Καίσαρας Σέεμαν

Ο Καίσαρ Σέεμαν Έλληνας εθνικιστής, ανώτερος αξιωματικός των Ειδικών Δυνάμεων του Ελληνικού Στρατού Ξηράς με το βαθμό του Ταγματάρχη, που υπηρετούσε στους Λ.Ο.Κ. [Λόχοι Ορεινών Καταδρομών] ως διοικητής της Α' Μοίρας Καταδρομών, γεννήθηκε την 1η Ιανουαρίου 1917 στην Αθήνα και σκοτώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου 13 Αυγούστου 1949 στο ύψωμα Βάρμπα, μεταξύ του όρους Βίτσι και της λίμνης των Πρεσπών, σε εκκαθαριστική επιχείρηση κατά κομμουνιστικών συμμοριών στην τελευταία φάση του συμμοριτοπολέμου διαρκούσης της Επιχειρήσεως «Πυρσός Β'». Η νεκρώσιμη ακολουθία του τελέστηκε την Δευτέρα 15 Αυγούστου στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών, όπου και τάφηκε.

Παντρεύτηκε με την Ελευθερία Κατσαμακίδου στη Θεσσαλονίκη, και από το γάμο του απέκτησε ένα γιο, τον Ιωσήφ Σέεμαν, που γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1946 ενώ έζησε και εργάστηκε στο Λονδίνο, κι ήταν ηλικίας μόλις τριών ετών όταν σκοτώθηκε ο πατέρας του.

Καίσαρας Σέεμαν
Γέννηση: 1η Ιανουαρίου 1917
Τόπος: Αθήνα (Ελλάδα)
Σύζυγος: Ελευθερία Κατσαμακίδου-Σέεμαν
Τέκνα: Ιωσήφ Σέεμαν
Θάνατος: 13 Αυγούστου 1949
Τόπος: Ύψωμα Βάρμπα, όρος Βίτσι (Ελλάδα)
Υπηκοότητα: Ελληνική
Ασχολία: Ταξίαρχος, Εθνικός ήρωας

Βιογραφία

Η οικογένεια Σέεμαν ήταν Βαυαρικής καταγωγής, οι πρόγονοι της ήρθαν στην Ελλάδα την εποχή του Βασιλιά ΌΘωνα και ο Καίσαρας ήταν μέλος της τρίτης γενιάς της απολύτως εξελληνισμένης οικογένειας του, τα μέλη της οποίας δεν είχαν καμία γνώση της Γερμανικής γλώσσας.

Οικογένεια Σέεμαν

Πατέρας του Καίσαρα ήταν ο Ιωσήφ . και μητέρα του η Λουΐζα Σέεμαν, των οποίων ήταν το μικρότερο από τα πέντε παιδιά τους, καθώς πριν τον Καίσαρα είχαν αποκτήσει δύο κορίτσια και δύο αγόρια. Μεγαλύτερη από τα αδέλφια της οικογένειας του Ιωσήφ Σέεμαν ήταν η Βιργινία, μετέπειτα σύζυγος του Νικολάου Οικονόμου και μητέρα του Παύλου Ν. Οικονόμου, ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο Καίσαρας ως μαθητής του Δημόσιου Γυμνασίου, στο οποίο είχε καθηγητή τον Μικρασιατικής καταγωγής Μαθηματικό Λεωνίδα Πετρογιαννόπουλο, μετέπειτα διευθυντή της Ευαγγελικής Σχολής στην Αθήνα, έδειξε ιδιαίτερη κλίση στα μαθηματικά και τις θετικές επιστήμες.

Στρατιωτική σταδιοδρομία

Επιθυμία του Καίσαρα ήταν να σπουδάσει στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο, όμως οικονομικοί λόγοι τον υποχρέωσαν να δώσει επιτυχείς εισαγωγικές εξετάσεις και στη συνέχεια να φοιτήσει, από τον Χειμώνα του 1934 ή σύμφωνα με άλλη πηγή το 1936, στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε το καλοκαίρι του 1938 με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού Πεζικού.

