Ρομπέρ Φωρισόν

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Ρομπέρ Φωρισόν, [Robert Faurisson], Γαλλοσκωτσέζος εθνικιστής, μέλος της Γαλλικής αντιστάσεως, εκπαιδευτικός Μέσης εκπαιδεύσεως και μετέπειτα καθηγητής της Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Λιόν, από τους πρώτους κι ίσως ο επιφανέστερος αναθεωρητής α ιστορικός συγγραφέας, που για τις θέσεις του αποκλήθηκε «αρνητής του Ολοκαυτώματος των Εβραίων» και «Χάρτινος Άιχμαν», ηγέτης των αναθεωρητών ιστορικών συγγραφέων, για τον οποίο η γενοκτονία των Εβραίων της Ευρώπης ήταν μόνο ένα «ιστορικό ψέμα», γεννήθηκε την Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 1929 στο Shepperton του Middlesex κοντά στο Λονδίνο στην Αγγλία και πέθανε από ανακοπή καρδιάς το βράδυ της Κυριακής, 21 Οκτωβρίου 2018, στο σπίτι του στην πόλη Βισί, [Vichy], της Γαλλίας.

Η νεκρώσιμη ακολουθία του Ρομπέρ Φωρισόν τελέστηκε την Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2018 στο Βισί, όπου και τάφηκε, σε στενό οικογενειακό κύκλο.

Ρομπέρ Φωρισόν

Βιογραφία

Ο Ρομπέρ Φωρισόν γεννήθηκε από Γάλλο πατέρα και μητέρα με καταγωγή από τη Σκωτία, των οποίων ήταν ένα από τα επτά παιδιά τους. Μεγάλωσε σε δύσκολο οικογενειακό περιβάλλον και έλαβε αυστηρή εκπαίδευση. Παρακολούθησε σχολεία στη Σιγκαπούρη, την Ιαπωνία, καθώς από το 1934 μέχρι το 1936 έζησε με την οικογένεια του στην Ασία, και στη συνέχεια παρακολούθησε τα μαθήματα του Λυκείου στο Παρίσι. Το 1948 έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης, όπου σπούδασε γαλλική, λατινική και ελληνική λογοτεχνία (Lettres classiques) και πέρασε με επιτυχία την υψηλότερη ανταγωνιστική εξέταση για να διδάξει στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Το 1956 διορίστηκε καθηγητής γυμνασίου στο Vichy. Περί το 1960, ανέπτυξε πολιτικό ενδιαφέρον για το κίνημα της Αλγερίας και το 1962 συνελήφθη και φυλακίστηκε ως μέλος της τρομοκρατικής οργανώσεως «ΟΑΣ», για προσβολή εξουσίας. Από το 1969 έως το 1974 δίδαξε σύγχρονη γαλλική λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο Paris III. Εκπόνησε διδακτορική διατριβή με θέμα τον ποιητή Lautréamont και το 1972 ανακηρύχθηκε διδάκτορας. Το 1972, ο Faurisson απέκτησε το υψηλότερο από τα τρία διδακτορικά βραβεία που διατίθενται στη Γαλλία, το Doctorat d' Etat Lettres και Sciences Humaines και εκλέχθηκε λέκτορας και στη συνέχεια καθηγητής σύγχρονης λογοτεχνίας και κριτικής κειμένων και εγγράφων στο Πανεπιστήμιο της Λυών II, μεταξύ των ετών 1973 και 1990.

