Ιδέες για μια επανάσταση των Ευρωπαίων

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

«Ιδέες για μια Επανάσταση των Ευρωπαίων» (Πιέρ Ντριέ Λα Ροσέλ), (Μετάφραση: Κωνσταντίνος Μποβιάτσος).

Dieu-la-rochelle.jpg

Υπάρχει ένα φάντασμα που τριγυρνά στα καλά σαλόνια της σύγχρονης πολιτικής και λογοτεχνικής κουλτούρας των «φωτισμένων» και των προοδευτικών: αυτό του Drieu La Rochelle. Και δεν είναι το μόνο αλλά υπάρχουν και άλλα παρόμοια με αυτό, όπως του Ezra Pound, του Céline, του Ernst Jünger, του Robert Brasillach, του Knut Hamsun, του Mario Appelius, του Maurice Bardèche, ακόμα και του Krasnov των Κοζάκων του Ντον, που είχε γράψει μια σειρά από εξαιρετικά δημοφιλή μυθιστορήματα για την τσαρική Ρωσία και την έλευση του μπολσεβικισμού, ο οποίος πυροβολήθηκε σε μια κοιλάδα, στις αρχές του Μαΐου 1945. Για να μιλήσουμε μόνο για τους συγγραφείς, διότι αν τότε διευρύνουμε το βλέμμα μας στη φιλοσοφία, συναντάμε ακόμη πιο εμφανή και ντροπιαστικά φαντάσματα, όπως αυτό του Martin Heidegger, του Evola μέχρι αυτό του Giovanni Gentile.

Οι παραπάνω έκαναν τις πολιτικές και ηθικές τους επιλογές, καθώς και αυτές τις καλλιτεχνικές και πνευματικές, παίρνοντας το ρίσκο να αμφισβητήσουν τη φυλακή ή το εκτελεστικό απόσπασμα, για να καταθέσουν την πίστη τους στις αξίες του πολιτισμού και την απαθή αγάπη τους για την Αλήθεια. Υπάρχουν στην ζωή επιλογές που δεν συγχωρούνται, που αποδίδουν στον συγγραφέα τους το αέναο «damnatio memoriae», ανεξάρτητα από την αξία του χαρακτήρα και όλων όσων μπορεί να είπε ή έκανε αξιοσημείωτα, πριν πραγματοποιήσει μια τέτοια συγκεκριμένη επιλογή. Αυτή λοιπόν, είναι σίγουρα η περίπτωση του Pierre Drieu La Rochelle. Ο συγγραφέας παρά την αναμφισβήτητη λογοτεχνική του αξία και τη σημασία ορισμένων πολιτικών του διαισθήσεων στην περίοδο μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων, λόγω του γεγονότος ότι εντάχθηκε στο Γαλλικό Λαϊκό Κόμμα του πρώην κομμουνιστή Jacques Doriot και έχοντας μοιραστεί την συνεργασία κατά τη γερμανική κατοχή της Γαλλίας, εκδιώχθηκε για πάντα από τα σαλόνια του ευρωπαϊκού πνεύματος.

«Η Ευρώπη είναι τόσο ανάγκη να δημιουργηθεί, όσο είναι ανάγκη να αναπνεύσει κάποιος για να μην πεθάνει. Πρέπει να φτιάξουμε την Ευρώπη αν δεν θέλουμε να ενεργούμε ως μπολσεβίκοι της άκρας αριστεράς ή της ακροδεξιάς, εάν δεν θέλουμε να σηκώσουμε ένα τεράστιο διακύβευμα στο οποίο θα καεί όλος ο πολιτισμός, η ελπίδα και η ανθρώπινη τιμή μέσα σε 20 χρόνια. Πρέπει να οικοδομήσουμε την Ευρώπη αν θέλουμε ο Άνθρωπος να μη χάσει ούτε την απλή ανάμνηση αυτής της όμορφης θεωρίας των ιδεών σε έναν νέο κατακλυσμό που συνιστά στον νοητικό μας ορίζοντα τη σειρά των ιστορικών περιπετειών των εθνών. Χρειάζεται μια αρκετά μεγάλη και υπέροχη πλατφόρμα για να στηρίξει την κιβωτό της ανθρώπινης παράδοσης, η οποία κινδυνεύει να θρυμματιστεί και να γίνει κομμάτια.»