Γεώργιος Παμπούκας

Ο Γεώργιος Παμπούκας, Έλληνας εθνικιστής, δικηγόρος -απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, πολιτικός που διατέλεσε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Γεωργίας, επίτροπος και υφυπουργός Γεωργίας στην κυβέρνηση του Ιωάννη Ράλλη, ιδρυτής και αρχηγός πολιτικού κόμματος, βουλευτής, καθηγητής της Ανώτατης Γεωπονικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και συγγραφέας, ένας από τους πρωτεργάτες του συνεργατισμού στην Ελλάδα, γεννήθηκε το 1890 στο Κιάτο του νομού Κορινθίας και πέθανε το 1976 στην Αθήνα. Τάφηκε στο Α' νεκροταφείο Αθηνών.

Το 1936 παντρεύτηκε με την Ελένη Σ. Πολυζώη-Παμπούκα, η οποία πέθανε το 1958 , με κουμπάρο τον Αποστόλη Π. Ζούζουλα, τότε βουλευτή του «Λαϊκού Κόμματος» και εργοστασιάρχη σταφίδας στο Κιάτο.

Βιογραφία

Ο Παμπούκας κατάγονταν από ιστορική οικογένεια της Κορινθίας. Πατέρας του ήταν ο δικαστικός Βλάσιος Παμπούκας, που διατέλεσε πρόεδρος Εφετών ο οποίος το 1896 ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Σωματείου Αλληλοβοήθειας «Άγιος Γεώργιος» του Κιάτου και το 1899 της Προστατευτικής της Σταφίδας Εταιρείας «Κορινθία» με έδρα το Κιάτο καθώς και δωρητής της δεύτερης εκκλησίας της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Κιάτου. Μητέρα του Γεωργίου Παμπούκα ήταν η Καλλιόπη και μικρότερα αδέλφια του ήταν ο Σωτήριος, ο Ιωάννης, ο Δημήτριος -διδάκτορας Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών και ο Απόστολος Παμπούκας, ισόβιος εταίρος και εκλέκτορας -μέλος του εκλογικού σώματος, της Αρχαιολογικής Εταιρείας Αθηνών .

Ο Γεώργιος Παμπούκας παρακολούθησε τις βασικές και μέσες σπουδές στη γενέτειρα του. Στη συνέχεια σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα ασχολήθηκε με τη δικηγορία και διατηρούσε νομικό γραφείο στην οδό Πεσμαζόγλου 5δ στην Αθήνα. Το χρονικό διάστημα από το 1924 έως το 1931 εργάστηκε ως νομικός σύμβουλος της «Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων» και από το τέλος του 1932 μέχρι το 1935, όταν υπέβαλε την παραίτηση του, διατέλεσε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Γεωργίας και παράλληλα Πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής Προστασίας Εγχωρίου Σιτοπαραγωγής [Κ.Ε.Π.Ε.Σ.] . Το 1939 ο Παμπούκας έγινε δεκτός ως τακτικό μέλος του φιλολογικού συλλόγου «Παρνασσός» , ενώ μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την απελευθέρωση της Ελλάδος εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής της Ανωτάτου Γεωπονικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στην οποία δίδαξε τα μαθήματα «Γεωργική και Συνεταιριστική Οικονομία» και «Αγροτική Πολιτική».

