Κορνήλιος Κοντρεάνου

Ο Κορνήλιος Ζέλεα Κοντρεάνου, [Ρουμανικά Corneliu Zelea Codreanu], Ρουμάνος εθνικιστής, κυρίαρχο πρόσωπο του Ρουμανικού Εθνικισμού, ιδρυτής της οργανώσεως «Λεγεώνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ», [«Leginnea Arhanghelului Mihail»], που από το όνομα της πολιτοφυλακής της έγινε γνωστή ως «Σιδηρά Φρουρά» [«Garda de Fier»], αφοσιωμένος μαχητής του Ρουμανικού έθνους, καθώς και πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός, γεννήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1899 στη μικρή πόλη Χούσι [Hushi] στην επαρχία της Μολδαβίας στη Ρουμανία και δολοφονήθηκε με στραγγαλισμό τη νύχτα της 29ης προς την 30η Νοεμβρίου 1938 ενώ στη συνέχεια βλήθηκε με περίστροφο στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Η σορός του διαλύθηκε σε οξύ και τοποθετήθηκε κάτω από επτά τόνους μπετόν.

Κορνήλιος Κοντρεάνου
Γέννηση: 13 Σεπτεμβρίου 1899
Τόπος: Χούσι (Ρουμανία)
Σύζυγος: Έλενα Ιλινόιου
Τέκνα: Cătălina (εξ υιοθεσίας)
Υπηκοότητα: Ρουμανική
Ασχολία: Νομικός, Ιδρυτής «Σιδηράς Φρουράς»
Δολοφονία: 30η Νοεμβρίου 1938
Τόπος: Δάσος Ραμνικούλ-Σαράτ (Ρουμανία)

Στις 13 Ιουνίου 1924 παντρεύτηκε την Έλενα Ιλινόιου [Elena Iliniu Codreanu] φορώντας παραδοσιακές στολές και στο γάμο τους, που κινηματογραφήθηκε για προπαγανδιστικούς σκοπούς, συμμετείχαν περισσότερα από εκατό χιλιάδες άτομα . Ο Κοντρεάνου και η σύζυγος του δεν απέκτησαν παιδιά, όμως υιοθέτησαν την Cătălina, παιδί συγγενικής τους οικογένειας.

Βιογραφία

Πατέρας του ήταν ο εθνικιστής δάσκαλος Ίον Ζέλεα [Ζελίνσκι] Κοντρεάνου, [Ion Zelea Codreanu], και μητέρα του η Γερμανικής καταγωγής Ελίσα Μπράουνερ-Κοντρεάνου, [Elise Brauner]. Ο πατέρας του Κοντρεάνου το 1907, όταν οι Ρουμάνοι γεωργοί μίας εβραϊκής γεωργικής ιδιοκτησίας εξεγέρθηκαν με επακόλουθο την επέμβαση το στρατού και την δολοφονία 10.000 Ρουμάνων, είχε υποστηρίξει την εξέγερση. Στο πλάι του βρέθηκαν διάφοροι εθνικιστές διανοούμενοι, ανάμεσά τους ο Alexander C. Cuza, ο επονομαζόμενος «Ρουμάνος Drumont», καθηγητής πολιτικής οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Ιασίου και ο ιστορικός Iorga.

Στρατιωτικές σπουδές

Ο Κορνήλιος από τα έντεκα χρόνια του και μέχρι τα δεκαέξι, ασκήθηκε στη στρατιωτική σχολή «Manastirea Pealului» στο μοναστήρι του Ντεάλου, όπου έμαθε τις έννοιες της τάξεως, της οργανώσεως και της πειθαρχίας και το 1916, στη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, πήρε μέρος στον Ρουμανο-αυστροουγγρικό πόλεμο στο πλευρό του πατέρα του. Την 1η Σεπτεμβρίου 1917 εισήλθε ως Δόκιμος στη Στρατιωτική Σχολή Πεζικού του Μποτοσάνι με την ελπίδα να τελειώσει έγκαιρα τις σπουδές του για να επιστρέψει στο μέτωπο , από την οποία αποφοίτησε στο τέλος Ιουνίου του 1918, με το βαθμό του Υπολοχαγού .

Ο Κορνήλιος σπούδασε Νομικά στο Ιάσιο, όπου γνωρίστηκε με τον εθνικιστή καθηγητή Αλέξανδρο Κούζα, [Alexander C. Cuza], ο οποίος αποτέλεσε τον ιδεολογικό του μέντορα. Παρά τις διώξεις εκ μέρους της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου, λόγω της πολιτικής του δράσεως, κατάφερε να γίνει πρόεδρος του συλλόγου φοιτητών της Νομικής Σχολής, ενώ μετά την αποφοίτηση του το 1922, από τη Νομική Σχολή, εγκαταστάθηκε για μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία. Το φθινόπωρο του 1922, έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, όμως οι σπουδές του διακόπηκαν αιφνιδίως στις 10 Δεκεμβρίου 1922.

Πρώτα χρόνια

Ο Codreanu ήδη από το 1920 είχε δημιουργήσει την οργάνωση «Εθνικός Χριστιανικός Σοσιαλισμός» και στις 2 Σεπτεμβρίου 1920 δημοσίευσε στο Ιάσιο το «Πιστεύω του Χριστιανικού Εθνικοσοσιαλισμού», δείγμα του θαυμασμού, της αφοσιώσεως και της πνευματικής του επαφής με τον Αδόλφο Χίτλερ . Η μόδα των ρωσικών πηληκίων, ως δείγμα συμπάθειας για τους μπολσεβίκους, ξεπεράστηκε, μόλις ο Κοντρεάνου και οι φίλοι του άρχισαν να επιτίθενται σε όποιον φοιτητή ήταν ντυμένος έτσι, καίγοντας στη συνέχεια τα «επαναστατικά» κασκέτα, ενώ μια φοιτητική απεργία ματαιώθηκε, όταν η ομάδα του Κοντρεάνου περικύκλωσε την τραπεζαρία του Πανεπιστημίου όπου βρίσκονταν οι απεργοί και τους προειδοποίησε πως «Όποιος δεν εργάζεται, δεν τρώει». Όταν οι εβραϊκής ιδιοκτησίας εφημερίδες «Οπίνια» και «Λουμέα», επιτέθηκαν στο Βασιλέα Φερδινάνδο και πρόσβαλαν τον Κοντρεάνου, οργάνωσε επίθεση στα γραφεία των εφημερίδων, όπου αυτός και οι οπαδοί του κατέστρεψαν τις τυπογραφικές μηχανές.

