Νίκος Βεργίδης

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Νίκος Βεργίδης, [λογοτεχνικό ψευδώνυμο που εμπνεύστηκε ο Διονύσης ή Σάκης Κατσαρός από το επώνυμο της μητέρας του], Έλληνας ιστορικός και συγγραφέας, ιδιάζουσα περίπτωση για τα δεδομένα της ελληνικής πνευματικής ζωής των τελευταίων δεκαετιών, πέθανε στις 16 Ιανουαρίου 1992 στην Αθήνα, από Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσοποιητικής Ανεπάρκειας, [Aids], από το οποίο νόσησε μετά από μετάγγιση μολυσμένου αίματος στη διάρκεια νοσηλείας του σε νοσοκομείο των Αθηνών.

Νίκος Βεργίδης

Βιογραφία

Ο Βεργίδης, που υπήρξε πολυμαθής και ευρηματικός, με άμεση πρόσβαση σε διανοητικά εργαλεία και με μεγάλη ευχέρεια χειρισμού γνώσεων επιστημών διαφορετικών της δικής του, κινούμενος πέρα από ιδεολογικές προκαταλήψεις και κομματικούς περιορισμούς, κατάφερε να διαμορφώσει έναν εντελώς προσωπικό τρόπο μελέτης και γραφής της ιστορίας, ο οποίος από τους θαυμαστές του χαρακτηρίζεται τουλάχιστον πρωτότυπος και τολμηρός, ενώ αντιθέτως από τους επικριτές του, τουλάχιστον, συνομωσιολογικός.

Στα τέλη της δεκαετίας του '80 διατηρούσε ένα μικρό βιβλιοπωλείο στην οδό Εμμανουήλ Μπενάκη στην Αθήνα με την επωνυμία «Λαικό βιβλιοπωλείο». Το 1991, το έτος του θανάτου του, προχώρησε στην ίδρυση μιας κοινωνικοπολιτικής οργανώσεως μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα την οποία, σύμφωνα με όσα αναφέρει στο καταστατικό της, ονόμαζε «ΠΑ.ΛΑ.Σ.», [Πανελλήνια Λαϊκή Συνείδηση]. Μετά το θάνατο του μέρος του έργου του πέρασε στα χέρια του Αθανάσιου Στριγγά. Κάποιο βράδι το Σεπτέμβριο του 1991, τραυματίστηκε σε στάση τρόλεϊ στην οδό Πανεπιστημίου, κοντά στην πλατεία Ομόνοιας στην Αθήνα, με προορισμό το σπίτι της μητέρας του στο Περιστέρι, και στο ατύχημα έσπασε το πόδι και ένα χέρι του, λόγος για τον οποίο νοσηλεύθηκε σε Αθηναϊκό νοσοκομείο και υποβλήθηκε σε μετάγγιση αίματος, εξ αιτίας της οποίας εικάζεται ότι νόσησε.

Ιδεολογικές απόψεις

Ο Νίκος Βεργίδης ήταν γοητευμένος από την ηγετική προσωπικότητα του Αδόλφου Χίτλερ, τον οποίο θεωρούσε ηγέτη των μαζών στον αγώνα τους εναντίον του καπιταλισμού και των πλουτοκρατών. Ήρωές του ήταν ο Σπάρτακος και ο Νέρωνας, κι από τους σύγχρονους ο Στάλιν και ο Τσε Γκεβαρα. Ήταν ταγμένος υπέρ του Σοσιαλισμού και δέχονταν κάποια από τα δεδομένα του Μαρξισμού, όμως δεν εκτιμούσε την προσωπικότητα του Βλαδίμηρου Λένιν. Σύμφωνα με όσα δημοσιεύει ο ίδιος ο Βεργίδης, το Κ.Κ.Ε. τον χαρακτηριζε ως «ιδιότυπο εκφραστή του Ελληνικού νεοφασισμού» και «αναρχοφασίστα».

Εργογραφία

Έγραψε και δημοσίευσε τα έργα:

  • «Η διπλή δολοφονία του Στάλιν» το 1984, με το οποίο προκάλεσε αίσθηση στην ευρύτερη Αριστερά,
  • «Νέρων και Χριστός», στο οποίο ασχολήθηκε με το λεγόμενο «χριστολογικό πρόβλημα», το οποίο πραγματεύεται αποκλειστικά και μόνο το «πρόβλημα της ιστορικότητας του Ιησού», δηλαδή με την ιστορική ύπαρξη του Χριστού και με την καταγωγή του χριστιανισμού
  • «Αδόλφος Χίτλερ και Εθνικοσοσιαλισμός», όπου παρουσιάζει τον Χίτλερ ανθρώπινο και με τεκμηριωμένα επιχειρήματα καταλήγει στην άποψη της αριστερής καταγωγής και πολιτικής συμπεριφοράς του εθνικοσοσιαλισμού.
  • «Η συνωμοσία της σιωπής»,
  • «Οι μιγάδες της πολιτικής» αποκαλύπτει με σημαντικά στοιχεία τον ρόλο των ξένων παραγόντων και των ντόπιων υποτακτικών τους στην διαμόρφωση της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής της πατρίδας μας.

Τα έργα του κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις «ARCADIA»-«ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΓΡΑΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ».

Εξώφυλλα έργων του