Β' Παγκόσμιος Πόλεμος

Το Φθινόπωρο του ίδιου έτους, ο Καίσαρας τοποθετήθηκε σε μονάδα στα Βόρεια σύνορα της Ελλάδος όπου και υπηρέτησε στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ειδικότερα στον Ελληνοϊταλικό και Ελληνογερμανικό πόλεμο του 1940-1941, ως διοικητής μάχιμου μονάδος. Μετά την συνθηκολόγηση της Ελλάδος επέστρεψε στην Αθήνα και το 1942 διέφυγε στη Μέση Ανατολή, όπου προήχθη στο βαθμό του Υπολοχαγού. Κατέληξε στην Αίγυπτο, όπου κατατάχθηκε στον Ιερό Λόχο που μόλις είχε ιδρυθεί στην Αλεξάνδρεια και εκπαιδεύτηκε σε ειδικές καταδρομικές επιχειρήσεις και από Άγγλους εκπαιδευτές ως αλεξιπτωτιστής. Με διοικητή το Βρετανό ταξίαρχο Τέρνμπουλ συμμετείχε σε συνδυασμένες επιχειρήσεις για την απελευθέρωση των Ελληνικών νήσων από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Ως μέλος ομάδος επτά κομάντος τον Σεπτέμβριο του 1944 αναρριχήθηκαν στα βράχια του «Σαν Μιχάλη» της Σύρου και λειτούργησαν ως προγεφύρωμα για την έλευση, στις αρχές Οκτωβρίου του ίδιου έτους, διμοιρίας του Ιερού Λόχου με ομάδα πολυβόλων υπό τον Άγγλο ταγματάρχη Κομπέρ. Ως αλεξιπτωτιστής ο Καίσαρ είχε συμμετάσχει στην απελευθέρωση άλλων οκτώ νήσων του Αιγαίου Πελάγου.

Συμμοριοπόλεμος

Μετά την απελευθέρωση και την λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Καίσαρ, που το 1945 προήχθη στο βαθμό του Λοχαγού, συμμετείχε στον αγώνα για την καταστολή της κομμουνιστικής ανταρσίας, αρχικά ως υποδιοικητής και στη συνέχεια ως διοικητής της Β' Μοίρας Καταδρομών. Στη Φθιώτιδα τρεις Λ(όχοι) Ο(ρεινών) Κ(αταδρομών), οι 42ος, 44ος και 45ος με συντονιστή τον διοικητή του 44ου Λ.Ο.Κ. τότε Λοχαγό Σέεμαν, εξόρμησαν στις 25 Μαΐου 1947 προς τα υψώματα πάνω από το χωριό Στένωμα, το Καυκί και τον Προφήτη Ηλία Βίνιανης στο νομό Ευρυτανίας, τα οποία και κατέλαβαν μετά από συμπλοκή με τους αντάρτες του Καραντάου. Οι αντάρτες δεν άντεξαν στην πίεση των Λοκατζήδων και υποχώρησαν άτακτα προς τα Άγραφα αφήνοντας στο πεδίο της μάχης έξι νεκρούς και τρεις αιχμαλώτους. Η κατάληψη ιδιαίτερα του υψώματος Καυκί την 1η Ιουνίου ήταν ζωτικής σημασίας, γιατί μέχρι τότε το ύψωμα εκείνο καθιστούσε τον ποταμό Μέγδοβα [Ταυρωπός] απροσπέλαστο προς τα δυτικά για τον Ελληνικό Στρατό. Σημαντική ήταν η συμβολή του Λοχαγού Σέεμαν στην διαφύλαξη του δρόμου Λαμίας-Καρπενησίου, όταν ως Διοικητής του 44ου ΛΟΚ με τη συμβολή και των 42ου και 45ου ΛΟΚ, ενίσχυσαν τη φρουρά του Καρπενησίου και εκτέλεσαν επιθετικές αναγνωρίσεις και εκκαθαρίσεις στη γύρω περιοχή. Από τις 21 Ιουλίου μέχρι τις 25 Αυγούστου 1947 οι Λ.Ο.Κ. συγκρούστηκαν με τμήματα ανταρτών και κατέλαβαν τη Ράχη Τυμφρηστού με σκοπό να διανοίξουν την οδό Λαμίας-Καρπενησίου. Στη μάχη αυτή με νυχτερινή επίθεση οι τρεις Λ.Ο.Κ. αιφνιδίασαν τους συμμορίτες, τους διέλυσαν, τους προκάλεσαν σοβαρές απώλειες και τους έτρεψαν σε άτακτη φυγή προστατεύοντας το Καρπενήσι.