Οι ιδέες του Κοντρεάνου

Σύμφωνα με τον Κοντρεάνου, υπάρχουν φυσικοί νόμοι που ορίζουν την ζωή των ανθρώπων. Η γη είναι η βάση της υπάρξεως ενός Έθνους και οι άνθρωποι του δεν είναι δεμένοι με την γη τους μόνο επειδή αυτή τους τρέφει, αλλά και μέσω των νεκρών τους που είναι θαμμένοι σ’ αυτήν, όπως και του αίματος που έχυσαν οι πρόγονοί τους για να την υπερασπίσουν από εισβολείς και εχθρούς. Το Έθνος συνίσταται σε:

• μια βιολογική κληρονομιά, δηλαδή το αίμα και την σάρκα των μελών του,
• μια υλική κληρονομιά, δηλαδή το έδαφος και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Πατρίδας,
• μια πνευματική κληρονομιά, η οποία είναι και η πλέον σημαντική, καθώς μεταφέρει το Έθνος στην διάσταση της Αιωνιότητας. Περιλαμβάνει μια ιδιαίτερη Ιδέα περί του Θεού, του Κόσμου και της Ζωής, καθώς και μια αίσθηση Τιμής και Υπερηφάνειας, η οποία απορρέει από την μακρόχρονη Ιστορική Πορεία του Έθνους. Επίσης, περιλαμβάνει την ξεχωριστή κουλτούρα του, τις προσπάθειες στις τέχνες και το πεδίο της σκέψεως.

Τα δικαιώματα, κατά τον Κοντρεάνου, μοιράζονται -ουσιαστικά- σε τρεις κατηγορίες:

• Τα δικαιώματα του ατόμου,
• Τα δικαιώματα της παρούσας Εθνικής Συλλογικότητας,
• Τα δικαιώματα του Έθνους.

Η Λεγεώνα ανέπτυξε μια επαναστατική θεωρία επικεντρωμένη γύρω από την χριστιανική πνευματικότητα, την αγάπη για το έθνος, τη θυσία, την ιεραρχία και την προσωπική ευθύνη για την εξάλειψη της πολιτικής διαφθοράς και της αποκαθάρσεως του έθνους.

Πολιτική εθνικιστική δράση

Στη Γερμανία ανέπτυξε εθνικιστική δράση και παρακολούθησε τις δραστηριότητες του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανών Εργατών, [NSDAP], καθώς και ομιλίες του Αδόλφου Χίτλερ, ενώ μελέτησε τον εθνικοσοσιαλισμό και το φασισμό του Εθνικού Φασιστικού Κόμματος, [Ρ.N.F.], της Ιταλίας και επηρεάστηκε από τον Μπενίτο Μουσολίνι. Λίγο καιρό μετά, διέκοψε τις σπουδές του και επέστρεψε στη Ρουμανία, όπου έγινε μέλος μιας τοπικής εθνικιστικής οργανώσεως «Φρουρά Εθνικής Συνειδήσεως» του σιδηρουργού Κωνσταντίν Πάνκου, [Constantin Pancu], καθώς όπως έγραφε ο Κοντρεάνου για τα υπόλοιπα κόμματα:

«..Δεν υπήρχε καμία θεμελιώδης διαφορά μεταξύ τους. Πέραν των τυπικών διαφωνιών τους, που οφείλονταν στα προσωπικά συμφέροντα των εκάστοτε προσωπικοτήτων, ήταν όλα όμοιες υπάρξεις με διαφορετικό περιτύλιγμα. Δε μπορούσες να πεις καν πως εξέφραζαν διαφορετικές απόψεις. Το μόνο πραγματικό τους κίνητρο, ήταν το πάθος για προσωπικό κέρδος....». 

Στις 3 Μαρτίου 1923, μαζί με τον Αλέξανδρο Κούζα, [Alexandru C. Cuza], καθηγητή του στο Πανεπιστήμιο, ίδρυσαν την εθνικιστική οργάνωση «Λίγκα Εθνικής Χριστιανικής Άμυνας», [L.A.N.C.] [«National-Christian Defense League»], που είχε ως ιδεολογικό της υπόβαθρο, τα χριστιανικά πρότυπα. Η Λίγκα περιλάμβανε στις τάξεις της σημαντικό αριθμό μορφωμένων ανθρώπων, ίσως την ελίτ των διανοουμένων της Ρουμανίας.

Πρώτη σύλληψη

Έμβλημα Λεγεώνος

Το Φθινόπωρο του 1923 και αφού είχε προηγηθεί φοιτητική απεργία για επαρκή σίτιση και μείωση του αριθμού των Εβραίων στα Πανεπιστήμια μέσω της προθέσεως της κυβερνήσεως να χορηγήσει υπηκοότητα στους Εβραίους της Ρουμανίας, με την αναθεώρηση του άρθρου 7 του Συντάγματος, ώστε να επιτρέπεται να παίρνουν την Ρουμανική υπηκοότητα ακόμα και οι Εβραίοι πού μόλις έφταναν στην χώρα, όμως η απεργία τους πέτυχε εν μέρει. Στη Ρουμανία κατοικούσαν 2.000.000 Εβραίοι, που με την αναθεώρηση του συντάγματος αποκτούσαν την ρουμανική υπηκοότητα, καθώς και πρόσβαση στην δημόσια και πολιτική ζωή. Μαζί με τον Ίον Μότα, εθνικιστή από την Τρανσυλβανία μέλος της οργανώσεως «Actiunea Romanesca» ο οποίος είχε εκδώσει στα ρουμανικά «Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών», μετέπειτα συνεργάτη του και υπαρχηγό του, άρχισε να σχεδιάζει τις δολοφονίες πολιτικών προσώπων όπως του πρωθυπουργού Ion I.C. Brătianu, αλλά και κρατικών υπαλλήλων τους οποίους κατάγγειλε για διαφθορά.

Τότε συνελήφθη μαζί με άλλα μέλη της Λίγκας στις 9 Οκτώβριου 1923, μετά από τη διαρροή των σχεδίων του, με την κατηγορία της «συνομωσίας εναντίον της ασφαλείας του κράτους..» και προβλεπόμενη ποινή τα καταναγκαστικά έργα. Στην ανάκριση, απάντησε σε σχετική ερώτηση, «...Ναι, θέλαμε να τους εκτελέσουμε ως προδότες και εχθρούς της πατρίδας μας. Δεν μετανιώνουμε για τίποτα και ακόμα κι αν έχουμε αιχμαλωτιστεί αφήνουμε πίσω μας δεκάδες χιλιάδες που σκέφτονται σαν εμάς...» . Το κατηγορητήριο σε βάρος του κατέρρευσε και αφέθηκε ελεύθερος, καθώς η ρουμανική νομοθεσία δεν επέτρεπε τη δίωξη των συνωμοσιών για τις οποίες δεν είχαν προσδιοριστεί σε συγκεκριμένη ημερομηνία . Ο Μότα παρέμεινε στη φυλακή καθώς την πρώτη ημέρα της δίκης είχε πυροβολήσει τον καταδότη τους, στο το κελί του.

