Δημήτριος Κιουσόπουλος
Ο Δημήτριος Κιουσόπουλος, Έλληνας νομικός, ανώτατος δικαστικός, Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, πολιτικός που διετέλεσε υπηρεσιακός, υπουργός και πρωθυπουργός, γεννήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 1892 στην κωμόπολη Ανδρίτσαινα της τότε επαρχίας Ολυμπίας στο νομό Ηλείας και πέθανε [1] στις 20 Ιανουαρίου 1977 στην Αθήνα. Εν ζωή κατοικούσε σε οικία στην οδὀ Ιπποκράτους στην Αθήνα. Η νεκρώσιμη ακολουθία του έγινε στις 21 Ιανουαρίου από τον ιερό ναό των Αγίων Θεοδώρων του Α' Νεκροταφείου Αθηνών όπου και ενταφιάστηκε.
|
| ||
| ||
| Γέννηση: 17 Νοεμβρἰου 1892 | ||
| Τόπος: Ανδρίτσαινα Ολυμπίας, Ηλεία (Ελλάδα) | ||
| Σύζυγος: | ||
| Τέκνα: | ||
| Υπηκοότητα: Ελληνική | ||
| Ασχολία: Νομικός, Δικαστικός | ||
| Θάνατος: 20 Ιανουαρίου 1977 | ||
| Αιτία: | ||
| Τόπος: Αθήνα, Αττική (Ελλάδα)
| ||
- Πρωθυπουργός - | ||
| Έναρξη Θητείας : 11 Οκτωβρίου 1952 | ||
| Προκάτοχος | ||
| Λήξη θητείας : 19 Νοεμβρίου 1952 | ||
| Διάδοχος | ||
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Πατέρας του Δημητρίου ήταν ο Ηλίας Κιουσόπουλος.
Σπουδές
Ο Κιουσόπουλος παρακολούθησε τα μαθήματα της Βασικής εκπαιδεύσεως και αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Ανδρίτσαινας Ηλείας. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και την περίοδο από το 1914 έως το 1917 εργάστηκε ως δικηγόρος στην Αθήνα.
Δικαστής
Το 1917 ο Κιουσόπουλος εισήλθε στο δικαστικό κλάδο αρχικά ως έμμισθος πάρεδρος και το 1935 τοποθετήθηκε ως εφέτης, ενώ το 1939 διορίστηκε Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, πρωταγωνίστησε στην απόδοση δικαιοσύνης και στην εκδίωξη των Τσάμηδων (μουσουλμάνων αλβανικής καταγωγής, πολλοί από τους οποίους υπήρξαν συνεργάτες των κατοχικών δυνάμεων του Άξονα) από το νότιο τμήμα της Ηπείρου, καταδικάζοντας 178 σε θάνατο και περίπου 1.500 σε εκτοπισμό.
Επιτροπή Εγκλημάτων Πολέμου
Υπήρξε ο ιδρυτής και διευθυντής της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής για Εγκλήματα Πολέμου και το 1945 του ανατέθηκε η διεύθυνση του Ελληνικού Γραφείου Εγκληματιών Πολέμου [2]. το οποίο ερεύνησε τις υποθέσεις της σφαγής στα Καλάβρυτα [3] καθώς και αυτής του Διστόμου [4]. Με την ιδιότητα του εκπροσώπησε, το 1945, την Ελλάδα ως βοηθός κατήγορος, στη Δίκη της Νυρεμβέργης[5] [6].
Εισαγγελέας Αρείου Πάγου
Τον Ιούλιο του 1949 ο Κιουσόπουλος υπέβαλε πόρισμα στο «Υπηρεσιακόν Άστυνομικόν Συμβούλιον», σχετικό με τις κατηγορίες που διατυπώνονταν για το βίο και την πολιτεία του Αστυνομικού Διευθυντή Άγγελου Έβερτ, διαρκούσης της Κατοχής της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονα. Σύμφωνα με το πόρισμα του [7]:
«...τόσον εκ τής διοικητικής ερεύνης, όσον, και εκ της μελέτης απασών των άλλων περί αυτού σχηματισθεισών δικογραφιών, από της άπελευθερώσεως μέχρι σήμερον, ουδεμία εκ των κατηγοριών ευστσθεί {...} ο κ. Έβερτ διαρκούσης της Κατοχής αλλά μετά την απελευθέρωση επέδειξε πατριωτισμόν εξαίρετον και αυτοθυσίαν εξαιρετικήν εις την ενάσκησιν των καθηκόντων του».
Ο Κιουσόπουλος, το 1950, επιλέχθηκε και έως το 1961 διατέλεσε εισαγγελέας του Αρείου Πάγου [8], θέση στην οποία τον διαδέχθηκε ο Κωνσταντίνος Κόλλιας. Ήταν μεταξύ των ιδρυτικών μελών της «Εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών» [9], της οποίας διατέλεσε αντιπρόεδρος και πρόεδρος, ενώ τον διαδέχθηκε ο Τάσος Γριτσόπουλος.