Πολιτικές απόψεις

Ο Φωρισόν για πρώτη φορά το 1974, εμφανίστηκε να αρνείται την θεωρία του αποκαλούμενου Ολοκαυτώματος των Εβραίων από τους αξιωματούχους του Γ' Ράιχ, ως αποτέλεσμα ερευνών που διενήργησε στα αρχεία του στρατοπέδου του Άουσβιτς και τον Μάρτιο του 1976 υπήρξε ο πρώτος μελετητής ο οποίος ανακάλυψε και δημοσίευσε τα αυθεντικά σχέδια των 5 κρεματορίων που χτίστηκαν εκεί και στα οποία φέρεται να εστιάζουν οι επίσημοι ιστορικοί την άποψη τους για τους επονομαζόμενους θαλάμους αερίων. Ήδη από τις αρχές του 1978 ο Φωρισόν παρουσίασε την κριτική του άποψη για το Ολοκαύτωμα σε άρθρα, συνεντεύξεις, βιβλία, αλλά και σε μια εντυπωσιακή συζήτηση που έλαβε χώρα τον Απρίλιο του 1979 στο τραπέζι ενός Ελβετικού τηλεοπτικού δικτύου, όπου αντιπαρατέθηκε με υποστηρικτές της άλλης πλευράς. Έγινε γνωστός στο ευρύτερο κοινό με τη δημοσίευση τριών γραμμάτων του στην έγκυρη Γαλλική εφημερίδα «Le Monde», τα οποία δημοσιεύθηκαν μεταξύ Δεκεμβρίου 1978 και Φεβρουαρίου 1979, με τίτλο «Το πρόβλημα των θαλάμων αερίων ή η φήμη του Άουσβιτς». Η δημοσίευση των θέσεων του Φωρισόν προκάλεσε παγκόσμια θύελλα διαμαρτυριών εκ μέρους των Εβραϊκών οργανώσεων, καθώς υποστήριζε πως η αποκαλούμενη γενοκτονία των Εβραίων, από τους Γερμανούς εθνικιστές, ήταν ψέμα που είχε στόχο τον προσπορισμό πολεμικών αποζημιώσεων και πως οι εκτοπισμένοι είχαν πεθάνει από ασθένειες και υποσιτισμό. Παράλληλα, αμφισβητούσε την αυθεντικότητα του αποκαλούμενου «Ημερολογίου της Άννας Φρανκ» μιας νεαρής Ολλανδοεβραίας της περιόδου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Φωρισόν στήριζε τις απόψεις, τα επιχειρήματα και τις ιστορικές του διαπιστώσεις στη μελέτη αρχείων, που αποδείκνυαν ότι δεν υπήρξε ποτέ κανενός είδους Ολοκαύτωμα, καθώς και σε καταθέσεις Γερμανών εθνικιστών αξιωματικών, όπως ο Ρούντολφ Χόες. Ο Φωρισόν, όπως και οι περισσότεροι Γάλλοι εκείνης της εποχής, δήλωνε ότι είχε αντιγερμανικά συναισθήματα κατά τη διάρκεια και αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όμως μετέβαλε απόψεις μετά από τη μελέτη των βιβλίων των Γάλλων εθνικιστών Πωλ Ρασσινιέ, [Paul Rassinier] και Μορίς Μπαρντές, [Maurice Bardèche], κι άρχισε να αμφισβητεί το αποκαλούμενο «Ολοκαύτωμα» των Εβραίων, το οποίο μελέτησε εκτεταμένα και στα τέλη της δεκαετίας του 1970 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ήταν μια φάρσα, διαπίστωση ανάλογη μ' αυτή του Ντέιβιντ Ίρβινγκ.

Το 1979 οργανώθηκε στο Λός Άντζελες συνέδριο μέ τίτλο: «Revisionist Convention», η οργανωτική επιτροπή του οποίου θέσπισε βραβείο 50.000 δολαρίων για όποιον μπορούσε να αποδείξει ότι ήταν αύτόπτης μάρτυρας θαλάμων αερίων. Τα πρακτικά του συνεδρίου δημοσιεύτηκαν στο πρώτο τεύχος ενός καινούργιου περιοδικού, του «The Journal of Historical Review», όργανο του «Institute for Historical Review», που κυκλοφόρησε στις αρχές τού 1980. Οι σύνεδροι που συμμετείχαν, εκτός από τον Φωρισόν, ήταν κυρίως Άγγλοι και Γερμανοί. Στη διάσημη πλέον φράση, που έγινε γνωστή ως των «60 λέξεων», η οποία διατυπώθηκε τον Δεκέμβριο του 1980 στα Γαλλικά, σε συνέντευξη στο ραδιοφωνικό δίκτυο «Ευρώπη 1», ο Φωρισόν συνόψισε το αποτέλεσμα της ιστορικής του έρευνας σε μία πρόταση 60 λέξεων β