Υπόθεση Μονκίου

Έκτοτε οι σχέσεις του Codreanu με το την LANC διαταράχθηκαν. Τo Μάρτιο του 1924, όταν η Λίγκα συγκέντρωσε οπαδούς της και την νεολαία της, την «Αδελφότητα του Σταυρού», για να ξεκινήσουν την οικοδόμηση πολιτικών γραφείων στο Ουνγκένι, λίγο έξω από το Ιάσιο. Τρεις εβδομάδες αργότερα, οι νέοι της Αδελφότητας, περικυκλώθηκαν από την αστυνομία, συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν στο αστυνομικό τμήμα του Ιάσιου, όπου τους βασάνισαν με βάναυσο τρόπο. Ο Κοντρεάνου και ο καθηγητής Alexandru C. Cuza, απαίτησαν από τον Υπουργό Εσωτερικών να καθαιρέσει τον αξιωματικό υπηρεσίας, τον αστυνόμο Μανκίου, ο οποίος όχι μόνο δεν τιμωρήθηκε, αλλά πήρε προαγωγή. Στις 25 Οκτωβρίου 1925, ο Κοντρεάνου βρέθηκε εκ νέου αντιμέτωπος με τον Μονκίου, σε μια αίθουσα δικαστηρίου όπου ετοιμαζόταν να υπερασπιστεί ένα φοιτητή από τους συλληφθέντες στην έφοδο της αστυνομίας στο Ουνγκένι. Στην πρόκληση του αστυνόμου, ο Κοντρεάνου απάντησε πυροβολώντας και τραυματίζοντας τον θανάσιμα. Η δίκη του Κοντρεάνου που ήταν κατηγορούμενος για ανθρωποκτονία, έγινε στο Σεβερίν, στα νοτιοδυτικά σύνορα της Ρουμανίας, ενώ το δικαστήριο συνεδρίασε στο μεγάλο θέατρο της πόλεως. Επιφανείς πολίτες κατέθεσαν υπέρ του, ενώ ο δημόσιος κατήγορος μάταια προσπάθησε να αρνηθεί τις κτηνωδίες του Μανκίου. Οι ένορκοι μετά από 25λεπτη σύσκεψη, ανακήρυξαν τον κατηγορούμενο αθώο, καθώς το δικαστήριο δέχθηκε την άποψη του, ότι βρίσκονταν σε καθεστώς νόμιμης άμυνας.

Ο γάμος του / Elena Iliniu

Η Elena (Lilica) Iliniu Codreanu ήταν απόφοιτος της Σχολής Γραμμάτων και κατά τη διάρκεια των σπουδών της, γνώρισε τον Corneliu Zelea Codreanu. Ο γάμος έλαβε χώρα μετά την αθώωση του Codreanu για τη δολοφονία του νομάρχη της αστυνομίας Manciu. Της θρησκευτικής τελετής προηγήθηκε ο πολιτικός γάμος τους που τελέστηκε στο HușHi και ο θρησκευτικός οργανώθηκε στο Focșani, στο Crîngul Petrești, στις 14 Ιουνίου 1925, ένας γάμος στον οποίο παρευρέθηκαν μεταξύ 80.000 και 100.000 άνθρωποι. Συνολικά 2.300 άμαξες, άμαξες και αυτοκίνητα, όλα φορτωμένα με λουλούδια και ανθρώπους ντυμένους με εθνικές στολές.

Ο γάμος τους έγινε υπό μέγιστες συνθήκες ασφαλείας και το υπουργείο Εσωτερικών της Ρουμανίας είχε δώσει εντολή στην Αστυνομία να καταστείλει κάθε ξενοφοβική κίνηση. Μαζί με τον γάμο ο Κοντρεάνου οργάνωσε, από κοινού με τον Αλεξάντερ Κούζα, μια ομαδική βάπτιση αγοριών στην κομητεία Putna, όπου περισσότερα από εκατό παιδιά βαπτίστηκαν στο όνομα του. Μετά το γάμο, οι νεόνυμφοι πραγματοποίησαν γαμήλιο ταξίδι στο Băile Herculane, όπου έμειναν για διάστημα δύο εβδομάδων. Σε όλη τη διάρκεια των εκδηλώσεων που προηγήθηκαν του γάμου, κατά τη διάρκεια του μυστηρίου αλλά και στο χρόνο που επακολούθησε μια ομάδα κινηματογραφιστών κατέγραψε κάθε σημαντική στιγμή των νεονύμφων και όσων παραβρίσκονταν. Μερικές εβδομάδες αργότερα, η ταινία προβλήθηκε μόνο δύο φορές στο Βουκουρέστι, καθώς το Υπουργείο Εσωτερικών διέταξε να κατασχεθεί η ταινία και το αντίγραφό της ρίχτηκε στη φωτιά.

Σπουδές στη Γαλλία / Επιστροφή στη Ρουμανία

Το φθινόπωρο του 1925 το ζεύγος Κοντρέανου, συνοδευόμενο από τον φίλο τους Ion Moţa, ταξίδεψε στη Γαλλία όπου ο Κορνήλιος συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ και απέκτησε διδακτορικό στην πολιτική οικονομία ενώ ο Μότα απέκτησε το πτυχίο του. Τον Μάιο του 1927 επέστρεψαν στη Ρουμανία, όπου παραβρέθηκαν στον γάμο του Ion Moţa, ο οποίος παντρεύτηκε με την Iridenta, την αδερφή του Codreanu.

Ίδρυση της Λεγεώνος

Στις 24 Ιουνίου του ίδιου έτους ο Κορνήλιος ίδρυσε την «Λεγεώνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ» [«Leginnea Arhanghelului Mihail»] , σε ανάμνηση της φωνής που άκουσε το 1923 και προέρχονταν από την εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο εικονοστάσιο της Εκκλησίας της φυλακής του Βουκουρεστίου, όπου ήταν κρατούμενος. Ο Κοντρεάνου περιγράφει με λεπτομέρειες την επίσημη ίδρυση της Λεγεώνος στις 8 Νοεμβρίου 1927: «Στις δέκα το πρωί ξεκινήσαμε όλοι μαζί, ντυμένοι με την εθνική ενδυμασία, με καπέλο, με μεγάλη σβάστικα στο μέρος της καρδιάς, σε σχηματισμό παρέλασης, κατευθυνόμενοι προς την Εκκλησία του Αγ. Σπυρίδωνα, όπου τελέσαμε επιμνημόσυνη δέηση για τις ψυχές των προγόνων». Στο διάγγελμα του ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «...αυτή η χώρα πεθαίνει λόγω έλλειψης Ανδρών, όχι προγραμμάτων ..Διότι έτσι όπως είναι οι άνθρωποι σήμερα, καταντημένοι από τους πολιτικούς και από την Ιουδαϊκή επιρροή, θα υποθάλψουν ακόμα και το εξοχότερο πολιτικό πρόγραμμα...». Στη Λεγεώνα συντάχθηκαν παλιοί συναγωνιστές του, για τους οποίους ζήτησε από το καθηγητή Cuza να τους απαλλάξει από τον όρκο που είχαν δώσει με την ένταξή τους στην Λίγκα της «Εθνικής Χριστιανικής Αμύνης». Ο Cuza τους απάλλαξε και τους συμβούλεψε για τις παγίδες της πολιτικής.

