Ιάκωβος Πολυλάς
O Ιάκωβος Πολυλάς, Έλληνας λογοτέχνης της Επτανησιακής σχολής, κριτικός και πολιτικός, γεννήθηκε την 1η/13η Οκτωβρίου 1825 στην Κέρκυρα όπου και πέθανε στις 25 Ιουλίου/5 Αυγούστου 1896.
Ήταν παντρεμένος από το 1847 με την ευγενικής καταγωγής Αιμιλία Σορδίνα, η οποία πέθανε το 1857.
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Πατέρας του ήταν ο Γεώργιος Πολυλάς και μητέρα του η Ελένη, κόρη του κόμητα Νικόλαου Βούλγαρη. Η οικογένειά του ανήκε στις παλαιές οικογένειες της Κέρκυρας με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη και ο λόγιος και νομικός πατέρας του, πέθανε όταν ο ίδιος ήταν έξι ετών. Έμαθε από τη μητέρα του τα πρώτα γράμματα, ξένες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά) και αρχαία ελληνικά, ενώ με τη μεσολάβηση της, καθώς ήταν οικογενειακή φίλη του ποιητή, βρέθηκε στον κύκλο του Διονύσιου Σολωμού, όπου γνώρισε τον Στέλιο και το Γεράσιμο Μαρκορά, τον Ιούλιο Τυπάλδο, και τον Κάρολο Μάνεση.
Το 1852 αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στη Νάπολι της Ιταλίας, προκειμένου να αντιμετωπίσει τα προβλήματα υγείας της συζύγου του και το 1857 που η Αιμιλία πέθανε, ο Ιάκωβος επέστρεψε στην Κέρκυρα. Από τον ίδιο χρόνο ως το 1862 εργάστηκε ως βιβλιοφύλακας της Δημόσιας Βιβλιοθήκης της πόλεως, ενώ ενδιάμεσα το 1860 εκλέχτηκε γραμματέας της φιλολογικής Ιονίου Εταιρείας. Αν και μετά το θάνατο της μητέρας του, οι σχέσεις του με το Διονύσιο Σολωμό είχαν παγώσει, τις αποκατέστησαν μετά την επιστροφή του στην Κέρκυρα και ο Πολυλάς εκφώνησε τον επικήδειο λόγο στην κηδεία του Σολωμού, για τις σχέσεις του με τον οποίο σημειώνει, «...Έλαβα από αυτόν..{...}... ευεργεσίες, και πνευματικές και χρηματικές, οποίες δεν ημπορούν να φύγουν από την καρδιά μου διά καμίαν αιτίαν..».
Πολιτική δράση
Ήταν οπαδός του Ριζοσπαστικού κόμματος και με την ίδρυση τον εθνικο-φιλολογικό σύλλογο «Αναγέννησις» πρωτοστάτησε στο ενωτικό κίνημα των Επτανήσων. Ως αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Αναγέννησις», πρόβαλλε την αναγκαιότητα της Ένωσης και την αφομοίωση των νησιών του Ιονίου πέλαγος στο ελληνικό βασίλειο. Ίδρυσε την εφημερίδα «Ρήγας Φεραίος» και τον ομώνυμο σύλλογο το 1871, καθώς και το σατιρικό φύλλο «Κώδων» για να αντιμετωπίσει τους πολιτικούς του αντιπάλους του. Διετέλεσε τέσσερις φορές βουλευτής Κέρκυρας με το κόμμα του Χαρίλαου Τρικούπη, όμως το 1884 και έως το 1890, προσχώρησε στην παράταξη Θεόδωρου Δηλιγιάννη. Το 1892 αποσύρθηκε οριστικά πλέον από την πολιτική και αφοσιώθηκε στη συγγραφή.
Εργογραφία
Πρόκειται για δεσπόζουσα πνευματική μορφή του 19ου αιώνα. Καταλυτική υπήρξε η γνωριμία του με τον Διονύσιο Σολωμό ο οποίος τον προέτρεψε να μελετήσει τη γερμανική λογοτεχνία και μετέφρασε έργα των Γκαίτε, Σίλλερ και Χέγκελ. Εκφώνησε τον νεκρώσιμο λόγο στην κηδεία του Διονυσίου Σολωμού το 1857 και έως το 1859 αφοσιώθηκε στη συγκέντρωση και την έκδοση των χειρογράφων του.
Λογοτεχνικό έργο
Ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία την περίοδο που βρέθηκε στη Νάπολι της Ιταλίας και η εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1855 μεταφράζοντας τα έργα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. Έγραψε και δημοσίευσε τα έργα:
- «Τρικυμία» και
- «Άμλετ», ενώ απέδωσε στα νέα Ελληνικά τα έργα του Ομήρου
- «Οδύσσεια» και
- «Ιλιάδα».
Δημοσίευσε, επίσης, τα διηγήματα,
- «Ένα μικρό λάθος» το 1891, στην εφημερίδα «Εστία»,
- «Η συγχώρεσις»,
- «Τα τρία φλωριά» το 1892.
Έγραψε ακόμη
- τέσσερα ποιήματα,
- τρία σονέτα και την
- «Ωδή εις τον θάνατον του Διονυσίου Σολωμού».
Τα διηγήματά του αντανακλούν συναισθήματα της ζωής, εκφρασμένα με το ύφος ενός καλλιεργημένου ανθρώπου και στα σονέτα του αποδεικνύεται απαράμιλλος τεχνίτης.
Κριτικό-φιλολογικό έργο
Υπήρξε ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της νεοελληνικής κριτικής και στο έργο του συνυπήρξαν τα αυστηρά ήθη, τα υψηλά ιδανικά και η μεγάλη αρετή. Προσπάθησε για τη δημιουργία δημοτικής γλώσσας, ικανής να εκφράσει ανώτερες έννοιες, στάθηκε πολύτιμος υπερασπιστής της γλωσσικής ιδέας, ένας από τους λίγους βαθυστόχαστους μελετητές της, την υπεράσπισε με σύστημα και αρμονία και αναζήτησε ανώτερη μορφή, πλαστικότερη διαμόρφωση αλλά και σοφότερο φραστικό τύπο στη χρήση της.
Στο κριτικό και φιλολογικό του έργο περιλαμβάνονται,
- Η Έκδοση των ποιημάτων του Διονυσίου Σολωμού, το 1859.
Πρόκειται για τη σημαντικότερη προσφορά του στην Ελληνική γραμματεία προσφορά καθώς η έκδοση των «Ευρισκομένων» του Σολομού και τα προλεγόμενά της, τον κατέταξαν ανάμεσα στους κορυφαίους εκπροσώπους της νεοελληνικής κριτικής και θεωρούνται ως σήμερα αναγκαία για την κατανόηση του έργου του ποιητή και ως υποδειγματική φιλολογική εργασία.
- Το Δοκίμιο: «Πόθεν η μυστικοφοβία του κ. Σπυρίδωνος Ζαμπελίου» το 1860, η απάντηση του στο δοκίμιο για τον Σολωμό «Πόθεν η κοινή λέξις τραγουδώ»,
- «Η φιλολογική μας γλώσσα» το 1892 , δοκίμιο όπου υπερασπίζεται τη δημοτική γλώσσα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Ο Πολυλάς ανάμεσά μας Εφημερίδα «Το Βήμα», 17 Νοεμβρίου 1996
- Ψηφιακά έργα του Ιάκωβου Πολυλά