Πολιτική δράση
Ο Κιουσόπουλος συμμετείχε στην κυβέρνηση του Σοφοκλή Βενιζέλου, στην προετοιμασία για τις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951, ως υπηρεσιακός Υπουργός Εσωτερικών.
Πρωθυπουργός
Στις 11 Οκτωβρίου 1952 ο Κιουσόπουλος έλαβε εντολή, από τον Βασιλιά Παύλο Α' να σχηματίσει κυβέρνηση [10] και διαδέχθηκε το Νικόλαο Πλαστήρα, ενώ, ως Υπηρεσιακός Πρωθυπουργός και Υπουργός Εσωτερικών [11], διενήργησε τις εκλογές της 16ης Νοεμβρίου, που έφεραν στην εξουσία το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός» του Αλέξανδρου Παπάγου, στον οποίο παρέδωσε, στις 19 Νοεμβρίου 1952, την πρωθυπουργία.
21η Απριλίου 1967
Το Μάρτιο του 1967 στην οικία του Κιουσόπουλου ο ελληνόψυχος εκδότης Ιωάννης Πασσάς, παρουσία των Στέφανου Στεφανόπουλου και Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο Στρατιωτικής Επαναστάσεως και ο Παπαγεωργόπουλος, τότε αρχηγός της Κ.Υ.Π., του έβαλε τις φωνές λέγοντας:
«Μα τι είναι αυτά πού λέτε; Ποίος θα κάνη την επανάσταση; {...} Αυτά είναι απαράδεκτα και αδύνατα.»
Μετά την επικράτηση και στη διάρκεια του στρατιωτικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967, ο Κιουσόπουλος συμμετείχε στην 20μελή Επιτροπή Νομομαθών [12] υπό την προεδρία του Χαρίλαου Μητρέλια, τέως Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, οι οποίοι συνέταξαν [13] το πρώτο προσχέδιο του Συντάγματος, το οποίο παρουσίασε στις 25 Μαρτίου 1968 ο Γεώργιος Παπαδόπουλος. Το 1972 κατέθεσε ως μάρτυρας υπερασπίσεως στελεχών του Π.Α.Κ. που δικάζονταν για παράνομες ενέργειες. Την περίοδο 1973-74 διατέλεσε πρόεδρος στην «Αθηναϊκή Λέσχη» [14]. Το όνομα του περιλαμβάνεται [15] μεταξύ εκείνων που φέρονται να ανήκαν στις τάξεις των Ελλήνων Τεκτόνων.
Εργογραφία
Ο Κιουσόπουλος επιμελήθηκε τη σύνταξη και την έκδοση της Ελληνικής βίβλου των 201 σελίδων για τα διαπραχθέντα εγκλήματα πολέμου στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής
- «Les atrocites des quatre envahisseurs de la Grece».
Έγραψε, επίσης, το έργο:
- «...και η Δικαιοσύνη απενεμήθη», το 1970, με τη σύμπραξη του Άγγελου Τσουκαλά.
Αναφερόμενος στους συναδέλφους του δικαστικούς ο Κιουσόπουλος είχε πει:
«Ο πιο μεγάλος κίνδυνος για το δικαστή είναι η υπερβολική αυτοπεποίθηση και η έλλειψη της ικανότητος αυτοκριτικής».
Μνήμη Δημητρίου Κιουσόπουλου
Ο Κιουσόπουλος αποχώρησε από την υπηρεσία το 1962, λόγω συμπληρώσεως του ορίου ηλικίας, και για την αποχώρηση του από την Εισαγγελία η «Εφημερίς Ελλήνων Νομικών» έγραψε ότι
«...παντού όπου ετάχθη, απέδειξεν εαυτόν ικανώτατον. Προικισμένος δε με μόρφωσιν γενικωτέραν και πνευματικήν καλλιέργειαν ου την τυχούσαν, με νουν ελεύθερον και σκέψιν ανεξάρτητον, υπήρξεν ιδανικός δικαστικός λειτουργός, φροντίζων της ακριβείας των νόμων χωρίς άλλην παρόρμησιν πλην της συνειδήσεως του ορθού και του ίσου εν τη απονομή της Δικαιοσύνης και την εφαρμογή του δικαίου ως ρυθμού κοινωνικού» [16]
Το περιοδικό «Νέον Δίκαιον», στο πρόσωπό του διέβλεψε
«τον πανδερκή οφθαλμόν τον εφορεύοντα των δικαστικών ημών πραγμάτων» [17].
Υπήρξε ιδιαίτερα καλλιεργημένος ως άνθρωπος, διακρίθηκε για την ακεραιότητα του χαρακτήρα του αλλά και την εντιμότητα και ευσυνειδησία με την οποία άσκησε τα υπηρεσιακά και κυβερνητικά καθήκοντα που του ανατέθηκαν. Τιμήθηκε με τον Μεγαλόσταυρο του Φοίνικος και τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Βασιλέως Γεωργίου [18].