«Οι φερόμενοι χιτλερικοί θάλαμοι αερίων και η εικαζόμενη γενοκτονία των Εβραίων συνιστούν ένα και το αυτό ιστορικό ψέμα που κατέστησε δυνατή μια γιγαντιαία οικονομική και πολιτική απάτη, οι κυριότεροι ωφελημένοι των οποίων είναι το Κράτος του Ισραήλ και ο διεθνής Σιωνισμός και των οποίων τα κυριότερα θύματα είναι ο Γερμανικός λαός -αλλά όχι οι ηγέτες τους- και ολόκληρος ο Παλαιστινιακός λαός». 

Ο Ρομπέρ Φωρισόν, [Robert Faurisson] και ο Πωλ Ρασσινιέ, [Paul Rassinier], δημοσίευσαν κείμενα τους στο περιοδικό «Η άμυνα της Δύσης», [«Défense de l' Occident»], που εξέδωσε το 1952 ο Μορίς Μπαρντές και έως το 1982 που διέκοψες την κυκλοφορία του, αποτέλεσε σημείο αναφοράς της Ευρωπαϊκής δεξιάς και δημοσίευσε πολλές μελέτες για το φασισμό και τον εθνικισμό, δίνοντας παράλληλα τη δυνατότητα να εκφράζονται οι αναθεωρητές της ιστορίας. Οι απόψεις του Φωρισόν τον έφεραν σε δυσχερή θέση και μη μπορώντας να εξακολουθήσει την κανονική παράδοση των μαθημάτων του στο Πανεπιστήμιο στράφηκε στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση.

Ποινικές διώξεις /Απαγορεύσεις /Σωματική βία

Σε βάρος του Φωρισόν ασκήθηκε ποινική δίωξη για φυλετική δυσφήμιση και υποκίνηση φυλετικού μίσους. Τον Ιούλιο του 1981 κηρύχθηκε ένοχος και του επιβλήθηκε ποινή φυλακίσεως τριών μηνών με αναστολή, πρόστιμο αρκετών χιλιάδων μάρκων και επιπλέον το δικαστήριο διέταξε να καταβάλει ο Φωρισόν 3,6 εκατομμύρια γαλλικά φράγκα για το κόστος δημοσιοποιήσεως της δικαστικής ετυμηγορίας στην τηλεόραση και στα περιοδικά, όμως τον Ιούνιο του 1982 το Εφετείο απάλειψε την πληρωμή των 3,6 εκατομμυρίων φράγκων. Το 1983, Γαλλικό δικαστήριο επέβαλε πρόστιμο στον Φωρισόν για τη δήλωσή του ότι «....ο Αδόλφος Χίτλερ ποτέ δεν διέταξε, ούτε επέτρεψε τον θάνατο ανθρώπων με κριτήριο τη φυλή ή το θρήσκευμα τους...». Ο Φωρισόν δικάστηκε κατ' επανάληψη με το νόμο Γκαιϋσσό-Φαμπιούς, της 13ης Ιουλίου 1990, ο οποίος επανέφερε στην Γαλλία το «αδίκημα της γνώμης», που απαγορεύει να τίθεται εν αμφιβόλω η «γενοκτονία» των Εβραίων.

