Φράνκλιν Ρούσβελτ
Ο Φραγκλίνος Ντελάνο Ρούσβελτ (Franklin Delano Roosevelt) (30 Ιανουαρίου 1882 - 12 Απριλίου 1945), γνωστός και με τα αρχικά FDR, ήταν Αμερικανός πολιτικός που διετέλεσε ο 32ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών από το 1933 έως το θάνατό του το 1945. Ήταν μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος και είναι ο μόνος πρόεδρος των ΗΠΑ που υπηρέτησε περισσότερες από δύο θητείες.
Ο Ρούσβελτ είναι περισσότερο γνωστός για το New Deal (Νέα Συμφωνία), την προσπάθειά του να τερματίσει τη Μεγάλη Ύφεση μέσω περισσότερων κυβερνητικών παρεμβάσεων, και για την εμπλοκή των Ηνωμένων Πολιτειών στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Το Ρούσβελτ είναι η αγγλοποιημένη μορφή του ολλανδικού επωνύμου "van Rosevelt" ή "van Rosenfeld", που σημαίνει «από τον αγρό με τα τριαντάφυλλα». Η οικογένεια ήταν μία από τις παλαιότερες στη Νέα Υόρκη, καθώς έφτασε στην ολλανδική αποικία του Νέου Άμστερνταμ (όπως ονομαζόταν η πόλη τότε) το 1649.
Ο παππούς του, Ισαάκ Ρούσβελτ, έμπορος και πολιτικός, είχε υπηρετήσει στην πολιτοφυλακή της Νέας Υόρκης κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης. Ο πατέρας του, Τζέιμς Ρούσβελτ, επιχειρηματίας και διευθυντής σημαντικών εταιρειών της εποχής παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Σάρα Αν Ντελάνο, από την επίσης εύπορη εμπορική οικογένεια των Ντελάνο.
Ο Φράνκλιν - το μοναδικό παιδί του ζεύγους - γεννήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 1882 στην οικογενειακή έπαυλη σε ένα κτήμα 1.300 στρεμμάτων γνωστό ως Hyde Park. Μεγάλωσε με τα προνόμια ενός εύπορου παιδιού, που του έδιναν τη δυνατότητα να ασχοληθεί με την ιππασία, τη σκοποβολή, την ιστιοπλοϊα, το πόλο, το τένις και το γκολφ, κ.α..
Τα συχνά ταξίδια στην Ευρώπη τον βοήθησαν στην εκμάθηση των γερμανικών και των γαλλικών ενώ μέχρι την ηλικία των 14 ετών διδασκόταν κατ΄οίκον από εξέχοντες δασκάλους της εποχής.
Το προπαρασκευαστικό για το Πανεπιστήμιο σχολείο του Ρούσβελτ ήταν το Γκρότον, στη Μασαχουσέτη, ένα αριστοκρατικό ιδιωτικό σχολείο κατά τα πρότυπα των παλαιών αγγλικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων όπως το Ήτον (Eton College) και το Χάροου ((Harrow School) δουλειά των οποίων ήταν να διαμορφώνουν τη μελλοντική άρχουσα τάξη της μεγάλης παγκόσμιας αυτοκρατορίας. Στο Γκρότον, ο Φράνκλιν έζησε και σπούδασε ανάμεσα στους απογόνους της τάξης του, εκείνους που ένιωθαν ότι ήταν οι μελλοντικοί ηγέτες των αμερικανικών επιχειρήσεων, της εκπαίδευσης, της θρησκείας και, πάνω απ' όλα, της πολιτικής. Ο Ρούσβελτ ήταν