Ηρακλής Πετιμεζάς
Ο Ηρακλής Πετιμεζάς Έλληνας εθνικιστής, εθνικός αγωνιστής, νομικός, δημοσιογράφος, συγγραφέας και πολιτικός, γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1903 στην Αθήνα όπου και πέθανε [1] [2] [3] στις 15 Ιουλίου 1998. Η νεκρώσιμη ακολουθία του τελέστηκε στις 10:15 το πρωί της Παρασκευής 17 Ιουλίου στον Ιερό Ναό Διονυσίου του Αρεοπαγίτου επί της οδού Σκουφά στην Αθήνα και τάφηκε το απόγευμα της ίδιας μέρας στον τάφο της οικογένειας Πετιμεζά στο Δημοτικό Νεκροταφείο Καλαβρύτων.
Ήταν παντρεμένος με την Φωτεινή Νικολαΐδη, που πέθανε αρκετά χρόνια πριν τον ίδιο, με την οποία δεν είχαν αποκτήσει απογόνους και κατοικούσαν σε μικρό διαμέρισμα επί της οδού Τσακάλωφ στο κέντρο της Αθήνας.
| Συνοπτικές πληροφορίες |
|---|
| Ηρακλής Νικ. Πετιμεζάς |
| Γέννηση: 19 Ιανουαρίου 1903 |
| Τόπος: Αθήνα, Αττική (Ελλάδα) |
| Σύζυγος: Φωτεινή Νικολαΐδη |
| Τέκνα: Άτεκνος |
| Υπηκοότητα: Ελληνική |
| Ασχολία: Νομικός, δημοσιογράφος |
| Θάνατος: 15 Ιουλίου 1998 |
| Τόπος: Αθήνα, Αττική (Ελλάδα) |
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Ο Ηρακλής κατάγονταν από ιστορική οικογένεια των Καλαβρύτων στο νομό Αχαΐας, με σημαντική εθνική δράση και συμμετοχή στους αγώνες του Ελληνικού έθνους και απώτερη καταγωγή από το χωριό Σουδενά της Ηπείρου. Το αρχικό επώνυμο της οικογένειας ήταν «Βλάσσης» και το «Πετιμεζάς» της αποδόθηκε, εξαιτίας του φόνου ενός Τούρκου ονόματι «Πετιμέζη». Η οικογένεια εξαναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ήπειρο κυνηγημένη από τους Τούρκους και εγκαταστάθηκε κοντά στα Καλάβρυτα, όπου ίδρυσε το χωριό Σουδενά που ονομάστηκε αργότερα Κάτω Λουσοί, και έχτισε τον οικογενειακό πύργο της. Οι Πετιμεζαίοι συμμετείχαν στα Ορλωφικά, όπου 16 μέλη της οικογένειας φονεύτηκαν μαχόμενοι στο χωρίο Σκεπαστό, ενώ και στη διάρκεια των διώξεων των κλεφτών κυνηγήθηκαν άγρια από τους Τούρκους.
Με την κήρυξη της Επαναστάσεως του 1821 οι Πετιμεζάδες ανασυγκρότησαν στρατιωτικό σώμα και συμμετείχαν σε αρκετές μάχες. Μετά την επανάσταση μέλη της οικογένειας ασχολήθηκαν με την πολιτική και εκλέχθηκαν βουλευτές στην περιφέρεια Καλαβρύτων, ενώ άλλοι ακολουθούσαν στρατιωτική καριέρα. Από την οικογένεια, 28 άτομα έχασαν τη ζωή τους σε Εθνικούς αγώνες, 36 υπήρξαν αγωνιστές- οπλαρχηγοί, 5 υπήρξαν μέλη της Φιλικής Εταιρείας, 9 ήταν στρατηγοί, 15 ανώτατοι αξιωματικοί και ένας αντιναύαρχος. Ένα μέλος της οικογένειας αναδείχθηκε Πρόεδρος της Ελληνικής Βουλής και άλλοι τρεις αντιπρόεδροι, οκτώ διετέλεσαν υπουργοί, 12 βουλευτές και 1 γερουσιαστής. Έξι μέλη της οικογένειας εκλέχθηκαν ή διορίστηκαν Δήμαρχοι, ένας καθηγητής Πανεπιστημίου και ένας Πρόεδρος του Ερυθρού Σταυρού. Aπό τους τελευταίους απόγονους όλων των κλάδων της οικογένειας είναι ο Aντώνιος Πετμεζάς, γιος του αντιναυάρχου και προέδρου του Ελληνικού Eρυθρού Σταυρού, Γκολφίνου Πετμεζά.
