Το λόμπι του Ισραήλ και η αμερικανική εξωτερική πολιτική
«Το Ισραηλινό λόμπι και η πολιτική των ΗΠΑ», είναι μια μελέτη των καθηγητών Πολιτικής Επιστήμης, Τζων Μήρσχαϊμερ (John Mearsheimer) και Στήβεν Ουώλτ (Stephen Walt) που αναδεικνύει την χειραγώγηση της κοινής γνώμης και της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ από τα ισραηλινά συμφέροντα.
Η μελέτη έγινε αντικείμενο εκατοντάδων άρθρων όταν πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό "London Review of Books" τον Μάρτιο του 2006 καθώς προκάλεσε μια σειρά επιθέσεων, διαμαρτυριών, διαφωνιών και κριτικής από τους ανθρώπους του λόμπι και μη αλλά και επαινετικά σχόλια από ανεξάρτητους επιστήμονες και δημοσιογράφους. Σε βιβλίο με τίτλο «The Israel Lobby and U.S. Foreign Policy» κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2007 και έγινε αμέσως best seller.
Βασική θέση της μελέτης, είναι ότι η πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας, αλλά τα συμφέροντα του Ισραήλ. Ακόμα χειρότερα, αμαυρώνει την εικόνα της χώρας, προωθώντας τον αντι-αμερικανισμό στον αραβικό κόσμο. Αυτή η πολιτική εκπορεύεται από αμερικανο-ισραηλινό συγκρότημα διανοουμένων, πολιτικών, οργανώσεων, συμπεριλαμβανομένων των χριστιανών Ευαγγελιστών, που εργάζεται ενεργά για να κατευθύνει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ προς μια φιλοϊσραηλινή κατεύθυνση.
Η επιρροή αυτού του λόμπι του Ισραήλ είναι σημαντικά μεγαλύτερη από εκείνη άλλων ομάδων συμφερόντων. Σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης,
«...κανένα άλλο λόμπι δεν έχει καταφέρει να αποσπάσει τόσο έντονα την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ από το εθνικό συμφέρον, ενώ ταυτόχρονα έχει πείσει τους Αμερικανούς ότι τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του Ισραήλ είναι σχεδόν ταυτόσημα»
Περιεχόμενα
Το ισραηλινό λόμπι
Ως ισραηλινό λόμπι, λογίζεται ο χαλαρός συνασπισμός ατόμων και οργανώσεων που εργάζονται ενεργά για να κατευθύνουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ σε μια φιλοϊσραηλινή κατεύθυνση. Αυτό δεν σημαίνει ότι το «Λόμπι» είναι ένα ενοποιημένο κίνημα με κεντρική ηγεσία ή ότι τα άτομα εντός του δεν διαφωνούν σε ορισμένα ζητήματα. Δεν είναι όλοι οι Εβραίοι Αμερικανοί μέρος του Λόμπι, επειδή το Ισραήλ δεν είναι ένα σημαντικό ζήτημα για πολλούς από αυτούς.
Οι Εβραίοι Αμερικανοί έχουν δημιουργήσει μια εντυπωσιακή σειρά οργανώσεων για να επηρεάσουν την αμερικανική εξωτερική πολιτική, από τις οποίες η AIPAC - "American Israel Public Affairs Committee-, «Αμερικανοϊσραηλινή Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων» είναι η πιο ισχυρή και η πιο γνωστή. Το 1997, το περιοδικό "Fortune" ζήτησε από τα μέλη του Κογκρέσου και το επιτελείο τους να καταγράψουν τα πιο ισχυρά λόμπι στην Ουάσιγκτον. Η AIPAC κατατάχθηκε δεύτερη πίσω από την «Αμερικανική Ένωση Συνταξιούχων», "AARP". Το Λόμπι περιλαμβάνει επίσης εξέχοντες και επιδραστικούς Χριστιανούς Ευαγγελικούς όπως ο Jerry Falwell, ο Ralph Reed και ο Pat Robertson, καθώς και οι Dick Armey και Tom DeLay, πρώην ηγέτες της πλειοψηφίας στη Βουλή των Αντιπροσώπων, οι οποίοι πιστεύουν ότι η αναγέννηση του Ισραήλ είναι η εκπλήρωση της βιβλικής προφητείας. Το να πράξουν διαφορετικά, πιστεύουν, θα ήταν αντίθετο με το θέλημα του Θεού.
Στρατηγικές
Το λόμπι ακολουθεί δυο στρατηγικές:
πρώτον, ασκεί τη σημαντική επιρροή του στην Ουάσιγκτον, πιέζοντας τόσο το Κογκρέσο όσο και την εκτελεστική εξουσία. Στο Κογκρέσο όπου η επιρροή του φτάνει στο αποκορύφωμά της, το Ισραήλ είναι ουσιαστικά απρόσβλητο από την κριτική. Αν και το Κογκρέσο είναι ο χώρος που συζητούνται επίμαχα και αμφιλεγόμενα ζητήματα, ωστόσο στο θέμα της υποστήριξης του Ισραήλ οι πιθανοί επικριτές σιωπούν. Ένας λόγος είναι ότι πολλά βασικά μέλη είναι Χριστιανοί Σιωνιστές όπως ο Ντικ Άρμεϊ, ο οποίος είπε, ευθαρσώς, τον Σεπτέμβριο του 2002:
«Η Νο. 1 προτεραιότητά μου στην εξωτερική πολιτική είναι να προστατεύσω το Ισραήλ.»
Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι η Νο. 1 προτεραιότητα για κάθε γερουσιαστή θα ήταν το να προστατέψει την Αμερική. α
Η AIPAC έχει την εξαιρετική ικανότητα να επιβραβεύει όσους υποστηρίζουν την ατζέντα της και να τιμωρεί όσους την αμφισβητούν. Τα χρήματα είναι κρίσιμα για τις εκλογές στις ΗΠΑ και η AIPAC φροντίζει ώστε οι φίλοι της να λαμβάνουν ισχυρή οικονομική υποστήριξη από τις πολλές επιτροπές πολιτικής δράσης υπέρ του Ισραήλ. Οποιοσδήποτε θεωρείται εχθρικός προς το Ισραήλ μπορεί να είναι σίγουρος ότι η AIPAC θα κατευθύνει τις συνεισφορές της εκστρατείας στους πολιτικούς του αντιπάλους.
Η ουσία είναι ότι η AIPAC, ένας εκ των πραγμάτων πράκτορας μιας ξένης κυβέρνησης, έχει περικυκλώσει ασφυκτικά το Κογκρέσο, με αποτέλεσμα η πολιτική των ΗΠΑ έναντι του Ισραήλ να μην συζητείται, παρόλο που αυτή η πολιτική έχει σημαντικές συνέπειες για ολόκληρο τον κόσμο. Με άλλα λόγια, ένα από τα τρία κύρια σκέλη της κυβέρνησης είναι σταθερά δεσμευμένο στην στήριξη του Ισραήλ. Όπως σημείωσε ένας πρώην γερουσιαστής των Δημοκρατικών, ο Έρνεστ Χόλινγκς, όταν άφησε το αξίωμα, «δεν μπορείς να έχεις μια ισραηλινή πολιτική διαφορετική από αυτή που σου υπαγορεύει η AIPAC». Ή όπως είπε κάποτε ο Αριέλ Σαρόν σε αμερικανικό ακροατήριο, «όταν οι άνθρωποι με ρωτούν πώς μπορούν να βοηθήσουν το Ισραήλ, τους λέω: «Βοηθήστε την AIPAC».
Χάρη, τέλος, και στην οικονομική επιφάνεια που διαθέτουν οι Εβραϊκής καταγωγής ψηφοφόροι, το Λόμπι έχει επίσης σημαντική μόχλευση και στην εκτελεστική εξουσία. Αν και αποτελούν λιγότερο από το 3 τοις εκατό του πληθυσμού, κάνουν μεγάλες δωρεές στις εκστρατείες υποψηφίων και των δυο κομμάτων. Η εφημερίδα "Washington Post" υπολόγισε κάποτε ότι οι Δημοκρατικοί υποψήφιοι για την προεδρία «εξαρτώνται από τους Εβραίους υποστηρικτές για να τους παρέχουν έως και το 60% των απαιτούμενων χρημάτων της προεκλογικής εκστρατείας».
Δεύτερον, προσπαθεί να διασφαλίσει ότι ο δημόσιος λόγος απεικονίζει το Ισραήλ με θετικό πρίσμα, επαναλαμβάνοντας μύθους για την ίδρυσή του και προωθώντας την άποψή του σε συζητήσεις πολιτικής. Στόχος είναι να αποτραπεί η ισομερής ακρόαση των επικριτικών σχολίων στον πολιτικό στίβο. Ο έλεγχος της συζήτησης είναι απαραίτητος για την εξασφάλιση της υποστήριξης των ΗΠΑ, επειδή μια ειλικρινής συζήτηση για τις σχέσεις ΗΠΑ - Ισραήλ μπορεί να οδηγήσει τους Αμερικανούς να ευνοήσουν μια διαφορετική πολιτική.
Τα δελτία ειδήσεων είναι κάπως πιο αντικειμενικά, επειδή είναι δύσκολο να καλύψουν γεγονότα στα Κατεχόμενα χωρίς να αναγνωρίσουν τις δολοφονικές ενέργειες του Ισραήλ επί τόπου. Για να αποθαρρύνει τις δυσμενείς αναφορές, το Λόμπι οργανώνει εκστρατείες συγγραφής επιστολών, διαδηλώσεις και μποϊκοτάζ σε ειδησεογραφικά πρακτορεία των οποίων το περιεχόμενο θεωρεί ότι είναι κατά του Ισραήλ. Ένα στέλεχος του CNN είπε ότι είχε λάβει 6.000 μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου σε μια μέρα από παραπονούμενους Εβραίους.
Το Λόμπι κυριαρχεί επίσης και στις «δεξαμενές σκέψης» που διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της δημόσιας συζήτησης καθώς και της πραγματικής πολιτικής. Το Λόμπι μάλιστα, δημιούργησε τη δική του δεξαμενή σκέψης το 1985, τη WINEP - "The Washington Institute for Near East Policy". Αν και η WINEP υποβαθμίζει τους δεσμούς της με το Ισραήλ, ισχυριζόμενη ότι παρέχει μια «ισορροπημένη και ρεαλιστική» προοπτική για τα ζητήματα της Μέσης Ανατολής, χρηματοδοτείται και διευθύνεται από άτομα βαθιά αφοσιωμένα στην προώθηση της ατζέντας του Ισραήλ.
Κριτική
Μια μερίδα κριτικών - απολογητών του Ισραήλ εστίασε την κριτική της, στον δήθεν αντισημιτισμό του κειμένου. Οι παρατηρήσεις του Άλαν Ντέρσοβιτς, δικηγόρου και καθηγητή του Χάρβαρντ, ήταν χαρακτηριστικές. Ο Ντέρσοβιτς κατηγόρησε τη μελέτη ότι ήταν γεμάτη από μισαλλόδοξα σχόλια και ότι έτεινε στο "να διαχωρίζει τους Εβραίους και να διαχωρίζει το Ισραήλ". [1]
Οι δύο συγγραφείς προέβλεψαν αυτού του είδους την κριτική, αναφέροντας:
«Καμία συζήτηση για τον τρόπο λειτουργίας του Λόμπι δεν θα ήταν πλήρης χωρίς να εξετάσουμε ένα από τα πιο ισχυρά όπλα του: την κατηγορία του αντισημιτισμού. Οποιοσδήποτε επικρίνει τις ισραηλινές ενέργειες ή λέει ότι οι φιλοϊσραηλινές ομάδες έχουν σημαντική επιρροή στην αμερικανική πολιτική για τη Μέση Ανατολή - επιρροή που το AIPAC εξυμνεί - έχει πολλές πιθανότητες να χαρακτηριστεί αντισημίτης. Στην πραγματικότητα, όποιος λέει ότι υπάρχει λόμπι του Ισραήλ κινδυνεύει να κατηγορηθεί για αντισημιτισμό, παρόλο που τα ίδια τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης αναφέρονται στο "εβραϊκό λόμπι της Αμερικής". Στην πραγματικότητα, το Λόμπι καυχιέται για τη δύναμή του και στη συνέχεια επιτίθεται σε όποιον του εφιστά την προσοχή. Αυτή η τακτική είναι πολύ αποτελεσματική, επειδή ο αντισημιτισμός είναι απεχθής και κανένας υπεύθυνος άνθρωπος δεν θέλει να κατηγορηθεί ως τέτοιος.»
Σημείωση
- ^β Το ζήτημα της πίστης των Αμερικανοεβραίων στο Ισραήλ δεν ετέθη πρώτη φορά σε αυτή τη μελέτη. Σχεδόν αμέσως μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, το 1948, άρχισαν πολλοί να διερωτούνται για τη φύση και τους σκοπούς που εξυπηρετεί η προσπάθεια των σιωνιστών να επιβάλλουν στους Αμερικανοεβραίους την υπακοή στα συμφέροντα του Ισραήλ. Χαρακτηριστικά, η δημοσιογράφος και πολιτική αναλύτρια Ντόροθυ Τόμσον (Dorothy Thompson), που υποστήριζε το δικαίωμα των Εβραίων στη δική τους πατρίδα, αναρωτήθηκε σε ένα άρθρο της στο εβραϊκό περιοδικό Commentary, με τίτλο «Συγκρούονται οι ισραηλινοί δεσμοί με την αμερικανική ιθαγένεια;:Η Αμερική απαιτεί μία πίστη», κατά πόσο ήταν τελικά αντι-αμερικανική η διπλή πίστη. «[...] Ο ισχυρισμός ότι κάθε Εβραίος στον κόσμο είναι, από την ίδια του την ύπαρξη, μέλος του εβραϊκού "έθνους", από το οποίο δεν μπορεί και δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί, είναι ένας ισχυρισμός που δεν έχει ξαναγίνει, απ' ό,τι θυμάμαι, από κανέναν άλλον εκτός από αντισημίτες. Κάποιοι από εμάς τους μη Εβραίους έχουμε περάσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας υποστηρίζοντας ενάντια στους αντισημίτες ότι οι Εβραίοι δεν είναι ένας ξεχωριστός και συγκεκριμένος "λαός" ή "έθνος" ή "φυλή" που συγκρατείται μέσα σε άλλα κράτη από ένα είδος μυστικής εθνότητας, και πολλοί από εμάς που υποστηρίξαμε τον Σιωνισμό το κάναμε με το σκεπτικό ότι ένα εβραϊκό έθνος-κράτος θα έτεινε να τερματίσει την ιδέα της διασποράς, και έτσι να ξεκαθαρίσει μια για πάντα αυτή την αντισημιτική υποψία, καθιστώντας δυνατό να πούμε: Εκεί, στην Παλαιστίνη, υπάρχει το εβραϊκό κράτος και έθνος - εκεί και πουθενά αλλού.[...]»
Δείτε επίσης
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- [Η μελέτη The Israel Lobby John Mearsheimer and Stephen Walt]
- [Το ισραηλινό λόμπι: Αλήθειες και ψέματα]
Παραπομπές