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- [Δημήτριος Κιουσόπουλος «Ελληνικά Επίκαιρα», διάρκεια 04:30-05:00, Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο]
- [Δημήτριος Κιουσόπουλος Εορτασμός της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου στην Αθήνα]
- [Απεβίωσε ο Δημήτριος Κιουσόπουλος Εφημερίδα «Μακεδονία», 22 Ιανουαρίου 1977]
Παραπομπές
- ↑ [Απεβίωσε ο πρώην υπηρεσιακός πρωθυπουργός Δημήτρης Κιουσόπουλος Εφημερίδα «Μακεδονία», 22 Ιανουαρίου 1977]
- ↑ [Το Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου ιδρύθηκε στις 4 Ιουνίου 1945 με τον Νόμο 384/1945 και απαρτιζόταν από τριμελές δικαστικό συμβούλιο: Δημήτριος Κιουσόπουλος – Αντιεισαγγελέας παρά τω Αρείω Πάγω (Πρόεδρος), Ανδρέας Τούσης, Πρόεδρος Πρωτοδικών Αθηνών (Μέλος) και Σπηλ. Παυλόπουλος, Πρωτοδίκης (Μέλος)]
- ↑ [Ο Απολογισμός της «Επιχείρησης Καλάβρυτα»]
- ↑ [Η σφαγή στο Δίστομο και το Καλάμι (10-11 Ιουνίου 1944)]
- ↑ [Η επιτροπή συστάθηκε με την 369η πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου της κυβερνήσεως του Θεμιστοκλή Σοφούλη. Στην επιτροπή συμμετείχε αρχικά ο Χριστόδουλος Τσιγάντες, που επέστρεψε στην Αθήνα με την πράξη 559 της 9ης Ιουλίου 1947 του Υπουργικού Συμβουλίου.]
- ↑ [Εγκυκλοπαίδεια «Υδρία-Cambridge-Ήλιος», τόμος 4ος, σελίδα 1291η.]
- ↑ [Περιοδικό «Ελληνική Αστυνομία», Ιούλιος 1949.]
- ↑ [Διατελέσαντες Εισσαγελείς Εισαγγελία Αρείου Πάγου.]
- ↑ [Συνέδριο Εταιρίας Πελοποννησιακών Σπουδών.]
- ↑ [Οι πρωθυπουργοί της Νεότερης Ελλάδας Εφημερίδα «Η Καθημερινή».]
- ↑ [Κυβέρνησις ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΙΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης.]
- ↑ [Τα είκοσι μέλη της Επιτροπής νομομαθών ήταν οι Χαρίλαος Μητρέλιας, επίτιμος Πρόεδρος Συμβουλίου Επικρατείας, Άγγελος Τσουκαλάς, τέως Δήμαρχος Αθηναίων, δικηγόρος μετέπειτα υπουργός, Γεώργιος Μαριδάκης, Ακαδημαϊκός, επίτιμος καθηγητής Πανεπιστημίου, Κωνσταντίνος Καυκάς, επίτιμος Πρόεδρος Αρείου Πάγου, Ι. Μανιάτης, επίτιμος πρόεδρος Συμβουλίου Επικρατείας, Α. Τούτσος, σύμβουλος Επικρατείας, υφηγητής Πανεπιστημίου, Ηλίας Κυριακόπουλος, καθηγητής Πανεπιστημίου, Μιχαήλ Δένδιας, καθηγητής Πανεπιστημίου, Χ. Βασιλακόπουλος, επίτιμος πρόεδρος Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, Μ. Σταυρόπουλος, επίτιμος πρόεδρος Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, Δ. Μαγγιώρος, επίτιμος πρόεδρος Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, Ι. Παπαβλαχόπουλος, πρόεδρος ΑΣΔΥ, Κ. Γεωργόπουλος, υφηγητής Παν/μιου, Τσάτσος, υφηγητής Πανεπιστημίου, Γ. Οικονομόπουλος, δικηγόρος, Π. Ζήσης, δικηγόρος, Δ. Αποστολίδης, δικηγόρος, Α. Κουκλέλης, δικηγόρος, Επαμεινώνδας Πετραλιάς, δικηγόρος.]
- ↑ [Το προσχέδιο τροποποιήθηκε και επαναπαρουσιάστηκε στις 11 Ιουλίου και 14 Σεπτεμβρίου 1968, ενώ υπερψηφίστηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1968 με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος και τέθηκε σε ισχύ την 15η Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου.]
- ↑ [Η Αθηναϊκή Λέσχη]
- ↑ [Διακεκριμένοι Έλληνες Τέκτονες Μεγάλη Στοά της Ελλάδος.]
- ↑ [ «Εφημερίς Ελλήνων Νομικών», έτος 29ο (έτος 1992), σελίδα 432η.]
- ↑ [Περιοδικό «Νέον Δίκαιον», έτος 6ο, σελίδα 595η.]
- ↑ [Εφημερίς «Ανδρίτσαινα», φύλλο 45ο, Ιανoουάριος-Φεβρουάριος 1977.]