Στα τέλη Ιανουαρίου 1948, σύμφωνα με απόρρητη έκθεση επιχειρήσεων, ο Λοχαγός Σέεμαν επικεφαλής τριών Μονάδων Λ.Ο.Κ. της Α' Μοίρας Καταδρομών, έφτασε στον Άγιο Βλάσιο Τριχωνίδας στο Νομό Αιτωλοακαρνανίας, όπου στο διάστημα 31 Ιανουαρίου και 1ης Φεβρουαρίου 1948 διεξήχθησαν σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ του Ελληνικού Στρατού και και των κομμουνιστικών συμμοριών, στις οποίες ο Σέεμαν και οι άνδρες του διακρίθηκαν ιδιαίτερα και συνέβαλαν στην ήττα των συμμοριτών, ενώ ο Σέεμαν προτάθηκε για ηθική αμοιβή από τον Συνταγματάρχη Ιωάννη Σωτηρίου . Στις 26 Φεβρουαρίου του ίδιου χρόνου, οι μονάδες Λ.Ο.Κ. 44η και 46η με επικεφαλής τον Σέεμαν, εξόντωσαν πολλούς αντάρτες του αποκαλούμενου Καπετάν Ανάποδου, στη Μενδενίτσα του Καλλίδρομου, ενώ στις 4 Μαρτίου 1948, 100 Λοκατζήδες, με επικεφαλής τον Σέεμαν, κατατρόπωσαν 600 αντάρτες του αποκαλούμενου Καπετάν Παπούα στην περιοχή Μακριάς Ράχης και Μακρυβάλτου . Στη διάρκεια αυτής της επιχειρήσεως ο Σέεμαν τραυματίσθηκε ιδιαιτέρως σοβαρά και είχε δεχθεί την φροντίδα του ιατρού Νικολάου Μητσόπουλου στη Ναύπακτο, πριν του χορηγηθεί αναρρωτική άδεια δύο εβδομάδων και προήχθη στο βαθμό του Ταγματάρχη επ' ανδραγαθία. Στη συνέχεια μετακινήθηκε ως Διοικητής στην Α' Μοίρα Καταδρομών μετά τον σοβαρό τραυματισμό του έως τότε Διοικητή της του μετέπειτα Στρατηγού Δημητρίου Ζαφειρόπουλου, αλλά και του Υποδιοικητή της Μοίρας. Στην μετακίνηση του τον ακολούθησε και ο φίλος του ο Λοχαγός Ιωάννης Κοκουσούλης. Δύο μέρες πριν από τον θάνατό του, στις 11 Αυγούστου 1949, ο Σέεμαν είχε προταθεί για προαγωγή στον βαθμό του αντισυνταγματάρχη επ’ ανδραγαθία, ενώ μετά θάνατον του απενεμήθη ο βαθμός του Ταξιάρχου.

Επιχείρησις «Πυρσός Β'»

Τον Αύγουστο του 1949, στην τελευταία φάση των επιχειρήσεων του Ελληνικού Στρατού εναντίον του αποκαλούμενου Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας ο Σέεμαν και οι άνδρες του, μετακινήθηκαν στη Δυτική Μακεδονία, όπου συμμετείχαν στην επιχείρηση «Πυρσός Β'», που έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στους συμμορίτες. Η Α' Μοίρα Καταδρομών, έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις με τον συνθηματικό τίτλο 635 Τάγμα Πεζικού, κατά την διάρκεια της επιχειρήσεως στο Βίτσι. Τη νύκτα της 9 Αυγούστου 1949 η Α' Μοίρα άρχισε να κινείται για την εκτέλεση της αποστολής της, όπως αυτή είχε οριστεί:

• «1. Περίσφιγξις κατά την νύκτα της 10/11.8.1949 δια Διλοχίας εκ Ν. και Ν.Α. του υψώματος ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ (ΜΠΑΡΟ), προς εξασφάλισιν ανενόχλητου διεισδύσεως των Β', Γ' και Δ' Μοιρών Καταδρομών.
• 2. Προσβολή άμα τη έω της 11ης Αυγούστου και κατάληψις του υψώματος ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ τη βοηθεία αρμάτων μάχης.
• 3. Μετά την κατάληψιν του ως άνω υψώματος, προώθησις Τριλοχίας προς κατάληψιν των υψωμάτων ΜΠΟΥΦΑΡΙ και ΚΛΟΤΣΙΚΑ ΠΑΔΕΝΑ.
• 4. Διάβασις του ποταμού ΑΛΙΑΚΜΟΝΟΣ δια Διλοχίας και εγκατάστασις επί των υψωμάτων 1087 και 1137.
• 5. Κίνησις εν συνεχεία προς ύψωμα ΒΑΡΜΠΑ.»

