταξύ των εθνικιστών της Ευρώπης και της Αμερικής. Ο τίτλος του είναι εμπνευσμένος από το Βιβλίο της Αποκαλύψεως του Ευαγγελιστού Ιωάννου, όταν οι στρατιές του Σατανά περικυκλώνουν τη γη («και ανέβησαν επὶ το πλάτος της γης, και εκύκλευσαν την παρεμβολὴν των αγίων (=στρατόπεδο των αγίων) και την πόλιν την ἠγαπημένην»), (γαλλικά, «Elles montèrent sur la surface de la terre, et elles cernèrent le camp des saints et la ville bien-aimée;)».

Ο Ρασπάιγ χρησιμοποίησε την εμπειρία του ως επισκέπτης σε διάφορες εξαθλιωμένες κοινότητες της Λατινικής Αμερικής, επιχειρώντας να φανταστεί τι θα σήμαινε για την γαλλική κουλτούρα η μαζική εισβολή υποβαθμισμένων ξένων στο έδαφος της Γαλλίας. Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1975 όμως στη διάρκεια της δεκαετίας του 2020 απέκτησε δυναμική best seller κι αναζωπύρωσε την θεωρία της «Μεγάλης Αντικαταστάσεως» (δηλαδή, του λευκού / ευρωπαϊκού πληθυσμού από τους μετανάστες). Ο Ρασπάιγ, που στο έργο του προασπίζεται τον πολιτισμό της Δύσεως και τη φυσική κυριαρχία των λευκών, παρέμεινε ακμαίος και ενεργός στη δημόσια συζήτηση ως τα 94 χρόνια του, κι έχει δηλώσει πως δεν θα άλλαζε ούτε μία λέξη σ' αυτό, λέγοντας ότι η εισβολή που περιγράφει στο «Στρατόπεδο των Αγίων» δεν είναι παρά μια αφηγηματικά ενισχυμένη εκδοχή της «παρεισφρήσεως» ξένων που μολύνουν με την παρουσία τους την καθαρή από «φυλετικές» προσμείξεις Ευρώπη, αυτή που αντιμετωπίζει η Γαλλία και συνολικά η Δύση τις τελευταίες δεκαετίες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής η μετάφραση του Scribner του 1975 επανεκδόθηκε το 1983 χάρη στην Αμερικανίδα κληρονόμο Cordelia Scaife May και τον συνταξιούχο οφθαλμίατρο John Tanton, που είναι γνωστοί για τις εθνικιστικές τους απόψεις, με τον οφθαλμίατρο Tanton να δηλώνει ότι η ανησυχία του για τη μετανάστευση προκλήθηκε αφού διάβασε το βιβλίο, το οποίο αναδημοσιεύθηκε και το 2001. Το 2015 η Μαρίν Λεπέν, πρόεδρος του Γαλλικού πρώην Εθνικού Μετώπου χαρακτήρισε «απίστευτης οξύτητας και νεωτερικότητας» και κάλεσε τους Γάλλους «να διαβάσουν ή να ξαναδιαβάσουν το Στρατόπεδο των Αγίων».

Έργα του στην ελληνική γλώσσα

Στην Ελληνική γλώσσα κυκλοφορεί το έργο του:

  • «Το γαλάζιο νησί» από τις εκδόσεις «Άρια».

Το τέλος του

Ο Ζαν νοσηλεύονταν από το τέλος Δεκεμβρίου 2019 στο Νοσοκομειακό κέντρο Γεροντολογίας Henry Dunant στο Παρίσι, και, λόγω της επιδημίας του κορωναϊου, [Covid-19], η οικογένειά του δεν μπορούσε να τον δει μέχρι τις τελευταίες ημέρες. Την Παρασκευή 12 Ιουνίου ο Ζαν, ως παραδοσιακός καθολικός, μετάλαβε των Αχράντων Μυστηρίων. Το θάνατο του ανακοίνωσαν ο εκδοτικός οίκος «Robert Laffont» που εκπροσωπεί το σύνολο των έργων του και ο γιος του Κουέντιν που σύμφωνα με όσα είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο, ο πατέρας του πέθανε «περιτριγυρισμένος από την οικογένειά του». Ο επικεφαλής των γερουσιαστών του πρώην Εθνικού Μετώπου Bruno Retailleau, με δήλωση του αποχαιρέτισε τον «ποιητή-τυχοδιώκτη του γαλλικού ονείρου και πέρα ​​από τις θάλασσες», ενώ το Γαλλικό μοναρχικό κίνημα δράσεως απέδωσε επίσης φόρο τιμής σε μια «ζωή στην υπηρεσία της Γαλλίας και των τεχνών, στην υπηρεσία της μοναρχίας». Το Σάββατο 13 Ιουνίου 2020, στο λογαριασμό της στο «Twitter», η Λεπέν χαρακτήρισε το θάνατο του Ρασπάιγ «τεράστια απώλεια για την εθνική οικογένεια».

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές