Νικόλαος Μάρτης

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Νίκος Μάρτης, Έλληνας νομικός και πολιτικός που διατέλεσε βουλευτής και υπουργός, γεννήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 1915 στη Μουσθένη, ένα χωριό στους πρόποδες του Νότιου Παγγαίου όρους και της αρχαίας Πιερίας, έδρα του νεότερου Δήμου Πιερέων, στα όρια του νομού Καβάλας και πέθανε [1] στις 12 Νοεμβρίου 2013 στην Αθήνα. Η επικήδειος ακολουθία τελέστηκε το μεσημέρι της Τετάρτης 13 Νοεμβρίου στον ιερό ναό Αγίων Θεοδώρων στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών, ενώ η ταφή [2] της σορού του έγινε την Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013, στη Μουσθένη, όπου επαναλήφθηκε η νεκρώσιμη ακολουθία στην τοπική εκκλησία. Eπικήδειους λόγους εκφώνησαν ο Μητροπολίτης Φιλίππων & Καβάλας καθώς και ο Δήμαρχος του Δήμου Πιερέων.

Ήταν παντρεμένος με την Αναστασία Τσιάμκαρη, με την οποία κατοικούσαν μόνιμα στην οδό Καισαρείας στην Αθήνα και απέκτησαν έναν γιο και μία κόρη.

Νίκος Μάρτης

Βιογραφία

Πατέρας του ήταν ο Κωνσταντίνος Μάρτης και μητέρα του η Φωτεινή Μάρτη, ενώ είχε δύο μικρότερα αδέλφια, την Ευαγγελία και τον Αθανάσιο.

Στρατιωτικές υποχρεώσεις

Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος αξιωματικός Πυροβολικού και πήρε μέρος στις μάχες του Β Παγκοσμίου Πολέμου στα Οχυρά Μακεδονίας και Θράκης. Μετά την κατάρρευση του μετώπου, την παράδοση του Ελληνικού στρατού και τη Γερμανική εισβολή, διέφυγε από την Ελλάδα και μέσω του Αγίου όρους και των νησιών του Αιγαίου Πελάγους, έφτασε αρχικά στο λιμάνι της Περγάμου και στη συνέχεια στην Κρήνη [τουρκική ονομασία Τσεσμέ] στη Μικρά Ασία και τέλος έφτασε τον Ιούνιο του 1941, στην Αίγυπτο. Πήρε μέρος στη μάχη του Ελ Αλαμέιν, υπηρετώντας στην 1η ελληνική ταξιαρχία και με την 3η ορεινή Ταξιαρχία στη μάχη του Ρίμινι στην Ιταλία και στην καταστολή του κινήματος του Δεκεμβρίου 1944, στα γεγονότα που είναι γνωστά ως «Δεκεμβριανά», με την ταξιαρχία του Ρίμινι [3]. Συμπλήρωσε συνολικά, στρατιωτική θητεία 83 μηνών και αποστρατεύτηκε με το βαθμό του Ταγματάρχου εξ εφέδρων.

Επαγγελματική σταδιοδρομία

Σπούδασε στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και από το 1946 άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου, αρχικά στην Καβάλα και από το 1961 στην Αθήνα. Διατέλεσε πρόεδρος της Επιτροπής Πνευματικής Διαφωτίσεως του νομού Καβάλας, ενώ τον Οκτώβριο του 1990 εκλέχθηκε μέλος της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικής Ιστορίας και παράλληλα, διατέλεσε για πολλά χρόνια πρόεδρος στη «Μακεδονική Εστία» Αθηνών.

Μακεδονικό ζήτημα

Υπερασπίστηκε με ζήλο την Ελληνικότητα της Μακεδονίας και για το λόγο αυτό, πραγματοποίησε εκατοντάδες ομιλίες σε ολόκληρο τον κόσμο, με θέμα το Μακεδονικό ζήτημα [4], ενώ διαφώνησε από την αρχή με τις προτάσεις για σύνθετη ονομασία με οποιονδήποτε προσδιορισμό -γεωγραφικό ή ιστορικό- για την ονομασία του κράτους των Σκοπίων και συνέβαλλε στην αφύπνιση της Ελληνικής πολιτείας και στη διαφώτιση της διεθνούς κοινότητος. Ως «κόκκινη γραμμή» για την Ελλάδα, στο συγκεκριμένο ζήτημα, θεωρούσε ότι, «...είναι η ταυτότητα της Μακεδονίας ως ελληνικής και η ταυτότητα των Μακεδόνων ως Ελλήνων, και φυσικά η γλώσσα η ελληνική και η ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά της Μακεδονίας Την κόκκινη αυτή γραμμή εννοούν οι δηλώσεις Stettinious και Kissinger. Τον γεωγραφικό προσδιορισμό περιέχει σε δηλώσεις του ο Κίρο Γκλιγκόρωφ, αλλά και διεθνείς συνθήκες όπως πχ. Συνθήκη του Βουκουρεστίου».