Στις 10 Αυγούστου οι Καταδρομείς της Α' Μοίρας παρέμειναν κρυμμένοι κοντά στο χωριό Μαυρόκαμπος και αργά το βράδυ οι Λόχοι της άρχισαν να κινούνται σύμφωνα με το σχέδιο, για το ύψωμα του Προφήτη Ηλία. Παρά τα μέτρα μυστικότητας που πήραν, έγιναν αντιληπτοί και στις 3 τα ξημερώματα, δέχθηκαν επίθεση από τους αντάρτες, η οποία όμως αποκρούσθηκε με επιτυχία. Στις 09:00' το πρωί της 11ης Αυγούστου τ' άρματα μάχης που είχε σχεδιασθεί να έλθουν, δεν είχαν φανεί και η Μοίρα διατάχθηκε να επιτεθεί μόνη της για την κατάληψη του υψώματος, το οποίο μισή ώρα το ύψωμα είχε περιέλθει στα χέρια των Λ.Ο.Κ. Οι μάχες συνεχίστηκαν στις 11 και στις 12 Αυγούστου. Στις 13 Αυγούστου 1949 η Α' Μοίρα είχε ήδη εγκαταστήσει προγεφύρωμα δυτικά του ποταμού Μπελίτσα, παραποτάμου του Αλιάκμονα και στις 2 το βράδυ, ξεκίνησαν οι Καταδρομείς για την κατάληψη του υψώματος 1134-Βάρμπας, όμως η κίνηση τους έγινε αντιληπτή. Ο Σέερμαν ζήτησε άμεση υποστήριξη πυρών πυροβολικού η οποία δεν του δόθηκε και κατ' ανάγκη διέταξε την σύμπτυξη της Διλοχίας που είχε προωθηθεί, στις αρχικές θέσεις εξορμήσεως, την ώρα που οι συμμορίτες άρχισαν να βομβαρδίζουν με το πυροβολικό και όλμους. Παράλληλα με την Α' Μοίρα και στα δεξιά της, μπροστά από το ύψωμα 1078, βρισκόταν ένα Τάγμα Πεζικού, το οποίο, πιεζόμενο συμπτύχθηκε κι όλα τα πυρά, συγκεντρώθηκαν στις θέσεις της Μοίρας, ενώ το δεξί πλευρό της, έμεινε τελείως ακάλυπτο.

Ο θάνατος του Σέεμαν

Ο θάνατος του Ταγματάρχη Σέεμαν, του Υποδιοικητού του Ιωάννη Κοκουσούλη και πολλών ανδρών της Α' Μοίρας Καταδρομών επήλθε περίπου τρεις ώρες μετά τα μεσάνυχτα της Παρασκευής 12 προς το Σάββατο 13 Αυγούστου . Σύμφωνα με όσα γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Γεώργιος Αραμπατζής:

«...Η Α' Μοίρα Καταδρομών, μετά την κατάληψη των υψωμάτων Γκρέμινο-Μπούφαρι-Κλότσικο Παδένα, το πρωί της 12ης Αυγούστου, προχώρησε προς τον ποταμό Μπελίτσα κάτω από τα πυρά του εχθρικού πυροβολικού και κατόρθωσε να εγκαταστήσει, με μια διλοχία της, προγεφύρωμα στα δυτικά του ποταμού. Στις 2.00 τα μεσάνυχτα της 13ης Αυγούστου, μια άλλη διλοχία της Μοίρας εξόρμησε για κατάληψη του υψώματος 1134 Βάρμπα. Έγινε, όμως, πρόωρα αντιληπτή και δέχτηκε πολλαπλές επιθέσεις από εχθρικές περιπόλους, ενώ ταυτόχρονα βαλλόταν τόσο η διλοχία όσο και η υπόλοιπη Μοίρα, από καταιγιστικά πυρά του εχθρικού πυροβολικού και των όλμων. Ο διοικητής της Μοίρας ζήτησε αμέσως πυρά πυροβολικού, αλλά δεν τα πήρε. Μετά από λίγο και μπροστά στην κρίσιμη κατάσταση που είχε δημιουργηθεί διέταξε τη σύμπτυξη της διλοχίας στις θέσεις της Μοίρας. Οπισθοχωρώντας οι ΛΟΚ, δέχτηκαν πάλι σφοδρότατο βομβαρδισμό από το εχθρικό πυροβολικό και τους όλμους, με αποτέλεσμα να φονευθεί από τις πρώτες οβίδες, ο διοικητής της Μοίρας Ταγματάρχης Σέεμαν Καίσαρ και ο Υποδιοικητής της Λοχαγός Κοκουσούλης Ιωάννης καθώς και αρκετοί Καταδρομείς». 

