Αγαθονίκη Αντωνιάδου
Η Αγαθονίκη Αντωνιάδου Ελληνίδα λόγια, ποιήτρια και παιδαγωγός γεννήθηκε το 1854 στη Σκύρο όπου και πέθανε το 1928, μετά από χρόνια εθελούσιας απομονώσεως.
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Η οικογένεια της Αντωνιάδου στα χρόνια της Τουρκοκρατίας μετανάστευσε στη Σκύρο, όπου εγκαταστάθηκε. Η Αγαθονίκη ήταν εγγονή του Αντωνάκη Σταματίου, πληρεξουσίου της Σκύρου και των Βορείων Σποράδων στην Εθνοσυνέλευση του Άργους. Πατέρας της ήταν ο Γεώργιος Αντωνιάδης και αδελφός της ο Θαλής Αντωνιάδης, ένας από τους ιδρυτές της Θεολογικής Σχολής στη Χάλκης, νομικός και λογοτέχνης καθώς και Πρόεδρος του Φιλολογικού Ομίλου «Παρνασσός», ενώ ανιψιά της, κόρη της αδελφής της, ήταν η Νίκη Πέρδικα, λαογράφος και ποιήτρια.
Η Αγαθονίκη φοίτησε στο Αρσάκειο στην Αθήνα και πραγματοποίησε Ανώτερες σπουδές σε ένα από τα τρία Παρθεναγωγεία της Ερμουπόλεως στη Σύρο, όπου το 1874 τιμήθηκε με το «Ράλλειο» Βραβείο της «Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας» [1] [2]. Διατέλεσε διευθύντρια του Κεντρικού Παρθεναγωγείου Σερρών και του Εθνικού Ιωακειμίδειου Παρθεναγωγείου Κωνσταντινουπόλεως. Ανήκε στον πυρήνα των συνεργατών της Καλλιρρόης Παρρέν, στον οποίο συγκαταλέγονταν δασκάλες, επιστήμονες, ποιήτριες, πεζογράφοι, λόγιες, αλλά και γυναίκες με μεγάλο κοινωνικό κύρος και φιλανθρωπική δράση όπως η Σαπφώ Λεοντιά, η Κρυσταλλία Χρυσοβέργη, η Φλωρεντία Φουντουκλή-Σπινέλη, η ΄Αννα Σερουίου, η Μαρίκα Φιλιππίδου, η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, η Σωτηρία Αλιμπέρτη, η Αγγελική Παναγιωτάτου, η Ναταλία Σούτσου σύζυγος του Αλέξανδρου Γεωρ. Σούτσου και η Σοφία Σλίμαν. Υπήρξε από τις συντάκτριες του εντύπου «Εφημερίς των Κυριών» που εξέδιδε η Καλλιρρόη Παρρέν [3]. Το 1897 για λόγους ασφαλείας επέστρεψε από την Κωνσταντινούπολη στη Σκύρο. Έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής της, απομονωμένη στο Μανιπιό, το Βυζαντινό Μαγγιπείον, στο τεράστιο οικογενειακό της κτήμα στην Επισκοπή της Σκύρου. Το όνομα της Αντωνιάδου έχει δοθεί σε οδό στο Δήμο της Νέας Σμύρνης στο νομό Αττικής.
Εργογραφία
Η Αγαθονίκη έζησε, έδρασε και δημιούργησε στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ού αιώνα. Είχε μεγάλη πνευματική κατάρτιση κι έγραψε παιδαγωγικές μελέτες, καθώς και ένα σύγγραμμα για τη Σκύρο, με περιεχόμενο σχετικό με τον τόπο της καταγωγής της. Τα περισσότερα ποιήματά της, που στο σύνολο τους παραμένουν ανέκδοτα, είναι γραμμένα σε καθαρεύουσα της εποχής της και εκφράζουν σε λυρικό τόνο την αγάπη. Οκτώ επιστολές από την αλληλογραφία της με την Καλλιρρόη Παρρέν περιλαμβάνονται στο βιβλίο «Καλλιρρόη Παρρέν. Η ζωή και το έργο-Η συνετή απόστολος της γυναικείας χειραφεσίας», της Μαρίας Αναστασοπούλου.
Η Αθηνά Ταρσούλη στο περίφημο βιβλίο της «Ελληνίδες ποιήτριες» αναφέρεται με επαινετικά λόγια στην Αντωνιάδου. Η ανιψιά της Νίκη Πέρδικα με ομιλία της στο «Λύκειο των Ελληνίδων» το 1929, με τίτλο «Ευφροσύνη Σαμαρτζίδου-Αγαθονίκη Αντωνιάδου (Δυό Σκυριανές ποιήτριες του περασμένου αιώνα)» [4], έκανε γνωστή στο κοινό της Αθήνας την Αντωνιάδου, την ξεχασμένη ποιήτρια του 19ου αιώνα. Η μελέτη της Νίκης Πέρδικα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Αρχείο Ευβοϊκών Μελετών».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- [[«Ευφροσύνη Σαμαρτζίδου Αγαθονίκη Αντωνιάδου: Δύο σκυριανές ποιήτριες του περασμένου αιώνα», «Αρχείο Ευβοϊκών Μελετών», τόμος 4ος (1955), σελίδα 145η.] Νίκη Πέρδικα]
- [«Η Νίκη Πέρδικα για τη Σκύρο», Περιοδικό «Νέα Εστία», τεύχη 81ο / 82ο / 83ο.]
- [Νίκη Πέρδικα.]
Παραπομπές
- ↑ «Η Μέση Εκπαίδευση των κοριτσιών στην Ελλάδα», σελίδα 241.
- ↑ [Χ.Ν. Φιλαδελφεύς, «Το Ράλλειον Βραβείον της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρίας», Εφημερίδα «Εστία», έτος Δ', αριθμός φύλλου 184, 8 Ιουλίου 1879, σελίδες 428-429.]
- ↑ [«Η Εφημερίδα των Κυριών» εκδόθηκε στις 8 Μαρτίου 1887 στην Αθήνα, από την η Σιγανού και κυκλοφορούσε εβδομαδιαία μέχρι και το 1907, ενώ συνέχισε να κυκλοφορεί ανά δεκαπενθήμερο για άλλα δέκα χρόνια. Υπήρξε το μακροβιότερο ελληνικό γυναικείο έντυπο του 19ου αιώνα, και οι οι συντάκτες της ήταν αποκλειστικά γυναίκες.]
- ↑ Ευφροσύνη Σαμαρτζίδου-Αγαθωνίκη Αντωνιάδου (Δυο Σκυριανές ποιήτριες του περασμένου Αιώνα) Νίκη Πέρδικα.
