Δημήτριος (Τζιμ) Λόντος

Ο Τζιμ Λόντος, Έλληνας αθλητής της ελευθέρας πάλης και παγκόσμιος πρωταθλητής, που το πραγματικό του όνομα ήταν Χριστόφορος Θεοφίλου, [Christos Theofilou ή Christopher Theophelus], γεννήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 1897 στο Κουτσοπόδι Άργους στην πελοπόννησο και πέθανε από ανακοπή καρδιάς στις 19 Αυγούστου 1975, στη φάρμα του στην πόλη Escondido, στην πολιτεία της Καλιφόρνια στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Τάφηκε στο Oak Hill Memorial Park στο Escondido.

Παντρεύτηκε μετά την αποχώρηση του από την ενεργό δράση με την Άβρα Ροτσγουάιτ, [Avra Rochwite], Γερμανικής καταγωγής Αμερικανίδα, δεκαεπτά χρόνια χρόνια νεότερη του, με την οποία γνωρίστηκαν το 1917, και απέκτησαν τρεις κόρες.

Τζιμ Λόντος

Βιογραφία

Πατέρας του ήταν ο Θεόφιλος και μητέρα του η Παναγιώτα Θεοφίλου, των οποίων ήταν το μικρότερο από τα συνολικά 13 παιδιά τους, που μόνο ένα ήταν κορίτσι. Από τα δώδεκα αγόρια της οικογένειας, τα έξι πέθαναν σε μικρή ηλικία και μάλιστα όλα εκείνα που έρχονταν αμέσως πάνω από αυτόν, με αποτέλεσμα με τον νεότερο αδελφό του να έχουν μεγάλη διαφορά ηλικίας. Σε νεαρή ηλικία, ο πατέρας του τον είχε στείλει για να βοσκήσει τα ελάχιστα πρόβατα και τις αγελάδες της οικογένειας και μια μέρα κρεμάστηκε με σχοινί. Κρεμασμένο τον βρήκε η μητέρα του, που νόμιζε πως ο γιος της είχε πεθάνει, όμως ο Χριστόφορος απελευθερώθηκε από το σκοινί και της εξήγησε πως κρεμάστηκε για να δυναμώσουν οι μύες του λαιμού του. Ο πατέρας του επιθυμούσε να τον δει μόνιμο αξιωματικό στον Ελληνικό στρατό ενώ η μητέρα του ήθελε να μονάσει και να γίνει ιερέας.

Σε νεαρή ηλικία ο Δημήτρης εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε σε κλωστήριο-υφαντήριο στην οδό Ηφαίστου, το οποίο είχαν τα μεγαλύτερα αδέλφια του. Ήταν ατίθασος και ζωηρός χαρακτήρας, έμπλεκε συχνά σε καυγάδες και σε ηλικία 13 ετών, διαπληκτίστηκε με τον επιστάτη της βιοτεχνίας, στον οποίο έριξε στο βραστό χυλό, που χρησιμοποιούσαν για τη βαφή των νημάτων.

Μετανάστης στις ΗΠΑ

Σε ηλικία 13-14 ετών ο Χριστόφορος αποφάσισε να μεταναστεύσει στην Αμερική, όπως κι ένας από τους μεγαλύτερους αδελφούς του, και στη Νέα Υόρκη εργάστηκε ως λαντζέρης, αχθοφόρος, καμαρώτος, μοντέλο για ζωγράφους και φωτογράφους και δούλεψε ακόμα και σε τσίρκο ως κατσέρ σε ακροβατικό νούμερο, με το επαγγελματικό ψευδώνυμο The Wrestling Plasterer Christopher Theophelus και αργότερα καθιέρωσε το Jim Londos. Στη συνέχεια μετακόμισε στην Καλιφόρνια όπου ασχολήθηκε με διάφορες εργασίες, ενώ για κάποιο χρονικό διάστημα εργάστηκε ως σερβιτόρος σε Ελληνικό εστιατόριο του Σαν Φρανσίσκο. Παράλληλα ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την πάλη και σύντομα ανακηρύχθηκε τοπικός πρωταθλητής.

