Ρούντολφ Ες (διοικητής Άουσβιτς)

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Ρούντολφ Ες [γερμανικά: Rudolf Franz Ferdinand Höß] Γερμανός εθνικοσοσιαλιστής στρατιωτικός που υπηρέτησε τόσο στον Γερμανικό Αυτοκρατορικό Στρατό όσο και στα Freikorps την περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, γεννήθηκε στις 25 Νοεμβρίου του 1900 στην πόλη Μπάντεν-Μπάντεν (τότε μέρος του Μεγάλου Δουκάτου του Μπάντεν).

Rudof Höss [1]

Με την άνοδο του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στην εξουσία κατατάχτηκε στα S.S. και με το βαθμό του Αντισυνταγματάρχη (SS-Obersturmbannführer) διοίκησε από το 1940 ως το 1943 το Άουσβιτς. Μετά την λήξη του Β' Π.Π. και με βάση την εξαιρετικά αμφισβητούμενη κατάθεσή του στη Δίκη της Νυρεμβέργης [2] παραπέμφθηκε σε δίκη στη Βαρσοβία. Κρίθηκε ένοχος και απαγχονίστηκε στις 16 Απριλίου 1947 στο Άουσβιτς,

Βιογραφία

Ο Ες κατάγονταν από ευκατάστατη οικογένεια πιστών Καθολικών. Με την κήρυξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, κατατάχτηκε - σε ηλικία μόλις 14 ετών - στο Σύνταγμα όπου είχαν υπηρετήσει τόσο ο παππούς όσο και ο πατέρας του, το 21ο Σύνταγμα Δραγώνων. Πολέμησε στο μέτωπο της Μέσης Ανατολής, στη μάχη της Βαγδάτης με την 6η Οθωμανική Στρατιά και στην Παλαιστίνη. Για την ανδρεία του, τιμήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία με το παράσημο της Σιδηράς Ημισελήνου, και από την Γερμανική Αυτοκρατορία με τον Σιδηρού Σταυρό 1ης και 2ης κλάσης [3].

Όταν η είδηση της Ανακωχής έφτασε στη Δαμασκό, όπου βρισκόταν εκείνη την εποχή, αποφάσισε μαζί με μερικούς άλλους να μην περιμένουν τους Βρετανούς να τους συλλάβουν ως αιχμαλώτους πολέμου, αλλά να προσπαθήσουν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Αυτό απαιτούσε να διασχίσουν το εχθρικό έδαφος της Ρουμανίας, αλλά τελικά κατάφεραν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, στο Μπάντεν.

Μετά την ανακωχή της 11ης Νοεμβρίου 1918, ο Höss ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευσή του και σύντομα εντάχθηκε στα Freikorps, αρχικά στο "Σώμα Εθελοντών της Ανατολικής Πρωσίας" και στη συνέχεια στο "Ελεύθερο Σώμα Rossbach" στην περιοχή της Βαλτικής, της Σιλεσίας και του Ρουρ. Ο Ες συμμετείχε στην άμυνα κατά των πολωνικών ένοπλων τρομοκρατικών επιθέσεων εναντίον Γερμανών πολιτών κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων της Σιλεσίας και πολέμησε κατά της γαλλικής εισβολής κατά τη διάρκεια της κατοχής του Ρουρ. Αφού άκουσε μια ομιλία του Αδόλφου Χίτλερ στο Μόναχο, προσχώρησε στο NSDAP το 1922 (αριθμός μέλους 3240) και αποκήρυξε τη σχέση του με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Την 1η Απριλίου 1934 ο Ες εντάχθηκε στα SS, μετά από πρόσκληση του Himmler, και την ίδια χρονιά μετακινήθηκε στα SS-Totenkopfverbände (το ειδικό τμήμα για την φύλαξη των στρατοπέδων συγκέντρωσης).