μέτριος μαθητής από κάθε άποψη. Η βαθμολογία του κυμαινόταν μεταξύ του "B" και του "C", δεν ξεχώριζε σε συζητήσεις ή στα αθλήματα, ούτε ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στα άλλα αγόρια. Το 1900, εισήχθη στη Νομική Σχολή του Χάρβαρντ (Harvard University), όπου έδειξε επίσης μικρό ενδιαφέρον για τις σπουδές του. Αποφοίτησε με τον παραδοσιακό μέσο όρο «Gentleman's C» που ήταν απολύτως αποδεκτός στους γιους της ελίτ εκείνη την εποχή. Ωστόσο, άρχισε να γίνεται δημοφιλής. Φυσικά, τη δημοτικότητά του βοήθησε και το οικογενειακό του όνομα. Ο μακρινός του ξάδερφος Θίοντορ Ρούσβελτ είχε εκλεγεί Αντιπρόεδρος και στη συνέχεια, το 1901, Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. [1]
Την περίοδο του Χάρβαρντ θα γνωριστεί με την επίσης μακρινή ξαδέρφη του, την Έλινορ Ρούσβελτ (1884 - 1962) με την οποία θα παντρευτεί το 1905 παρά την αντίθετη γνώμη της αυταρχικής μητέρας του, Σάρα Αν. Ο γάμος ωστόσο δεν ήταν ευτυχισμένος:
Η Ρούσβελτ δεν ήθελε να κάνει σεξ με τον σύζυγό της. Κάποτε είπε στην κόρη της Άννα ότι ήταν μια δοκιμασία που έπρεπε να υπομείνει. θεωρούσε επίσης τον εαυτό της ακατάλληλο για τη μητρότητα, γράφοντας αργότερα: Δεν μου ήταν φυσικό να καταλαβαίνω τα μικρά παιδιά ή να τα απολαμβάνω. Παρόλα αυτά το ζευγάρι απέκτησε έξι παιδιά.
Ο Ρούσβελτ διατηρούσε παράλληλα εξωσυζυγικές σχέσεις, μία εκ των οποίων, τον έφερε μπροστά στην προοπτική του διαζυγίου. Ωστόσο, ύστερα από πιέσεις του πολιτικού του συμβούλου, Λούις Χάου, και της μητέρας του, η οποία απείλησε να τον αποκλήρωσει αν χώριζε το ζευγάρι παρέμεινε παντρεμένο αν και πλέον ζούσε σε χωριστά σπίτια μέσα στο κτήμα. Η ένωσή τους από εκείνο το σημείο και μετά ήταν περισσότερο μια πολιτική συνεργασία. [2]
Αυτή η πολιτική συνεργασία του ζεύγους θα αποδειχθεί άκρως ωφέλιμη για τον Ρούσβελτ. Με την ενθάρρυνση της συζύγου θα εισέλθει στην πολιτική - μια σταδιοδρομία στην οποία το επώνυμό του και η οικονομική του επιφάνεια του άνοιξαν χωρίς δυσκολίες όλες τις πόρτες. Το 1910 εξελέγη στη Γερουσία της Πολιτείας της Νέας Υόρκης και επανεξελέγη το 1912. Το 1913 εντάχθηκε στην κυβέρνηση του Τόμας Γούντροου Γουΐλσον ως Υφυπουργός Ναυτικών και διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην προετοιμασία των Ηνωμένων Πολιτειών για την είσοδό τους στον παγκόσμιο πόλεμο. Το 1920, ήταν υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος για τη θέση του Αντιπροέδρου των ΗΠΑ στις Προεδρικές εκλογές του ίδιου χρόνου. Το Δημοκρατικό Κόμμα έχασε τις εκλογές αλλά η θέση του Ρούσβελτ στην ιεραρχία του κόμματος είχε σταθεροποιηθεί.
