Γεώργιος Στρατήγης

Ο Γεώργιος Στρατήγης Έλληνας εθνικιστής, πατριδολάτρης και μεγαλοϊδεάτης, νομικός, βαθυστόχαστος ποιητής, διηγηματογράφος και λογοτέχνης, υμνητής της δόξας και του πατριωτικού Ελληνικού μεγαλείου, θεατρικός συγγραφέας και δημοσιογράφος, γεννήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 1859 στις Σπέτσες και πέθανε στις 10 Νοεμβρίου 1938 στον Πειραιά. Η νεκρώσιμη ακολουθία του έγινε στις 16:00' ρο απόγευμα της Παρασκευής 11 Νοεμβρίου στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος Πειραιώς παρουσία πλήθους κόσμου.

Γεώργιος Στρατήγης
Γέννηση: 24 Ιανουαρίου 1859
Τόπος: Σπέτσες (Ελλάδα)
Σύζυγος: Άγαμος
Τέκνα: Άτεκνος
Υπηκοότητα: Ελληνική
Ασχολία: Νομικός, λογοτέχνης, δημοσιογράφος
Θάνατος: 10 Νοεμβρίου 1938
Τόπος: Πειραιάς, Αττική (Ελλάδα)

Ήταν άγαμος και δεν απέκτησε απογόνους.

Βιογραφία

Καταγωγή

Η απώτερη καταγωγή της οικογενείας Στρατἠγη αναφέρεται ότι είναι από την περιοχή της Λακωνίας. Στα μέσα του 18ου αιώνα ο Σπαρτιάτης Μπρούνος, όπως ήταν το επίθετο του, εγκατέλειψε την πατρίδα του θυμωμένος με τον δεύτερο γάμο του πατέρα του και εγκαταστάθηκε στην Καστάνιτσα , το αρχαιότερο μεσαιωνικό και ορεινότερο χωριό της Τσακωνιάς (του τότε Δήμου Γλυμπείας) της επαρχίας Κυνουρίας του μετέπειτα νομού Αρκαδίας, όπου παντρεύτηκε και το 1795 απέκτησε γιο, στον οποίο έδωσε το όνομα Στρατήγης. Μετά την ενηλικίωση του ο Στρατήγης (Μπρούνος) παντρεύτηκε με την Μαριγώ Κολοσιούκα, κόρη του Γιώργου Κολοσιούκα ενός από τους αγωνιστές της περιοχής. Ο Στρατήγης Μπρούνος συμμετείχε ως αγωνιστής στην Εθνεγερσία του 1821 και σύμφωνα με πιστοποιητικό της 6ης Νοεμβρίου του 1846 πολέμησε υπό τις διαταγές των οπλαρχηγών Α. & Σωρήρη Ζαχαρόπουλων και Λιάκου Γιατράκου. Ο Στρατήγης (Μπρούνος) από το γάμο του έγινε πατέρας τεσσάρων γιών πρωτότοκος από τους οποίους ήταν ο Κωνσταντής. Με την κήρυξη της Ελληνικής Εθνεγερσίας η σύζυγος και τα παιδιά του Στρατήγη Μπρούνου μετακόμισαν και εγκαταστάθηκαν, για λόγους ασφαλείας, στο νησί των Σπετσών.

Οικογένεια Γεωργίου Στρατήγη

Στις Σπέτσες ο πρωτότοκος γιος του Στρατήγη Μπρούνου άλλαξε το επίθετο του σε Κωνσταντής Στρατήγης. Σύμφωνα με τα σωζόμενα στοιχεία παντρεύτηκε στις Σπέτσες όμως αν και σώζεται ότι η σύζυγος του, η μητέρα του ποιητή, ήταν από την Τσακωνιά εν τούτοις δεν είναι γνωστό το όνομα της και αν κατάγονταν από την Καστάνιτσα ή από άλλο χωριό της περιοχής Κυνουρίας. Ο Κωνσταντής Στρατήγης, που ήταν ιδιαίτερα μορφωμένος, υπήρξε εύπορος έμπορος και το 1865, προ της παρακμής της ιστιοφόρου ναυτιλίας, μετακόμισε από τις Σπέτσες και μετέφερε τις δραστηριότητες του στον Πειραιά, όπου δύο χρόνια αργότερα εγκαταστάθηκε και η οικογένεια του. Εκεί ο πατέρας του Γιώργου Στρατήγη δημιούργησε κατάστημα εδώδιμων και αποικιακών προϊόντων ενώ ασχολήθηκε και με τα κοινά του Πειραιά συμμετέχοντας σε κοινωφελή έργα ως εκλεγμένος Δημοτικός Σύμβουλος.

Ο Γεώργιος ήταν ο μεγαλύτερος από τα πέντε παιδιά της οικογένειας, (Γεώργιος, Ευστράτιος, Ηλίας, Ειρήνη Φραγκαντώνη, Σωτήριος), ενώ ο μικρότερος όλων ήταν ο Σωτήριος Στρατήγης, που γεννήθηκε το 1877 στον Πειραιά, σπούδασε ιατρός και διατέλεσε τρεις φορές Δήμαρχος του Πειραιά .

Ενήλικα χρόνια

Ο Γεώργιος Στρατήγης αποφοίτησε από το 1ο Γυμνάσιο Πειραιά και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου το 1883 αναγορεύτηκε διδάκτορας, και στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Βερολίνο και το Παρίσι. Γνώριζε άριστα τη Γαλλική και Γερμανική γλώσσα. Άσκησε το δικηγορικό επάγγελμα, αρχικά στον Πειραιά και στη συνέχεια στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου εργάστηκε και ως συμβολαιογράφος, ενώ στην πόλη αυτή γνωρίστηκε με τον Αλεξανδρινό εθνικιστή ποιητή Κωνσταντίνο Καβάφη ο οποίος δημοσίευσε κριτικό άρθρο με τίτλο: «Η ποίησις του κ. Στρατήγη». Το άρθρο αυτό του Καβάφη, γραμμένο ίσως στα τέλη του 1892, πρωτοδημοσιεύτηκε σε εφημερίδα της Αλεξάνδρειας. Το άρθρο του Καβάφη είδε το φως της δημοσιότητος ελάχιστο διάστημα ύστερα από την κυκλοφορία της ποιητικής συναγωγής του Στρατήγη, «Νέα ποιήματα».

Ο Στρατήγης με την ευκαιρία της επετείου του εορτασμού της 25ης Μαρτίου του 1880, έγραψε ποίημα που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Σφαίρα» του Πειραιά στις 29 Μαρτίου 1880. Ο Γάλλος συγγραφέας Chateaubriand, αναφερόμενος στα ερείπια της Αθήνας, έγραψε ότι αυτά είναι «...bien connues des amateurs des arts», δηλαδή, «είναι γνωστά στους εραστές των τεχνών». Από το φραστικό αυτό σύνθετο, ο Έλληνας λογοτέχνης Γεώργιος Στρατήγης έπλασε το το 1887, τη λέξη «ερασιτέχνης». Το 1895, ο Στρατήγης έγραψε ύμνο για τα εγκαίνια του Δημοτικού Θεάτρου του Πειραιά που έγιναν στις 9 Απριλίου 1895, το πρωί της Κυριακής του Θωμά, με ομιλητή το δήμαρχο Θεόδωρο Ρετσίνα, τον οποίο μελοποίησε ο Σπινέλλης. Το 1896, στη διάρκεια μιας μεγαλοπρεπούς τελετής που διοργανώθηκε στον Πειραιά, έγιναν τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του Γεωργίου Καραϊσκάκη, ενώπιον του Βασιλιά Γεωργίου Α' και με παρόντα το γιο του Καραϊσκάκη, ο Στρατήγης απήγγειλε ποίημα του με τίτλο «Εις τον ανδριάντα του Στρατηγού Γεωργίου Καραϊσκάκη», γραμμένο ειδικά για την περίσταση. Ο Στρατήγης επισήμανε τη λατρεία του λαού στο πρόσωπό του Καραϊσκάκη, που τον δοξάζει σαν ημίθεο και πώς από κείνον θ' ακούει χρησμούς και να ελπίζει, έτσι, καλύτερες μέρες για το έθνος . Έχει γράψει κι ένα επίγραμμα για τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, που αναφέρει, «Κολοκοτρώνη, ξέχασε Νικήτα, Φλέσσα, Λόντον! / Σήμερα στὴν Ἑλλάδα σου λατρεύουν τὸν ... Τζὶμ Λόντον!...».

Ήταν στενός φίλος με τον ποιητή Αχιλλέα Παράσχο, μέσω του οποίου γνωρίστηκε με τον Χαρίλαο Τρικούπη ο οποίος αποτελούσε το πολιτικό ίνδαλμα του. Ο Παράσχος και ο Στρατήγης συναντήθηκαν στο παλιό καφενείο του Γιαννόπουλου στην Πλατεία Συντάγματος, στο χώρο όπου λειτούργησε αργότερα το βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκης. Μετά τη συνάντηση του ο Στρατήγης ακολούθησε τον Παράσχο στο σπίτι του Χαρίλαου Τρικούπη στον οποίο χάριν της γνωριμίας τους αφιέρωσε ποίημα που του έδωσε στα χέρια του σε μεταγενέστερη συνάντηση τους. Ο Στρατήγης, για κείνη την πρώτη συνάντηση του με τον Τρικούπη που έμεινε βαθιά χαραγμένη μέσα του, γράψει στις αναμνήσεις του: Η ψυχή μου κατεκλύζετο από ένα αίσθημα υπερτάτης, αφάτου ευδαιμονίας.

Τον Ιούνιο του 1901 έφτασε με πλοίο, από την Αίγυπτο, στον Πειραιά ο Κωνσταντίνος Καβάφης και συναντήθηκε με τον Στρατήγη, ο οποίος τον υποδέχθηκε στο λιμάνι. Στις 18 Οκτωβρίου 1907 προσλήφθηκε ως στενογράφος τρίτης τάξεως των Πρακτικών της Βουλής των Ελλήνων, με μισθό 225 δραχμές, και στις 30 Νοεμβρίου 1908 υπέβαλλε την παραίτηση του στο στρατηγό Κωνσταντίνο Κουμουνδούρο, τότε Πρόεδρο της Βουλής . Μαζί με τον θαλασσογράφο Κώστα Βολανάκη και με τη συμπαράσταση του Παύλου Νιρβάνα, του καθηγητή Παύλου Ιωάννου ίδρυσε το «Καλλιτεχνικό Κέντρο Πειραιώς», που αναδείχθηκε σε φυτώριο νέων καλλιτεχνών.

Ήταν μέλος της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών [Ε.Σ.Η.Ε.Α.] και το όνομα του περιλαμβάνεται μεταξύ των σημαντικών Ελλήνων Τεκτόνων . Ήταν φίλος και συχνός επισκέπτης στο σπίτι του Γεωργίου Σουρή στο Φάληρο και στον Στρατήγη οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό η διάδοση στον Πειραιά για συγκεντρώσεις πνευματικών αναζητήσεων στο σπίτι του Σουρή και η κλήση πειραιωτών λογοτεχνών καθώς υπήρξε από τους πλέον ένθερμους εκείνων των συγκεντρώσεων, μέσω των οποίων αναζητούσε επαφή με το πνεύμα του αδελφού του πατέρα του του Σωτηρίου Στρατήγη, ο οποίος πνίγηκε στο λιμάνι του Πειραιά, την ώρα που επιβιβαζόταν σε ατμόπλοιο για ταξίδι αναψυχής. Στις αρχές της δεκαετίας του '40 ο Στρατήγης κατέβαλε προσπάθεια προκειμένου να εκλεγεί ως μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, προσπάθεια που δεν τελεσφόρησε.

Εργογραφία

Ο Στρατήγης, ο πλέον τυπικός εκπρόσωπος της νεότερης πατριωτικής ποιήσεως, είναι γνωστός ως «ο ποιητής εραστής της Φρεαττύδας» λόγω των ακατάλυτων δεσμών και της αγάπης του για την πόλη του Πειραιά, αγάπη που εκδηλώνει γραπτά στις Φιλολογικές Αναμνήσεις (1879-1904), όταν μαζί με τον ποιητή Αχιλλέα Παράσχο περνούν ένα ολόκληρο καλοκαίρι στον γραφικό κόλπο τρώγοντας, κάθε βράδυ στα βράχια της, μαύρο χαβιάρι και απαγγέλοντας ποιήματα. Ανήκει στους ποιητές της Νέας Αθηναϊκής Σχολής και το έργο του έχει σημασία, γιατί πάνω του στηρίχτηκε και αναπτύχθηκε η δεύτερη Αθηναϊκή Σχολή των Κωστή Παλαμά, Γεωργίου Δροσίνη και Ιωάννη Γρυπάρη. Διέθετε μεγάλη παιδεία, με συγκροτημένο και στοχαστικό χαρακτήρα, ενώ εκτός από έντονη πατριωτική συνείδηση, επιδεικνύει έντονο κοινωνικό κριτήριο. Αρχικά έγραψε στην καθαρεύουσα και μετά σε μια δημοτική συντηρητική, με θέματά του την οικογενειακή ατμόσφαιρα και το πατριωτικό συναίσθημα. Χαρακτηριστικά του έργου του είναι ο ρομαντισμός και ο νατουραλισμός. Το έργο του είναι κυρίως ποιητικό και οι ποιητικές του συλλογές είναι έντονα εσωστρεφείς.