Το τέλος του

Διατηρούσε την πνευματική του διαύγεια ως το τέλος της ζωής του και τα τελευταία χρόνια πριν το θάνατό του, είχε εγκατασταθεί στο σπίτι του γιου του στην Αθήνα. Μετά το θάνατό του, το Περιφερειακό Συμβούλιο Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης ενέκρινε σχετική πρόταση και μετονόμασε την αίθουσα συνεδριάσεων της Περιφερειακής Ενότητος Καβάλας σε «Αίθουσα Νικόλαος Μάρτης» [5], ενώ το όνομά του έχει δοθεί σε πλατεία της Μουσθένης.

Μέρος του αρχείου του που καλύπτει τη χρονική περίοδο από το 1956 έως το 1961 και περιήλθε στο «Ίδρυμα Κωνσταντίνος Καραμανλής» [6], κατόπιν σχετικής δωρεάς του Νικολάου Μάρτη. Το αρχείο περιλαμβάνει αποκόμματα ελληνικών εφημερίδων στα οποία σκιαγραφείται η πολιτική δράση του και παρουσιάζεται η πολιτική των κυβερνήσεων στις οποίες συμμετείχε αυτό το χρονικό διάστημα. Το υλικό είναι ταξινομημένο σε 8 φακέλους και έχει χωριστεί σε γενικές θεματικές ενότητες.

Πολιτική δράση

Το 1951 εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής Καβάλας με το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός» του Αλέξανδρου Παπάγου και επανεκλέχθηκε στον ίδιο νομό, τα έτη 1956, 1958, 1961 και 1963, με το κόμμα «Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση», [Ε.Ρ.Ε.], καθώς και το 1974 και 1977 με το κόμμα «Νέα Δημοκρατία» του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Το 1981 με την προκήρυξη εκλογών και τη λήξη της βουλευτικής περιόδου της Βουλής, αποσύρθηκε από την πολιτική δράση.

Πολιτικά αξιώματα

Διετέλεσε

  • γενικός γραμματέας στο υπουργείο Βορείου Ελλάδος, από τον Οκτώβριο του 1955 έως τον Ιανουάριο του 1956,
  • υφυπουργός Εμπορίου από τις 29 Φεβρουαρίου 1956 έως τις 28 Φεβρουαρίου 1958, στην πρώτη κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή [7].

Αντιμετώπισε επιτυχώς την «κρίση του ελαιόλαδου», ενώ εντόπισε το πρόβλημα και εισηγήθηκε ότι το λάδι πρέπει να εξάγεται όχι μαζικά και χύμα, σε πλοία ή βαρέλια, αλλά τυποποιημένο σε δοχεία.

  • υπουργός Βιομηχανίας από το 1958 έως το 1961, σε ολόκληρο το διάστημα της δεύτερης κυβερνητικής θητείας του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Ο Γεώργιος Δράκος, ιδιοκτήτης της βιομηχανίας «IZOLA» και πρόεδρος του οργανισμού «Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων», [Σ.Ε.Β.], κατά την περίοδο 1958-1961, γράφει στο βιβλίο του «Στον Αστερισμό της Δημιουργίας» ότι, «...Η υπουργία του ...{...}... ήταν σταθμός στην αναπτυξιακή πορεία της πατρίδας μας». Στη διάρκεια της ιδρύθηκαν ο Οργανισμός Χειροτεχνίας, οι Ιχθυόσκαλες σε διάφορα λιμάνια της χώρας, έγινε η εξαγορά της Ηλεκτρικής Εταιρείας Αθηνών-Πειραιώς, η οποία αποτέλεσε την οικονομική υποδομή της Δημόσιας Επιχειρήσεως Ηλεκτρισμού, [Δ.Ε.Η.]. Ιδρύθηκαν ακόμη, η Βιομηχανία Αλουμινίου στο νομό Βοιωτίας από την γαλλική εταιρεία «Πεσινέ» και η αμερικανική Χημική Βιομηχανία «Ντάου Κέμικαλ» στο Λαύριο. Έγινε επίσης, η εξόρυξη των κοιτασμάτων λιγνίτη από το ΙΓΜΕ -που ο ίδιος είχε εντάξει στο Υπουργείο Βιομηχανίας- στην Δυτική Μακεδονία και στην Πελοπόννησο και το Εργοστάσιο Φωσφορικών Λιπασμάτων στην Νέα Καρβάλη του νομού Καβάλας. Αποφάσισε και υπέγραψε την υπαγωγή του Κινηματογράφου στο Υπουργείο Βιομηχανίας, υπέγραψε για τη δημιουργία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη και φρόντισε να γυριστούν την Ελλάδα, οι κινηματογραφικές ταινίες, «Τα Κανόνια του Ναβαρόνε» και «ο Λέων της Σπάρτης». Τέλος το Σεπτέμβριο του 1961 κήρυξε στο Σούνιο την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Συνεδρίου με θέμα «Αιολική και Ηλιακή Ενέργεια».