Τι ήταν η Λεγεώνα

Η ίδια η ονομασία φανερώνει τους δύο κεντρικούς ιδεολογικούς πυλώνες της καθώς η λέξη «λεγεώνα» αναφέρεται στην εγκατάσταση των Ρωμαϊκών Λεγεώνων στην αρχαία Δακία, υιοθετώντας έτσι τη θεωρία της Ρωμαϊκής-Δακικής κοινότητας, ενώ η αναφορά στον Αρχάγγελο Μιχαήλ φανερώνει την ισχυρή προσκόλληση στην Ορθόδοξη πίστη. Είναι προφανές ότι ήταν ένα Κίνημα με σαφή θρησκευτικό χαρακτήρα και, ταυτόχρονα, μαζί με τους Γερμανούς Εθνικοσοσιαλιστές ήταν τα πλέον αντισημιτικά πολιτικά και ιδεολογικά κινήματα της Ευρώπης. Τα μέλη της ήταν προσηλωμένα στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό , κάτι ανάλογο με την πίστη των Ρεξιστών του Λεόν Ντεγκρέλ στο Βέλγιο, με τον Καθολικισμό, η μεγάλη επιρροή που ασκούσε ο Κοντρεάνου στις ιδεολογικές θεωρήσεις της Λεγεώνας αλλά και ο τρόπος που τον συνδύαζε με τις λαϊκές εθνικιστικές αντιλήψεις του. Η Λεγεώνα και ο Κοντρεάνου στάθηκαν απέναντι στους μοντερνιστές, οι οποίοι με κυριότερο εκπρόσωπο τον κοινωνιολόγο Ε. Λοβινέσκου θεωρούσαν ότι η Ορθοδοξία αποτελούσε εμπόδιο κι ανασχετικό παράγοντα στη «δυτικοποίηση» της χώρας. Ο Λοβινέσκου θεωρεί πως Ορθοδοξία αποτελεί στοιχείο που αντιβαίνει στον εκσυγχρονισμό και αναφέρει χαρακτηριστικά ότι: «η ορθοδοξία [ο ορθοδοξισμός] αποτελεί ουσιαστική αρχή της ανατολικοποιήσεως» .

Η θεμελιώδης μονάδα της Λεγεώνας ήταν η «Εστία», που αριθμούσε από τρία έως δεκατρία μέλη και αποτελούταν από άτομα τα οποία είχαν μεν τις ίδιες πεποιθήσεις, αλλά έπρεπε να διδαχθούν την απαραίτητη πειθαρχία, για να παλέψουν για ένα κοινό σκοπό. Ο Κοντρεάνου ήταν αντίθετος στη μαζική στρατολόγηση και η Λεγεώνα κατάφερε να προσελκύσει μαθητές λυκείων και σπουδαστές εμπορικών και τεχνικών σχολών, ενώ οι απογοητευμένοι χωρικοί ήταν επιφυλακτικοί με τη Λεγεώνα. Σταδιακά οι πρασινοφορεμένοι Λεγεωνάριοι, απόκτησαν την εμπιστοσύνη των χωρικών, καθώς οι «εστίες» βρέθηκαν στο πλάι τους, έσκαβαν χαντάκια, επιδιόρθωναν φράχτες και σπίτια και βοηθούσαν στο θέρισμα. Το 1930 ο Capitanul, όπως τον προσφωνούσαν οι συναγωνιστές του, δημιούργησε τη «Σιδηρά Φρουρά», [«Garda de Fier»], την πολιτοφυλακή και μαχητικό τμήμα της Λεγεώνας.

Αντίθετα µε όσα φημολογούνταν εκείνη την εποχή η Λεγεώνα δεν είχε την άμεση ή έστω την έμμεση υποστήριξη του ναζιστικού κόμματος διότι οι Γερμανοί δεν εμπιστεύονταν τη μεγάλη κοινωνική της δυναμική. Είναι χαρακτηριστικό πως οι πρώτοι αξιόλογοι δεσμοί μεταξύ Λεγεώνας και Γερμανίας αναπτύχθηκαν μετά τον θάνατο του Κοντρεάνου και την φυγή πολλών λεγεωνάριων σε γερμανικό έδαφος. Οι ναζί προτιμούσαν να ελέγχουν την κατάσταση σε χώρες που κατακτούσαν ή, έστω, βρίσκονταν υπό την άμεση επιρροή τους, µέσω πειθήνιων συντηρητικών ή στρατιωτικών καθεστώτων. Στη περίπτωση της Ρουμανίας, αρχική επιλογή υπήρξε ο βασιλιάς Κάρολος ΙΙ ενώ στη συνέχεια, µε την ρήξη στις σχέσεις Αντονέσκου και Λεγεώνας, οι Γερμανοί εθνικοσοσιαλιστές στήριξαν ανεπιφύλακτα τον πρώτο έναντι των φασιστών της Λεγεώνος. Στόχος της Λεγεώνος, ήταν η πνευματική και ηθική αναγέννηση της Ρουμανίας εφαρμόζοντας το οικονομικό και πολιτικό της πρόγραμμα εκκαθαρίζοντας τη χώρα, με κάθε τρόπο, από το ξένο εθνικά, κυρίως το εβραϊκό, και θρησκευτικά στοιχείο όπου κι αν αυτό βρισκόταν.