Επαγγελματίας παλαιστής

Στη διάρκεια του Α΄Παγκοσμίου πολέμου, ο Λόντος πραγματοποίησε περιοδείες χρησιμοποιώντας το όνομα «Χρίστος Θεόφιλος, ο Μαχόμενος Σοβατζής» και εμφανίζονταν στα ρινγκ κυκλωμένος με σχοινιά, φορώντας στολή οικοδόμου και παπούτσια πασαλειμμένα με ασβέστη. Με τη μεσολάβηση του Κεφαλλονίτη Δελαπόρτα, ιδιοκτήτη του εστιατορίου στο οποίο εργάζονταν, γνώρισε τον Δημήτρη Τόφαλο, που ανέλαβε να τον προπονεί , ενώ με τη μεσολάβηση του ταξίδεψε στο Σου Σίτυ της Αϊόβα, όπου προπονήθηκε έδωσε έναν φιλικό αγώνα στον οποίο επικράτησε επί του Τσάλε Κάτλερ, ενός μεγαλόσωμου Αμερικανού πρωταθλητή. Προκειμένου να αγωνίζεται ως επαγγελματίας παλαιστής, αποφάσισε να επιλέξει ένα εύηχο όνομα και με τον Δημήτριο Τόφαλο, τοποθέτησαν δέκα ονόματα σε μια κληρωτίδα, από την οποία προέκυψε το όνομα «Λόντος», που χρησιμοποίησε έκτοτε και λίγες εβδομάδες αργότερα αγωνίστηκε και ηττήθηκε από τον Τζον Πίζακ.

Μετά από έξι μήνες, πάλεψε και ηττήθηκε από τον παγκόσμιο πρωταθλητή Τζόε Στέτσερ, [Joe Stecher], στη Νέα Υόρκη, σ’ έναν αγώνα που διήρκεσε δύο ώρας και δέκα λεπτά, ενώ την ίδια εποχή σε επαναληπτικό αγώνα νίκησε τον Τζον Πίζακ, αρχίζοντας να δημιουργεί την εικόνα του ως πρωταθλητής. Το 1928 ήλθε στην Αθήνα και στο Παναθηναϊκό Στάδιο κατέκτησε το παγκόσμιο πρωτάθλημα πάλης απέναντι στον Πολωνοαμερικανό Καρλ Ζιμπίσκο. Ο αγώνας ήταν προγραμματισμένος -αρχικά- για τις 18 Νοεμβρίου, όμως δέκα μέρες πριν, ο Έλληνας παλαιστής προσβλήθηκε από Δάγκειο πυρετό, την πανδημία της εποχής. «Ο επάρατος Δάγκειος δεν εφείσθη ούτε του πρωταθλητού μας, Τζιμ Λόντου. Ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής ευρίσκεται κλινήρης από τετραημέρου. Η συνάντησις Λόντου και Ζιμπίσκο αναβάλλεται για την άλλη Κυριακή» ανέφεραν τα πρωτοσέλιδα, έτσι ο αγώνας ορίστηκε για τις 25 Νοεμβρίου όταν η καταρρακτώδης βροχή προκάλεσε αναβολή. Ο αγώνας διεξήχθη στις 2 Δεκεμβρίου, με διαιτητή τον Δημήτρη Τόφαλο. Στις εξέδρες υπήρχαν 40.000 θεατές με τον Λόντο να νικά τον Ζιμπίσκο έπειτα από μία ώρα και 14 λεπτά.

Το 1929 ηττήθηκε από τον Ρίτσαρντ Σίκατ στη Φιλαδέλφεια και έχασε τον τίτλο του. Το 1930 αναδείχτηκε εκ νέου παγκόσμιος πρωταθλητής, νικώντας τον Ρίτσαρντ Σίκατ, [Dick Shickard], σε ογδόντα εννέα λεπτών αγώνα και στις 8 Ιουνίου ανακηρύχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής, από την Ομοσπονδία Πάλης της Πολιτείας της Νέας Υόρκης και έως το 1935 διατήρησε τον τίτλο. Στο βιβλίο «Οι κόκκινοι βαρκάδηδες» ο Θανάσης Σκρούμπελος, γράφει , «...ο Λάκης Παπάς, ανταποκριτής μας στην ομογένεια του Νέου Κόσμου, …{…}…σήμερα το πρωί μας είχε τηλεφωνήσει {...) για να μου υπαγορέψει τη μεγαλειώδη νίκη του Τζιμ Λόντου επί του παγκόσμιου πρωταθλητή Σίκατ...."Μετά λυσσαλέον και αποφασιστικόν αγώνα 1 ώρας και 22 λεπτών ο Έλλην γίγας τανύσας την υπεράνθρωπον δύναμίν του εκάρφωσε τας ωμοπλάτας του πρωτοπαλαιστού επί της παλαίστρας, εις το Μπολ Παρκ της Φιλαδέλφειας. Ο ακατάβλητος Έλλην εστέφθη αυτός παγκόσμιος πρωταθλητής 1930.Τα βάρη ανηγγέλθησαν ως εξής: Σίκατ 217 (πάουντς), Λόντος 201, διαιτητής ο κύριος Βόλοου, διορισθείς υπό της αθλητικής επιτροπής Πενσυλβανίας"….{…}…Ο Τζιμ Λόντος ήταν ο λαϊκός ημίθεος των απανταχού ξενιτεμένων Ελλήνων….».

