Κωνσταντίνος Καυκάς
Ο Κωνσταντίνος Καυκάς Έλληνας εθνικιστής νομικός και ανώτατος δικαστικός που διατέλεσε Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, γεννήθηκε το 1892 στην κωμόπολη Δερβένι του νομού Κορινθίας και πέθανε το 1974 στην Αθήνα.
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Αδελφός του ήταν ο αντιστράτηγος Ιωάννης Καυκάς.Ο Κωνσταντίνος ολοκλήρωσε την εγκύκλιο και Μέση εκπαίδευση τη γενέτειρα του και στη συνέχεια σπούδασε στη Νομική σχολή του Πανεπιστήμιου Αθηνών από την οποία αποφοίτησε και ακολούθησε το Δικαστικό κλάδο.
Δικαστήριο δοσιλόγων
Ως Εφέτης συμμετείχε στη σύνθεση του Ειδικού δικαστηρίου δοσιλόγων, όπως ονομάστηκε, που δίκασε τους κατοχικούς πρωθυπουργούς και τους συνεργάτες τους. Το δικαστήριο που αποτελούσαν οι Χρήστος Καλλέλης Αρεοπαγίτης ως Πρόεδρος, Αντώνιος Χαμάρτος Πρόεδρος Εφετών και οι Εφέτες Κωνσταντίνος Καυκάς, Αθανάσιος Παπαναστασίου, Παναγιώτης Πετρέας και Θεόδωρος Γιανουλόπουλος ως δικαστικά μέλη και οι Μ. Βαλλιάνος και Ευάγγελος Δανόπουλος ιατροί και Θεόδωρος Δασκαρόλης δικηγόρος, ως λαϊκά μέλη, ενώ καθήκοντα Ειδικού Επιτρόπου είχαν ανατεθεί στον Αντεισαγγελέα Εφετών Νικόλαο Παπαδάκη, συγγενή υπουργού του Ε.Α.Μ., συνεδρίασε από τις 21 Φεβρουαρίου 1945 [1].
Με βάση τη Συντακτική Πράξη 1/1944, «Περί επιβολής κυρώσεων κατά των συνεργασθέντων μετά του εχθρού» [2] και την τροπολογία της με τη Συντακτική Πράξη αριθμός 6 της 20ης Ιανουαρίου 1945, ο γνωστός «Νόμος περί δοσιλόγων» [3] [4], που υπογράφηκε από τον Νικόλαο Πλαστήρα και τον υπουργό Δικαιοσύνης Νικόλαο Κολυβά, η οποία αποσκοπούσε στην τιμωρία όσων συνεργάστηκαν με τις αρχές Κατοχής, συνελήφθη και παραπέμφθηκε να δικαστεί από Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων. Εναντίον τους απαγγέλθηκε κατηγορία για «...συνθηκολόγησιν εν ανοικτώ πεδίω… πριν η υπ' αυτόν στρατιωτική δύναμις εκπληρώση πάν ό,τι το στρατιωτικόν καθήκον επιβάλλει...» και διότι «...ἐν ἐπιγνώσει τῆς προσπαθείας τοῦ ἐχθροῦ, ὅπως δί' ὠρισμένων διαδόσεων καταπείση τόν λαόν περί τοῦ δῆθεν ἠθικοῦ τῆς ἐπιθέσεώς του καί ἐπωφελῶς δί' ὅλα τά Εὐρωπαϊκά κράτη τοῦ διεξαγομένου παρ' αὐτοῦ ἀγῶνος τοῦ ἀσφαλοῦς τῆς τελικῆς νίκης του καί τοῦ δῆθεν ἀντιλαϊκοῦ τοῦ ἀγῶνος τῶν Συμμάχων Κρατῶν, διαδίδων κάθ΄ὁποιονδήποτε τρόπον τάς αὐτᾶς ἐξυπηρετοῦσας τήν ἐχθρικήν προπαγάνδαν ἀντιλήψεις....».
Πρόεδρος Αρείου Πάγου
Ο Καυκάς διατέλεσε, από το 1959 έως το 1963, Πρόεδρος του Αρείου Πάγου [5]. Στις 15 Μαρτίου 1962 ο Καυκάς, συγκάλεσε έκτακτα την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου που με μεγάλη πλειοψηφία, υιοθέτησε την πρόταση του Εισαγγελέα του Κωνσταντίνου Κόλλια, μετέπειτα πρώτου Πρωθυπουργού της Κυβερνήσεως της 21ης Απριλίου 1967, και αποφάσισε ότι «… πάντα τα ειδικού ή γενικού ενδιαφέροντος την Δικαιοσύνη ζητήματα ανήκουσι κατά νόμον εις την αρμοδιότητα των Ολομελειών των Δικαστηρίων εν Συμβουλίω, η δε Ένωσις Δικαστών και Εισαγγελέων δέον να μη επιλαμβάνηται τοιούτων ζητημάτων, αλλά να περιορισθή επί του παρόντος εις την ανάπτυξιν καθαρώς επιστημονικών θεμάτων, γίνη δε αρμοδίως σύστασις εις τα μέλη του Αρείου Πάγου όπως παύσωσι να μετέχωσι της Ενώσεως…». Στη συνέχεια με έγγραφο του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ματαιώθηκε η προγραμματισμένη για την ίδια ημέρα Έκτακτη Γενική Συνέλευση της Ενώσεως, ενώ ταυτόχρονα ο Καυκάς, με έγγραφό του, ζήτησε από τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Ενώσεως, να παραιτηθούν, όπως και έγινε με εξαίρεση τον Αντώνιο Φλώρο και τον Γεώργιο Κώνστα. Μετά την αποχώρηση του Καυκά από τη θέση του Προέδρου του Αρείου Πάγου του απονεμήθηκε ο τίτλος του Ισοβίου Επιτίμου προέδρου.