Ο Κοντρεάνου θεωρεί μεσσιανική την αποστολή του Ρουμανικού έθνους και, στο σημείο αυτό, συμφωνεί σε σχεδόν απόλυτο βαθμό με τον Νικηφόρο Κράινικ ότι:

«Ο τελικός σκοπός δεν είναι η ζωή. Αλλά η Ανάσταση. Η ανάσταση των εθνών στο όνομα του Σωτήρα Ιησού Χριστού. Η δημιουργία, ο πολιτισμός δεν είναι παρά το μέσο και όχι ο σκοπός όπως πιστευόταν, για να επιτευχθεί αυτή η ανάσταση. Είναι ο καρπός του ταλάντου που έσπειρε εντός του έθνους μας, ο Θεός, για το οποίο πρέπει να φέρουμε την ευθύνη. Θα έρθει μια εποχή, όπου όλα τα έθνη της γης, θα αναστηθούν με όλους τους νεκρούς τους, τους βασιλείς και τους αυτοκράτορες τους. Το κάθε έθνος θα έχει τη δική του θέση ενώπιον του θρόνου του Θεού. Αυτή η έσχατη στιγμή, “η ανάσταση εκ των νεκρών”, είναι ο υψηλότερος και ευγενέστερος σκοπός προς τον οποίο μπορεί να εργάζεται ένα έθνος. Το έθνος συνεπώς είναι μια οντότητα που επεκτείνει τη ζωή του και πέρα από τη γη. Τα έθνη αποτελούν πραγματικότητες και στον άλλον κόσμο, όχι μόνο σε αυτόν. 
Ο απόστολος Ιωάννης όταν περιέγραψε τι βλέπει πέρα από τη γη, λέει “καὶ ἡ πόλις οὐ χρείαν ἔχει τοῦ ἡλίου οὐδὲ τῆς σελήνης ἵνα φαίνωσιν αὐτῇ· ἡ γὰρ δόξα τοῦ Θεοῦ ἐφώτισεν αὐτήν, καὶ ὁ λύχνος αὐτῆς τὸ ἀρνίον. καὶ περιπατήσουσι τὰ ἔθνη διὰ τοῦ φωτὸς αὐτῆς, καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς φέρουσι τὴν δόξαν καὶ τὴν τιμὴν αὐτῶν εἰς αὐτήν (Αποκ. 21, 23-24) ... Εμάς των Ρουμάνων, για το δικό μας έθνος, όπως και για κάθε έθνος της γης, ο Θεός επεφύλαξε μια αποστολή. Ο Θεός αποφάσισε για εμάς μια ιστορική μοίρα».

Δεύτερη σύλληψη

Ο μετέπειτα βασιλιάς της Ρουμανίας Κάρολος Β', που αποκληρωμένος από τον πατέρα του βασιλιά Φερδινάρδο είχε εγκατασταθεί στη Γαλλία, επέστρεψε στη Ρουμανία το 1930, εκθρόνισε το γιο του Μιχαήλ, ανακήρυξε τον εαυτό του ως Βασιλέα Κάρολο Β' και την Εβραϊκής καταγωγής ερωμένη του Μάγδα Λουμπέσκου το γένος Βολφ, ως σύζυγο του. Τον Ιανουάριο του 1931, μετά τη δολοφονία ενός Ρουμάνου Υπουργού από εθνικιστή που δεν ήταν μέλος της Λεγεώνας, η κυβέρνηση με την κάλυψη του βασιλιά Καρόλου Β', την έθεσε εκτός νόμου. Η προσπάθεια της Λεγεώνος να κερδίσει τη συμμετοχή της στο Κοινοβούλιο στις εκλογές του 1931 ματαιώθηκε, όμως τα δικαστήρια δικαίωσαν τον Κοντρεάνου και το κίνημά του, που στις επαναληπτικές εκλογές της Μολδαβίας τον Ιούλιο του 1932, με το κόμμα «Όλα για την Πατρίδα», κερδίζει πέντε έδρες στο Κοινοβούλιο .

Το συνέδριο του Montreaux

Στις 10 Δεκεμβρίου 1933 η κυβέρνηση του Ίων Ντούκα, με πρωτοστάτη τον υπουργό εξωτερικών Νικολάε Τιτουλέσκου, έθεσε τη Λεγεώνα εκτός νόμου με αφορμή τη δολοφονία του Ντούκα και ακολούθησαν, μαζικές συλλήψεις, ενώ οι Λεγεωνάριοι στέλνονταν στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Παρά τις προσπάθειες του πολιτικού συστήματος, ο Κοντρεάνου και οι Λεγεωνάριοι αθωώθηκαν και μόνο οι εκτελεστές του Ντούκα καταδικάστηκαν. Η Λεγεώνα εκπροσωπήθηκε στην προσπάθεια να οργανωθούν τα εθνικιστικά κινήματα σε πανευρωπαϊκή βάση στο Συνέδριο του Montreaux τον Δεκέμβριο του 1934. Εκεί ο Mota ανέπτυξε την θέση ότι οι διεθνείς σχέσεις μεταξύ των κρατών δεν στηρίζονται σε νομικές αφαιρέσεις, αλλά στην βάση των κυρίαρχων πολιτικών πραγματικοτήτων, με άλλα λόγια διατύπωνε την θέση της realpolitik, της κατεύθυνσης, δηλαδή, ενός κράτους προς αύξηση της ισχύος του σε διεθνές επίπεδο, ενίοτε με οποιοδήποτε μέσον. Πρότεινε επίσης, την ιδέα της δημιουργίας εθνικιστικών ομάδων σκέψεως προκειμένου να αποφευχθούν οι συγκρούσεις των ευρωπαϊκών εθνών εξαιτίας παλαιών αντιπαλοτήτων και στείρων διεκδικήσεων, ενώ πρότεινε την σταδιακή ενοποίηση των φασιστικών χωρών υπό την σκέπη της Ρώμης. Ο Mota σκοτώθηκε στις 13 Ιανουαρίου 1937, μαζί με τον λεγεωνάριο Marin, στην περιοχή Majadahonda κοντά στην Μαδρίτη, στη διάρκεια του πολέμου του στρατηγού Φρανθίσκο Φράνκο κατά του Ισπανικού Λαϊκού μετώπου, καθώς ανήκε στο σώμα των 10.000 μελών της Λεγεώνας, που εθελοντικά συμμετείχαν από τον Νοέμβριο του 1936, στο πλευρό των εθνικιστών του Χοσέ Αντόνιο Πρίμα ντε Ριβέρα, [J.A. Primo de Rivera].