Το 1933 αντιμετώπισε και νίκησε τον Ρωσοπολωνό Κόλα Κοβριάνι τον οποίο κατανίκησε, σε έναν αγώνα που διοργάνωσε ο Πανιώνιος, με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για την ανέγερση του σταδίου της Νέας Σμύρνης. Αντιμετώπισε το 1934 στο Σικάγο, τον Εντ Λούις, που ήταν γνωστός ως «Στραγγαλιστής», τον οποίο κέρδισε σ' έναν αγώνα που διάρκεσε 49 λεπτά και 27 δευτερόλεπτα. Το 1935 έχασε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή από τον Ντάνο Ομαχόνι στη Βοστώνη και τον ξανακέρδισε το 1937 νικώντας τον Μπρόνκο Ναγκούσκι και τον διατήρησε ως το 1946, που αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Ο τελευταίος του αγώνας ήταν στο Παναθηναϊκό Στάδιο το 1959, όταν σε ηλικία 62 ετών επικράτησε ενός Βρετανού που ήταν τρεις δεκαετίες νεότερος του.

Το τέλος του

Ο Λόντος αποσύρθηκε και αφιέρωσε τη ζωή του σε φιλανθρωπίες, ενώ διέθεσε χρηματικά ποσά για τα ορφανά Ελληνόπουλα του Β' Παγκοσμίου πολέμου και του συμμοριοπολέμου και για το λόγο αυτό, τιμήθηκε από το Ελληνικό κράτος, με το

• Χρυσό Σταυρό του Φοίνικα.

Μετά την απόσυρση του εγκαταστάθηκε σε ένα ράντζο στη Καλιφόρνια που ονόμασε «Argos». Έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του, πάσχοντας από τη νόσο του Πάρκινσον. Ο πρώην πρωταθλητής Τζόε Στέτσερ, [Joe Stecher], είπε ότι «...ήταν ο καλύτερος αθλητής που πάλεψα ποτέ..», ενώ ο Κβαριάνι, δήλωσε «...ήταν καλύτερος από τον Λούις τον Στραγγαλιστή και απ' όλους τους άλλους».

Μνήμη Τζιμ Λόντου

Σε 16 χρόνια καριέρας ο Λόντος συμμετείχε σε περισσότερους από 2.500 αγώνες και ηττήθηκε σε λιγότερους από δέκα. Σε μια από τις επισκέψεις του στην Ελλάδα, ο Πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος τον δέχθηκε στο γραφείο του. Ο Λόντος υπήρξε ο πλέον ακριβοπληρωμένος αθλητής εκείνης της εποχής, σε όλα τα σπορ. Τον διακατείχε έντονο πατριωτικό συναίσθημα, λόγος για τον οποίο πρόσφερε αφιλοκερδώς σε φιλανθρωπικές οργανώσεις που κυρίως εστίαζαν στην περίθαλψη και προστασία ορφανών Ελληνόπουλων, θυμάτων του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και του συμμοριοπολέμου.

Ο συνθέτης Παναγιώτης Τούντας έγραψε τραγούδι με τίτλο «Στον λεβέντη μας Τζιμ Λόντο», που ερμήνευσε η Ρόζα Εσκενάζυ, ενώ και ο εθνικιστής συνθέτης Μάρκος Βαμβακάρης έγραψε και ηχογράφησε ένα τραγούδι σε ρυθμό ζεϊμπέκικου προς τιμήν του με αφορμή την νίκη του Λόντου επί του Κοριάνι. Μερικοί από τους στίχους του τραγουδιού αναφέρουν: «Πάρ' την αιμοβορία σου, και τράβα στην πατρίδα σου, / αγαπητέ Κοριάνι, που σ' έστειλε ο Λόντος μας σε μακρινό σεργιάνι./ Ήρθες απ' την πατρίδα σου το ζόρικο να κάνεις, / κι ο κόσμος αν δε σε γλύτωνε, κόντεψες να πεθάνεις. / Να είσουνα μονάχα εσύ, κομμάτια πια να γίνει, / μα πόσοι ευρεθήκανε την πάθανε κ' εκείνοι. / Έτσι λοιπόν ο Λόντος μας, βρέθηκε παλληκάρι, /κι όλος ο κόσμος τον αγαπά, του Άργους το καμάρι».

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Jim Londos Pwhf.org-halloffame
• One-Time Wrestling Idol Going Strong Los Angeles Times, 27th January 1969

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org