Γιόζεφ Κράμερ

Ο Γιόζεφ Κράμερ (γερμανικά: Josef Kramer) Γερμανός ἓθνικοσοσσιαλιστής αξιωματικός των SS, SS-Hauptsturmführer των Waffen -SS, υποδιοικητής του στρατοπέδου Άουσβιτς, διοικητής του στρατοπέδου Νατζβάιλερ-Στρούτχοφ στην περιοχή της Αλσατίας και του στρατοπέδου Μπέργκεν-Μπέλσεν, γεννήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 1906 στο Μόναχο στο τότε Βασίλειο της Βαυαρίας και εκτελέστηκε δι' απαγχονισμού στις 13 Δεκεμβρίου 1945 στις φυλακές του Χάμελιν όπου εκρατείτο.

Το 1945, αμέσως μετά τον πόλεμο, ήταν ο βασικός κατηγορούμενος στην πρώτη δίκη του Μπέλσεν που κατέστη αξιοσημείωτη καθώς έλαβε χώρα κυρίως πριν από τις πιο γνωστές δίκες-παρωδία της Νυρεμβέργης και με την καταδίκη να λαμβάνει χώρα πριν από την πρώτη καταδίκη κατά τη διάρκεια αυτών των δικών. Ο Γιόζεφ Κράμερ καταδικάστηκε σε θάνατο στις 17 Νοεμβρίου 1945.

Σύντομο βιογραφικό

Ο Γιόζεφ Κράμερ εντάχτηκε στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα το 1931 ενώ το 1932 εντάχτηκε και στα SS. Εκπαιδεύτηκε αρχικά ως δεσμοφύλακας και το 1934 ανέλαβε υπηρεσία στο Νταχάου (στρατόπεδο εγκλεισμού για πολιτικούς αντιφρονούντες). Η ανέλιξή του του ήταν γρήγορη, αποκτώντας ανώτερες θέσεις στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Ζάξενχαουζεν και Μαουτχάουζεν-Γκούζεν. Με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μετατάχτηκε στη φρουρά των στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Το 1940, συνόδευσε τον Ρούντολφ Χόες για να επιθεωρήσει το Άουσβιτς ως πιθανή τοποθεσία για ένα νέο εργοστάσιο παραγωγής συνθετικού ανθρακούχου πετρελαίου και καουτσούκ, το οποίο αποτελούσε ζωτική βιομηχανία για τη Γερμανία, δεδομένης της έλλειψης πετρελαίου. Στη συνέχεια έγινε βοηθός του διοικητή Χόες για περίπου ένα χρόνο.

Τον Απρίλιο του 1941 προήχθη σε διοικητή του στρατοπέδου συγκέντρωσης Στρούτχοφ (Natzweiler-Struthofτον). Το Νατζβάιλερ-Στρούτχοφ ήταν το μοναδικό στρατόπεδο συγκέντρωσης που ιδρύθηκε από το Τρίτο Ράιχ στη σημερινή γαλλική επικράτεια. Εκείνη την εποχή, η περιοχή της Αλσατίας-Λωρραίνης στην οποία ιδρύθηκε είχε προσαρτηθεί στο Ράιχ.

Το 1942 προήχθη στο βαθμό του SS-Hauptsturmführer (λοχαγού). Το διάστημα Μαΐου - Νοεμβρίου 1944 τέθηκε επικεφαλής του στρατοπέδου Άουσβιτς ΙΙ (Μπιρκενάου) ενώ από τις 2 Δεκεμβρίου του 1944 και μετά ήταν διοικητής του στρατοπέδου Μπέργκεν - Μπέλσεν (Bergen Belsen). Το Μπέλσεν ήταν αρχικά ένα προσωρινό στρατόπεδο για όσους εγκατέλειπαν τη Γερμανία, αλλά κατά τη διάρκεια του πολέμου αναδιαρθρώθηκε για να χρησιμεύσει ως αναρρωτήριο για τους ασθενείς και τους εκτοπισμένους από όλη τη βορειοδυτική Ευρώπη. Δεν διέθετε θαλάμους αερίων, κάτι που ισχύει για κάθε γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Το γεγονός αυτό δεν εμπόδισε τον συμμαχικό Τύπο να αναφερθεί στους θαλάμους αερίων του Μπέργκεν-Μπέλσεν.

Καθώς η Γερμανία κατέρρεε κάτω από τους έντονους βομβαρδισμούς των σιδηροδρόμων και των δρόμων, η διοίκηση του στρατοπέδου διαλύθηκε, ωστόσο ο Κράμερ παρέμεινε στη θέση του. Την 1η Μαρτίου 1945, κατέθεσε μια έκθεση ζητώντας βοήθεια και πόρους, αναφέροντας ότι από τους 42.000 κρατούμενους στο στρατόπεδό του, 250-300 πέθαιναν κάθε μέρα από τύφο, λόγω έλλειψης τροφής και φαρμάκων, που προκλήθηκαν κυρίως από τους τρομοκρατικούς βομβαρδισμούς των συμμάχων. Στις 19 Μαρτίου 1945 ο αριθμός των κρατουμένων αυξήθηκε σε 60.000, καθώς οι Γερμανοί συνέχισαν να εκκενώνουν τα στρατόπεδα που σύντομα θα καταλαμβάνονταν από τους Συμμάχους. Την εβδομάδα της 13ης Απριλίου 1945 προσήχθησαν περίπου 28.000 επιπλέον αιχμάλωτοι. Με την κατάρρευση της διοίκησης και τη φυγή πολλών φρουρών για να αποφύγουν την τιμωρία, οι ονομαστικές κλήσεις σταμάτησαν και οι κρατούμενοι αφέθηκαν να καταλάβουν μόνοι τους το στρατόπεδο.

