Γεώργιος Σημηριώτης
Ο Γεώργιος Σημηριώτης Έλληνας λογοτέχνης, πεζογράφος, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και μεταφραστής, γεννήθηκε το 1879 στο Αδραμμύτι της Μικράς Ασίας και πέθανε [1] [2] στις 20 Ιουλίου 1964 στην Αθήνα. Η νεκρώσιμη ακολουθία τελέστηκε στον Ιερό Ναό του Νεκροταφείου της Νέας Σμύρνης Αττικής στις 11:30 πριν το μεσημέρι της 21ης Ιουλίου [3] και τάφηκε στο νεκροταφείο της πόλεως.
|
| ||
| ||
| Γέννηση: 1879 | ||
| Τόπος: Αδραμμύτι, Μικρά Ασία (Οθωμανική Αυτοκρατορία) | ||
| Σύζυγος: Άγαμος | ||
| Τέκνα: Άτεκνος | ||
| Υπηκοότητα: Τουρκική, Ελληνική | ||
| Ασχολία: Λογοτέχνης, δημοσιογράφος, συγγραφέας | ||
| Θάνατος: 20 Ιουλίου 1964 | ||
| Τόπος: Αθήνα, Αττική (Ελλάδα) | ||
Ήταν άγαμος και δεν απέκτησε απογόνους.
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Παππούς του ήταν ο Σπύρος Σημηριώτης αγωνιστής του 1821 και κατόπιν πρόξενος της Ελλάδος στο Αϊβαλί και τη Μυτιλήνη. Γονείς του ήταν ο Θεμιστοκλής Σημηριώτης, που γεννήθηκε στη Σύρο και η Αναστασία το γένος Κωνσταντινίδη και αδέλφια του ήταν ο Σπύρος, ο Άγγελος Σημηριώτης, ο Κωνσταντίνος και η Θηρεσία, οι οποίοι με την οικογένεια τους είχαν εγκατασταθεί, το 1871 κι έζησαν έως το 1881, στο Αδραμμύτι της Μικράς Ασία, όπου ο πατέρας τους εργάστηκε στις υπηρεσίες της οικογένειας Ζαρίφη, με την οποία τον συνέδεε συγγενική σχέση, καθώς ο αδελφός του Γεώργιος είχε παντρευτεί τη Σουλτάνα, κόρη του Ιωάννη Ζαρίφη.
Το 1881 ο πατέρας του μετατέθηκε σε εργασία της οικογένειας Ζαρίφη στην Άρτα και η οικογένεια Σημηριώτη μετακόμισε κι εγκαταστάθηκε στη Μυτιλήνη, όπου ο Γεώργιος παρακολούθησε τα μαθήματα της Βασικής και Μέσης εκπαιδεύσεως. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου έζησε από το 1898 ως το 1906 και στη συνέχεια ταξίδεψε στη Σμύρνη, στην Κωνσταντινούπολη, στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ελβετία και τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, όμως το 1916 επέστρεψε στην Αθήνα. Μετά από μια σύντομη παραμονή στη Σμύρνη πριν το 1922, επέστρεψε στην Ελλάδα όπου έζησε την υπόλοιπη ζωή του. Το 1924 με συνεκδότες τους αδελφούς του Άγγελο Σημηριώτη, και Κωνσταντίνο εξέδωσαν το περιοδικό «Εξπρές» που τα χρόνια 1924 και 1925 εκδίδονταν με το όνομα «Το σαλόνι». Υπήρξε διευθυντής του «Θεατρικού Φοιτητικού Ομίλου» [4] και σύμβουλος στην «Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών».
Απεβίωσε μετά από σύντομη ασθένεια. Επικήδειους στη νεκρώσιμη τελετή εκφώνησαν εκπρόσωποι, ο Μελής Νικολαΐδης εκ μέρους της «Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών», οι Γεράσιμος Γρηγόρης και Γεώργιος Τσουκαλάς εκ μέρους της «Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών» [5]. Στίχοι από ποιήματα του όπως το «Μοσχοβολούν οι Πασχαλιές» από τα «Λυρικά τραγούδια», μελοποιήθηκαν και αποδόθηκαν από γνωστούς καλλιτέχνες.
Εργογραφία
Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1902 με την έκδοση της ποιητικής συλλογής «Τραγούδια», ενώ ασχολήθηκε με τη λογοτεχνική μετάφραση. Έγραψε ποίηση, ασχολήθηκε με την πεζογραφία κι έκανε πολλές μεταφράσεις γαλλικής λογοτεχνίας, ποιήσεως, πεζογραφίας και θεάτρου [6], αλλά και μεταφράσεις στο έργο του Τσέχωφ, ενώ δημοσίευσε έργα του σε ειδικά περιοδικά. Στις 22 Ιανουαρίου 1933 στην εφημερίδα «Νέος Ριζοσπάστης», δημοσιεύθηκε ποίημά του αφιερωμένο στους ηγέτες του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος, τον Καρλ Λήμπκνεχτ και τη Ρόζα Λούξεμπουργκ [7].
Ποιητικές συλλογές
Πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο της λογοτεχνίας με την έκδοση της ποιητικής συλλογής
- «Τραγούδια», το 1902.
Δημοσίευσε επίσης τις ποιητικές συλλογές,
- «Μοιραία», το 1905,
- «Γκρεμισμένοι βωμοί», το 1910,
- «Νυχτόπνοα», το 1912,
- «Τραγούδια στη φίλη μου», το 1923,
- «Άβε Μαρία», το 1937,
- «Κιθάρα μποέμικη», το 1938,
- «Έτσι τραγούδησα», το 1950,
- «Εμείς κι αυτοί», το 1956,
- «Τελευταίο ταξίδι», το 1957.
Εξέδωσε το έργο
- «Νέα Ελληνική Ανθολογία», το 1952, με ποιήματα λογοτεχνών όπως ο Νίκος Καββαδίας, ο Αλέξανδρος Πάλλης, ο Λάμπρος Πορφύρας, ο Παύλος Νιρβάνας, ο Γεώργιος Στρατήγης, ο Ρώμος Φιλύρας και άλλοι.
Μεταφράσεις
Μετέφρασε τα έργα
- «Γάμοι του Φίγκαρο»,
- «Αδελφοί Καραμαζώφ», του Μπωμορσαί,
- «Σαντεκλαίρ», του Ροστάν.
Ήταν ο δημιουργός Ανθολογίας Γάλλων ποιητών, έργα των οποίων μετέφρασε στα Ελληνικά, με τίτλο
- «Ποιήματα: Μορεάς, Μπωντελαίρ, Βερλαίν», το 1929.
Απέδωσε, στα Νέα Ελληνικά, έργα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων όπως,
Ενδεικτικό έργο
Είναι ο δημιουργός του ποιήματος «Στην Ελληνική Σημαία».
«Εσένα, που σε χάιδεψε της λευτεριάς η αύρα
περήφανη πρώτη φορά πάνω στην Άγια Λαύρα.
Εσέ, που χέρι σε ύψωσε τρισάγιο και βροντήσαν
όχι φωνές, μα τουφεκιές, όταν σε χαιρετίσαν
οι τουφεκιές παλληκαριών, που εμπρός σου αντρειωμένα
γονάτισαν κι ορκίστηκαν να πέσουνε για σένα.
Εσένα, που σε κοίταξαν μάνες, που στό 'να χέρι
βαστούσαν βυζανιάρικα και στο άλλο το μαχαίρι.
Εσέ, που όταν σ' αντίκρυσαν οι γέροι ξανανιώσαν
και μ' άρματα τη μέση τους, την κουρασμένη, ζώσαν.