  • υπουργός Βορείου Ελλάδος [8], από τις 21 Νοεμβρίου 1974 έως τις 28 Νοεμβρίου 1977 [9], από τις 28 Νοεμβρίου 1977 έως τις 10 Μαΐου 1980 [10] και από τις 10 Μαΐου 1980 έως τις 21 Οκτωβρίου 1981 [11].

Εκλέχθηκε βουλευτής σε επτά συνόδους με συνολική θητεία 16 χρόνων, από τα οποία 12 και πλέον χρόνια ήταν αξιωματούχος των κυβερνήσεων του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Γεωργίου Ράλλη.

Διακρίσεις

Τιμήθηκε με τα παράσημα

  • Ταξιάρχης του Φοίνικα,
  • Πολεμικός Σταυρός Γ' Τάξης,
  • τρία μετάλλια εξαιρέτων πράξεων,
  • Χρυσός Σταυρός Αγίου Μάρκου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, και με παράσημα ξένων Χωρών.

Εργογραφία

Ήταν συνεργάτης των εφημερίδων «Καθημερινός Τύπος» και «Ξυράφι» της Καβάλας σε θέματα σχετικά με το ζήτημα του ονόματος της Μακεδονίας, για το οποίο αφιέρωσε το υπόλοιπο του βίου του [12] [13] [14] [15] [16] [17], καθώς ήταν ο πρώτος Έλληνας πολιτικός που αποκάλυψε τις βλέψεις των Σκοπίων [18] [19] για την Μακεδονία, όταν το 1976 συνομιλώντας με τον Αμερικανό Αντιπρόεδρο της Διεθνούς Τράπεζας, διαπίστωσε ότι με τη λέξη «Μακεδονία», εννοούσε, την τότε, γιουγκοσλαβική ομοσπονδιακή δημοκρατία των Σκοπίων.

Η διαπίστωση του τον οδήγηση στη συγγραφή του βιβλίου

  • «Η πλαστογράφηση της ιστορίας της Μακεδονίας», που εκδόθηκε το 1983,

για το οποίο τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 1985, βραβεύτηκε από διάφορους κρατικούς και πολιτιστικούς φορείς, ενώ δέχτηκε συγχαρητήρια από πολιτικούς όπως ο Γερμανός καγκελάριος Helmut Schmidt και ο Γάλλος πρόεδρος, Giscard d' Estaing. Το βιβλίο έχει μεταφραστεί στις Αγγλική, Γαλλική, Γερμανική, Ιταλική, ρωσική, πολωνική και ισπανική, γλώσσες.

Το έργο πραγματεύεται την εμμονή και την προσπάθεια των Σκοπιανών να θεωρηθούν απόγονοι του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ο συγγραφέας αποδεικνύει ότι υπάρχει ιστορική πλαστογράφηση που γίνεται «...από ορισμένους κύκλους συστηματικά, με κάθε τρόπο και με άφθονα οικονομικά μέσα, σ' ολόκληρο τον κόσμο», ενώ παραθέτει στοιχεία από αρχαίες ελληνικές, ρωμαϊκές, εβραϊκές επιγραφές, αρχαία νομίσματα και συγγράμματα, όπως η Βίβλος, το Βιβλίο των Μακκαβαίων, το Ταλμούδ, καθώς και Εβραίων συγγραφέων, του Ιώσηπου και του Φίλωνα της Αλεξάνδρειας. Η έκδοση λειτούργησε καταλυτικά και ανάγκασε το κράτος των Σκοπίων να εκδώσει, στη Σουηδία, βιβλίο με το χαρακτηριστικό τίτλο «Αντι-Μάρτης».