Το 1991, απομακρύνθηκε καθ' ολοκληρία από την θέση του στο Πανεπιστήμιο της Λυών, λόγω της σιωνιστικής επιρροής στη Γαλλία, σύμφωνα με το νόμο Gayssot γ που απαγορεύει τον αναθεωρητισμό του Ολοκαυτώματος. Ο Φωρισόν προσέφυγε κατά του νόμου, τον οποίο θεωρούσε παραβίαση των Πολιτικών Δικαιωμάτων και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του, αλλά και του διεθνούς δικαίου στο πλαίσιο της Διεθνούς Συμβάσεως για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επιβεβαίωσε το νόμο Gayssot, ο οποίος σύμφωνα με τους Εβραίους είναι απαραίτητος «...για να αντιμετωπίσει πιθανό αντι-Ιουδαϊσμό..». Ο Φωρισόν παραπέμφθηκε σε δίκη στις 11 Ιουλίου 2006, όταν κατηγορήθηκε ότι αρνήθηκε το Ολοκαύτωμα σε συνέντευξή του στον ιρανικό τηλεοπτικό σταθμό «Sahar 1» τον Φεβρουάριο του 2005. Στις 3 Οκτωβρίου 2006 του επιβλήθηκε ποινή φυλακίσεως τριών μηνών και πρόστιμο ύψους 7.500€. Τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, ήταν ομιλητής στη Διεθνή Διάσκεψη για την Παγκόσμια Επανεξέταση του ζητήματος του Ολοκαυτώματος, διάσκεψη που χρηματοδοτήθηκε από την κυβέρνηση του Ιράν. Στην ομιλία του επανέλαβε τις απόψεις του για τους θαλάμους αερίων και τόνισε ότι τα τελευταία 32 χρόνια είχε περιμένει κάποιον να του δείξει ένα από αυτά τα δωμάτια.

Το 2007 έχασε τη δίκη εναντίον του Ρομπέρ Μπαντεντέρ, ο οποίος τον είχε χαρακτηρίσει «πλαστογράφο της Ιστορίας» και στις 30 Νοεμβρίου 2016 καταδικάστηκε από Γαλλικό ποινικό δικαστήριο του Παρισιού σε πρόστιμο 10.000 ευρώ ή 100 ημέρες φυλακίσεως, ενώ ανάλογη ποινή επιβλήθηκε και στον υπεύθυνο για τη δημοσίευση του βίντεο με τη συνέντευξη του Φωρισόν. Στον πρόλογο του βιβλίου «Η Δεύτερη αναφορά Λόχτερ», [Leuchter Report], ο Δρ. Ρομπέρ Φωρισόν γράφει σχετικά με τους αποκαλούμενους «θαλάμους αερίων»: «...Ο [Έρνστ Ζούντελ]] είπε στον Φρεντ Λόχτερ να επισκεφθούν την Πολωνία για να εξετάσουν "τους τόσο προβεβλημένους θαλάμους αερίων" στα τρία στρατόπεδα συγκεντρώσεως στο Άουσβιτς, Μπίρκεναου και Μαιντάνεκ. Το συμπέρασμα αυτής της πρώτης αναφοράς του Λόχτερ ήταν σαφές: Ποτέ δεν υπήρξαν τέτοιοι θάλαμοι αέριων σ’ αυτά τα τρία στρατόπεδα. Το 1989, είπε στον Λόχτερ να επισκεφθεί την Δυτική Γερμανία και την Αυστρία για να εξετάσει τους περιβόητους "θαλάμους αερίων" στο Νταχάου, Μαουτχάουζεν και στο Κάστρο του Χάρτχαϊμ. Το συμπέρασμα της δεύτερης αναφοράς, ...{...}... είναι το ίδιο σαφές: Ποτέ δεν υπήρχαν θάλαμοι αερίων με σκοπό την εξόντωση ανθρώπων σε αυτά τα τρία μέρη». Ο Φωρισόν, που απέρριπτε τον χαρακτηρισμό του ως αντιεβραίου και πολέμιο του Ιουδαϊσμού, βρέθηκε συχνά να υπερασπίζεται, ακόμη και στις δικαστικές αίθουσες, τους επίσης αναθεωρητές συγγραφείς, τον Γερμανοκαναδό αρνητή του Ολοκαυτώματος, Ερνστ Ζούντελ, στις δίκες του το 1985 και το 1988 δ στο Τορόντο, τον Σουηδό Ditlieb Felderer και τον εξόριστο Μαροκινό Ahmed Rami. Ο Φωρισόν περιέγραφε τον εαυτό του ως αδιάφορο για τα πολιτικά πράγματα, τα κόμμτα και τις πολιτικές διαμάχες κι υποστήριζε ότι τον ενδιέφερε η ιστορική αλήθεια, λόγος για τον οποίο θεωρούσε ότι υπέστη μια σειρά από διώξεις.