Πολιτική δράση

Εξελέγη πληρεξούσιος Κορινθίας στην Ε’ Εθνοσυνέλευση με το «Λαϊκό Κόμμα» από τις 9 Ιουνίου του 1935 έως τις 17 Δεκεμβρίου του 1935, καθώς και βουλευτής από τις 17 Μαΐου 1936 έως τις 4 Αυγούστου του ίδιου χρόνου στην Γ’ Αναθεωρητική Βουλή, στην οποία αντικατέστησε τον θανόντα πρώην πρωθυπουργό Παναγή Τσαλδάρη. Ο Παμπούκας προτάθηκε από τον Αλέξανδρο Γιάνναρο ως υποψήφιο μέλος μιας πιθανής Εθνικοσοσιαλιστικής κυβερνήσεως. Αρχικά ορίστηκε επίτροπος Γεωργίας τον Μάϊο του 1942, με τις μεταβολές που επήλθαν στον οικονομικό τομέα κι ένα μήνα αργότερα δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Η πάλη δια την αποφυγήν του θανάτου» στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρει: «...Η Κυβέρνησις άντιληφθείσα ότι τα συνήθη μέτρα τών αγορανομικών διατιμήσεων καί τής καταδιώξεως τών κερδοσκόπων, τής γραφειοκρατίας καί τής μεταξύ τών διαφόρων Υπουργείων άνταλλαγής εγγράφων, τών ατελευτήτων συζητήσεων περί τών καθ’ έκαστα μεταξύ τών Υπουργείων δικαιοδοσιών και τών πάντοτε άμφισβητουμένων μεταξύ τών οργάνων τής διοικήσεως άρμοδιοτήτων, δέν δύναται νά άντιμετωπισθή το αγωνιώδες διά τόν Ελληνικόν Λαόν πρόβλημα τής διατροφής του, ήτοι αυτό τούτο τό ζήτημα τής ύπάρξεως του... απεφάσισε κατά μήνα Μάρτιον του τρέχοντος έτους ν’ αναθέση τήν διοίκησιν τών παραγωγικών Υπουργείων είς έν μόνον πρόσωπον τόν επί των Οικονομικών υπουργόν (σ.σ. στον υπουργό Σωτήριο Γκοτζαμάνη) ... Κληθέντες νά τόν βοηθήσωμεν είς τό Ύπουργείον τής Γεωργίας... λήψις αμέσων αποφάσεων, ταχυτάτη έκτέλεσις τών άποφασιζομένων μέτρων, πάταξις των βραδυτήτων. . . υπαγωγή υπό την άμεσον διεύθυνσιν μας όλων των Γεωργικών Οργανισμών καί Ιδρυμάτων... αποφασισμένοι όπως κατ' αυτό τούτο τό έτος δώσωμεν καί κερδίσωμεν τήν μάχην τής συντηρήσεως τού Ελληνικού Λαού... θα επιδιώξωμεν τήν αυξησιν τής παραγωγής κατά τό έπερχόμενον γεωργικόν έτος δι’ όλων τών δυνατών μέσων..». Σύμφωνα με το άρθρο του Παμπούκα τα μέσα ήταν η υποχρεωτική καλλιέργεια κάθε διαθεσίμου εκτάσεως, η υποβοήθη­ση όσων θα καλλιεργούν με τα χέρια τους (έλλειψη αροτριώντων και μηχανών), οργάνωση είσπραξης της εις είδος φορολογίας και της υποχρεωτικής εισφοράς επί των δημητριακών, οργάνωση συστήματος ανταλλαγών γεωργικών προϊόντων μεταξύ των αγροτικών πληθυσμών, ρύθμιση των υδατικών σχεσεων και άλλα . Από τις 29 Απριλίου 1943 έως τις 4 Απριλίου 1944, ο Παμπούκας διατέλεσε υπηρεσιακός υφυπουργός Γεωργίας στην κυβέρνηση του Ιωάννου Ράλλη . Ως Υφυπουργός Γεωργίας κατέβαλε προσπάθεια για τη ριζική μεταβολή της νομοθεσίας του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου αλλά και της κατοχικής της περιόδου 1942-1943 σε θέματα που σχετίζονταν με τη συνομοσπονδία, τις Κοινοπραξίες και άλλα συνεταιριστικά θέματα.

Δικαστήριο δοσιλόγων

Με βάση τη Συντακτική Πράξη 1/1944 «Περί επιβολής κυρώσεων κατά των συνεργασθέντων μετά του εχθρού» και την τροπολογία της με τη Συντακτική Πράξη αριθμός 6 της 20ης Ιανουαρίου 1945, ο γνωστός «Νόμος περί δοσιλόγων» , που υπογράφηκε από τον Νικόλαο Πλαστήρα και τον υπουργό Δικαιοσύνης Νικόλαο Κολυβά, η οποία αποσκοπούσε στην τιμωρία όσων συνεργάστηκαν με τις αρχές Κατοχής, ο Παμπούκας συνελήφθη και παραπέμφθηκε να δικαστεί από Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων.

Το δικαστήριο αποτελούσαν οι Χρήστος Καλλέλης Αρεοπαγίτης ως Πρόεδρος, Αντώνιος Χαμάρτος Πρόεδρος Εφετών και οι Εφέτες Κωνσταντίνος Καυκάς, Αθανάσιος Παπαναστασίου, Παναγιώτης Πετρέας και Θεόδωρος Γιανουλόπουλος ως δικαστικά μέλη και οι Μ. Βαλλιάνος και Ευάγγελος Δανόπουλος ιατροί και Θεόδωρος Δασκαρόλης δικηγόρος, ως λαϊκά μέλη, ενώ καθήκοντα Ειδικού Επιτρόπου είχαν ανατεθεί στον Αντεισαγγελέα Εφετών Ν. Παπαδάκη, συνεδρίασε από τις 21 Φεβρουαρίου 1945 . Ο Παμπούκας, όπως και οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι, δικάστηκε στην αίθουσα του Εφετείου Αθηνών όπου παραστάθηκε με συνήγορο υπερασπίσεως τον δικηγόρο Αθηνών Γεώργιο Πωπ. η διαδικασία της δίκης διήρκησε περί τις εκατό ημέρες και ο Παμπούκας εικάζεται ότι αθωώθηκε καθώς το όνομα του δεν υπάρχει στη λίστα των κατηγορουμένων για τους οποίους ανακοινώθηκαν ποινές από το δικαστήριο.

Μεταπολεμικώς

Στις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 το «Λαϊκό Αγροτικό Κόμμα» στο οποίο ήταν ιδρυτής και αρχηγός, συμμετείχε στον κομματικό σχηματισμό «Ένωσις Εθνικοφρόνων», που τον δημιούργησαν με το «Κόμμα Εθνικοφρόνων» του εθνικιστή Θεόδωρου Τουρκοβασίλη. Αν και ο σχηματισμός συγκέντρωσε 32.538 ψήφους ή ποσοστό 2,94% και εξέλεξε εννέα βουλευτές, δύο από τους οποίους προήλθαν από το «Λαϊκό Αγροτικό Κόμμα», ο Παμπούκας δεν εξελέγη. Στις εκλογές της 19ης Σεπτεμβρίου του 1951, ο Παμπούκας ήταν υποψήφιος και εκλέχθηκε βουλευτής του νομού Κορινθίας με το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός» του στρατάρχου Αλέξανδρου Παπάγου.

Κοινωνική προσφορά

Υπήρξε δωρητής για την ανέγερση της τρίτης εκκλησίας της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Κιάτο και βασικός οικονομικός υποστηρικτής της Φιλοπτώχου Αδελφότητας Κιάτου αλλά και της φιλανθρωπικής δράσεως του Συλλόγου Κυριών και Δεσποινίδων Κιάτου.

Συγγραφικό έργο

Δημοσίευσε μελέτες δημοσίου δικαίου και άρθρα για την αγροτική πολιτική σε εφημερίδες και περιοδικά. Έγραψε και δημοσίευσε τα έργα:

• «Η γεωργική προσπάθεια της Κυβερνήσεως του Λαϊκού Κόμματος: το έργον του Υπουργείου της Γεωργίας κατά το 1934», εκδόσεις «Η μηνιαία Βραδυνή» το 1935,
• «Ο φασισμός και αι ιδεολογικαί του βάσεις», Aθήναι 1940, σελίδες 109, εκδόσεις «Καταστήματα Νικολάου Τιλμπέρογλου», έργο για το οποίο κατηγορήθηκε ότι έγινε απολογητής των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Ο ίδιος αφιέρωσε το βιβλίο στη μνήμη των γονέων του. Το βιβλίο επανεκδόθηκε το 2010 από τον εθνικιστικό εκδοτικό οίκο «Λόγχη».

Ο συγγραφέας θεωρεί ότι η Ελλάδα ευτύχησε να βρει τον ορθό συνταγματικό δρόμο και δικαιολογημένα εορτάζει την τέταρτη επέτειο από την εγκαθίδρυση του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου υπό τον Ιωάννη Μεταξά. Στο έργο διερευνά τις σχέσεις του φασισμού και των κρατών δικαίου, από το 1925 και εξής, ιδιαίτερα όταν το φασιστικό καθεστώς στην Ιταλία υπό τον Μπενίτο Μουσολίνι, έλαβε νομική οργάνωση βάσει της οποίας η κοινωνική ζωή αλλά και οι σχέσεις ατόμων και ομάδων διέπονται από κανόνες δικαίου. Ο Παμπούκας αναφέρεται ιδιαίτερα στους νόμους του Δεκεμβρίου του 1928 και του Δεκεμβρίου του 1929, περί ιδρύσεως και αρμοδιοτήτων του μεγάλου φασιστικού συμβουλίου, για τη στάση του απέναντι στο κοινοβούλιο και την οικονομική του οργάνωση η οποία εμφανίζει ένα τέλειο σύστημα οικονομίας. Στο έργο γίνεται αναφορά στη δημιουργία στη συμβολή του φασιστικού συμβουλίου στη δημιουργία των εθνικών φασιστικών κομμάτων, στην συμβολή του ως φορέα των ιδεών του κινήματος και στην αποστολή του που είναι η εγγύηση της πολιτικής ενότητας και η διασφάλιση της διαδοχής της πολιτικής αρχηγίας. Πραγματεύεται επίσης το θέμα του συντεχνιακού συστήματος, το οποίο αποτελεί την κορύφωση της κοινωνικής και οικονομικής οργανώσεως του φασισμού.

• «Οι αγρόται και η συγκέντρωσις των αγροτικών προϊόντων», το 1942, έκδοση «Εθνικό Τυπογραφείο»,
• «Αγροτική Πολιτική, βιβλίο πρώτον, Εισαγωγή», το 1945, εκδόσεις «Αργύρης Παπαζήσης»,
• «Το έργον μου εν τω Υπουργείω της Γεωργίας: κατά την Κατοχήν», το 1946,
• «Κράτος, γεωργία και αγροτική τάξις», το 1948, τυπογραφείο «Εστία»,
• «Εισήγησις επί του προϋπολογισμού του κράτους της χρήσεως 1953-1954»,
• «Δημόσιαι επενδύσεις» το 1954,
• «Η υπόθεσις Μερκαντίλε. Εισήγησις» το 1955.

Πηγές

• «Σικυώνιοι συγγραφείς (1830-2015) και εκδότες τοπικών εντύπων», Γεώργιος Ν. Κασκαρέλης, Κιάτο 2015, Εκδόσεις «Ίσθμιον», σελίδες 128-130.

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org