Εσέ, ποιά ανθρώπινη φωνή μπορεί να ιστορήση,
την ξακουσμένη δόξα σου και να την τραγουδήση;
Εσύ δεν είσαι από πανιού λωρίδα καμωμένη,
είσαι από αίμα και καπνούς και από φωτιά βγαλμένη.
Εσύ πετούσες σαν αητός πάνω από ηρώων κεφάλια,
σελάγισες σε πέλαγα, σε κάμπους, σ' ακρογιάλια.
Πάνω από νίκες άμετρες το φλάμπουρό σου εστήθη
και πάντα δρόμο σ' άνοιγαν μέσ' των εχθρών τα πλήθη,
τα χέρια που σ' εβάσταγαν, τ' αντρειωμένα χέρια,
για να σε μπήξουν σε κορφές σ' απάτητα λημέρια,
για να σε ιδούν πολύ ψηλά, ψηλά απ' της γής το χώμα,
τόσο ψηλά, που τ' ουρανού επήρες πια το χρώμα.»
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- Γεώργιος Σημηριώτης Εθνικό Κέντρο Βιβλίου
Παραπομπές
- ↑ Απεβίωσεν ο ποιητής Γεώργιος Σημηριώτης Εφημερίδα «Μακεδονία», 22 Ιουλίου 1964, σελίδα 4.
- ↑ Πέθανε ο Γιώργος Σημηριώτης Εφημερίδα «Ταχυδρόμος», 2 Αυγούστου 1964, σελίδα 2.
- ↑ Κηδεία-Γεώργιος Σημηριώτης Εφημερίδα «Ελευθερία», 21 Ιουλίου 1964, σελίδα 4.
- ↑ [Ο «Θεατρικός Φοιτητικός Όμιλος» ήταν ερασιτεχνικός θίασος που ιδρύθηκε το 1923 από τους φοιτητές Ν. Ματθαίο και Ν. Κέπετζη. Πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση στις 17 Δεκεμβρίου 1924 σε μια μικρή σκηνή της Χ.Ε.Ν., στα παλαιά Ανάκτορα, σε απογευματινή παράσταση μονόπρακτων: τη δραματική σκηνή του Βασ. Ηλιάδη Η νύχτα τ' Άη Φίλιππα, την κωμωδία του Παν. Ζάνου Καρτ-ποστάλ και τη φάρσα του Ν. Λάσκαρη Ενοικιάζεται, σε σκηνικά Δ. Παγίδα και διδασκαλία του Γεώργιου Σημηριώτη, σύμφωνα με το πρόγραμμα της παραστάσεως το οποίο υπάρχει στο Ελληνικό Λαογραφικό Ιστορικό Αρχείο. Αρχικά οι εμφανίσεις γίνονταν σε πρόχειρες σκηνές και μπροστά σε φοιτητικό κοινό αλλά από το 1925, ο όμιλος συνεργάστηκε με το «Σύλλογο Εθνικής Λογοτεχνίας και Καλλιτεχνίας» και άρχισε να δίνει δημόσιες και περισσότερο φιλόδοξες και συστηματικές παραστάσεις με την προστασία της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου. Διευθυντής του ομίλου ήταν ο Ν. Κέπετζης, ενώ «καλλιτεχνικός οργανωτής των παραστάσεων και προγυμναστής» ήταν ο Σημηριώτης, που εργαζόταν «μ' επιμονή και αφοσίωση». Έτσι, όλα τα μέλη παρουσιάζονταν ως ηθοποιοί «μορφωμένοι, μελετημένοι, καλοπαρουσιασμένοι», ανάμεσα τους και ο Πέλος Κατσέλης.]
- ↑ Γιώργης Σημηριώτης-Τα ζητήματα και τα γεγονότα Περιοδικό «Νέα Εστία», τεύχος 890, σελίδα 1128.
- ↑ Αρχείο Εθνικού Θεάτρου
- ↑ «Στο ματωμένο, στο μαρτυρικό το δρόμο…»
