Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος
Ο Ιωάννης Λινάρδος-Παπαρρηγόπουλος, Έλληνας διπλωμάτης της Ρωσικής αυλής, νομικός, ιατρός, μέλος της Φιλικής Εταιρείας, αγωνιστής του 1821, αυλικός και σύμβουλος της Επικρατείας, γεννήθηκε το 1780 στο χωριό Δαμαριώνας [1] στη Νάξο και πέθανε [2] στις 18 Νοεμβρίου 1874 στο κτήμα του στην Παλαιά Χώρα της Καρύστου στην Εύβοια. Τάφηκε με ιδιαίτερες τιμές στο Α' νεκροταφείο Αθηνών.
Ήταν παντρεμένος και παιδιά του ήταν ο Αλέξανδρος, ο Κωνσταντίνος, ο Μιχαήλ, ο Νικόλαος και η Βάριγκαν Ράινεκ.
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Πατέρας του ήταν ο Κωνσταντίνος Λινάρδος, όμως όταν ο Ιωάννης έφυγε για σπουδές στην Κωνσταντινούπολη, υιοθετήθηκε από μια οικογένεια Παπαρρηγοπούλου. Σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη, έκανε σπουδές Νομικής στη Μόσχα και στη συνέχεια Ιατρικές σπουδές στην Ιταλία, τις οποίες δεν ολοκλήρωσε. Το 1807 διορίστηκε διερμηνέας του Ρώσικου στόλου στο Αιγαίο πέλαγος και αργότερα εγκαταστάθηκε στην Πάτρα, όπου εργάστηκε ως διερμηνέας στο ρωσικό προξενείο. Το 1814 επισκέφτηκε τον Αλή Πασά για υποθέσεις των Ρώσων υπηκόων στα Γιάννενα και συνδέθηκε μαζί του με στενή φιλία , την οποία αξιοποίησε αργότερα προς Εθνικό όφελος. Το 1817 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και αναφέρεται ότι το 1819 ταξίδεψε από την Πάτρα στο Μεσολόγγι, όπου μύησε στη Φιλική Εταιρεία τους αρματολούς του Ζυγού και αρκετούς επιφανείς Μεσολογγίτες. Πρόσφερε πολλές υπηρεσίες στον Αγώνα του 1821, πριν ακόμη κηρυχτεί η Επανάσταση, όπως το 1816 όταν διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στο ζήτημα της ανταρσίας του Αλή πασά των Ιωαννίνων.
Προετοιμασία της Επαναστάσεως
Τον Απρίλιο του 1820 ξεκίνησε το ταξίδι του στη Ρωσία απεσταλμένος των προκρίτων της Πελοποννήσου και στην Κωνσταντινούπολη συναντήθηκε με τον πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄ και του επέδωσε επιστολή του Γερμανού, Μητροπολίτη Παλαιών Πατρών, ο οποίος ρωτούσε «Τι πρέπει να κάμουν και πως πρέπει να φερθούν», με τον Πατριάρχη να απαντά στον Παπαρρηγόπουλο, «Περιττόν να μας ζητούν συμβουλή δια πράγματα τα οποία γνωρίζουν. Χρεωστούμεν να ποιμαίνωμεν καλώς τα ποίμνιά μας και χρείας τυχούσης να κάμωμε όπως έκαμεν ο Ιησούς δι΄ ημάς δια να μας σώσει». Παράλληλα ο Πατριάρχης του έδωσε επιστολή με παραλήπτη τον πρίγκιπα Αλέξανδρο Υψηλάντη στην οποία επαναλάμβανε τη λέξη «φρόνησις, φρόνησις, φρόνησις», ενώ σε άλλη του επιστολή προς τον Ιωάννη Ζωσιμά έγραφε «βοήθεια, βοήθεια, βοήθεια». Τον Αύγουστο του 1820 στη Ρωσία, συναντήθηκε αρχικά με τον Ιωάννη Καποδίστρια και στις 22 του ίδιου μήνα σε συνάντηση του με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, του μετέφερε την πληροφόρηση ότι οι συνθήκες στην Πελοπόννησο δεν ήταν ακόμη ώριμες και πως η Επανάσταση έπρεπε να ξεκινήσει από τη Μολδοβλαχία και τις παραδουνάβιες ηγεμονίες κι όχι από την νότια Ελλάδα και ειδικότερα από την περιοχή της Μάνης, όπως ήταν η αρχική θέση του Υψηλάντη.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, συναντήθηκε εκ νέου στην Κωνσταντινούπολη με τον πατριάρχη και του διαμήνυσε ότι ο μεν Υψηλάντης έχει έτοιμο πλοίο για να μεταφέρει στην Οδησσό ή την Πελοπόννησο, ενώ ο Ζωσιμάς του στέλνει χρήματα για να εξασφαλίσει την φυγή του. Ο Γρηγόριος εξήγησε στον Παπαρρηγόπουλο, ότι με τις επιστολές του επέστησε απλώς την προσοχή των Φιλικών, ότι τα χρήματα του Ιωάννη Ζωσιμά θα δοθούν στον Αγώνα, κι ότι το πλοίο μόνο νεκρό θα τον μετέφερε. Στη συνάντησή του με τον Πατριάρχη ο Παπαρρηγόπουλος τον ενημέρωσε ότι η Επανάσταση θα ξεσπούσε σύντομα και εκείνος του απάντησε ότι ήταν φρόνιμο να περιμένουν ένα ρωσοτουρκικό πόλεμο, ενώ η επανάσταση έπρεπε να ξεκινούσε μετά την καταστροφή του Αλή πασά και μάλιστα από την Πελοπόννησο. Το φθινόπωρο του 1820 έφερε στην Πελοπόννησο επιστολές σχετικές με τους διορισμούς των τοπικών εφόρων, με τις οποίες διορίστηκαν οι Παλαιών Πατρών Γερμανός, Μονεμβασίας Χρύσανθος, Χριστιανουπόλεως Γερμανός, Ασημάκης Ζαΐμης, Σωτήριος Χαραλάμπης, Θεοχαράκης Ρέντης, ενώ διορίστηκαν ταμίες οι Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος και Παναγιώτης Αρβάλης.