Οικογένεια Ηρακλή Πετιμεζά
Παππούς του Ηρακλή ήταν ο αντιστράτηγος Ηρακλής Πετιμεζάς και πατέρας του ήταν ο στρατιωτικός, πολιτικός και λογοτέχνης Νικόλαος Πετιμεζάς-Λαύρας, ενώ μητέρα του ήταν η Ελένη Βάμβα, το γένος Μακκά. Ο Ηρακλής, που παρακολούθησε τα μαθήματα της εγκυκλίου και της μέσης εκπαιδεύσεως στην Αθήνα, σπούδασε στη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών όμως από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με την δημοσιογραφία.
Εθνική Αντίσταση
Ο Ηρακλής Πετιμεζάς συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση την περίοδο της κατοχής της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονα, μέσα από τις τάξεις του Ε.Δ.Ε.Σ., του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος το Σεπτέμβριο του 1941, μαζί με τον στρατηγό Ναπολέοντα Ζέρβα. Μετά την άνοδο του Ζέρβα στα βουνά ο Πετιμεζάς παρέμενε ως εκπρόσωπός του στην Αθήνα με το ψευδώνυμο «Νικήτας» υπό το οποίο είχε συγκροτήσει ομώνυμη αντιστασιακή ομάδα. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στον παράνομο τύπο και ήταν ο εκδότης της εφημερίδος «Ελληνικός Αγών» ενώ εξέδιδε και άλλα παράνομα έντυπα. Συμμετείχε στη συγκέντρωση πληροφοριών και σε δολιοφθορές κατά των κατοχικών δυνάμεων, όμως τον Μάρτιο του 1944 συνελήφθη από τα Γερμανικά S.S. και απελευθερώθηκε λίγο πριν την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων από την Ελλάδα.
Ο Πετιμεζάς χειρίστηκε τη διανομή χιλιάδων χρυσών λιρών που έδωσαν οι Άγγλοι την περίοδο της Κατοχής δίχως να υπάρξει η παραμικρή υπόνοια κακοδιαχειρίσεως. Κατά την διάρκεια των Δεκεμβριανών ανέλαβε διαμεσολαβητικό ρόλο ανάμεσα στον κομμουνιστικό ΕΛΑΣ και τους Βρετανούς και μετά από πρωτοβουλία του συναντήθηκαν οι Πορφυρογένης και Σκόμπι. Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, διατέλεσε αντιπρόεδρος της Ενώσεως Δημοκρατικών Συλλόγων που είχε πρόεδρο το στρατηγό Οθωναίο. Τοποθετήθηκε πρώτος Γενικός Διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας μετά την απελευθέρωση και είχε εκπλαγεί από την οργανωτικότητα του προκατόχου του Ιωάννη Βουλπιώτη, τον οποίο γνώριζε προσωπικά καθώς όπως κι εκείνος ανήκε στην ηγετική ομάδα του ΕΔΕΣ Αθηνών.
Κοινωνική & Πολιτική δράση
Ο Πετιμεζάς από τον Νοέμβριο του 1945 έως τον Μάρτιο του 1946 που παραιτήθηκε, διατέλεσε Υπουργός Τύπου και Πληροφοριών στην κυβέρνηση του Θεμιστοκλή Σοφούλη, ενώ λέγεται ότι απέρριψε βρετανική πρόταση για την ανάληψη της πρωθυπουργίας. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της Ενώσεως Δημοκρατικών Συλλόγων και αντιπρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Δημοσιογράφων Αγωνιστών Εθνικής Αντιστάσεως 1941-44. Τιμήθηκε με το βρετανικό βραβείο ανδρείας, παράσημα και άλλες διακρίσεις.
Το τέλος του
Σύμφωνα με τη μαρτυρία του δημοσιογράφου Νίκου Καραντινού, ο οποίος ήταν ο μόνος που είχε καθημερινή επαφή με τον Πετιμεζά κι είχε κλειδί του διαμερίσματος του, ο Πετιμεζάς αυτοχειριάστηκε. Κάποια ημέρα που δεν απαντούσε στο τηλέφωνο παρά τις επανειλημμένες κλήσεις του Καραντινού, ο τελευταίος με τη συνδρομή της Αστυνομίας άνοιξε το διαμέρισμα του και τον βρήκε νεκρό. Ο Πετιμεζάς δώρισε το τεράστιο αρχείο του της περιόδου της Εθνικής Αντιστάσεως στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, στην Ε.Σ.Η.Ε.Α., στο Μουσείο Μπενάκη, στο Πολεμικό Μουσείο και σε άλλα ιδρύματα. Μέρος της περιουσίας του άφησε στην οικιακή βοηθό της οικογενείας του και όλα τα άλλα ακίνητα και χρήματα τα άφησε στην Ε.Σ.Η.Ε.Α. [Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών]. Η κηδεία του Πετιμεζά έγινε με τη φροντίδα της Ενώσεως Συντακτών.