Παρά τον θάνατο του Σέεμαν και του Λοχαγού Κοκουσούλη, η Α' Μοίρα δεν έμεινε ακέφαλη, καθώς τη Διοίκηση της ανέλαβε ο αμέσως αρχαιότερος αξιωματικός που διέταξε την σύμπτυξη της σε ασφαλέστερη τοποθεσία. Την ίδια ώρα με εντολή της Ιης Ταξιαρχίας, η Β' Μοίρα, με διοικητή τον τότε Ταγματάρχη Δημήτριο Οπρόπουλο, έφτασε και κάλυψε το δεξί κενό. Η 15 Αυγούστου 1949, βρήκε τη Μοίρα με απώλειες, στο ύψωμα Κλότσικα Παδένα με αποστολή την ασφάλεια της περιοχής του χωριού Βατοχώρι και την εξερεύνηση του πεδίου της επικείμενης μάχης εξασφαλίζοντας και τον απαιτούμενο χρόνο αναδιοργανώσεως ενώ στο ύψωμα Βάρμπας ανέβηκε άλλη Μοίρα. Στις 16 Αυγούστου οι Λοκατζήδες της Α' Μοίρας ξεκίνησαν για το όρος Γράμμος, όπου άρχισε να ξεδιπλώνεται η επιχείρηση «Πυρσός Γ'» που οδήγησε στην οριστική επικράτηση του Ελληνικού Στρατού και στη συντριβή των κομμουνιστοσυμμοριτών.

Μνήμη Καίσαρα Σέεμαν

Το στρατόπεδο της Σχολής Αλεξιπτωτιστών στον Ασπρόπυργο, όπου φιλοξενούνται πλήθος μονάδων των Ειδικών Δυνάμεων, όπως η Διεύθυνση Ειδικών Δυνάμεων του Γ.Ε.Σ., η 2α Μοίρα Αλεξιπτωτιστών (2α ΜΑΛ) η Σχολή Αλεξιπτωτιστών (ΣΧΑΛ), φέρει το όνομα Στρατόπεδο «Ταγματάρχου (ΠΖ) Καίσαρα Σέεμαν», Σύμφωνα με την περιγραφή του ανιψιού του καθηγητή Παύλου Οικονόμου, ο Καίσαρ υπήρξε αγνός στην ψυχή, ήταν πανέξυπνος, γενναίος κι αντιμετώπιζε με θάρρος και καρτερία κάθε δύσκολη αποστολή. Στην ερώτηση του ανιψιού του πως αισθάνεται όταν έρχεται αντιμέτωπος με τους κομμουνιστοσυμμορίτες στις εκ του συστάδην μάχες, απαντούσε: «Δεν φαντάζεσαι πόσο αλλοτριώνεσαι στο πεδίο της μάχης. Φροντίζεις να πυροβολείς πρώτος, γιατί αν αργήσεις ο αδελφός σου θα σε φάει». Ο Καίσαρ Σέεμαν, όπως και οι άλλοι κομάντος, μεταξύ τους και ο Ιωάννης Κοκοσούλης, ανακηρύχθηκαν επίτιμοι δημότες Ερμουπόλεως. Ο Συριανός Πάνος Ζαφειρόπουλος, ιδιοκτήτης του κτήματος «Αγία Παρασκευή», όπου εγκαταστάθηκαν οι κομάντος μαζί με τον συμπολίτη του Αρ. Ανδρούτσο έγραφαν μετά τον θάνατο του Σέεμαν στην εφημερίδα «Θάρρος» της Σύρου:

«...Η παρουσία του Καίσαρος Σέεμαν, του οποίου η αγνή μορφή θα μείνει στην ψυχή όσων συμπολιτών τον εγνώρισαν, διεφύλαξε την Σύρο από κάθε επιβουλή ....{...}... Ποιος Συριανός θα λησμονήσει τους αητούς αυτούς, που μια νύκτα του Σεπτεμβρίου 1944 σκαρφάλωσαν με άλλους έξι συναδέλφους τους ως κομάντος σε μια ακτή της Σύρου, κάτω από τη μύτη των κατακτητών, για να μας φέρουν το άγγελμα της ελευθερίας, που τόσα χρόνια περιμέναμε». 