Πολιτική συμμετοχή

Στις 20 Δεκεμβρίου 1937 ο συνδυασμός «Όλα για την Πατρίδα», [«Totul pentru patria»], τον οποίον είχε δημιουργήσει ο στρατηγός Catacuzina και παραχώρησε όλη την εξουσία στον Κοντρεάνου, ήρθε δεύτερο κόμμα στην προτίμηση των Ρουμάνων πολιτών στο Βουκουρέστι και τρίτο στην υπόλοιπη επικράτεια. Ο Κοντρεάνου σε συνέντευξή τύπου, δήλωσε ότι ήταν εναντίον των μεγάλων Δυτικών Δημοκρατιών και των Βαλκανικών Συνεργασιών και ότι δεν είχε καμία εκτίμηση στην Κοινωνία των Εθνών. Τάχθηκε υπέρ της Ρώμης και του Βερολίνου και εναντίον του Μπολσεβικισμού, υποσχόμενος ότι μέσα σε σαράντα οκτώ ώρες από την κατάληψη της εξουσίας θα συμμαχούσε με τον Άξονα μπαίνοντας στον Πόλεμο . Το κόμμα συγκέντρωσε το 15,8% των ψήφων και εξέλεξε 66 βουλευτές, ενώ ο βασιλιάς της Ρουμανίας κάλεσε τους Alexandru C. Cuza και Octavian Goga να σχηματίσουν κυβέρνηση, οι οποίοι αν και εμφανίζονταν ως εθνικιστές και αντισιωνιστές, αντιμετώπιζαν την Λεγεώνα ως εχθρούς.

Αναφέρει ο Κοντρεάνου:

«....Αργά ένα απόγευμα, όταν η συνεδρίαση βρισκόταν προς το τέλος της και τα έδρανα ήσαν σχεδόν άδεια, μου επετράπη να μιλήσω. Προσεπάθησα να αποδείξω ότι η χώρα μας είχε υποστεί εβραϊκή εισβολή και ότι όπου αυτή παρουσιαζόταν με μεγαλύτερη ένταση επικρατούσε η πλέον τρομακτική ανθρώπινη δυστυχία....ότι η έναρξη της εβραϊκής πολιορκίας στην χώρα μας συνέπιπτε με την αρχή του θανάτου των Ρουμάνων, ότι στο μέγεθος που θα αύξανε ο αριθμός του εμείς θα αφανιζόμασταν. Τέλος κατήγγειλα ότι οι διευθύνοντες το Ρουμανικό έθνος, οι άνθρωποι αυτοί του αιώνος της Δημοκρατίας και των κομμάτων, στον αγώνα αυτό είχαν προδώσει το γένος τους τιθέμενοι στην υπηρεσία της μεγάλης Εθνικής ή Διεθνιστικής Εβραϊκής Οικονομίας.... Απέδειξα ότι στους καταλόγους της Τραπέζης Marmorosch Blank , αυτής της εβραϊκής σπηλιάς της συνομωσίας και της διαφθοράς είχε καταγραφεί ένα μεγάλο μέρος πολιτικών ανδρών, ανδρών στους οποίους η τράπεζα είχε «δανείσει» χρήματα....».

Το Φεβρουάριο του 1938, ο Βασιλιάς διέλυσε την κυβέρνηση, επέβαλλε δικτατορία και ίδρυσε το Μέτωπο Εθνικής Ανανεώσεως, υποχρεώνοντας όλα τα κόμματα να συμπτυχθούν σε ένα σχηματισμό. Ο βασιλιάς καθιέρωσε τον ρωμαϊκό χαιρετισμό και τις στολές στα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, τα οποία επέλεγε και διόριζε ο ίδιος, ενώ σχημάτισε κυβέρνηση με επικεφαλής τον Ορθόδοξο Πατριάρχη του Βουκουρεστίου και Υπουργό Δικαιοσύνης τον Άρμαντ Καλινέσκου. Ο Κοντρεάνου, καθώς δεν ήθελε να πάρει μέρος στο Βασιλικό μέτωπο, διέλυσε τη Λεγεώνα. Τον Μάρτιο του 1938, πραγματοποιήθηκε στο Βουκουρέστι μια συνάντηση μεταξύ του Κοντρεάνου και του Ιούλιου Έβολα. Μετά απ’ αυτήν την συνάντηση ο Ιούλιος Έβολα έγραψε ένα πολύ σημαντικό άρθρο γύρω από τις σκέψεις του Κοντρεάνου για τον αγώνα της «Σιδηράς Φρουράς» . Από την περίοδο αυτή καθιερώθηκε το σύμβολο της Φρουράς με τις τρεις κάθετες γραμμές και τις τρεις οριζόντιες, που συμβολίζουν τα κάγκελα της φυλακής.

Εθνική Ένωσις Ελλάς & «Σιδηρά Φρουρά»

Τον Απρίλιο του 1934 αντιπροσωπεία της Ρουμανικής εθνικιστικής Λεγεώνας, επισκέφθηκε τα γραφεία της οργανώσεως «Εθνική Ένωσις Ελλάς», στη Θεσσαλονίκη και μετά το τέλος της επισκέψεως ο Ρουμάνος εκπρόσωπος και ο Σ. Πετρίδης, υπασπιστής της «Εθνικής Ενώσεως Ελλάδος», εξέδωσαν κοινό ανακοινωθέν κατά «...των Εβραίων και των κομμουνιστών που επιχειρούν να δηλητηριάσουν τις εθνικές κοινωνίες....».

Σύλληψη / Καταδίκη

Corneliu Zelea Codreanu

Ο Κοντρεάνου συνελήφθη στις 17 Απριλίου, ύστερα από τη δολοφονία του Φαναριώτη ακαδημαϊκού και πρωθυπουργού Νικολάε Ιόρκα, [Nicolae Lorga], κατηγορούμενος για τη σύνταξη απειλητικής επιστολής σε βάρος του και καταδικάστηκε από στρατοδικείο σε δεκαετή φυλάκιση καταναγκαστικών έργων, μαζί με άλλα 44 μέλη του κόμματος. Μετά τη δολοφονία του Ιόρκα τον διαδέχθηκε ο Χόρια Σίμα, [Horia Sima], που ανέλαβε την αναδιοργάνωση της Λεγεώνας και την οργάνωση συνδέσμων. Μετά τη σύλληψη, τη φυλάκιση και την καταδίκη του ο Κοντρεάνου κρατήθηκε στις φυλακές, όμως η κυβέρνηση επεξεργάστηκε σχέδιο δολοφονίας του.

Δολοφονία

Ο Κοντρεάνου μεταφέρθηκε από τις φυλακές του Ραμνικούλ-Σαράτ, σε ένα απομακρυσμένο δάσος, μαζί με άλλους 13 ακόμη Λεγεωνάριους, όπου άφησαν την τελευταία τους πνοή, όλοι με τον ίδιο τρόπο βάναυσο τρόπο, στραγγαλισμένοι, με τα χέρια τους δεμένα πισθάγκωνα και με μια σφαίρα στο κεφάλι, κατά το ταλμουδικό τελετουργικό από τις δυνάμεις καταστολής του πλέον διεφθαρμένου βασιλιά που γνώρισε η σύγχρονη ευρωπαϊκή Ιστορία, του Καρόλου Β' και της διεφθαρμένης καμαρίλας του. επίσημη εκδοχή για το θάνατό του Κοντρεάνου και των συναγωνιστών του, ήταν ότι πυροβολήθηκε στην απόπειρά του να δραπετεύσει. Οι σοροί τους διαλύθηκαν σε οξύ και τάφηκαν κάτω από επτά τόνους μπετόν.