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

Με την έναρξη του πολέμου, εντάχθηκε το 1939, στα Waffen-SS και έλαβε μέρος στην εισβολή στην Πολωνία. Στις 18 Ιανουαρίου 1940 διορίστηκε επικεφαλής του στρατοπέδου συγκέντρωσης στο Ζαξενχάουζεν. Στη συνέχεια στάλθηκε για να αξιολογήσει τη σκοπιμότητα και τη δυνατότητα δημιουργίας ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης στη δυτική Πολωνία. Η ευνοϊκή του έκθεση οδήγησε στη δημιουργία του Άουσβιτς και στο διορισμό του ως διοικητή του. Το στρατόπεδο χτίστηκε γύρω από έναν παλιό στρατώνα του αυστροουγγρικού (και αργότερα πολωνικού) στρατού κοντά στην πόλη Άουσβιτς. Ο Ες διοικούσε το στρατόπεδο για τριάμισι χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων οι αρχικές εγκαταστάσεις επεκτάθηκαν σε ένα εκτεταμένο συγκρότημα γνωστό ως στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς-Μπίρκεναου (το Μπίρκεναου απείχε περίπου ένα μίλι από το παλιό στρατόπεδο). Ο Ες είχε λάβει εντολή να δημιουργήσει "ένα μεταβατικό στρατόπεδο για δέκα χιλιάδες κρατούμενους από το υπάρχον συγκρότημα καλά διατηρημένων κτιρίων", το οποίο περιείχε επίσης τα διοικητικά κτίρια του στρατοπέδου. Ο Ες ζούσε στο Άουσβιτς Ι σε μια βίλα με τη σύζυγο και τα πέντε παιδιά του.

Στο αποκορύφωμά του, το Άουσβιτς περιλάμβανε τρεις ξεχωριστές εγκαταστάσεις: Άουσβιτς Ι (το αρχικό στρατόπεδο), Άουσβιτς ΙΙ (Μπιρκενάου) και Άουσβιτς ΙΙΙ (Μόνοβιτς). Το τελευταίο παρείχε εργατικό δυναμικό για το κοντινό εργοστάσιο της I.G. Farbenindustrie AG και αργότερα για κάποιες άλλες βιομηχανίες. Περιελάμβανε πολλά δορυφορικά υπο-στρατόπεδα και ολόκληρο το στρατόπεδο ήταν χτισμένο σε περίπου 20.000 στρέμματα.

Στις 10 Νοεμβρίου 1943 αντικαταστάθηκε από τον Arthur Liebehenschel, για να αναλάβει -στη θέση του Liebehenschel- επικεφαλής του Amt D I στην Amtsgruppe D του Κύριου Οικονομικού και Διοικητικού Γραφείου των SS (WVHA). Διορίστηκε επίσης αναπληρωτής επιθεωρητής των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Σε έξι μήνες ωστόσο, τον Μάιο του 1944 επέστρεψε στο Άουσβιτς μέχρι τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, όταν τοποθετήθηκε διοικητής στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ravensbrück. Μετακόμισε εκεί με την οικογένειά του που ζούσε στην περιοχή.

Μεταπολεμικά

Με το τέλος του πολέμου ο Ες κατάφερε να διαφύγει τη σύλληψη από τους Συμμάχους για σχεδόν ένα χρόνο. Με το ψευδώνυμο Franz Lang, εργαζόταν ως κηπουρός και ζούσε με την οικογένειά του στο Gottrupel του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν [4]

Το 1946 ωστόσο, ο Hanns Alexander, ένας Γερμανοεβραίος που είχε διαφύγει στην Αγγλία το 1936 και έγινε κυνηγός των Ναζί για την "Νο 1 Ομάδα Διερεύνησης Εγκλημάτων Πολέμου" της βρετανικής κυβέρνησης, κατάφερε να τον ανακαλύψει. Ο Alexander, ο οποίος ήταν τότε λοχαγός στο Royal Pioneer Corps, ταξίδεψε στην κατοικία του Ες με μια ομάδα Βρετανών στρατιωτών, πολλοί από τους οποίους ήταν επίσης Εβραίοι. Οι άνδρες του Alexander ανέκριναν ανεπιτυχώς την κόρη του Ες, Brigitte, για πληροφορίες- σύμφωνα με την Brigitte, οι στρατιώτες άρχισαν στη συνέχεια να χτυπούν τον αδελφό της Klaus, με αποτέλεσμα η σύζυγος του Ες να ομολογήσει που βρισκόταν ο άντρας της [5]

Ο Ες αρχικά αρνήθηκε την ταυτότητά του, επιμένοντας ότι ήταν ένας κηπουρός, αλλά ο Alexander είδε τη βέρα του και διέταξε τον Ες να τη βγάλει, απειλώντας να του κόψει το δάχτυλο αν δεν το έκανε. Οι στρατιώτες που συνόδευαν τον Alexander άρχισαν να χτυπούν τον Ες. Όταν τελικά έβγαλε τη βέρα, ανακαλύφθηκε η ταυτότητά του [6].

Οι ομολογίες

Στις 15 Απριλίου 1946 ο Ες παρουσιάστηκε ως μάρτυρας στη Δίκη της Νυρεμβέργης, όπου στην κατάθεσή του ομολογεί ότι ο ίδιος επιτηρούσε την διαδικασία εξόντωσης των Εβραίων από τους οποίους όπως αναφέρει περί τα 3.000.000 αυτών, εξοντώθηκαν στο Άουσβιτς και μάλιστα τα 2.500.000 σε θαλάμους αερίων. Η ομολογία του χρησιμοποιήθηκε ως ακρογωνιαίος λίθος για τη δημιουργία του μύθου του Ολοκαυτώματος.

Ενώ ήταν φυλακισμένος στην κομμουνιστική Πολωνία, ο Ες φέρεται να έγραψε τα απομνημονεύματά του. Ο Ρομπέρ Φωρισόν έχει γράψει σχετικά με τα κείμενα που συγκεντρώνονται γενικά υπό τον τίτλο Διοικητής στο Άουσβιτς.[7] «(...) Ο Χες φέρεται να έγραψε αυτά τα κείμενα με μολύβι υπό το άγρυπνο βλέμμα των Πολωνών κομμουνιστών δεσμοφυλάκων του, ενώ βρισκόταν σε μια φυλακή της Κρακοβίας περιμένοντας τη δίκη του. Καταδικάστηκε σε θάνατο στις 2 Απριλίου 1947 και απαγχονίστηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς δεκατέσσερις ημέρες αργότερα. Ο κόσμος έπρεπε να περιμένει 11 χρόνια, μέχρι το 1958, για τη δημοσίευση στα γερμανικά των υποτιθέμενων απομνημονευμάτων του. Το κείμενο επιμελήθηκε ο Γερμανός ιστορικός Martin Broszat ο οποίος έφθασε στο σημείο να αποκρύψει διάφορα αποσπάσματα που θα έκαναν πολύ ξεκάθαρα να φανεί ότι ο Ες (ή οι Πολωνοί δεσμοφύλακές του) είχαν κάνει εξωφρενικές δηλώσεις που θα έθεταν υπό αμφισβήτηση την αξιοπιστία των γραπτών του στο σύνολό τους.» «(...) Στα απομνημονεύματά του ο Ες αφηγείται τις συνθήκες της σύλληψής του και τα όσα ακολούθησαν. Η μεταχείριση που υπέστη ήταν ιδιαίτερα βάναυση. Εκ πρώτης όψεως προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι Πολωνοί επέτρεψαν στον Ες να κάνει τις αποκαλύψεις που έκανε για τη βρετανική στρατιωτική αστυνομία. Αν το καλοσκεφτούμε, ανακαλύπτουμε ότι μπορεί να το έκαναν από ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα κίνητρα:

  • για να δώσει στην ομολογία την εντύπωση της ειλικρίνειας και της αληθοφάνειας,
  • να κάνει τον αναγνώστη να κάνει μια σύγκριση, κολακευτική για τους Πολωνούς κομμουνιστές, μεταξύ της βρετανικής και της πολωνικής μεθόδου, Πράγματι, ο Höss δήλωσε αργότερα ότι κατά το πρώτο μέρος της κράτησής του στην Κρακοβία, οι δεσμοφύλακές του έφτασαν πολύ κοντά στο να τον αποτελειώσουν σωματικά και κυρίως ηθικά, αλλά ότι αργότερα του φέρθηκαν με "τόσο αξιοπρεπή και διακριτική μεταχείριση" ώστε συμφώνησε να γράψει τα απομνημονεύματά του,
  • να δώσει εξηγήσεις για ορισμένους παραλογισμούς που περιέχονται στο κείμενο (NO-1210) που η βρετανική αστυνομία είχε βάλει τον Ες να υπογράψει (...)»[7].

Ο Ες έγραψε «(...)Στις 11 Μαρτίου 1946, στις 11 μ.μ., συνελήφθην. (...) Μου φέρθηκε φρικτά η (βρετανική) αστυνομία ασφαλείας πεδίου. (...) Κατά τη διάρκεια της πρώτης ανάκρισης με χτύπησαν για να πάρουν στοιχεία. Δεν ξέρω τι υπάρχει στα πρακτικά, ούτε τι είπα, παρόλο που τα υπέγραψα, γιατί μου έδωσαν ποτό και με χτύπησαν με μαστίγιο. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο ακόμη και για μένα να το αντέξω. (...) Minden στον ποταμό Weser (...). Εκεί μου φέρθηκαν ακόμα πιο σκληρά, ειδικά ο πρώτος Βρετανός εισαγγελέας, που ήταν ταγματάρχης. (...) Δεν μπορώ πραγματικά να κατηγορήσω τους ανακριτές [στο IMT] - ήταν όλοι Εβραίοι. Με διέλυσαν ψυχολογικά. (...) Επίσης, δεν μου άφησαν καμία αμφιβολία για το τι επρόκειτο να μου συμβεί.(...)» [8]

Μαρτυρία για τα βασανιστήρια

Το 1983 στο βιβλίο του Rupert Butler "Legions of Death: The Nazi Enslavement of Europe" εμφανίζεται για πρώτη φορά η αναφορά του Βρετανού διοικητή Bernard Clarke, ενός από τους ανακριτές του Ες, ότι χρειάστηκαν 3 ημέρες βασανιστηρίων προκειμένου να αποκτήσουν μια «συνεκτική ομολογία» του συλληφθέντος. Σύμφωνα με τον Ρομπέρ Φωρισόν «(...)Δεν αντιλαμβάνονται ότι η υποτιθέμενη "συνεκτική δήλωση" δεν είναι τίποτε άλλο από μια απελπισμένη ομολογία, που υπέγραψε το τρεμάμενο θύμα τους στις 14 ή 15 Μαρτίου 1946, στις 2:30 τα ξημερώματα, η οποία επρόκειτο να σφραγίσει οριστικά τη μοίρα του Höss, μια ομολογία που θα έδινε επίσης οριστική μορφή στο μύθο. Η ομολογία θα διαμόρφωνε επίσης αποφασιστικά τον μύθο του Άουσβιτς, το φερόμενο ως αποκορύφωμα της εξόντωσης των Εβραίων, κυρίως λόγω της υποτιθέμενης χρήσης των θαλάμων αερίων ανθρωποκτονίας(...)».[7]

Παραπομπές

  1. ↑ [Rudof Höss. Φωτογραφία στη διάρκεια της Δίκης της Νυρεμβέργης]
  2. ↑ [The Nuremberg Trials and the Holocaust]
  3. ↑ [Höß, Rudolph: "Death Dealer - The Memoirs of the SS Kommandant at Auschwitz"]
  4. ↑ [Was my Jewish great-uncle a Nazi hunter?]
  5. ↑ [Hiding in N. Virginia, a daughter of Auschwitz by Thomas Harding]
  6. ↑ [the power of secrecy and silence]
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 [How the British Obtained the Confessions of Rudolf Höss]
  8. ↑ Holocaust Handbooks, Volume 15: Germar Rudolf: Lectures on the Holocaust—Controversial Issues Cross Examined 2nd, revised and corrected edition. [[1]]


Ανακτήθηκε από «http://el.metapedia.org/m/index.php?title=Ρούντολφ_Ες_(διοικητής_Άουσβιτς)&oldid=142216»