Ρίτσαρντ Νίξον

Ο Ρίτσαρντ Νίξον, [Richard Milhous Nixon], Αμερικανός πολιτικός που εκλέχθηκε γερουσιαστής και 37ος πρόεδρος των ΗΠΑ από το 1969 έως το 1974 και έγινε ο μοναδικός απ' όλους τους Αμερικανούς προέδρους ο οποίος υπέβαλλε την παραίτηση του, λόγω της αναμίξεως του στο σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, [Watergate], γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1913 στην κοινότητα Yorba Linda στην περιοχή Orange County στην πολιτεία της Καλιφόρνια, και πέθανε στις 22 Απριλίου 1994 στη Νέα Υόρκη.

Παντρεύτηκε στις 21 Ιουνίου 1940 με την καθηγήτρια Thelma Ryan, γνωστή ως Pat, και απέκτησαν δύο κόρες, το 1946 την Tricia, και το 1948, τη Julie.

Ρίτσαρντ Νίξον

Βιογραφία

Γονείς του Ρίτσαρντ ήταν ο Francis A. Nixon και η Hannah Milhous Nixon. Πολέμησε στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1946 μπήκε στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Το 1948 απέκτησε φήμη με την κατάδοση του Άλγκερ Χις, ενός υψηλού δημοσίου υπαλλήλου, ως κομμουνιστή και επίορκου. Από αυτό βοηθήθηκε στην εκλογή του ως γερουσιαστής το 1950 στην Καλιφόρνια. Το 1952 ήταν υποψήφιος για την αντιπροεδρία και διετέλεσε αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. από το 1953 έως το 1961, κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Ντουάιτ Αϊζενχάουερ. Εργάστηκε σκληρά για το Ρεπουμπλικανικό κόμμα και ανακηρύχθηκε υποψήφιος για την προεδρία το 1960, όμως έχασε από τον Κέννεντυ με μικρή διαφορά. Στη διάρκεια εκείνης της προεκλογικής περιόδου έγινε το πρώτο τηλεοπτικό «debate» όταν αναμετρήθηκε με το Τζων Κέννεντυ, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες.

Το 1962 απέτυχε να εκλεγεί κυβερνήτης στην πολιτεία της Καλιφόρνια, όμως συνέχισε να εργάζεται για το Ρεπουμπλικανικό κόμμα, ανέκαμψε και το 1968 ανακηρύχθηκε υποψήφιος για την προεδρία και τελικά κέρδισε και τις εκλογές. Ως πρόεδρος των ΗΠΑ την περίοδο από τις 20 Ιανουαρίου 1969 έως την παραίτησή του στις 9 Αυγούστου 1974, ενδιαφέρθηκε κυρίως για την εξωτερική πολιτική και είχε τεράστια βοήθεια από το Χένρυ Κίσινγκερ μαζί με τον οποίο σχεδίασε την επίσημη αναγνώριση της κομμουνιστικής Κίνας.

Η θητεία του συνδέθηκε τόσο με την κλιμάκωση του πολέμου στο Βιετνάμ, όσο και με την αποχώρηση το 1973, των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων. Μετά όμως ζούσε με έντονες φοβίες που τον οδήγησαν στην πεποίθηση ότι κάποιοι συνωμοτούσαν εναντίον του, με αποτέλεσμα να αρχίσει και ο ίδιος μία συνωμοσία που κατέληξε στο πασίγνωστο σκάνδαλο «Γουώτεργκεητ» .

Επίσκεψη στην Κίνα

Η επίσκεψη του Νίξον στην Κίνα από τις 21 έως τις 28 Φεβρουαρίου 1972, η πρώτη που πραγματοποίησε Αμερικάνος πρόεδρος, ήταν επιτυχημένη διπλωματική κίνηση και αποτέλεσε την αφετηρία της εξομαλύνσεως των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Ήδη από τον Ιούλιο του 1971, ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, Χένρι Κίσινγκερ είχε επισκεφθεί μυστικά το Πεκίνο, προετοιμάζοντας το ταξίδι. Το επίσημο πρόγραμμα της επισκέψεως περιλάμβανε ξενάγηση στο Σινικό Τείχος, τους τάφους των Μινγκ την πόλη Χανγκζού και τη Σανγκάη, ενώ στην κοινή ανακοίνωση των δύο χωρών αναγνωρίζονταν ότι η Κίνα πρέπει να είναι ενιαία κι όχι διαιρεμένη, με ανεξάρτητη την Ταϊβάν, γνωστή ως «Εθνικιστική Κίνα».