Όσα ακολούθησαν

Ο τότε Υπουργός Δικαιοσύνης Αρμάντου Καλινέσκου, που στο μεταξύ είχε γίνει Πρωθυπουργός, δολοφονήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1939 από τους Λεγεωνάριους σε αντίποινα. Ο βασιλιάς χορήγησε αμνηστία τον Απρίλιο του 1940, ενώ οι Λεγεωνάριοι και ο Sima δέχθηκαν την συνεργασία μπροστά στον φανερό Σοβιετικό κίνδυνο. Τον Αύγουστο του 1940 η Ρουμανική κυβέρνηση παραχώρησε εδάφη στην Ουγγαρία, στην περιοχή Siebenbuergen, την Βουλγαρία, τη νότια Δοβρουτσά και την Σοβιετική Ένωση, τις περιοχές Βεσσαραβία και Βόρεια Βουκοβίνα. Στις 2 Σεπτεμβρίου οι Λεγεωνάριοι επαναστάτησαν, όμως αν και επικράτησαν στις επαρχίες, δεν κατάφεραν να ελέγξουν να ελέγξουν το Βουκουρέστι, ενώ ο βασιλιάς Κάρολος του οποίου η πολιτική συντέλεσε στο διαμελισμό της Ρουμανίας, από τη Ρωσία, την Ουγγαρία και τη Βουλγαρία, εξαναγκάστηκε να παραιτηθεί και να εγκαταλείψει τη χώρα. Την εξουσία ανέλαβε ο πρίγκιπας Μιχαήλ και ο στρατηγός Antonescu, που ίδρυσε την «Πολιτεία των Εθνικο-Λεγεωνάριων», ενώ οι Λεγεωνάριοι του Κοντρεάνου απλώς συμμετείχαν στην κυβέρνηση.

Στις 21 Ιανουαρίου 1941, η Λεγεώνα προχώρησε σε ένοπλο κίνημα και ο Sima ζήτησε από τον Antonescu να παραδώσει την εξουσία. Στις διήμερες μάχες μάχες με τον στρατό, μεγάλος αριθμός Λεγεωνάριων σκοτώθηκαν και δολοφονήθηκαν, το κίνημα απέτυχε και ο Antonescu αφού διέλυσε την «Πολιτεία των Εθνικολεγεωνάριων», ίδρυσε την «Εθνικοκοινωνική Πολιτεία». Το καθεστώς Αντονέσκου στηρίχθηκε από τον Αδόλφο Χίτλερ και οι Λεγεωνάριοι μεταφέρθηκαν από τα S.S. στην Γερμανία, όπου κρατήθηκαν υπό σχετικά καλές συνθήκες σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Αργότερα και μετά τη διάλυση της συμμαχίας Γερμανίας-Ρουμανίας, έγινε προσπάθεια για τη δημιουργία εξόριστης ρουμανικής κυβέρνησης με στελέχη της Λεγεώνας. Ο Antonescu απομακρύνθηκε στις 23 Αυγούστου 1944 από τον βασιλιά Μιχαήλ και τα παλαιά κόμματα, όμως οι άνδρες της Λεγεώνας συνέχισαν να πολεμούν και μετά την 31η Αυγούστου και τη συνθηκολόγηση με τους Ρώσους. Μετά την εισβολή των σοβιετικών στρατευμάτων στη Ρουμανία και την επιβολή λαϊκής δημοκρατίας με επικεφαλής την Εβραία Άννα Πάουκερ, [Ana Pauker], το καθεστώς κυνήγησε, βασάνισε και σκότωσε πολλά μέλη της Λεγεώνας.

Η τύχη της Elena Iliniu

Η Elena (Lilica) Iliniu Codreanu, που γεννήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1902 στο Dedulești της Brăila και ήταν κόρη του Constantin Iliniu, στελέχους των σιδηροδρόμων, μετά τη δολοφονία του συζύγου της κατέφυγε στην Τρανσυλβανία με την θετή κόρης της Cătălina. Στη συνέχεια πήγε στην Πράγα της Τσεχοσλοβακίας και με την υποστήριξη των λεγεωνάριων εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο. Το 1940, μετά την άνοδο στην εξουσία του Κινήματος των Λεγεώνων, επέστρεψε στη Ρουμανία και εγκαταστάθηκε στο σπίτι των γονέων του συζύγου της στο Χούσι. Στις 30 Δεκεμβρίου 1947 η Ρουμανία ανακηρύσσεται Λαϊκή Δημοκρατία και περνά στην σφαίρα επιρροής της Σοβιετικής Ενώσεως. Με την επιβολή του κομμουνιστικού καθεστώτος επέστρεψε το αυτοκίνητο που της είχε παραχωρηθεί από το Υπουργείο Στρατιωτικών και της αφαιρέθηκε η άδεια πωλήσεως καπνού που της είχε παραχωρηθεί.

Το 1948 συνελήφθη από το κομμουνιστικό καθεστώς και έζησε δεκατέσσερα χρόνια ως πολιτική κρατούμενη τις φυλακές Mislea, Târgșor, Arad και Oradea. Μετά την αποφυλάκισή της εξορίστηκε, μέχρι το 1964, στην πεδιάδα Bărăganului, στο Lătești, όπως και οι Constantin Ticu Dumitrescu, Adrian Marino, Paul Goma, Nicolae Balotă και η Maria η σύζυγος του Ion Antonescu. Στην εξορία η Έλενα γνώρισε τον συνεξόριστο της B. Praporgescu, τον γιο του στρατηγού Praporgescu, τον οποίο παντρεύτηκε, επιθυμώντας να αλλάξει το όνομά της. Λίγο καιρό μετά την αποφυλάκιση της όταν πέθανε και ο δεύτερος σύζυγος της, εγκαταστάθηκε κοντά σε μια αδερφή της που ζούσε στη Μολδαβία. Προς το τέλος της ζωής του επέστρεψε στο Βουκουρέστι, όπου πέθανε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1994 σε ηλικία 92 ετών.