Ο Κράμερ και πάλι δεν εγκατέλειψε την θέση του: όταν Βρετανοί στρατιώτες κατέλαβαν το στρατόπεδο, ήταν εκεί, τους υποδέχτηκε και τους περιέγραψε το μέγεθος του προβλήματος.

Ο Κράμερ συνελήφθη από τους Βρετανούς κατά παράβαση της συμφωνίας που είχε γίνει μεταξύ των γερμανικών και βρετανικών αρχών, πριν την κατάληψη του στρατοπέδου. Συγκεκριμένα, καθορίστηκε ότι ένα μικρό απόσπασμα φρουρών, που αποτελούνταν κυρίως από Ούγγρους που εργάζονταν στην υπηρεσία της Βέρμαχτ, θα παρέμενε στο χώρο του στρατοπέδου για να διατηρήσει την τάξη, μαζί με ένα μικρότερο απόσπασμα περίπου πενήντα μελών του προσωπικού και υπαλλήλων των SS, που διατηρούνταν για καθαρά διοικητικούς σκοπούς. Μόλις ολοκληρωνόταν η παράδοση και η μεταφορά των κρατουμένων, οι μονάδες αυτές θα μπορούσαν να περάσουν στις γερμανικές γραμμές χωρίς περαιτέρω παρενόχληση. Στις 15 Απριλίου του 1945 ο Κράμερ περίμενε και υποδέχτηκε τους Συμμάχους, όμως ο διοικητής του βρετανικού αποσπάσματος Lt. Colonel Taylor τον συνέλαβε μερικές ώρες αργότερα. Αφου κρατήθηκε για 2 μέρες σε ένα υπόγειο κελάρι του στρατοπέδου μεταφέρθηκε, στις 17 Απριλίου του 1945, στο στρατόπεδο αιχμαλώτων του Celle.

Όλοι αυτοί (ο Κράμερ και ακόμα 44 μέλη του προσωπικού μεταξύ των οποίων 15 γυναίκες) δικάστηκαν στο Λούνεμπουργκ της Γερμανίας από τον Σεπτέμβριο έως τον Νοέμβριο του 1945. Ο Κράμερ κρίθηκε ένοχος για εγκλήματα πολέμου και καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με άλλους δέκα. Εκτελέστηκε (με απαγχονισμό) στις 12 Δεκεμβρίου 1945.

Σχόλιο πάνω στη Δίκη

Ο Κράμερ εκπροσωπήθηκε στη δίκη του από τον Βρετανό ταγματάρχη T. C. M. Winwood, R. A., αλλά καθώς δεν μπόρεσε να παρουσιάσει κανένα στοιχείο υπέρ του πελάτη του από τους πρώην ανωτέρους του, η μοίρα του Κράμερ ήταν δεδομένη Ο Winwood περιορίστηκε να καλέσει τη σύζυγο του Krame1r ως μάρτυρα για λογαριασμό του. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο συνήγορος υπεράσπισής του,

«[...] Τις τελευταίες ημέρες, ο Κράμερ στεκόταν εντελώς μόνος, εγκαταλελειμμένος από τους ανωτέρους του, ενώ αυτά τα κύματα των γεγονότων χτυπούσαν γύρω του. Από την ημερομηνία της απελευθέρωσης από τους Βρετανούς, ο Γιόζεφ Κράμερ, πρώην Διοικητής, έχει στιγματιστεί σε όλο τον κόσμο ως "Το κτήνος του Μπέλσεν". Όταν τελικά πέσει η αυλαία αυτής της σκηνής, ο Γιόζεφ Κράμερ, κατά την άποψή μου, θα αναδειχθεί όχι ως "Το Κτήνος του Μπέλσεν", αλλά ως "Ο αποδιοπομπαίος τράγος του Μπέλσεν", ο αποδιοπομπαίος τράγος για τον άνθρωπο Χάινριχ Χίμλερ, του οποίου τα κόκαλα σαπίζουν όχι μακριά από εδώ, και ως αποδιοπομπαίος τράγος για ολόκληρο το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς.[...]»

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Άρθρα σχετικά με τον Γιόζεφ Κράμερ και το στρατόπεδο Μπέργκεν - Μπέλσεν (αγγλικά)
• The Hoax of the Twentieth Century—The Case Against the Presumed Extermination of European Jewry - Chapter 6: Et Cetera: Josef Kramer, ‘Beast of Belsen’]
• [*Auschwitz: A Judge Looks at the Evidence - Chapter Three: Testimony and Personal Accounts: Allied "War Crimes" Trials]
• *The Real Case for Auschwitz - section 17.9. The Defendants of the Belsen Trial

Σημείωση

^α (οι προϊστάμενοι του Κράμερ, Ρούντολ Χόες και Oswald Pohl συνελήφθησαν το 1945 ενώ οι Richard Glücks και Χάινριχ Χίμλερ είχαν ήδη αυτοκτονήσει)

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org