Σκάνδαλο Watergate

Στις 17 Ιουνίου του 1972 γίνεται αντιληπτή η διάρρηξη στο κτήριο όπου βρίσκονταν τα γραφεία του Δημοκρατικού κόμματος, [Democratic National Committee], και συλλαμβάνονται πέντε άτομα, γνωστοί ως μέλη της της ομάδας των «υδραυλικών», [«plumbers»], τα οποία στη συνέχεια κατηγορούνται, εκτός από διάρρηξη και για επιχείρηση τοποθέτησης πομπών παρακολουθήσεως στο κτήριο. Οι δημοσιογράφοι Καρλ Μπερνστάιν και Μπομπ Γουντγουόρντ της εφημερίδας «The Washington Post» με την καθοδήγηση ενός πληροφοριοδότη, γνωστού με το ψευδώνυμο «Βαθύ Λαρύγγι», για τον οποίο το Μάιο του 2005 το περιοδικό «Vanity Fair», αποκάλυψε ότι ήταν ο τότε υποδιοικητής του F.B.I., W. Mark Felt, απέδειξαν τις σχέσεις των δραστών με την κυβέρνηση και το Λευκό Οίκο, μεταξύ τους και στενοί συνεργάτες του Αμερικανού προέδρου.

Ο Νίξον διέταξε έρευνα για την εμπλοκή του Λευκού Οίκου στην υπόθεση και στις εκλογές της 11ης Νοεμβρίου 1972 επανεκλέχθηκε. Στις 30 Απριλίου του 1973, με ανακοίνωση του ανέλαβε την ευθύνη για τις πράξεις στις οποίες πιθανώς είχαν εμπλοκή συνεργάτες του, τονίζοντας ότι δε γνώριζε για την υπόθεση. Στις αρχές του 1974, στελέχη της Αμερικανικής κυβερνήσεως και συνεργάτες του παραπέμφθηκαν σε δίκη και το καλοκαίρι η δικαστική επιτροπή του κοινοβουλίου αποφάσισε την παραπομπή και του ίδιου. Ο Νίξον στις 8 Αυγούστου 1974 υπέβαλλε την παραίτησή του και έγινε ο πρώτος Αμερικανός πρόεδρος που παραιτήθηκε εξ αιτίας σκανδάλου. Τον αντικατέστησε ο δεύτερος αντιπρόεδρος του, ο μετέπειτα πρόεδρος Τζέραλντ Φορντ, ο οποίος και του απέδωσε χάρη για οποιοδήποτε αδίκημα διέπραξε επί θητείας του. Το 1976, το σκάνδαλο αποτέλεσε θέμα της ταινίας «Όλοι οι Άνθρωποι του Προέδρου» με τους Ντάστιν Χόφμαν και Ρόμπερτ Ρέντφορντ στους ρόλους των δύο δημοσιογράφων.

Αποκαλύψεις

Με την εκλογή του ως πρόεδρος ο Νίξον βελτίωσε τις συνθήκες στην οικονομία και το περιβάλλον, ενώ προώθησε πιο φιλικές σχέσεις με την Ρωσία και την Κίνα, όμως με αφορμή την υπόθεση Watergate, το όνομα του έγινε συνώνυμο με την πολιτική διαφθορά και την κατάχρηση εξουσίας. Στο βιβλίο του βετεράνου δημοσιογράφου Ντον Φουλσομ με τίτλο «Nixon's Darkest Secrets: The Inside Story Of America's Most Troubled President», που κυκλοφόρησε στις 31 Ιανουαρίου 2012, αναφέρεται ότι έδερνε τη γυναίκα του, ήταν αλκοολικός και είχε σχέσεις με τη Μαφία, ενώ η η ταινία «Νίξον» του 1995, τον παρουσιάζει ως άκρως διαταραγμένη προσωπικότητα.

Εντύπωση προκαλεί ο ισχυρισμός ότι ενδέχεται να είχε ερωτική σχέση με τον καλύτερο φίλο και έμπιστο του, Τσαρλς Ρεμπόζο, γνωστό ως «Μπεμπε», έναν Αμερικανο-κουβανέζο έμπορο από τη Φλόριντα, καθώς ο Νίξον θεωρείτο ομοφοβικός, με βάση κάποια σχόλια που είχε κάνει για έναν ομοφυλόφιλο συνεργάτη του Λίντον Τζόνσον, τον οποίο χαρακτήριζε «άρρωστο» . Ο Ρεμπόζο πετούσε με το προεδρικό «Air Force One», φορώντας τζάκετ όμοια με εκείνα των πιλότων του Αμερικανικού Ναυτικού, με την προεδρική σφραγίδα και το όνομά του, γεγονός που είχε εξοργίσει το Χένρι Κίσινγκερ.

Εξωτερικές συνδέσεις

• Γουότεργκεϊτ: το σκάνδαλο που έριξε το Νίξον Εφημερίδα Η Καθημερινή
• Οι ερωτικές επιστολές του Νίξον

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org