Ο Νικόλαος Μητσόπουλος, ο γιατρός που νοσήλευσε τον Ταγματάρχη Σέεμαν μετά τον τραυματισμό του στις επιχειρήσεις στην Ορεινή Τριχωνίδα γράφει σε επιστολή του, μετά την αναγγελία του θανάτου του Σεέμαν:

«...Οι κάτοικοι της Ναυπακτίας και Δωρίδος με αμέτρητη ευγνωμοσύνη και θαυμασμό για την μεγάλη συνδρομή, την προσωπική του και των παληκαριών του κατά τις κρίσιμες μάχες στο Μακρύβαλτο και Μακριά Ράχη και την κρίσιμη ενίσχυσή τους στην ηρωική αντίσταση του 6ου Τάγματος Χωροφυλακής εναντίον της πολυπληθούς δυνάμεως του αρχισυμμορίτου Παπούα, αισθάνονται ιερό και επιβεβλημένο το καθήκον να ενώσουν ισότιμα με τους οικείους του τον πόνο τους για την απώλεια του αγαπημένου ήρωά τους». 

Στις 20 Σεπτεμβρίου 2008, οι καταδρομείς της Θεσσαλονίκης οργάνωσαν τελετή προς τιμήν των νεκρών των μονάδων καταδρομών στο Βίτσι τον Αύγουστο του 1949, στο Ηρώο Καταδρομών παρά την γέφυρα Σέεμαν επί του ποταμού Αλιάκμονα, στη διακλάδωση προς Κρυσταλλοπηγή της οδού Καστοριάς-Φλώρινας. Στην τελετή μνήμης παραβρέθηκε ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Παύλος Οικονόμου, ανιψιός από αδελφή του Καίσαρα Σέεμαν. Στη διάρκεια της ο Καστοριανός επιζών πολεμιστής της Α' Μοίρας Καταδρομών Μιχαήλ Λίτσκας υπέδειξε στην οικογένεια Σέεμαν στο έδαφος το προγεφύρωμα που δημιούργησε η μοίρα, μετά την ολοκλήρωση της επιχειρήσεως στο Βίτσι, δυτικώς του ποταμού επί των ερεισμάτων του όρους Γκόρμπες καθώς και τα υψώματα 1134 της Βάρμπας και 1078 της Μαύρης Ράχης, τα οποία απετέλεσαν τους αντικειμενικούς σκοπούς της Α΄ ΜΚ, αλλά και το ύψωμα Μάλι Μάδι απ’ όπου προήλθαν τα φονικά πυρά των όλμων, καθώς και το σημείο όπου εβλήθη και εξέπνευσε ο Ταγματάρχης Σέεμαν και ο Υποδιοικητής και φίλος του Λοχαγός Ιωάννης Κοκοσούλης.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Ταγματάρχης των Λ.Ο.Κ. Καίσαρ Σέεμαν Εφημερίδα «Στόχος», Ηλεκτρονική έκδοση, 17 Αυγούστου 2019.
• Ταγματάρχης Λ.Ο.Κ. Καίσαρ Ι. Σέεμαν (1917-1949) «Φως» της Καστοριάς, Ηλεκτρονική Πολιτιστική Επιθεώρηση, Δευτέρα, 8 Φεβρουαρίου 2016
• «Πυρσός» tolmwnnika.blogspot.com
• Βίοι «Παράλληλοι του Εμφυλίου-Η αρχή του τέλους» Αρχείο ΕΡΤ, 6ο επεισόδιο, 1999.

Πηγές

• Εφημερίδα «Δάφνες των Ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων», Ιδιοκτήτης «Σύνδεσμος Καταδρομέων & Ιερολοχιτών Μακεδονίας», Τριμηνιαία έκδοση, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2008, αριθμός φύλλου 33ο.
• Δημήτρης Ιωάννου, «Λοκατζήδες εναντίον Συμμοριτών. Ίδρυση και Δράση των ΛΟΚ την περίοδο 1947-1949», εκδόσεις «Ελεύθερος Κόσμος», Αθήνα Μάιος 2013.

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org