Αλέξανδρος Πάλλης
Ο Αλέξανδρος Πάλλης, Έλληνας εθνικιστής, λόγιος και ποιητής, γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου 1851 στον Πειραιά και πέθανε στις 17 Μαρτίου 1935 στο σπίτι του στην οδό Aigburth Drive 20, στην πόλη Λίβερπουλ, [Liverpool], της Αγγλίας. Τάφηκε στις 20 Μαρτίου 1935 στο κοιμητήριο του Anfield.
Ήταν παντρεμένος από τις 31 Δεκεμβρίου 1880, το ιστορικό της οικογένειας Ράλλη αναφέρει ως έτος του γάμου του το 1881, με την Ιουλία-Ελίζα, [Ioulia Julia-Eliza] κόρη του Θεόδωρου, [Παντιά] [Pandia], Ράλλη και απέκτησαν πέντε παιδιά, τη Μαριέττα, τον Αλέξανδρο-Αναστάσιο, την Αζίζα μετέπειτα σύζυγο του εθνικιστή Πέτρου Βλαστού, τον Ανδρέα και τον Μάρκο.
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Η οικογένεια του Πάλλη καταγόταν από τα Ιωάννινα της Ηπείρου. Πατέρας του ήταν ο Αλέξανδρος Πάλλης, ειρηνοδίκης στον Πειραιά που πέθανε λίγο πριν τη γέννηση του γιου του, μητέρα του η Παναγιωτίτσα Κοσκούρη, από γενιά αγωνιστών του Μυστρά και είχε τρία ακόμη αδέλφια, τον Αναστάση, τον Αγαμέμνονα και την Ασπασία. Μετά το θάνατο του πατέρα του η οικογένεια μετακόμισε στη συνοικία της Πλάκας στην Αθήνα, όπου ο Αλέξανδρος τέλειωσε το Γυμνάσιο και από το 1869 παρακολούθησε μαθήματα στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου. Διέκοψε τη φοίτησή του για οικονομικούς λόγους και το 1870 σε ηλικία 18 χρονών έφυγε στην Αγγλία κι εγκαταστάθηκε στο Μάντσεστερ [Manchester] και στη συνέχεια στο Λίβερπουλ, όπου στις 4 Σεπτεμβρίου 1897, απέκτησε την ιδιότητα του Άγγλου πολίτη. Στην Αγγλία εργάστηκε αρχικά στο κατάστημα της θείας του, χήρας του Χρίστου Παρμενίδη και μετά το γάμο του στον εμπορικό οίκο των αδελφών Ράλλη, Για λογαριασμό της οικογένειας Ράλλη ταξίδεψε για εμπορικούς σκοπούς και εγκαταστάθηκε στη Βομβάη των Ινδιών, όπου γνωρίστηκε και συνδέθηκε φιλικά με τους Αργύρη Εφταλιώτη και Δ.Π. Πετροκόκκινο. Ανέπτυξε επίσης σημαντική εμπορική και κοινωνική δράση.
«Στα 1904 ο Πάλλης είχε νοικιάσει τη βίλα του Γιαλινά στο Καβαλούρι της Κέρκυρας. Συχνά πυκνά πήγαιναν να τον επισκέπτονται οι λόγιοι της εποχής και οι συζητήσεις έπαιρναν και έδιναν σε πολλά θέματα με πρώτο το γλωσσικό. Σε μια τέτοια πνευματική συνάθροιση είχαν μαζευτεί πολλά αμάξια στο προαύλιο της βίλας. Σαν αποφάσισαν να φύγουν, έτυχε να βρίσκονται σιμά τα αμάξια του Ντίνου Θεοτόκη και του Αντρέα Δεντρινού.
-Δικό σας είναι αυτό το στράιστρο ή του κ. Θεοτόκη, ρώτησε ο αμαξάς του Δεντρινού, που μόλις μια μέρα πριν είχε μπει στη δουλειά.
- Δικό μας, βιάστηκε να απαντήσει η Ειρήνη Δεντρινού, στην πρώτη της τότε νεότητα. Και παρατήρησε πειραχτικά:
- Αν ήταν του κόντε Θεοτόκη το στράιστρο, θα είχε πάνου και το ... οικόσημο του!
Το πείραγμα είχε έρθει στην κατάλληλη ώρα. Ο Θεοτόκης, από το μόνο κλάδο που κρατούσε τον τίτλο του κόμητος, νεοσύλλεκτος τότε στον σοσιαλισμό, είχε εκείνο το βράδυ πολύωρη συζήτηση με τον Πάλλη, καλόπιστο εθνικιστή, αλλά εξίσου πεισματάρη. Οι παριστάμενοι γέλασαν, καλόκαρδα με το αστείο. Τον Θεοτόκη τον πείραξε το αστείο, αλλά πιο πολύ το προκλητικό γέλιο της νέας και ωραίας γυναίκας. Μπήκε στο αμάξι του και έφυγε αμίλητος. Και για πολύν καιρό δεν της το συγχωρούσε.» [1]
Ο Πάλλης υπήρξε ένας από τους δωρητές της πόλης των Ιωαννίνων, και με την διαθήκη άφησε μέρος της περιουσίας του στη «Ζωσιμαία» Βιβλιοθήκη, στη Δημόσια Πινακοθήκη, στο Δημοτικό Μουσείο και στο Δήμο Ιωαννιτών. Η προτομή του, [2] έργο του γλύπτη Κώστα Δημητριάδη, βρίσκονταν τοποθετημένη στην παραλίμνιο, στην Σπηλιά του Διονυσίου Φιλοσόφου, υπέστη εκτεταμένες ζημιές από κακόβουλη επίθεση και μεταφέρθηκε στο εργοτάξιο του Δήμου, όπου συντηρητές της Δημοτικής Πινακοθήκης, εξέτασαν την δυνατότητα αποκατάστασής της στην αρχική μορφή.