21η Απριλίου 1967
Στη διάρκεια του Επαναστατικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967, συμμετείχε στην 20μελή Επιτροπή Νομομαθών [6] και διορίστηκε μέλος της επιτροπής που είχε αναλάβει τη σύνταξη [7] του Συντάγματος του καθεστώτος της 21ης Απριλίου, το οποίο παρουσίασε στις 25 Μαρτίου 1968 ο Γεώργιος Παπαδόπουλος.
Διακρίσεις
Το 1963 ο Καυκάς τιμήθηκε με τον
- Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικος.
Εργογραφία
Έγραψε και δημοσίευσε τα έργα
- «Ερμηνεία Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικος», το 1947,
- «Αστικός Κώδιξ μετά σχολίων», το 1947,
- «Ερμηνεία ειδικού τμήματος Ενοχικού Δικαίου», το 1948 ο πρώτος τόμος και το 1955 ο δεύτερος.
Παραπομπές
- ↑ Η πρωινή συνεδρίαση του Ειδικού δικαστηρίου Εφημερίδα «Ριζοσπάστης», Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 1945
- ↑ [Εφημερίδα της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος, Τεύχος 1ον, Αριθμός Φύλλου 12, 6 Νοεμβρίου 1944]
- ↑ [Παράγραφος 2 του άρθρου 9 της Συντακτική Πράξης αριθμός 6 της 20ης Ιανουαρίου 1945 και της τροποποιητικής της με αριθμό 12/1945 πού τροποποίησε, συμπλήρωσε και κωδικοποίησε ο Αναγκαστικός Νόμος 533/1945, για την επιβολή ποινών σε όσους συνεργάστηκαν με τις αρχές κατοχής, δηλαδή στους τρεις πρωθυπουργούς, τους υπουργούς και υφυπουργούς των κατοχικών κυβερνήσεων, στο σύνολο 27 άτομα]
- ↑ [«...και μόνη… η ανάληψις της Κυβερνήσεως προς διευκόλυνση και υπό τις εντολές των δυνάμεων Κατοχής, αποτελεί τυπικόν αδίκημα χωρίς ουδεμία ν’ απαιτείται απόδειξις δόλου...».]
- ↑ Διατελέσαντες πρόεδροι
- ↑ [Τα είκοσι μέλη της Επιτροπής νομομαθών ήταν οι Χαρίλαος Μητρέλιας, επίτιμος Πρόεδρος Συμβουλίου Επικρατείας, Άγγελος Τσουκαλάς, τέως Δήμαρχος Αθηναίων, δικηγόρος μετέπειτα υπουργός, Γεώργιος Μαριδάκης, Ακαδημαϊκός, επίτιμος καθηγητής Πανεπιστημίου, Κωνσταντίνος Καυκάς, επίτιμος Πρόεδρος Αρείου Πάγου, Ι. Μανιάτης, επίτιμος πρόεδρος Συμβουλίου Επικρατείας, Α. Τούτσος, σύμβουλος Επικρατείας, υφηγητής Πανεπιστημίου, Ηλίας Κυριακόπουλος, καθηγητής Πανεπιστημίου, Μιχαήλ Δένδιας, καθηγητής Πανεπιστημίου, Χ. Βασιλακόπουλος, επίτιμος πρόεδρος Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, Μ. Σταυρόπουλος, επίτιμος πρόεδρος Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, Δ. Μαγγιώρος, επίτιμος πρόεδρος Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, Ι. Παπαβλαχόπουλος, πρόεδρος ΑΣΔΥ, Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος, υφηγητής Πανεπιστημίου, Τσάτσος, υφηγητής Πανεπιστημίου, Γ. Οικονομόπουλος, δικηγόρος, Π. Ζήσης, δικηγόρος, Δ. Αποστολίδης, δικηγόρος, Α. Κουκλέλης, δικηγόρος, Επαμεινώνδας Πετραλιάς, δικηγόρος και ο πρώην πρωθυπουργός Δημήτριος Κιουσόπουλος. Η Επιτροπή άρχισε να λειτουργεί τον Μάιο του 1967 και το Σχέδιο Συντάγματος παρεδόθη στην κυβέρνηση Παπαδόπουλου τον Δεκέμβριο του 1967. Στις 15 Μαρτίου 1968, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος σε συνέντευξή του τόνισε ότι το νέο Σύνταγμα επιδιώκει την εξυγίανση του Δημοσίου βίου και την δημιουργία μίας δημοκρατικής Πολιτείας, ενώ ανακοίνωσε πως θα διεξαχθεί δημοψήφισμα για την έγκρισή του. Το δημοψήφισμα διεξήχθη την Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 1968 και εγκρίθηκε με ποσοστό 91,87% , που συγκέντρωσε το «ΝΑΙ», που προβλήθηκε με αφίσες, έντυπο υλικό, ραδιοφωνικές, τηλεοπτικές εκπομπές και εφημερίδες. Η ισχύς του άρχισε στις 15 Νοεμβρίου 1968 και είναι το πρώτο Σύνταγμα από τα δύο που κατάρτισε η 21η Απριλίου.]
- ↑ [Το προσχέδιο τροποποιήθηκε και επαναπαρουσιάστηκε στις 11 Ιουλίου και 14 Σεπτεμβρίου 1968, ενώ υπερψηφίστηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1968 με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος και τέθηκε σε ισχύ την 15η Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου.]