Για τις απόψεις του, ο Faurisson έχει επανειλημμένα πέσει θύμα σωματικών επιθέσεων. Από το Νοέμβριο του 1978 έως το Μάιο του 1993 [1], υπήρξε θύμα δέκα επιθέσεων, τουλάχιστον εννέα εκ των οποίων διεξήχθησαν από Εβραίους εξτρεμιστές, όμως κανένας από τους κακοποιούς δεν συνελήφθη ή προσήχθη στη δικαιοσύνη. Στις 16 Σεπτεμβρίου 1989, ο Φωρισόν υπήρξε στόχος μιας παρ' ολίγου θανατηφόρου επιθέσεως από την ομάδα «Οι Υιοί της Μνήμης των Εβραίων», η οποία ανέλαβε την ευθύνη. Το φθινόπωρο του 1979, ο Αμερικανός αριστερός διανοούμενος Noam Chomsky, όπως και περίπου 600 διανοούμενοι από ολόκληρο τον κόσμο, τάχθηκε υπέρ του δικαιώματος του Φωρισόν να δημοσιεύει τους ισχυρισμούς και τις απόψεις του χάριν της ελευθερίας του λόγου. Επί δεκαετίες διάφορες Γαλλικές κυβερνητικές υπηρεσίες και μπλοκ πολιτικής επιρροής διεξήγαγαν μια συντονισμένη εκστρατεία για να τον εξαναγκάσουν να σιωπήσει και υποχρεώθηκε να υπερασπιστεί τον εαυτό του πολλές φορές στα Γαλλικά δικαστήρια για τα γραπτά ή τις δηλώσεις του. Εξ αιτίας των καταδικαστικών αποφάσεων σε βάρος του πάγωσε ο τραπεζικός λογαριασμός του και δικαστικοί αξιωματούχοι επισκέφθηκαν επανειλημμένα το σπίτι του, απειλώντας αυτόν και τη σύζυγό του με κατάσχεση των επίπλων τους, για να πληρώσουν χρηματικές ποινές που του είχαν επιβληθεί, με συνέπεια την διαταραχή της υγείας του.

Το τέλος του

Ο Φωρισσόν επέστρεψε στο Βισί στις 19:00' το βράδυ της Κυριακής από την Αγγλία, όπου έδωσε δύο διαλέξεις, η μία στην πόλη που γεννήθηκε, στο Σέππερτον, μαζί τον Γάλλο Βενσάν Ρεϊνουάρ, όπου για άλλη μία φορά αντιμετώπισε οργισμένους διαδηλωτές εναντίον του. Μάλιστα, ο διευθυντής του ξενοδοχείου, μετά από απειλές που δέχθηκε ζήτησε από τους ομιλητές και το κοινό να αποχωρήσουν, κι όταν αυτοί αρνήθηκαν, έσβησε τα φώτα και έθεσε σε λειτουργία τον συναγερμό. Σύμφωνα με όσα δήλωσε, στο Γαλλικό Πρακτορείο ειδήσεων, η Ιβόν Σλέτερ, η αδέλφη του Φωρισόν: «Ο Ρομπέρ ...{...}.. είχε επιστρέψει από την Αγγλία όταν κατέρρευσε στον διάδρομο του σπιτιού του στο Βισί», ενώ και ο εκδοτικός οίκος «Akribeia», που διαθέτει την αποκλειστικότητα της εκδόσεως των βιβλίων του Φωρισόν, επιβεβαίωσε στο ίδιο Πρακτορείο την είδηση για τον θάνατο του Γάλλου πανεπιστημιακού. Την Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2018 ο ιδρυτής και εμβληματικός αρχηγός του Γαλλικού Εθνικού Μετώπου Ζαν Μαρί Λεπέν, [Jean-Marie Le Pen], ότι τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για να επιβληθεί σιωπή στον Φωρισόν αποτέλεσαν «σύμβολο της παρακμής της ελευθερίας της εκφράσεως και της γνώμης στη Γαλλία».