Εργογραφία
Ο Πάλλης υπήρξε υποστηρικτής της καθαρεύουσας, όμως όταν εκδόθηκε το «Ταξίδι» του Ιωάννη Ψυχάρη, τον κέρδισε η δημοτική κι ήταν από τους πρωτεργάτες του δημοτικισμού. Ο εθνικιστής δημοσιογράφος και λογοτέχνης Σπύρος Μελάς τον αποκαλεί πρωτοπαλίκαρο του δημοτικού αγώνα, τον οποίο υποστήριξε και ως χρηματοδότης των φορέων του κινήματος. Η λογοτεχνική προσφορά του Πάλλη εστιάζεται κυρίως στο μεταφραστικό του έργο. Ενίσχυσε κατά καιρούς αρθρογράφους και συγγραφείς όπως ο Κωστής Παλαμάς, ο Γρηγόρης Ξενόπουλος, ο Φιλήντας, ο Παύλος Νιρβάνας, και έντυπα όπως ο «Νουμάς», ο «Λαός», η «Ακρόπολις» αλλά και εκδόσεις βιβλίων ή φυλλαδίων σχετικών με το γλωσσικό ζήτημα.
Μετέφρασε έργα του Ευριπίδη, του Θουκυδίδη, του Shakespeare, του Kant, και άλλων, τα οποία εξέδωσε στον τόμο
- «Κούφια Καρύδια» [3] το 1915 στο Λίβερπουλ, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο «Λέκας Αρβανίτης Μαλλιαρός».
Το 1885 έκανε κριτική έκδοση του έργου «Αντιγόνη» του Σοφοκλή.
Εξέδωσε τα
- «Τραγουδάκια για παιδιά» το 1889, και την ποιητική συλλογή
- «Ταμπουράς και κόπανος», το 1907 και το πεζό αφήγημα
- «Μπρουσός», το 1921, το οποίο αρχικά δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στο περιοδικό «Νουμάς».
Το 1894 μετέφρασε το έργο «Έμπορος της Βενετίας» του Σαίξπηρ και το 1906 διασκεύασε τον «Κύκλωπα» του Ευριπίδη. Σημαντικές μεταφράσεις του θεωρούνται
που άρχισε να δημοσιεύεται σε συνέχειες από τις 9 Σεπτεμβρίου 1901 ως τις 20 Οκτωβρίου του 1901 στην εφημερίδα «Ακρόπολις» του Βλάση Γαβριηλίδη, όταν και διακόπηκε λόγω των μεγάλων αντιδράσεων, δηλαδή πολύ πιο νωρίς από τα γεγονότα του Νοεμβρίου και δημοσιεύτηκε ολόκληρη το έτος 1902 στο Λίβερπουλ. Η μετάφραση «αποδίδει εις την γνησίαν γλώσσαν του ελληνικού Λαού» το Ευαγγέλιο, τις τέσσερις αφηγήσεις των Ευαγγελιστών της Αγίας Γραφής που τις προσονόμασε «Η Νέα Διαθήκη» κατά το Βατικανό χειρόγραφο, έργο που εκτυπώθηκε σε «εργαστήριον εν Αλεξανδρεία της Αιγύπτου» το 1901, με έξοδα της τότε βασίλισσας Όλγας. Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν και στις οποίες πρωταγωνίστησε ο καθηγητής Θεολογίας Ιγνάτιος Μοσχάκης, οδήγησαν, την περίοδο από τις 5 μέχρι τις 8 Νοεμβρίου 1901, στα αιματηρά «Ευαγγελικά» γεγονότα [6] τα οποία προκάλεσαν την παραίτηση της κυβερνήσεως του Γεωργίου Θεοτόκη αλλά και του Αρχιεπισκόπου Προκόπιου Β'.
Το έργο του βραβεύτηκε από την Εταιρεία των Ελληνικών Σπουδών στο Παρίσι και γνώρισε μεγάλη κυκλοφορία. Δημοσίευσε επίσης πολλά άρθρα και μελέτες κυρίως στο περιοδικό «Νουμάς» καθώς και σε άλλα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Παραπομπές
- ↑ [«Σημειώσεις ενός Κερκυραίου», Γεράσιμος Χυτήρης, (Εισαγωγή-Επιμέλεια: Θεοδόσης Πυλαρινός), Αθήνα, Εκδόσεις «Γαβριηλίδης», 2010, σελίδες 79η-81η. ]
- ↑ Φθορές στο άγαλμα του Αλέξανδρου Πάλλη
- ↑ Κούφια Καρύδια
- ↑ Η Ιλιάδα, Μεταφρασμένη από τον Αλέξανδρο Πάλλη
- ↑ η «Νέα Διαθήκη» κατά το Βατικανό Χειρόγραφο
- ↑ Σκηνές ντροπής στην Αθήνα του 1901 Τα «Ευαγγελιακά» ή «Ευαγγελικά»
