Γεώργιος Μαριδάκης
Ο Γεώργιος Σ. Μαριδάκης Έλληνας εθνικιστής νομικός, Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ακαδημαϊκός, πολιτικός που διατέλεσε Γενικός Γραμματέας Υπουργείου και υπηρεσιακός Υπουργός Δικαιοσύνης, γεννήθηκε το 1890 στο χωριό-σημερινό οικισμό, Κάστρο της Σίφνου και πέθανε στις 5 Ιουνίου 1979 στην Αθήνα.
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου το 1911 ανακηρύχθηκε διδάκτορας. Από το 1913, άσκησε δικηγορία στην Αθήνα ενώ από το 1923 εργάστηκε ως Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, εγγεγραμμένος στο Δικηγορικό σύλλογο Αθηνών. Το 1925 εκλέχθηκε έκτακτος και στη συνέχεια, το 1929, τακτικός καθηγητής του Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ το 1957 εξελέγη Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1960, ταυτόχρονα με την συνταξιοδότησή του, αναγορεύτηκε σε ομότιμο καθηγητή. Την περίοδο από το 1929 έως το 1945 ήταν μέλος της επιτροπής που συνέταξε τον Ελληνικό Αστικό Κώδικα και την περίοδο από το 1952 έως το 1958 εκλέχθηκε πρόεδρος της επιτροπής που συνέταξε τον Ελληνικό Κώδικα Ιδιωτικού Ναυτικού Δικαίου.
Ο Μαριδάκης ασχολήθηκε και ανέπτυξε και το αστικό δίκαιο, την ιστορία του δικαίου και το συγκριτικό δίκαιο, με διεθνή προβολή του με επανειλημμένες συμμετοχές σε διεθνείς διασκέψεις και διεθνή όργανα όπως Συνδιάσκεψη της Χάγης και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου [Ε.Δ.Δ.Α.] στο Στρασβούργο, το Ινστιτούτο Διεθνούς Δικαίου και άλλα. Διατέλεσε μέλος του Διεθνούς Διαιτητικού Δικαστηρίου της Χάγης, το 1940, πρώτος Έλληνας δικαστής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου από το 1959 έως το 1970, ενώ το 1954 και το 1961 δίδαξε ως καθηγητής στην Ακαδημία Διεθνούς Δικαίου της Χάγης. Το 1941 εκλέχθηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών [1] και το 1951 εκλέχθηκε Πρόεδρος του Σώματος των Ακαδημαϊκών [2] το 1974 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου των Παρισίων και το 1974 του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, καθώς και Αντεπιστέλλον μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.
Πολιτική δράση
Τοποθετήθηκε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, το 1924, και Υπουργός Δικαιοσύνης το 1952, στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του Δημητρίου Κιουσοπούλου [3]. Στη διάρκεια του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967, συμμετείχε στην 20μελή Επιτροπή Νομομαθών [4] και διορίστηκε μέλος της επιτροπής που είχε αναλάβει τη σύνταξη [5] του Συντάγματος του καθεστώτος της 21ης Απριλίου, το οποίο παρουσίασε στις 25 Μαρτίου 1968 ο Γεώργιος Παπαδόπουλος.
Υπήρξε ο δωρητής του Αρχαιολογικού Μουσείου, το οποίο βρίσκεται στον οικισμό Κάστρο στη Σίφνο. Το όνομα του Μαριδάκη περιλαμβάνεται μεταξύ των Ελλήνων Τεκτόνων και ήταν μέλος της Στοάς «Θέμις» [6]. Στην νεκρώσιμη ακολουθία του παραβρέθηκε ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Εργογραφία
Συνέγραψε πολλές μελέτες περί του Αστικού Κώδικα, του Διεθνούς Ιδιωτικού Δικαίου και τιμήθηκε με ειδική έκδοση που ονομάστηκε «Εράνιον (Α-Δ’ τόμοι)». Έγραψε πλήθος από μονογραφίες, άρθρα, ανακοινώσεις και γνωματεύσεις.
Μεταξύ τους τα,
- «Η νομική θέσις της γυναικός εν τω αυστηρώ γάμω των Ρωμαίων», το 1911,
- «Περί των προικώων συμβολαίων ως συστατικών του γάμου κατά το Ιουστινιάνειον δίκαιον και της επιρροής του ελληνικού δικαίου», το 1915,
- «Ο χρόνος επί της διά χρησικτησίας συστάσεως των δουλειών εν τω Βυζαντινώ και ισχύοντι δικαίω», το 1916,
- «Το διαζύγιον κατά το εν Ελλάδι ισχύον δίκαιον, την περίοδο 1921 έως 1928»,
- «Το διαζύγιον κατά το Ελληνικόν και το Ρωμαϊκόν δίκαιον», το 1922,
- «Το Αστικόν δίκαιον εν ταις Νεαραίς των Βυζαντινών αυτοκρατόρων», το 1922,
- «Η κτητική δύναμις του νομίσματος και αι σχέσεις Αστικού Δικαίου», το 1924,
- «Το διαζύγιον κατά το Ιδιωτικόν Διεθνές δίκαιον», το 1925,
- «Αι σύγχρονοι κατευθύνσεις του Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου», το 1927,
- «Η αντίφασις των αλλοδαπών αποφάσεων εις αποδεδειγμένα πράγματα», το 1930,
- «Διαζύγιον αλλοδαπών εν Ελλάδι», το 1933,
- «Σχέδιον Αστικού Κώδικος. Γενικαί αρχαί», το 1936,
- «Σχέδιον Αστικού Κώδικος. Δίκαιον των προσώπων», το 1936,
- «Το διαζύγιον κατά το εν Ελλάδι ισχύον δίκαιον», το 1938,
- «Ο Αστικός Κώδιξ ως διετυπώθη τελικώς υπό της επιτροπής του Νόμου 2145/1945», το 1945,
- «Το ζήτημα του Αστικού Κώδικος», το 1946,
- «Τα κύρια χαρακτηριστικά της ελληνικής κωδικοποιήσεως», το 1947,
- «Ιδιωτικόν Διεθνές Δίκαιον, δίτομο έργο», το 1950 ο πρώτος τόμος, το 1958 ο δεύτερος τόμος,
- «Ο Δημοσθένης, θεωρητικός του Δικαίου», το 1951,
- «Ο υπερβολικός οργασμός γυναικός ως λόγος διαζεύξεως», το 2006, εκδόσεις «Περίπλους».