Επανάσταση του 1821
Τον Απρίλιο του 1821 υπηρετούσε ως διερμηνέας στο ρωσικό προξενείο της Σμύρνης, στη Μικρά Ασία, και στη διάρκεια των διωγμών από τους Τούρκους, φρόντισε για τη διάσωση χιλιάδων Ελλήνων αμάχων. Το 1827 συμμετείχε στη ναυμαχία του Ναυαρίνου με την ιδιότητα του διερμηνέα της ρωσικής μοίρας, υπηρετούσε στη ναυαρχίδα «Αζώφ» του Ρωσικού στόλου, απέτρεψε διαπραγματεύσεις μεταξύ του Ιμπραήμ και των τριών ναυάρχων, ενώ μετά τη νικηφόρο έκβαση της ναυμαχίας, ζήτησε και πέτυχε την έγκαιρη επέμβαση του ρωσικού στόλου στα παράλια της Μικράς Ασίας, ώστε να σωθούν χιλιάδες άμαχοι από την εκδίκηση των Τούρκων. Κατά την υπογραφή συνθήκης της Ελλάδας και της Τουρκίας επί Ιωάννη Καποδίστρια, όταν η Τουρκία ήταν πρόθυμη να αναγνωρίσει μόνο την ανεξαρτησία της Πελοποννήσου, χάρις στη στενή σχέση που διατηρούσε με Τούρκους επισήμους, τους έπεισε να παραδώσουν στον ελληνικό στρατό το Αντίρριο, τον Μάρτιο του 1829, τη Ναύπακτο, τον Απρίλιο του 1829, καθώς και το Μεσολόγγι με το Αιτωλικό, το Μάιο του 1829.
Μετά την Επανάσταση
Μετά την απελευθέρωση διατέλεσε πρέσβης της Ελλάδας στην Αγία Πετρούπολη και υπήρξε Αυλάρχης του βασιλιά Γεωργίου Α'. Τα Χριστούγεννα του 1843 έδωσε δεξίωση στο νεόκτιστο σπίτι του στην οδό Κυδαθηναίων 27, που αποπερατώθηκε το 1842, στην περιοχή που στα χρόνια της Τουρκοκρατίας λεγόταν «Ρούγα του Αλίκοκκου», απέναντι από την εκκλησία της Μεταμορφώσεως γνωστή ως η «Σωτήρα του Κωττάκη», στην Αθήνα. Στο σαλόνι του σπιτιού στήθηκε και στολίστηκε Χριστουγεννιάτικο δένδρο για πρώτη φορά στην Ελλάδα, καθώς έως τότε, αλλά και για πολλές δεκαετίες αργότερα, το έθιμο υπαγόρευε στολισμό καραβιού. Το γεγονός προκάλεσε την αντίδραση του στρατηγού Γιάννη Μακρυγιάννη, που ήταν καλεσμένος στην δεξίωση, και παρατήρησε, «..Ωραίο είναι κυρ-Γιάννη. Και του χρόνου να είμαστε καλά. Αλλά τα δέντρα μου εγώ δεν τ' αφήνω να φυτρώσουν μέσα στην κάμαρα! Μόνο τ' άρματά μου φυτρώνουν εκεί.» [3]. Υπηρέτησε ως γενικός πρόξενος από το 1837 έως το 1862 στη ρωσική πρεσβεία της Αθήνας και ήταν ο σύνδεσμος της με το φιλορωσικό κόμμα, στο οποίο διέθετε τεράστια επιρροή, που πολλοί τη συνέκριναν με αυτή του στρατηγού Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Το 1833 αγόρασε στην Κάρυστο το κτήμα γνωστό ως «Τα Περιβόλια του Πασά», του Ομέρ Μπέη που ήταν πασάς της Εύβοιας, μαζί με τα εννέα νησιά που είναι γνωστά ως Πεταλιοί. Στο κτήμα φιλοξενήθηκε το 1841 κατά την επίσκεψή του στην Κάρυστο, ο βασιλιάς Όθωνας. Επί βασιλείας Γεωργίου του Α' εκλέχθηκε σύμβουλος της Επικρατείας και διατήρησε τη θέση μέχρι τον θάνατό του.
Διακρίσεις
Παρασημοφορήθηκε για τις υπηρεσίες του προς την Ελλάδα με:
- αργυρούν αριστείο ανδρείας,
- χρυσό σταυρό του Σωτήρος και
- μεγαλόσταυρο των Ταξιαρχών.
Παραπομπές
- ↑ Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος damarionas.blogspot.gr
- ↑ Κτήμα Μοντοφώλι Το κτήμα αγοράστηκε το 1840 από τον Ιωάννη Παπαρρηγόπουλο, που το 1874 πέθανε εκεί.
- ↑ [Πηγή: «Ο κύκλος του χρόνου», Στράτος Θεοδοσίου-Μάνος Δανέζης.]