Μνήμη Κοντρεάνου

Ο Codreanu υπήρξε ανυποχώρητος μαχητής του Ρουμανικού έθνους και αφοσιωμένος Χριστιανός. Η ρουμανική Ελληνορθόδοξη εκκλησία ανακήρυξε Άγιο τον Κοντρεάνου και στις 30 Νοεμβρίου 1940, όταν τα οστά του μεταφέρθηκαν σε μαυσωλείο, παραβρέθηκαν περίπου 155.000 Ρουμάνοι. Μετά την επικράτηση της επαναστάσεως των μπολσεβίκων στην Σοβιετική Ένωση η Ρουμανία έγινε στόχος μιας οργιώδους κομμουνιστικής προπαγάνδας ενορχηστρωμένης από σοβιετικούς πράκτορες. Ο Κοντρεάνου συμμετείχε σε εθνικιστικές οργανώσεις που αντιτάσσονται στους κομμουνιστές και δημιούργησε έναν σημαντικό πυρήνα αγωνιστών και μετέτρεψε το πανεπιστήμιο από κομμουνιστικό, σε προπύργιο εθνικιστών, πραγματοποιώντας πολύμηνες διαμαρτυρίες για την θέσπιση ποσοστιαίου ορίου για εβραίους φοιτούντες. Το 1922 και ενώ βρίσκεται στη Γερμανία για σπουδές, επέστρεψε στη Ρουμανία για να συμμετάσχει σε διαδηλώσεις εναντίον της αποδόσεως πλήρων δικαιωμάτων στους εβραίους όπως είχε θεσπίσει η κυβέρνηση.

Με τη δημιουργία της Λεγεώνας ανέπτυξε μια επαναστατική θεωρία επικεντρωμένη γύρω από την χριστιανική πνευματικότητα, την αγάπη για το έθνος, τη θυσία, την ιεραρχία και την προσωπική ευθύνη για την εξάλειψη της πολιτικής διαφθοράς και του καθαρισμού του έθνους. Ο Ρουμάνος εθνικιστής, συνεργάτης και φίλος του Codreanu, θρησκειολόγος, λογοτέχνης και καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σικάγο, Μίρτσεα Ελιάντε, [Mirtsea Eliade], είχε πει:

«...Εάν, όπως λέγεται, ο εθνικοσοσιαλισμός βασίζεται πάνω στο έθνος και ο φασισμός πάνω στο κράτος, τότε το κίνημα των Λεγεωνάριων έχει το δικαίωμα να αξιώνει να είναι ο μοναδικός χριστιανικός μυστικισμός που μπορεί να καθοδηγήσει τις ανθρώπινες κοινωνίες. Μία χριστιανική επανάσταση, μία πνευματική επανάσταση, ασκητική και ανδρεία που δεν έχει ιδωθεί ποτέ πριν στην ευρωπαϊκή ιστορία...».

Εργογραφία

• «Για τους Λεγεωνάριους μου» το 1936. Το έργο κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2016 στην Ελληνική γλώσσα.
• «Cărticica șefului de Cuib» [Το βιβλιαράκι του αρχηγού της φωλιάς] to 1933, εγχειρίδιο για τους αρχηγούς των ομάδων της Λεγεώνος.

Ο Κοντρεάνου ωθεί τα μέλη της σε επίκληση των προγονικών πνευμάτων και γενικότερα των πνευματικών δυνάμεων: «...Άπαξ και έχεις ελκύσει αυτές τις δυνάμεις, έρχονται να σε εξισορροπήσουν, σε προστατεύουν, σου δίνουν κουράγιο, θέληση και όλα τα απαραίτητα στοιχεία για τη νίκη .... πώς γίνεται να εξασφαλίσουμε αυτές τις δυνάμεις; Πρώτον διά της δικαιοσύνης και της ηθικής σου και δεύτερον διά της συχνής και επίμονης επίκλησης τους. Κάλεσε τες, έλκυσε τες με τη δύναμη της ψυχής σου και εκείνες θα έρθουν»

Διαβάστε τα λήμματα

• Μίρτσεα Ελιάντε
• Ίον Μότα
• Χόρια Σίμα

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• [Το τέλος του Κορνηλίου Ζέλεα Κοντρεάνου, Αρχηγού της Σιδηράς Φρουράς eoneolaia.com]
• [Κορνήλιος Κοντρεάνου: Ένας άνδρας από σίδερο. anaktisi-mag.gr (ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2022, 17:26')]
• [Σαν σήμερα περνά στην αιωνιότητα ο ΥΠΕΡΟΧΟΣ Κορνήλιος Κοντρεάνου - σε ποιον φυλετικό τύπο ανήκει; fyletika.blogspot.com]
• [Βιογραφία του Κορνήλιου Κοντρεάνου olokaustos.org (ανακτήθηκε στις 02 Δεκεμβρίου 2021, 07:16')]
• [Συνεργασία: Πιστοί μέχρις εσχάτων Ο Κορνήλιος Κοντρεάνου και η Σιδηρά Φρουρά στην σκέψη του Έβολα, xryshaygh.com (ανακτήθηκε στις 02 Δεκεμβρίου 2021, 07:21')]
• [Η σιδηρά φρουρά της Ρουμανίας Δρ Κωνσταντίνος Τσοπάνης, «Στρατιωτική Ιστορία», τεύχος 72ο, Αύγουστος 2002 (ανακτήθηκε 02 Δεκεμβρίου 2021, 07:21').]
• [Μια θέωρηση του Κορνήλιου Κοντρεάνου και του κινήματος του. yumpu.com]
• [Κορνήλιος Κοντρεάνου-Ηγέτης του Εθνικιστικού Κινήματος της Ρουμανίας-74 χρόνια από τη δολοφονία του mikromeseos.blogspot.com]
• [Η τραγωδία της Σιδηράς Φρουράς (εκπομπή 1η) Video, Youtube.com, Γιώργος Μάστορας (27 Νοεμβρίου 2022)]
• [Η τραγωδία της Σιδηράς Φρουράς (εκπομπή 2η) Video, Youtube.com, Γιώργος Μάστορας (5 Δεκεμβρίου 2022)]
• [Η εξέγερση της Σιδηράς Φρουράς εναντίον του ΑντονέσκουVideo, Youtube.com, Γιώργος Μάστορας (12 Δεκεμβρίου 2022)]
• [Θάνατος, βία κι εκδίκηση. Η εξτρεμιστική Δεξιά στη Ρουμανία του Μεσοπολέμου]
• [Κορνέλιος Κοντρεάνου και «Λεγεώνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ»-Ο μυστικισμός του υπερεθνικισμού Κωνσταντίνος Τσοπάνης, Δρ. Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Θρησκευμάτων.]
• [Η Σιδηρά Φρουρά της Ρουμανίας & ο ρόλος της στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο Κωνσταντίνος Τσοπάνης, Δρ. Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Θρησκευμάτων.]

Πηγές

• [«Ο Ρουμανικός Εθνικισμός», Γιάννης Σορώτος, το 1988, εκδόσεις «Πρωτοβουλία»]

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org