Εξέδωσε ακόμη, τα βιβλία

  • «Κτίστε..Κτίστε..Κτίστε», το οποίο αναφέρεται στην οκταετία 1955-63 και στη βιομηχανική ανάπτυξη της Ελλάδος,
  • «Petition to the European Parliament» το 1990,
  • «Ο Ρόλος του Μακεδονικού στο Χριστιανισμό, στην Ιστορία, στον Πολιτισμό» το 1990,
  • «The Macedonians and their contribution to western civilization» το 1990,
  • «Αναφορά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τη Μακεδονία» το 2000,
  • «Η συνθήκη του Άμστερνταμ» το 2000,
  • «FYROM Το αντιδημοκρατικό κατάλοιπο στην Ευρώπη και το προβληματικό Σύμφωνο Σύνδεσης της με την Ε.Ε.» το 2003,
  • «η Ε.Ε. και το «Ψευτο-Μακεδονικό» έθνος των Σκοπίων» το 2006,
  • «Απολογισμός καθήκοντος» το 2008.

Όπως ανέφερε ο ίδιος στο δημοσιογράφο Χρήστο Μαλασπίνα, το βιβλίο, «...αναφέρεται στο καθήκον μου α) προς την πατρίδα με την συμμετοχήν μου ως Εφ. Αξιωματικού σε μάχες του Β΄παγκοσμίου πολέμου. β) προς τον τότε Πρωθυπουργό Κωνσταντίνινο Καραμανλή που μου ενεπιστεύθη την διεύθυνσιν μιας Γεν. Γραμματείας και τριών Υπουργείων και γ) Στην αποκάλυψη της Σκοπιανής απάτης, αλλά, παράλληλα, και την υπεράσπιση του ατομικού δικαιώματος μου, δηλαδή, της ταυτότητός μου ως Μακεδών.» [20].

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

  1. Πέθανε ο Νικόλαος Μάρτης Εφημερίδα «Έθνος», 13 Νοεμβρίου 2013
  2. Απόδοση οφειλόμενου φόρου τιμής στον Μεγάλο Μακεδόνα Νίκο Μάρτη
  3. [«...Εφ. Αξιωματικός, με συμμετοχή: α) Στην Μάχη των Οχυρών Μακεδονίας-Θράκης, κατά την Γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδος, τον Απρίλιο 1941, β) Στην Μάχη Ελ-Αλαμέιν (Αφρικής), γ) Στην Μάχη Ρίμινι (Ιταλίας), και δ) Στην Μάχη των Αθηνών τον Δεκέμβριον 1944...»] Προς Toν Πρόεδρο της Δημοκρατίας της FYROM, Νικόλαος Μάρτης, Ανοιχτή επιστολή
  4. Γιατί ο τάφος της Βεργίνας ανήκει στον βασιλέα της Μακεδονίας Φίλιππο Β
  5. Μετονομασία της αίθουσας συνεδριάσεων της Π.Ε. Καβάλας
  6. Ιστορικό Αρχείο, Νικόλαος Μάρτης
  7. Κυβέρνησις ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Γ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
  8. H κατάργηση ενός υπουργείου Νικόλαος Μάρτης πρώην υπουργός Βορείου Ελλάδος, «Μόνιμες Στήλες», εφημερίδα «Η Καθημερινή», 27 Οκτωβρίου 2009
  9. Κυβέρνησις ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Γ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
  10. Κυβέρνησις ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Γ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
  11. Κυβέρνησις ΓΕΩΡΓΙΟΥ Ι. ΡΑΛΛΗ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης
  12. Ο Νικόλαος Μάρτης παρεμβαίνει προς τον Ευρωπαίο επίτροπο
  13. Επιστολή προς το Ευρ. Κοινοβούλιο - απάντηση περί \"στυγερής παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Μακεδονικής και Τουρκικής μειονότητας"
  14. Η συμμετοχή των αρχαίων Μακεδόνων στους Ολυμπιακούς Αγώνες και στην Ελληνική πολιτιστική κληρονομιά
  15. Μέγας Αλέξανδρος και Χριστιανισμός, (στην Αγγλική γλώσσα)
  16. Μέγας Αλέξανδρος, Ο με κανέναν άλλον θνητόν όμοιος
  17. Παρέμβαση τη Νικόλαου Μάρτη για τη Μακεδονία
  18. Προς Toν Πρόεδρο της Δημοκρατίας της FYROM Νικόλαος Μάρτης, Ανοιχτή επιστολή
  19. Ιστορικά στοιχεία για την κατασκευή της σκοπιανής “Μακεδονίας” από τον Τίτο
  20. Νικόλαος Μάρτης: Ένας ευπατρίδης της πολιτικής–Αφιέρωμα