Συλλογικά έργα
- «ΝΟΜΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΣΙΦΝΟΥ 1684-1835», Έκδοση Γεωργίου Πετρόπουλου εκ της συλλογής Γεωργίου Μαριδάκη, μετά συμβολών εις την έρευναν του μεταβυζαντινού δικαίου, το 1959,
Συμμετείχε στη συλλογική έκδοση
- «Το Εικοσιένα», το 1977, εκδόσεις «Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Βιβλιογραφία
- «Γεώργιος Μαριδάκης και η πνευματική Σίφνος που χάνεται 10-6-1979», Νικόλαος Α. Σταυριανός
Παραπομπές
- ↑ Τακτικά μέλη της Ακαδημίας Αθηνών κατά σειρά εκλογής
- ↑ Πρόεδροι της Ακαδημίας Αθηνών από την ίδρυσή της
- ↑ Κυβέρνησις ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΙΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
- ↑ [Τα είκοσι μέλη της Επιτροπής νομομαθών ήταν οι Χαρίλαος Μητρέλιας, επίτιμος Πρόεδρος Συμβουλίου Επικρατείας, Άγγελος Τσουκαλάς, τέως Δήμαρχος Αθηναίων, δικηγόρος μετέπειτα υπουργός, Γεώργιος Μαριδάκης, Ακαδημαϊκός, επίτιμος καθηγητής Πανεπιστημίου, Κωνσταντίνος Καυκάς, επίτιμος Πρόεδρος Αρείου Πάγου, Ι. Μανιάτης, επίτιμος πρόεδρος Συμβουλίου Επικρατείας, Α. Τούτσος, σύμβουλος Επικρατείας, υφηγητής Πανεπιστημίου, Ηλίας Κυριακόπουλος, καθηγητής Πανεπιστημίου, Μιχαήλ Δένδιας, καθηγητής Πανεπιστημίου, Χ. Βασιλακόπουλος, επίτιμος πρόεδρος Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, Μ. Σταυρόπουλος, επίτιμος πρόεδρος Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, Δ. Μαγγιώρος, επίτιμος πρόεδρος Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, Ι. Παπαβλαχόπουλος, πρόεδρος ΑΣΔΥ, Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος, υφηγητής Πανεπιστημίου, Τσάτσος, υφηγητής Πανεπιστημίου, Γ. Οικονομόπουλος, δικηγόρος, Π. Ζήσης, δικηγόρος, Δ. Αποστολίδης, δικηγόρος, Α. Κουκλέλης, δικηγόρος, Επαμεινώνδας Πετραλιάς, δικηγόρος και ο πρώην πρωθυπουργός Δημήτριος Κιουσόπουλος. Η Επιτροπή άρχισε να λειτουργεί τον Μάιο του 1967 και το Σχέδιο Συντάγματος παρεδόθη στην κυβέρνηση Παπαδόπουλου τον Δεκέμβριο του 1967. Στις 15 Μαρτίου 1968, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος σε συνέντευξή του τόνισε ότι το νέο Σύνταγμα επιδιώκει την εξυγίανση του Δημοσίου βίου και την δημιουργία μίας δημοκρατικής Πολιτείας, ενώ ανακοίνωσε πως θα διεξαχθεί δημοψήφισμα για την έγκρισή του. Το δημοψήφισμα διεξήχθη την Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 1968 και εγκρίθηκε με ποσοστό 91,87% , που συγκέντρωσε το «ΝΑΙ», που προβλήθηκε με αφίσες, έντυπο υλικό, ραδιοφωνικές, τηλεοπτικές εκπομπές και εφημερίδες. Η ισχύς του άρχισε στις 15 Νοεμβρίου 1968 και είναι το πρώτο Σύνταγμα από τα δύο που κατάρτισε η 21η Απριλίου.]
- ↑ [Το προσχέδιο τροποποιήθηκε και επαναπαρουσιάστηκε στις 11 Ιουλίου και 14 Σεπτεμβρίου 1968, ενώ υπερψηφίστηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1968 με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος και τέθηκε σε ισχύ την 15η Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου.]
- ↑ Γεώργιος Μαριδάκης Μεγάλη Στοά της Ελλάδος