Το 1921 η εμφάνιση της ασθένειάς του θα βάλει σε δοκιμασία την καριέρα του στην πολιτική. Ο Ρούσβελτ προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα, που τον άφησε παράλυτο στα πόδια. Μόνο μέσα από μια επίπονη διαδικασία αποκατάστασης κατάφερε να ανακτήσει κάποια χρήση των ποδιών του. Στη δεκαετία του 1920, επένδυσε σημαντικό μέρος της περιουσίας του στην δημιουργία του προσωπικού του κέντρου αποκατάστασης στο Γουόρμ Σπρινγκς (Warm Springs) της Τζόρτζια, περιοχή γνωστή για τα ιαματικά της νερά. Το σπίτι που θα έχτιζε εκεί, έγινε γνωστό τα επόμενα χρόνια ως ο μικρός Λευκός Οίκος. Σε αυτή την περίοδο της ζωής του, η επιμονή της Έλινορ Ρούσβελτ και του φίλου του και πολιτικού του συμβούλου Λούις Χάου (Louis Howe), τον ενδυνάμωσαν τόσο ώστε να ανταπεξέρθει την ψυχική δοκιμασία και να επανέρθει στην πολιτική ζωή της χώρας. [3]
Το 1928 εκλέγεται Κυβερνήτης της πολιτείας της Νέας Υόρκης, θέση στην οποία επανεκλέγεται το 1930 και ενώ η Μεγάλη Ύφεση (1929 - 1939) είχε ήδη αρχίσει, με την κατάρρευση του χρηματιστηρίου τον Οκτώβριο του 1929. Μέχρι τις προεδρικές εκλογές του 1932, η κατάσταση είχε επιδεινωθεί περαιτέρω και το Δημοκρατικό Κόμμα επέλεξε τον δημοφιλή Ρούσβελτ ως Προεδρικό υποψήφιο απέναντι στον Πρόεδρο Χέρμπερτ Χούβερ. Υποσχόμενος ένα "New Deal" με τον αμερικανικό λαό, ο Ρούσβελτ ανέλαβε το αξίωμα με σαρωτική πλειοψηφία. Με την ίδια άνεση θα κερδίσει και τις Προεδρικές εκλογές του 1936 καθώς και αυτές του 1940 και του 1944. Θα ηγηθεί της εμπλοκής των ΗΠΑ στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (μια εμπλοκή που θα βγάλει τη χώρα από την ύφεση) ωστόσο δεν θα ζήσει να δει το τέλος του πολέμου.
Τον Απρίλιο του 1945, λίγες εβδομάδες πριν από τη γερμανική παράδοση, ο Ρούσβελτ κατέρρευσε και πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία. Συγκεκριμένα, το απόγευμα της 12ης Απριλίου 1945, ενώ ποζάριζε για ένα πορτρέτο από την Ελίζαμπεθ Σουμάτοφ, ο Ρούσβελτ είπε: "Έχω έναν τρομερό πονοκέφαλο." Στη συνέχεια έπεσε μπροστά στην καρέκλα του, χωρίς τις αισθήσεις του, και μεταφέρθηκε στο δωμάτιό του. Ο θεράπων καρδιολόγος του προέδρου, διέγνωσε μαζική ενδοεγκεφαλική αιμορραγία. Στις 3:35 μ.μ., πέθανε σε ηλικία 63 ετών. [4]
Προεδρία των ΗΠΑ
Εκλογικές αναμετρήσεις
| Ημερομηνία εκλογών | Υποψήφιοι | Αποτελέσματα |
|---|---|---|
| 8 Νοεμβρίου 1932 | Φράνκλιν Ρούσβελτ Χέρμπερτ Χούβερ |
57,4 % 39,6 |
| 3 Νοεμβρίου 1936 | Φράνκλιν Ρούσβελτ Αλφ Λάντον |
60.8% 36.5% |
| 5 Νοεμβρίου 1940 | Φράνκλιν Ρούσβελτ Γουέντελ Γουίλκι |
54.7% 44.8% |
| 7 Νοεμβρίου 1944 | Φράνκλιν Ρούσβελτ Τόμας Ντίουι |
53.4% 45.9% |
Άρση της Ποτοαπαγόρευσης
Ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ ορκίστηκε πρώτη φορά στις 4 Μαρτίου 1933. Αφού ασχολήθηκε με την τραπεζική κρίση και τον προϋπολογισμό κατά την πρώτη εβδομάδα της θητείας του, στις 13 Μαρτίου κάλεσε το Κογκρέσο να καταργήσει την Ποτοαπαγόρευση. Στις 23 Μαρτίου υπέγραψε τον "νόμο Cullen-Harrison", ο οποίος νομιμοποίησε την πώληση μπύρας με περιεκτικότητα σε αλκοόλ 3,2%. Στις 5 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, με την συνταγματική τροποποίησηα η ποτοαπαγόρευση καταργήθηκε εντελώς. Μετά από εννέα μήνες φρενίτιδας και ενθουσιασμού. Ο Ρούσβελτ πιστώθηκε τα εύσημα γι' αυτό. Η δημοτικότητά του έφτασε σε εκπληκτικά ύψη. Η λάμψη δεν έφυγε ποτέ.