Εργογραφία
Αγαπημένη ρήση του Ηρακλή Πετιμεζά ήταν πως «...η ιστορία διδάσκει. Αλλά διδάσκει μόνο όσους θέλουν να διδαχθούν». Ως δημοσιογράφος εργάστηκε στις εφημερίδες «Ακρόπολις», «Ελεύθερη Ελλάδα», «Ελευθερία», «Απογευματινή» και «Ελεύθερος Κόσμος» του Σάββα Κωνσταντόπουλου. Μιλούσε Αγγλικά, Γαλλικά και Γερμανικά.
Έγραψε και δημοσίευσε, μεταξύ άλλων, τα έργα:
- «Εθνική Αντίσταση και Κοινωνική επανάσταση-Ζέρβας και Ε.Α.Μ.-Ο Αγώνας 1941–1944 βάσει των αρχείων της ανταρτικής ομάδας «Νικήτας»», εκδόσεις «Μέτρον», Αθήνα 1991.
Αναφερόμενος στη διαχείριση των κονδυλίων που έφτασαν στην Ελλάδα ως αποτέλεσμα της Αμερικανικής οικονομικής βοήθειας του Σχεδίου Μάρσαλ, στη διάρκεια του συμμοριοπολέμου, σημειώνει: «....Τότε, το 1946-1949, σώθηκε η Ελλάδα από ένα κίνδυνο, να περιέλθει στα χέρια των κομμουνιστών και να υποδουλωθεί στον Ανατολικό κόσμο. Δεν σώθηκε όμως από τον άλλο κίνδυνο, την υποδούλωση .. σ’ ένα κρατικό μηχανισμό διαχειριζόμενο ληστρικώς τα συμμαχικά δάνεια και υποχείριο στην ντόπια πλουτοκρατία η οποία διήρπαζε τον δημόσιο πλούτο, και ένα μέρος έστελνε στο εξωτερικό για καταθέσεις σε συνάλλαγμα, ενώ με το άλλο μέρος έκανε στο εσωτερικό επενδύσεις σε επαύλεις, θαλαμηγούς, πολυτελή διαμερίσματα, χλιδή και διασκεδάσεις....» [4].
- «Το τέλος της Δημοκρατίας. Έργα και ημέραι της απρόσωπης εξουσίας», το 1993,
- «Ελληνική υποτέλεια και Κλεπτοκρατία 1830-1995»,
- «Οι περί αυτονόμησης της Θράκης Αμερικανικοί σχεδιασμοί και τα πετρέλαια της Κασπίας», Αθήνα, Οκτώβριος 1995.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- [Ηρακλής Πετιμεζάς-Ένας ήρωας Άρθρο του Γιάννη Καιροφύλλα.]
- [Θάνατος Ηρακλή Πετιμεζά]
- [Οικογένεια Πετιμεζά]
- [ΕΣΗΕΑ και Δήμος Καλαβρύτων τίμησαν την μνήμη του Ηρακλή Πετιμεζά kalavrytanews.com, Σάββατο, Ιουλίου 23, 2022]
Διαβάστε τα λήμματα
Παραπομπές
- ↑ Θάνατος Ηρακλή Πετιμεζά Ανακοίνωση ΕΣΗΕΑ.
- ↑ Έφυγε ο δημοσιογράφος Ηρακλής Πετιμεζάς Εφημερίδα «Τα Νέα», 17 Ιουλίου 1998
- ↑ Πέθανε ο δημοσιογράφος Ηρακλής Πετιμεζάς Εφημερίδα «Ριζοσπάστης», 17 Ιούλη 1998
- ↑ [«Εθνική Αντίσταση και Κοινωνική επανάσταση-Ζέρβας και Ε.Α.Μ.-Ο Αγώνας 1941–1944 βάσει των αρχείων της ανταρτικής ομάδας «Νικήτας»», εκδόσεις «Μέτρον», Αθήνα 1991, σελίδα 25η.]