Εμπνεύστηκε από τη φύση της Ελλάδος και περισσότερο από την ιστορία της, αλλά τον ενέπνευσαν και οι μεγάλες μορφές και οι ηρωισμοί του αγώνα του 1821. Επηρεασμένος από το κίνημα του ρομαντισμού αρχικά ακροβατεί ανάμεσα στη ρεαλιστική περιγραφή και τον αισθησιακό ρομαντισμό. Η συμβολή του στη Νεοελληνική Φιλολογία αποδεικνύεται από το φημισμένο πίνακα του Γεωργίου Ροϊλού «Οι Ποιηταί» , στον οποίο συμμετέχει στην εξάδα των σημαντικών ποιητών της γενιάς του 1880, ανάμεσα στους Κωστή Παλαμά, Γεώργιο Δροσίνη, Ιωάννη Πολέμη, Γεώργιο Σουρή και Αριστομένη Προβελέγγιο.

Συγγραφικό έργο

Δημοσίευσε επτά ποιητικές συλλογές, μια συλλογή διηγημάτων, έγραψε αρκετά θεατρικά μονόπρακτα και μετέφρασε ξένα δράματα, ενώ ορισμένα από τα έργα του παρέμειναν ανέκδοτα. Μετέφρασε δραματικά έργα Γάλλων και Γερμανών λυρικών. Εξέδωσε, ακόμη, διηγήματα, θεατρικά έργα και με το θάνατο άφησε πίσω του μεγάλο έργο που έμεινε ανέκδοτο. Σε όλα τα έργα του υπέγραφε ως «Γεώργιος Κ. Στρατήγης τιμώντας τον πατέρα του.

Εμφανίστηκε πολύ νωρίς στο χώρο των γραμμάτων, καθώς σε ηλικία δεκαέξι ετών άρχισε να συγγράφει ποιήματα τα οποία δημοσιεύονταν στο έντυπο «Μη χάνεσαι» του Βλάση Γαβριηλίδη, με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο «Font-General», κατά καιρούς χρησιμοποίησε και τα ψευδώνυμα Γαραντούας και Soldat, τα οποία το 1880, περιελήφθησαν στη ποιητική συλλογή με τον τίτλο:

• «Ροδοδάφναι».

Συνεργάστηκε με όλα τα λογοτεχνικά περιοδικά ενώ δημοσίευσε και σε πολλές εφημερίδες της εποχής του, ενώ σε ηλικία δεκαοκτώ ετών εξέδωσε μελέτη:

• «Περί της Θείας Κωμωδίας του Δάντη».

Ποίηση

Το 1892 το έργο του:

• «Έρως και Ψυχή», γραμμένο στη καθαρεύουσα, τιμήθηκε το 1892, με το πρώτο βραβείο στον Φιλαδέλφειο διαγωνισμό, με εισηγητή τον Άγγελο Βλάχο και αντίπαλο τον ποιητή Κώστα Κρυστάλλη, τον ποιμένα της Ελληνικής βουκολικής ποιήσεως. Δημοσίευσε τις ποιητικές συλλογές:
• «Ροδοδάφναι», το 1880,
• «Δύο επέτειοι», το 1889,
• «Νέα ποιήματα», το 1892, η οποία περιέχει τα

«Έρως και Ψυχή»,

«Nαννώ και Mυρτίλος»,

«Άγνωστοι Ήρωες»,

«Aιγυπτιακά»,

«Pόδινα Όνειρα»,

«Tραγούδια του Σπιτιού»,

«Tρεις Θεαί»,

«Eπιγράμματα».

• «Δύο επέτειοι»,
• «Μακεδονικά τραγούδια»,
• «Τραγούδια του νησιού»,
• «Τραγούδια του σπιτιού», το 1899,
• «Ηρώα και μνημόσυνα», το 1902,
• «Τρόπαια», το 1914,
• «Τι λεν τα κύματα», το 1918.

Στις 10 Σεπτεμβρίου 1927 εκδόθηκε το αφιερωματικό ποιητικό ανθολόγιο:

• «Γεωργίου Στρατήγη-Πενήντα Χρόνια» με πρόλογο του Κωστή Παλαμά με Βιογραφικές σημειώσεις, «Κατ’ εντολήν της Επιτροπής» όπως αναφέρεται του Άριστου Καμπάνη. Ο ποιητής αφιερώνει το βιβλίο στον Πειραιά, και γράφει:

«Στο μεγαλόψυχο Πειραιά, όπου έζησα εξήντα χρόνια, αγάπησα κι αγαπήθηκα, ετραγούδησα κι’ έκλαψα, που τιμά, κι αγκαλιάζει τ’ αδέλφια μου και τους φίλους μου και σκεπάζει τα τίμια κόκκαλα των αλησμόνητων γονηών μου».

Μεταφράσεις

Το 1886 δημοσίευσε σε μετάφραση τα έργα:

• «Φάουστ» του Γκαίτε και
• Λουίζα Μύλλερ του Σίλλερ.

Μετέφρασε, πολλά από τα μεταφρασμένα έργα του βρίσκονται στη Βιβλιοθήκη της Βουλής, ακόμη τα:

• «Όνειρο Θερινής νυκτός» του Σαίξπηρ,
• «Συρανό ντε Μπερζεράκ» του Εντμόν Ροστάν, στη δημοτική, το οποίο παραστάθηκε στην ελληνική θεατρική σκηνή, από το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη με πρωταγωνιστή το Μήτσο Μυράτ.

Δράματα

Πρωτότυπα δράματα του είναι τα:

• «Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος»,
• «Αρχίλοχος»,
• «Ο γέρων του Υμηττού»,
• «Οι πλατωνικοί».
• «Σπαθί και λύρα».

Διηγήματα

Το 1896 δημοσίευσε:

• «Το βιβλίο της ψυχής» που αποτελεί συλλογή πρωτότυπων διηγημάτων.

Λαογραφικά

Ο Στρατήγης γνώριζε την Τσακώνικη διάλεκτο, την οποία μελέτησε με ιδιαίτερη επιμέλεια. Το λογοτεχνικό ηθογράφημα του στην Τσακώνικη διάλεκτο, είχε τίτλο:

• «Α Τσουράνα» , κι είναι εμπνευσμένο από τη ζωή της Καστάνιτσας, «...το μαγευτικό στολίδι του Πάρνωνα» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, εξυμνώντας το χωριό του παππού του (Μεταγλώτισση από τα τσακώνικα Φαίδων Μπουμπουλίδης).

Ύστερα χρόνια

Την τελευταία δεκαετία της ζωής του ο Στρατήγης είχε εγκατασταθεί και κατοικούσε σε σπίτι στο Χαλάνδρι Αττικής, καθώς τον είχαν καταβάλει τα προβλήματα υγείας που του είχε δημιουργήσει ο διαβήτης από τον οποίο νοσούσε. Σύμφωνα με όλες τις υπάρχουσες ενδείξεις, καθώς ήταν απομακρυσμένος από τους λογοτεχνικού κύκλους, το έργο «Α Τσουράνα» πρέπει να είναι και το τελευταίο του. Αν και βρίσκονταν σε άριστη σωματική και διανοητική κατάσταση η λογοτεχνική του παραγωγή είχε μειωθεί σημαντικά, σωστότερα είχε περιοριστεί στο ελάχιστο. Στο τέλος του Οκτωβρίου του 1938 ο Στρατήγης έπεσε και υπέστη κάταγμα στο πόδι του, το οποίο σε συνδυασμό με τον διαβήτη τον οδήγησε στο θάνατο λίγες ημέρες αργότερα.

Μνήμη Στρατήγη

Ο Στρατήγης υπήρξε ακραία αντικοινοβουλευτικός, αντικομμουνιστής, αντιφεμινιστής, επικριτής του αθλητικού και ακαδημαϊκού κατεστημένου της εποχής του, παραμένοντας από την εποχή του Α' Παγκόσμιου Πολέμου και εντεύθεν, αντίθετος με κάθε γερμανική πολιτική, λόγος για τον οποίο επέκρινε τον Αδόλφο Χίτλερ για τη στάση του εναντίον του Einstein, αν και την ίδια ώρα δεν δίσταζε να δηλώνει υποστηρικτής του Μπενίτο Μουσολίνι .

Ο Στρατήγης, γενικά παραγνωρισμένος λογοτέχνης, αναφέρεται μόνο σε μία από τις τέσσερις «Ιστορίες της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας», αφενός μεν λόγω του ρομαντικού και καθαρευουσιάνικου φόρτου αφ' ετέρου δε της πατριδολατρικής και μεγαλοϊδεατικής παραγωγής του. Επίσης, η Ποιητική Ανθολογία του Λίνου Πολίτη δεν ανθολογεί κανένα του ποίημα, ούτε καν αποσπάσματα από τον αφηγηματικό «Ματρόζο», αν και στο έκτο βιβλίο της φιλοξενεί ακόμη και ολιγογράφους λογοτέχνες. Αντίθετα ο Στρατήγης φιλοξενείται στην προγενέστερη ανθολογία του Γ. Θέμελη «Προβελέγγιος-Δροσίνης-Πολέμης-Στρατήγης-Καμπάς», .

Ο εθνικιστής λογοτέχνης Κωνσταντίνος Καβάφης, που γνώριζε τον Στρατήγη από τα χρόνια του της Αλεξάνδρειας και τον συνάντησε εκ νέου στο ταξίδι του στον Πειραιά, το 1901, έγραψε για το έργο του Στρατήγη:

«...Tα ποιήματα του κ. Στρατήγη έχουσι θέλγητρα βεβαίως δι’ όλους τους αναγνώστας· αλλά προ πάντων θα ευχαριστήσωσι τους εντριβείς της ποιήσεως ―τους σπουδάσαντας την ποίησιν επισταμένως και μετ’ αγάπης, τους αναγνώσαντας πολλούς ποιητάς και εννοήσαντας αυτούς, τους αηδιάζοντας τα τετριμμένα, των οποίων τα ώτα ακούουσι την λεπτήν μουσικήν των αρμονικών ρυθμών, και των οποίων οι νοεροί οφθαλμοί τέρπονται διά των εικόνων ας εύγλωττον λεκτικόν γράφει τελειότερον του ποικιλοτέρου χρωστήρος. Eις τους τοιούτους προ πάντων συστείνω το βιβλίον του κ. Στρατήγη....». 

Ο εθνικιστής Άριστος Καμπάνης, γράφει στις βιογραφικές σημειώσεις του για τον ποιητή:

«...Ο Γεώργιος Στρατήγης, εγεννήθη εις Σπέτσας κατά το 1859 εκ γονέων καταγομένων εκ Καστανίτσης της Κυνουρίας. Ο πατήρ του, Κωνσταντίνος προ της παρακμής της ιστιοφόρου ναυτιλίας, μετέφερε το εμπόριόν του κατά το 1865 εις Πειραιά, την δε οικογένειά του κατά το 1867. Πρώτον φιλολογικόν έργον του ήταν μια διάλεξίς του εις τον φιλολογικόν σύλλογον «Βύρωνα», του οποίου ήτο τακτικόν μέλος, περί της Κολάσεως του Δάντου, εις την οποίαν περιέχονται έμμετροι μεταφράσεις των ασμάτων της Φραγκίσκας και του Ουγκολίνου. Η μελέτη αυτή ήτο το πρώτο φιλολογικόν έργον του, δημοσιευθείσα τω 1878 εις βιβλίον. Το 1879 συνεργάσθη εις την τότε εκδοθείσαν σατυρικήν εφημερίδα τον «Ραμπαγάν» του Βλασίου Γαβριηλίδου και Κλεάνθη Τριανταφύλλου, δημοσιεύων τακτικά ευτράπελα ποιημάτιά του υπό το ψευδώνυμον Font-General...».

Μέρος του αρχείου του ποιητή περιλαμβάνει τετράδιο με συλλογή χειρόγραφων ποιημάτων με τον τίτλο «Κύκνεια» (1918-1924), χειρόγραφο ποίημα με τίτλο «Τραγούδια του “Νησιού μας”. Στην Βεράντα του Ποσειδωνίου», χειρόγραφο ποίημα στα γαλλικά με τίτλο «L’echo», συνοδευόμενο από μετάφραση της Αγάθης Φραγκισκάτου και ενυπόγραφη επιστολή του Στρατήγη (1929) .

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• [Ψηφιακή συλλογή έργων του Γεωργίου Στρατήγη]
• [«Ο Ματρόζος» του Γεωργίου Στρατήγη ]
• [Γεώργιος Στρατήγης (Στιχουργός)]
• [Η Τσουράνα-Τσακώνικο διήγημα]
• [Γεώργιος Στρατήγης (1860-1938)]
• [Γεώργιος Στρατήγης]

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org