Τα αποτελέσματα της άρσης της απαγόρευσης ήταν θεαματικά τόσο για την αποκατάσταση των ατομικών ελευθεριών όσο και για την οικονομία. Η απαγόρευση είχε ανεβάσει την τιμή όλων των κατηγοριών αλκοολούχων ποτών κατά αρκετές εκατοντάδες τοις εκατό. Με την κατάργηση, η τιμή των αλκοολούχων ποτών έπεσε κατακόρυφα και αυτό ήταν, στην πραγματικότητα, μια γιγαντιαία μείωση φόρου. Τα αποστακτήρια, οι ζυθοποιίες και τα οινοποιεία άνοιξαν ξανά και επέστρεψαν στις παραδοσιακές τους δραστηριότητες. Οι κατασκευαστές μπουκαλιών, οι κατασκευαστές βαρελιών, οι εταιρείες φορτηγών, οι καλλιεργητές λυκίσκου και σιτηρών και πολλές άλλες επιχειρήσεις άρχισαν να προσλαμβάνουν και να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους. Η εγκληματικότητα που σχετιζόταν με την ποτοαπαγόρευση εξαφανίστηκε. Το πιο χαρακτηριστικό στατιστικό στοιχείο ήταν το ποσοστό δολοφονιών, το οποίο μειώθηκε από σχεδόν 10 ανά 100.000 κατοίκους σε 5 ανά 100.000 κατοίκους. Η διαφθορά από πολιτικούς και αστυνομικούς μειώθηκε σημαντικά, αλλά δεν εξαφανίστηκε επειδή η πορνεία και ο τζόγος παρέμειναν απαγορευμένα. Στο δημόσιο ταμείο άρχισαν να ρέουν και πάλι χρήματα από τους νόμιμους φόρους, τους οποίους οι πολίτες ήταν πρόθυμοι να πληρώσουν επειδή το κόστος ενός νόμιμου ποτού με τους φόρους εξακολουθούσε να είναι πολύ φθηνότερο από ό,τι κατά τη διάρκεια της ποτοαπαγόρευσης χωρίς φόρους. Η επιτυχία της κατάργησης έδωσε στον Ρούσβελτ ένα τεράστιο ποσό πολιτικού κεφαλαίου που δεν εξαντλήθηκε παρά ελάχιστα τα χρόνια που θα ακολουθούσαν. [5]
New Deal
Μετά την εκλογή του ο Ρούσβελτ συνειδητοποίησε ότι πάνω από τις ΗΠΑ πλανιόταν το φάντασμα της καθεστωτικής ανατροπής. Η κοινωνική αναταραχή είχε φτάσει στο απόγειο της. Η ολοκληρωτική καταστροφή και κατάρρευση έμοιαζε αναπόφευκτη. Από τις καθημερινές αναφορές που λάμβανε διαισθανόταν την πιθανότητα της ένοπλης επανάστασης του αμερικανικού λαού, εκτός κι αν παίρνονταν άμεσα μέτρα για την ανακούφιση από τα τρία σκληρά χρόνια της οικονομικής κρίσης.