Συγγραφικό έργο

Ο Φωρισόν, που υπήρξε αναγνωρισμένος ειδικός σε ανάλυση κειμένων και εγγράφων, τη δεκαετία του 1970 δημοσίευσε βιβλία για τον Lautréamont, το 1971, τον Arthur Rimbaud, το 1972, και τον Gérard de Nerval, το 1977. Παράλληλα, από το 1974 δημοσίευσε πολυάριθμα αναθεωρητικά φυλλάδια και άρθρα, κυρίως στο Γαλλικό τριμηνίαιο «Annales d' histoire révisioniste» και στα τρία χρόνια της εκδόσεως του, ενώ συνεργάστηκε επίσης και στο τριμηνιαίο περιοδικό «Revue d' Histoire Revisionniste», που το διαδέχθηκε. Δημοσίευσε ακόμη στο «American Journal of Historical Review», καθώς και στο διαδίκτυο. Δημοσίευσε άρθρα περίπου 1.000 σελίδων, ενώ με θέμα την Κριτική Κειμένου και Εγγράφων, είχε γράψει βιβλία και άρθρα 750 σελίδων στα γαλλικά και 300 στα αγγλικά.

Το 1991, ο Φωρισόν σε συνεργασία με τον Siegfried Verbek, δημοσίευσε στην Ολλανδική γλώσσα το φυλλάδιο

  • «Het "Dagboek" van Anne Frank», του οποίου η κυκλοφορία απαγορεύτηκε στις Κάτω Χώρες.

Το βιβλίο κυκλοφόρησε στα Ελληνικά με τον τίτλο:

  • «Είναι γνήσιο το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ;», Αθήνα Μάιος 1989, εκδόσεις «Ελεύθερη Σκέψις»,

Μια συλλογή τεσσάρων τόμων με πολλά από τα γραπτά του, δημοσιεύθηκε το 1999, με τον τίτλο:

  • «Écrits Révisionnistes (1974-1998)».

Σημειώσεις

Με τον όρο αναθεωρητές ιστορικοί συγγραφείς αποκαλούνται όσοι αμφισβητούν την άποψη περί του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος και των έξι εκατομμυρίων νεκρών Εβραίων, από το Γερμανικό εθνικοσοσιαλιστικό Γ' Ράιχ στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Εξαιτίας των πεποιθήσεων τους οι ιστορικοί αυτής της κατηγορίας έχουν διωχθεί αμείλικτα στην Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, την Αυστραλία και τον Καναδά.
«The alleged Hitlerite gas chambers and the alleged genocide of the Jews constitute one and the same historical lie, which made possible a gigantic financial-political fraud, the principal beneficiaries of which are the State of Israel and international Zionism, and whose principal victims are the German people -but not their leaders- and the entire Palestinian people.»
  • Gayssot Law ή στα γαλλικά Loi Gayssot. Ο νόμος πήρε το όνομα του από τον αναπληρωτή Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας, τον Jean-Claude Gayssot, ο οποίος πρότεινε την ψήφιση του.
  • Η σημαντικότερη συμβολή του Φωρισόν στην δίκη του 1988 υπήρξε ο ρόλος του στη διασφάλιση της συμμετοχής του Φρεντ Λόχτερ, Αμερικανικού ειδικού των θαλάμων αερίων. Ο Φωρισόν διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην οργάνωση της επιτόπιας έρευνας του Φρεντ Λόχτερ στην Πολωνία για υποτιθέμενους θαλάμους αερίων και στην δημοσιοποίηση των αξιόλογων ευρημάτων.

Δείτε επίσης

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές