Ηρώ Κωνσταντοπούλου
Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου, Ελληνίδα ηρωίδα της Εθνικής αντιστάσεως στην περίοδο της Ιταλογερμανικής κατοχής από το 1941 έως το 1944, γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου 1927 στην Αθήνα και εκτελέστηκε από τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής της Ελλάδος στις 5 Σεπτεμβρίου 1944, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Η καταγωγή της συντηρητικής και οικονομικά ευκατάστατης οικογένειας της Ηρώς ήταν από την Σπάρτη του νομού Λακωνίας στην Πελοπόννησο. Γονείς της ήταν ο Παναγιώτης και η Ελένη Κωνσταντοπούλου. Σε νεαρή ηλικία εντάχθηκε στην Εθνική Οργάνωση Νεολαίας του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά. Το 1942 όταν ήδη η πείνα και οι στερήσεις της κατοχής έζωσαν την Ελλάδα, η Ηρώ κάλεσε τους συμμαθητές της στο σπίτι της προκειμένου να χορτάσουν τη πείνα τους. Ως μαθήτρια του Οκταταξίου Γυμνασίου ανέπτυξε αντιστασιακή δράση κατά των δυνάμεων Κατοχής. Στις αρχές Ιουλίου του 1944 συνελήφθη στο σπίτι της οικογένειάς της, ενώ οι γονείς της απουσίαζαν, στην οδό Βεΐκου 57 στην Αθηναϊκή συνοικία Κουκάκι, όμως οι γονείς της, χρησιμοποιώντας τις γνωριμίες τους και καταβάλλοντας ικανό χρηματικό ποσό κατόρθωσαν να την απελευθερώσουν.
Σύλληψη & Φυλάκιση
Οι Γερμανικές αρχές κατοχής συνέλαβαν την Κωνσταντοπούλου για δεύτερη φορά στις 31 Ιουλίου 1944, ύστερα από σαμποτάζ σε τρένο που μετέφερε πυρομαχικά για λογαριασμό των δυνάμεων κατοχής. Φυλακίστηκε στα κρατητήρια της «Κομαντατούρ» στην οδό Μέρλιν όπου υποβλήθηκε σε ανάκριση με βασανιστήρια για τρεις εβδομάδες, προκειμένου να κατονομάσει τους συνεργάτες της και τελικά οδηγήθηκε στην πτέρυγα μελλοθανάτων του στρατοπέδου Χαϊδαρίου, όπου φυλακίστηκε και κρατήθηκε την ίδια χρονική περίοδο με την Λέλα Καραγιάννη, η οποία της στάθηκε σαν μητέρα ως την ώρα της εκτελέσεως της.
Δυο μέρες πριν την εκτέλεση της έγραψε ένα ποίημα, το οποίο διασώθηκε από τις συγκρατούμενες της:
«Υπομονή κι υπομονή
Καρτέρει και καρτέρει
Και τούτος ο Σεπτέμβριος
Τη Λευτεριά θα φέρει.
Ως την Τετάρτη βρε παιδιά
Θ’ ανάψουνε τα φώτα
Θάχουμε λεύτερο ψωμί
Και μπόλικο σαν πρώτα.
Ως την Τετάρτη βρε παιδιά
Θάχουμε γεγονότα
Και στην ωραία Αθήνα μας
Θα λάμψουνε τα φώτα.
Με σεβασμό στον Άγνωστο
Θα πάνε οι Χαϊδαριώτες
Θα καταθέσουν στέφανο
Σα γνήσιοι πατριώτες.»
Εκτέλεση Ηρώς Κωνσταντοπούλου
Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου εκτελέστηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1944, μαζί με άλλους 49 κρατουμένους, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής και εκτελέστηκε με 17 σφαίρες - όσα τα χρόνια της - για «παραδειγματισμό», όπως ανακοινώθηκε από τις αρχές κατοχής, μόλις 37 ημέρες πριν ελευθερωθεί η Ελλάδα.
Μνήμη Ηρώς Κωνσταντοπούλου
Στον Πειραιά, το 1975, η μητέρα της Ηρούς η Ελένη Κωνσταντοπούλου, σε ειδική τελετή στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, κατά την διάρκεια εορτής του προστάτη των ναυτικών του Αγίου Νικολάου, επέδωσε στον Αντιναύαρχο του Πολεμικού Ναυτικού Αντιναύαρχο Εγκολφόπουλο επιταγή 30.000 δραχμών για την ενίσχυση του Πολεμικού Ναυτικού στη μνήμη της κόρης της. Το ποσό προερχόταν από τη πώληση του βιβλίου «Ηρώ Κωνσταντοπούλου-Δρόμος προς τη θυσία».
Στις 29 Δεκεμβρίου 1977 η Ακαδημία Αθηνών -Τάξη Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών- παρουσία του τότες Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Τσάτσου και με εισήγηση του εθνικιστή καθηγητή της Φιλοσοφίας, Ιωάννη Θεοδωρακόπουλου, τίμησε την ηρωίδα με μεταθανάτιο βραβείο για υπέρτατες πράξεις ήθους, αναγνωρίζοντας την θυσία της και την συμβολή της στον απελευθερωτικό αγώνα. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Ιωάννη Θεοδωρακόπουλου: «... αντιμετωπίσασα με σθένος ... τους βασανιστάς της, τόσον κατά το διάστημα της φυλακίσεώς της όσον και προ του εκτελεστικού αποσπάσματος». Το 1981 ο εθνικιστής παραγωγός Νίκος Φώσκολος κινηματογράφησε τη ζωή της στην ταινία «17 σφαίρες για έναν άγγελο: Η αληθινή ιστορία της Ηρώς Κωνσταντοπούλου», με πρωταγωνιστές τον Γιώργο Φούντα και την Μαίρη Βιδάλη. Στον Πειραιά, στην πλατεία Τερψιθέας υπάρχει άγαλμα της έργο του εθνικιστή γλύπτη Νικόλα Παυλόπουλου. O γλύπτης τοποθέτησε συμβολικά στα πόδια της μια κούκλα, για να δείξει ότι επρόκειτο για ένα μικρό κορίτσι που σε άλλες περιστάσεις θα έπαιζε ακόμη με τα παιχνίδια της.