Οι πολιτικές του Ρούσβελτ για την αντιμετώπιση της Μεγάλης Ύφεσης, ήταν αντίθετες με το πνεύμα της κλασικής αμερικανικής οικονομικής σκέψης της εποχής, αντίθετες δηλαδή με τον οικονομικό φιλελευθερισμό και την ελεύθερη αγορά. Ο Ρούσβελτ εισήγαγε τον κρατικό παρεμβατισμό και τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, με τρόπο που θύμιζε πολύ τις ανάλογες τακτικές της νεαρής ακόμα τότε, Σοβιετικής Ένωσης.
Τα πιο σημαντικά σημεία του προγράμματός του ήταν:
- Μαζικά κρατικά προγράμματα προσλήψεων για να καταπολεμηθεί η ανεργία.
- Προώθηση των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων των εργοδοτών με τα συνδικάτα και καθιέρωση των Συλλογικών Συμβάσεων με στόχο το σεβασμό των εργατικών δικαιωμάτων και ενός καλύτερου βιοτικού επιπέδου για τους εργαζόμενους.
- Φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων για να χρηματοδοτηθεί η προσπάθεια
- Μεγάλες δημόσιες επενδύσεις σε έργα και υποδομές.
- Προώθηση ρυθμιστικού πλαισίου που περιόριζε την κερδοσκοπία των τραπεζών [6].
Ο ίδιος ο Ρούσβελτ εξηγεί τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτά τα μέτρα:
«Εγώ πολεμάω τον κομμουνισμό… Θέλω να σώσω το σύστημά μας, το καπιταλιστικό σύστημα, και για να το σώσω πρέπει κάπως να προσαρμοστώ στο σημερινό πνεύμα… Ίσως να γίνει αναγκαίο να πετάξω στους λύκους τα 46 πιο πλούσια άτομα… Με άλλα λόγια, να περιορίσω μέσω της φορολογίας τα εισοδήματα».
Τα μέτρα του Ρούσβελτ κατάφεραν μεν να απομακρύνουν τον κίνδυνο της ανατροπής, καθώς οι εργάτες στηρίχτηκαν αρκετά, ωστόσο δεν απέδωσαν στον τερματισμό της κρίσης. Σήμερα είναι κοινός τόπος οι ΗΠΑ βγήκαν από την κρίση μόνο χάρη στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της χώρας διπλασιάστηκε χάρη στην πολεμική βιομηχανία και η ανεργία, η οποία είχε φθάσει το 25% κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης και κυμαινόταν στο 14,6% το 1939, είχε πέσει στο 1,2% το 1944 - στο χαμηλότερο επίπεδο στην ιστορία της χώρας.
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Ο Ρούσβελτ υποστήριξε σε σημαντικό βαθμό το Ηνωμένο Βασίλειο κατά την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αν και οι ΗΠΑ παρέμειναν αρχικά επισήμως ουδέτερες. Ήδη από το 1939, επιστήμονες στις ΗΠΑ έπεισαν τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, να γράψει επιστολή στον Ρούσβελτ ζητώντας του να κατασκευάσει μια ατομική βόμβα, ώστε να μπορέσει να τη χρησιμοποιήσει εναντίον της Γερμανίας. (Πρόγραμμα Μανχάταν).β
Λόγω της κρίσιμης κατάστασης της εξωτερικής πολιτικής, ο Ρούσβελτ αποφάσισε να διεκδικήσει τρίτη και τέταρτη θητεία, παρακάμπτοντας έτσι την εθελοντική αυτοσυγκράτηση που είχε πρωτο-εφαρμόσει ο Τζορτζ Ουάσινγκτον.
Η είσοδος στον πόλεμο πραγματοποιήθηκε μετά την ιαπωνική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ στις 7 Δεκεμβρίου 1941. Ήταν ο Ρούσβελτ, μεταξύ άλλων, που είχε λάβει όλα τα μέτρα για να καταστεί δυνατή η επίθεση εξ αρχής. Πολλά έχουν γραφτεί σχετικά με την προηγούμενη γνώση του προέδρου για την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, συμπεριλαμβανομένων των αμερικανικών προκλήσεων κατά της Ιαπωνίας που έκαναν αναπόφευκτο το χτύπημα αντιποίνων. Οι πληροφορίες για την επίθεση αυτή έφτασαν στον Ρούσβελτ από τουλάχιστον οκτώ διαφορετικές πηγές. Τα μεταπολεμικά στοιχεία δείχνουν σαφώς ότι ο Ρούσβελτ γνώριζε τις προθέσεις των Ιαπώνων τουλάχιστον 48 ώρες πριν από την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ. Ωστόσο, δεν έκανε το παραμικρό για να προειδοποιήσει τους ναύτες του και τον λαό της Χαβάης, διότι με την επίθεση αυτή ήθελε να τρομοκρατήσει τόσο πολύ το αμερικανικό κοινό ώστε να συμφωνήσει να μπει στον ευρωπαϊκό πόλεμο. [7]
Στη διάσκεψη της Καζαμπλάνκα το 1943, προώθησε την απαίτηση για άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας, παρά τις επιφυλάξεις του Βρετανού πρωθυπουργού.
«[...]Στα διάφορα απομνημονεύματα έχει γίνει λίγο-πολύ ορατό γιατί ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ αιφνιδίασε τον Βρετανό συνάδελφό του στον πόλεμο Ουίνστον Τσώρτσιλ στο τέλος της Διάσκεψης της Καζαμπλάνκα με τη φόρμουλα της άνευ όρων παράδοσης. Πλέον, σχεδόν όλοι οι επικριτές της εποχής Ρούσβελτ συμφωνούν ότι η απαίτηση του προέδρου ήταν υπερβολική. [...] Η παγκόσμια πολιτική στρατηγική του Ρούσβελτ ήταν ότι μέχρι το τέλος του πολέμου οι Ηνωμένες Πολιτείες θα κυβερνούσαν τα πέντε έκτα της γης. Το τελευταίο έκτο επρόκειτο να προορίζεται για την αυτοκρατορία του Στάλιν. Με τον Στάλιν, τον οποίο ο Ρούσβελτ ήθελε να επανεκπαιδεύσει ως δημοκράτη και χριστιανό [...] ήθελε στη συνέχεια να ασκήσουν από κοινού τον έλεγχο του κόσμου. Η Γερμανία και η Ιαπωνία θα εξαφανίζονταν εντελώς ως πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις. [...] Ο Ρούσβελτ πήρε τη φόρμουλα της άνευ όρων παράδοσης από την αμερικανική ιστορία. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο (1861-85). Εκείνη την εποχή, ωστόσο, δεν είχε ακόμη το odium της εκμηδένισης. Προοριζόταν μόνο για να ορίσει την παραίτηση από την απόσχιση και τη χειραφέτηση των σκλάβων». [8]
Το αντι-γερμανικό μένος του Φράνκλιν Ρούσβελτγ εξηγήθηκε από κάποιους ιστορικούς, από την επιρροή των πολλών σημαντικών Εβραίων συμβούλων και φίλων του Προέδρου. Έχει υποστηριχθεί ότι η εβραϊκή κοινότητα στην Αμερική και τη Βρετανία ήταν αποφασισμένη να οδηγήσει τη Βρετανία σε πόλεμο με τη Γερμανία και χρησιμοποίησε όλη την οικονομική και πολιτική της επιρροή προκειμένου να επιφέρει αυτό ακριβώς το ενδεχόμενο.[9]
Σε μια έκθεσή του, ο κόμης Jerzy Potocki, ο Πολωνός πρεσβευτής στην Ουάσιγκτον, προειδοποίησε την κυβέρνησή του το 1939 για την εκστρατεία που οργανωνόταν στις ΗΠΑ και πίεζε για πόλεμο με τη Γερμανία.[10] Της εκστρατείας ηγούνταν μεταξύ άλλων ο Μπέρναρντ Μπαρούχ (Bernard Baruch), ο Φέλιξ Φρανκφούρτερ (Felix Frankfurter), δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου, και ο Χάρυ Μοργκεντάου ο νεότερος, (Henry Morgenthau Jr.) υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ. Ο Γουίλλιαμ Μπούλιτ, Πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Γαλλία εκείνη την περίοδο, εργαζόταν για να πείσει την Πολωνία να μην διαπραγματευτεί με τη Γερμανία, ενώ παράλληλα πίεζε τη βρετανική κυβέρνηση να λάβει προληπτικά μέτρα κατά της Γερμανίας.
Σημειώσεις
- ^α Με την τροπολογία του Συντάγματος υπ΄ αριθμόν 21 η κατάργηση της ποτοαπαγόρευσης επικυρώθηκε και συνταγματικά. Η τροπολογία αυτή, κατάργησε την προηγούμενη, 18η τροπολογία η οποία είχε καθιερώσει την πανεθνική απαγόρευση της παρασκευής, πώλησης και μεταφοράς αλκοόλ [11].
- ^β Τον Αύγουστο του 1939, οι Ουγγροι φυσικοί Λέο Σίλαρντ (Leo Szilard) και Γιουτζίν Βίγκνερ (Eugene Wigner) συνέταξαν τη λεγόμενη "επιστολή Einstein-Szilard", η οποία προειδοποίησε για την πιθανή ανάπτυξη «εξαιρετικά ισχυρών βόμβων νέου τύπου». Κάλεσαν τις Ηνωμένες Πολιτείες να λάβουν μέτρα για να αποκτήσουν αποθέματα μεταλλευμάτων ουρανίου καθώς το ουράνιο «θα παρείχε στις βόμβες καταστροφική ισχύ πολύ μεγαλύτερη από ο,τιδήποτε είναι τώρα γνωστό». Υπογράφηκε και από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν και παραδόθηκε στον Πρόεδρο Φραγκλίνο Ρούσβελτ.
- ^γ Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ έχει κάνει μια σειρά από επιθετικές δηλώσεις εναντίον της Γερμανίας και των Γερμανών η σημαντικότερη των οποίων είναι ίσως η γνώμη του για το μέλλον της ηττημένης χώρας: «Πρέπει να είμαστε σκληροί απέναντι στη Γερμανία, και εννοώ τον γερμανικό λαό, όχι μόνο τους Ναζί. Είτε πρέπει να τους ευνουχίσουμε, είτε πρέπει να διασφαλίσουμε ότι δεν θα φέρουν στο κόσμο ανθρώπους που θα κάνουν συνέχεια τα ίδια.» [12].
Παραπομπές
- ↑ Ralph Raico: The Influence and Origins of FDR
- ↑ Hazel Rowley: "Franklin and Eleanor: An Extraordinary Marriage" (Farrar, Straus and Giroux. 2010)
- ↑ Jean Edward Smith: "FDR" (Random House, 2007)
- ↑ Franklin D. Roosevelt: Life in Brief
- ↑ [https://mises.org/library/real-reason-fdrs-popularity Mark Thornton: The Real Reason for FDR's Popularity
- ↑ H ύφεση της παγκόσμιας οικονομίας και το New Deal
- ↑ David Icke: "The Robots Rebellion. The Story of the Spiritual Renaissance" (1994)
- ↑ Der Spiegel:Sie bringen mich in Verlegenheit
- ↑ Roosevelt’s Catos
- ↑ "Polish Documents relative to the origin of the War", cited in State Secrets by Comte Léon de Poncins, UK edition, 1975
- ↑ Constitutional Amendments – Amendment 21 – “Repeal of Prohibition”
- ↑ [Der Spiegel: Diese Deutschen sind ja solche Teufel]
