Οδυσσέας Γκραντ

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Χιράμ Οδυσσεύς Σίμσον Γκραντ [Hiram Ulysses Simpson Grant], Αμερικανός, στρατηγός των Βορείων και συνεργάτης του Αβραάμ Λίνκολν, ο νικητής του Αμερικανικού Εμφυλίου πολέμου και πολιτικός που ανήκε στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα, που εκλέχθηκε δύο φορές και διατέλεσε 18ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, γεννήθηκε στις 27 Απριλίου 1822 στο Πόιντ Πλέσαντ στην πολιτεία του Οχάιο και πέθανε από καρκίνο στις 23 Ιουλίου 1885, στο εξοχικό του σπίτι στην πόλη Ουίλτον στις πλαγιές του βουνού McGregor στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Τάφηκε στην πόλη της Νέας Υόρκης στο μεγαλύτερο μαυσωλείο του είδους του στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, το οποίο θυμίζει τον τάφο του Ναπολέοντα στο Παρίσι. Ο τόπος της ταφής του είναι σήμερα Αμερικανικό Εθνικό Μνημείο.

Το 1844 αρραβωνιάστηκε και στις 22 Αυγούστου 1848 παντρεύτηκε με την Julia Boggs Dent Grant, εξαδέλφη του στρατηγού Τζέημς Λόνγκστρητ των Νοτίων στον Εμφύλιο πόλεμο, και από το γάμο τους γεννήθηκαν τέσσερα παιδιά, ο Frederick, Οδυσσέας ο νεώτερος [Buck], η Ellen [Nellie], και ο Jesse.

Hiram Ulysses Simpson Grant

Βιογραφία

Πατέρας του ήταν ο βυρσοδέψης Jesse Root Grant και μητέρα του η εβραϊκής καταγωγής Hannah Simpson. Ένα χρόνο μετά τη γέννηση του η οικογένεια Grant μετακόμισε στο Georgetown του Οχάιο. Ο πατέρας του θεωρούσε ότι δεν θα τα κατάφερνε στην οικογενειακή επιχείρηση βυρσοδεψίας και υπέβαλε αίτηση εισαγωγής του Γκραντ στη Στρατιωτική Ακαδημία των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου η εκπαίδευση παρεχόταν δωρεάν. Ο Οδυσσέας Γκραντ ήταν μέτριος μαθητής στο Γουέστ Πόιντ [West Point]. Αφού αποφοίτησε και τοποθετήθηκε στον Αμερικανικό στρατό αναχώρησε για τον Πόλεμο του Μεξικού, αν και ήταν επικριτικός για τον χαρακτήρα της αμερικανικής εισβολής. Ως υπολοχαγός υπηρετούσε στο 4ο Σύνταγμα Πεζικού του Μισούρι, όπου ανέπτυξε φιλία με τον μετέπειτα στρατηγό των Νοτίων Τζέημς Λόνγκστρητ [James Longstreet]. Στη διάρκεια του πολέμου στο Μεξικό ο Γκραντ έφτασε μέχρι τον βαθμό του λοχαγού. Το καλοκαίρι του 1853 διατάχθηκε να μεταβεί στη βορειοδυτική ακτή του Ειρηνικού στο Φρούριο Humboldt και υποχρεώθηκε να αφήσει πίσω την έγκυο γυναίκα του. Μόνος, υποφέροντας από κατάθλιψη, άρχισε να πίνει [1] και το 1854 δεχόμενος πιέσεις από το διοικητή του κάστρου, Αντισυνταγματάρχη Robert C. Buchanan παραιτήθηκε από τον στρατό.

Επέστρεψε στο Μισούρι και ασχολήθηκε με την γεωργία, όμως έφτασε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και μετακόμισε στην πόλη Galena στην πολιτεία του Ιλινόις, όπου εργάστηκε ως υπάλληλος στο κατάστημα της οικογένειας του. Το 1861 με το ξέσπασμα του Αμερικανικού εμφυλίου πολέμου, επανήλθε στις ως Συνταγματάρχης στο 21ο Σύνταγμα του Πεζικού στο Ιλινόις, στις τάξεις του στρατού των Βορείων κυρίως για βιοποριστικούς λόγους. Συγκρότησε σώμα εθελοντών με το οποίο συμμετείχε σε πολλές μάχες και παρά το γεγονός ότι δεν διακρινόταν για τη στρατηγική του ευφυΐα και παρότι αντιπαθούσε το στρατό και τον πόλεμο. Τον Ιούλιο του 1861 προήχθη στο βαθμό του Ταξιάρχου και το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου του ανατέθηκε η αρχηγία της Περιφέρειας στο Νοτιοανατολικό Μιζούρι.

Διαταγή Νο11

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Haaretz» του Ισραήλ, ο Asher Reese, ένας Εβραίος κάτοικος της Οξφόρδης στην πολιτεία του Μισισιπή, ερευνώντας για το ακίνητό του, διαπίστωσε ότι αυτό ήταν η έδρα της Στρατηγού Γκραντ, από τις 2 έως τις 17 Δεκεμβρίου 1862 και το μέρος όπου υπέγραψε την περιβόητη Γενική Διαταγή Νο 11. Ο Γκραντ κατηγόρησε τους Εβραίους εμπόρους ότι υπέσκαπταν τις προσπάθειες του για την καταστολή της μαύρης αγοράς του βαμβακιού των Νότιων. Όταν έμαθε ότι ο πατέρας του είχε συνεργαστεί με Εβραίους εμπόρους από το Cincinnati που προσπαθούσαν να προμηθευτούν βαμβάκι με έκπτωση, οργίστηκε και εξέδωσε τη διαταγή να απελαθούν όλοι οι Εβραίοι «εντός είκοσι τεσσάρων ωρών από την παραλαβή της παρούσας διαταγής».

Η διαταγή ανέφερε ότι όλοι οι Εβραίοι πρέπει να απελαθούν από την στρατιωτική περιοχή, η οποία περιλάμβανε τις περιοχές του Τενεσί, του Μισισιπή και του Κεντάκυ. «…..Οι Εβραίοι, ως τάξη παραβιάζουν κάθε ρύθμιση σχετικά με το εμπόριο, που θεσπίστηκε από το Υπουργείο Οικονομικών και πρέπει να απελαθούν εντός είκοσι τεσσάρων ωρών από την παραλαβή της παρούσας διατάξεως», ανέφερε η διαταγή του Γκραντ. Με την εφαρμογή της περίπου 100 Εβραίοι εκδιώχθηκαν, κυρίως στο βόρειο Μισισιπή και στο Paducah του Κεντάκι. Ο Cesar Kaskel Paducah, Εβραίος επιχειρηματίας και υποστηρικτής του Αβραάμ Λίνκολν, πήγε στην Ουάσιγκτον στις 3 Ιανουαρίου, ζητώντας να διαταχθεί η κατάργηση της διαταγής από τον πρόεδρο. Ανάλογες ήταν και οι αντιδράσεις από τις μασονικές στοές του Missouri. Ο Γκραντ δέχτηκε την απόφαση του Λίνκολν να απορρίψει τη διαταγή και δεν έκανε προσπάθεια να υπερασπιστεί τις ενέργειες του ενώπιον του Αμερικανικού Κογκρέσου.

Αμερικανικός εμφύλιος

Τον διέκριναν η ψυχραιμία, το πείσμα και η αφοσίωση στο σκοπό του, επέδειξε θάρρος και τόλμη και σύντομα προήχθη σε στρατάρχη. Όταν ο αντίπαλός του ζητούσε να διαπραγματευθεί τους όρους παραδόσεως, ο Γκραντ απαντούσε με τη φράση «Unconditional surrender», δηλαδή «παράδοση άνευ όρων», λόγος για τον οποίο του αποδόθηκε το προσωνύμιο «Ο άνευ όρων στρατηγός». Στις 3 Μαρτίου 1864 ανακηρύχθηκε αρχηγός όλων των δυνάμεων των Βορείων, με απόφαση του τότε προέδρου Αβραάμ Λίνκολν και επικεφαλής του στρατού των Βορείων διέφυγε από την αιματηρή και χωρίς νικητή Μάχη της Ερημιάς και οδήγησε τον Στρατό του Πότομακ στην επίθεση στα νότια, όπου με στρατηγικές κινήσεις κατάφερε να εξαναγκάσει του Νότιους να παραδοθούν [2]. Ο Γκραντ κατάφερε να γίνει ο μοναδικός στρατηγός που νίκησε τον Ρόμπερτ Λι [Robert E. Lee] [3] στο πεδίο της μάχης. Στενός του φίλος ήταν ο στρατηγός Ουίλιαμ Σέρμαν, ο οποίος παρότι διαφορετικοί σαν χαρακτήρες, συνδέθηκε από νωρίς με τον Γκραντ επειδή, όπως ομολόγησε ο ίδιος «...μου συμπαραστεκόταν όποτε παραφρονούσα και του συμπαραστεκόμουν όποτε ήταν μεθυσμένος...».

Σύμφωνα με την αθηναϊκή εφημερίδα «Αλήθεια» της 7ης Μαΐου 1866 «Ο γνωστός στρατηγός Γκραντ ετέθη εσχάτως υπό κράτησιν εν Ουασιγκτώνι ως διευθύνας την άμαξάν του εν ταις οδοίς της πόλεως μεθ’ υπερμέτρου ταχύτητος. Ιδών εαυτόν κρατηθέντα εζήτησε να πληρώση το αντίποινον όπως απαλλαχθή της κρατήσεως, αλλ’ ο αστυνομικός υπάλληλος είπων ότι δεν είναι επιτετραμμένος να δέχηται αυτός τα πρόστιμα της παραβάσεως των νόμων, επέμενεν όπως ο στρατηγός εμφανισθή ενώπιον των αρμοδίων αρχών. Ο στρατηγός εδέησεν όπως υπακούση και ακολουθήσας τον κλητήρα εις τον πλησιέστερον αστυνομικόν σταθμόν επλήρωσε τον φόρον του εις τον γενικόν νόμον».

Πρόεδρος Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής

Μετά την λήξη του εμφυλίου ο Γκραντ ανακηρύχθηκε εθνικός ήρωας, ενώ ασχολήθηκε με την πολιτική και προσχώρησε στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα. Το 1868 όταν ο Γκραντ ανακηρύχθηκε υποψήφιος πρόεδρος, οι Δημοκρατικοί πρόβαλαν την υπόθεση της Διαταγής 11. Ήταν η πρώτη φορά που στην Αμερικανική ιστορία ένα σημαντικό «εβραϊκό ζήτημα» συζητήθηκε σε μια εθνική πολιτική εκστρατεία και οι Αμερικανοί Εβραίοι εξέφρασαν τους φόβους τους ότι ένας προεδρικός υποψήφιος ήταν αντισημίτης. Ο Ραβίνος του Σινσινάτι Isaac Mayer Wise κατάγγειλε την υποψηφιότητα του Γκραντ και τάχθηκε εναντίον του. «Το θεωρούμε καθήκον μας να αντιταχθούμε στον ίδιο και στο κόμμα του. …{…}… Χειρότερα από το στρατηγό Γκραντ κανένας σε αυτό το δέκατο ένατο αιώνα, στις πολιτισμένες χώρες έχει προσβάλλει και εξοργίσει τους Εβραίους».

Αντίθετα ο ραβίνος Liebman Adler, επικεφαλής της παλαιότερης συναγωγής του Σικάγου, επέμεινε ότι αν το πολιτικό κόμμα που ο ίδιος θεωρούσε καλύτερο για «..την ευημερία της χώρας, καθόσον η προώθηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων ήταν εκείνο που ενδιέφερε θα έλεγα προκοπή κάτω από τον Αμάν και εδώ έχετε την ψήφο μου, ακόμη και αν ο Εβραίος μέσα μου θρηνεί». Ο Γκραντ μετά την εκλογή του, με ποσοστό 52.70%, προχώρησε σε δημόσια αποκήρυξη της ενέργειας του στον πόλεμο λέγοντας, «.... Δεν έχω καμία προκατάληψη εναντίον οποιασδήποτε αίρεσης ή φυλής, αλλά θέλω κάθε άτομο να κριθεί με βάση τη δική του αξία…». Στη συγκρότηση της κυβερνήσεως του απέρριψε για τη θέση του υπουργού Εξωτερικών τον Τζον Μότλεϊ, συνεργάτη του Αβραάμ Λίνκολν, διακεκριμένο διπλωμάτη και ιστορικό της εποχής, καθώς δεν του άρεσε ότι ο Μότλεϊ φορούσε μονύελο και έκανε τη χωρίστρα στα μαλλιά του στη μέση και προτίμησε τον Χάμιλτον Φις, η σύζυγος του οποίου ήταν στενή φίλη της συζύγου του.

Ο Γκραντ ως πρόεδρος προσπάθησε να επανορθώσει τις συνέπειες της διαταγής του εναντίον των Εβραίων, έτσι ώστε τα οκτώ χρόνια της προεδρίας του αποδείχθηκαν απολύτως παραγωγικά για τον εβραϊσμό της αμερικής. Διόρισε Εβραίους σε δημόσια αξιώματα, αντιτάχθηκε στην εκστρατεία για την τροποποίηση του Συντάγματος έτσι ώστε να αναγνωριστεί ρητώς «..ο Κύριος Ιησούς Χριστός ως Κυβερνήτης μεταξύ των εθνών», αν και ο ίδιος ήταν Μεθοδιστής. Παράλληλα επέδειξε ευαισθησία για τους Εβραίους στο εξωτερικό και το 1870 υποστήριξε ότι «….Τα βάσανα των Εβραίων της Ρουμανίας αγγίζουν βαθιά κάθε ευαισθησία της ύπαρξής μας». Επίσης έγινε ο πρώτος Αμερικανός πρόεδρος που παρακολούθησε την ανακήρυξη μιας νέας συναγωγής, της «Adas Israel» στην Ουάσιγκτον, παρέμεινε σε όλη την τελετή διάρκειας τριών ωρών κι έκανε μια σημαντική χρηματική δωρεά στα ταμεία της συναγωγής.

Ο Γκραντ επανεκλέχθηκε στις εκλογές του 1872 με ποσοστό 55,60%. Τον ίδιο χρόνο υπέγραψε τον πρώτο γενικό Μεταλλευτικό Νόμο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, με σκοπό να ενθαρρύνει την εγκατάσταση εποίκων στις Δυτικές Πολιτείες της Ομοσπονδίας. Ο νόμος παρείχε τίτλους ιδιοκτησίας επί της μεταλλοφόρου γης σαν κίνητρο για εγκατάσταση και έβαζε τάξη στην τρομακτική αναρχία των προηγούμενων ετών, διευθετώντας το πρόβλημα της ιδιοκτησίας των μεταλλευμάτων. Στη διάρκεια της δεύτερης θητείας του στο Λευκό Οίκο ξέσπασαν σκάνδαλα οικονομικής φύσεως, ενώ επικρίθηκε και για την καταπιεστική συμπεριφορά του απέναντι στους Νότιους.

Ο Γκραντ, αν και αναφέρεται ότι υπήρξε τέκτονας, θεωρούσε ότι «Όλες οι μυστικές υπηρεσίες που διοικούνται από όρκους είναι επικίνδυνες σε κάθε έθνος» ενώ διακήρυξε πως «σε 200 χρόνια όταν οι Η.Π.Α. θα έχουν αποκομίσει ότι μπορεί να προσφέρει ο Προστατευτισμός θα υιοθετήσουν με τη σειρά τους το ελεύθερο εμπόριο»'΄.

Επίσκεψη στην Ελλάδα

Όταν έληξε η θητεία του επισκέφθηκε την Ελλάδα από τις 24 Φεβρουαρίου έως τις 2 Μαρτίου 1878, στο πλαίσιο μιας περιοδείας του, που ήταν επίσημη και είχε την έγκριση του προέδρου που τον διαδέχθηκε, του Ράδερφορντ Χέιζ. Σκοπός της περιοδείας του ήταν η ενίσχυση των Αμερικανικών συμφερόντων και σχέσεων με τις χώρες που επισκέφθηκε, μεταξύ τους η Αγγλία, η Ελβετία, η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία. Ο Γκραντ, τον οποίο συνόδευε η σύζυγος και ο γιος του, κατέπλευσε στον Πειραιά με το νεότευκτο πολεμικό πλοίο «Βανδαλία», ενώ είχε προηγηθεί η άφιξη αμερικανικής ναυαρχίδας. Η επίσημη υποδοχή του έγινε στην μεγάλη αποβάθρα στο λιμάνι του Πειραιά, όπου τον καλώς όρισε ο τότε δήμαρχος Πειραιώς Τρύφων Μουτζόπουλος. Ο δήμαρχος του εξέφρασε την ευγνωμοσύνη των Ελλήνων στο αμερικανικό έθνος για την παρουσία των Αμερικανών φιλελλήνων αγωνιστών στην Εθνεγερσία του 1821, αλλά και για την πολιτική διπλωματική και υλική βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Στην Αθήνα ο πρόεδρος Γκραντ κατέλυσε στο ξενοδοχείο «Νέα Υόρκη». Τις επόμενες μέρες συναντήθηκε κι είχε επίσημες συζητήσεις με τον βασιλιά Γεώργιο Α’ και τον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κουμουνδούρο. Ο Γκραντ κάλεσε τον Χαρίλαο Τρικούπη, που τον γνώριζε από το Λονδίνο, όπου υπηρετούσε ως επιτετραμμένος της Ελλάδος, δίπλα στον πρέσβη πατέρα του Σπυρίδωνα Τρικούπη και συναντήθηκαν στην Αμερικανική πρεσβεία. «Πίστευα πως θα σε έβρισκα ακόμη πρωθυπουργό στην ωραία πατρίδα σου» του είπε ο Γκραντ, ενώ ο Τρικούπης απάντησε: «Κύριε πρόεδρε, ευτυχώς η Ελλάδα έχει και άλλους, πολύ καλύτερους από εμέ, άνδρες, για να την κυβερνούν..». Ο Τρικούπης συνόδευσε τον Γκραντ στην Ακρόπολη και στον Παρθενώνα. Μετά το τέλος της επισκέψεως του ο Γκραντ είπε, «…Αυτό το αναβάπτισμα στα μνημεία του αρχαιοελληνικού πολιτισμού αποτελεί μία από τις ωραιότερες ώρες της ζωής μου...», ενώ ζήτησε να δει την Ακρόπολη φωταγωγημένη το βράδυ. Λόγω της ελλείψεως ηλεκτρικού ρεύματος επιστρατεύθηκε ο υπολοχαγός του Μηχανικού Νικόλαος Λύσιππος, που με σχέδιο του φωταγωγήθηκε όλη η διαδρομή με βεγγαλικά, ενώ όταν οι επίσημοι έφτασαν στα Προπύλαια άναψαν βεγγαλικά και δάδες που φώτισαν όλη την περιοχή της Ακροπόλεως ως το Θησείο και τις Στήλες του Ολυμπίου Διός.

Την Καθαρά Δευτέρα 27 Φεβρουάριου 1878, ο Γκραντ επισκέφθηκε το Φάληρο και παραβρέθηκε στις εορταστικές εκδηλώσεις της ημέρας. Ο πρόεδρος Γκραντ αναχώρησε από την Ελλάδα λίγο πριν το μεσημέρι της Πέμπτης 2 Μαρτίου 1878. Επέβαινε στη βασιλική άμαξα με την οποία έφτασε στο λιμάνι του Πειραιά, προκειμένου να συνεχίσει την περιοδεία του με προορισμό το λιμάνι της Νάπολι στην Ιταλία.

Ο θάνατος του

Το καλοκαίρι του 1884, παραπονέθηκε για πόνο στο λαιμό του, όμως παρέλειψε να επισκεφθεί γιατρό, μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου, όταν έμαθε ότι ήταν ασθενής από καρκίνο του φάρυγγα. Τη νεκρώσιμη ακολουθία του παρακολούθησαν περί τους 1,5 εκατομμύρια Αμερικανών πολιτών. Τάφηκε αρχικά στο Riverside Park, σε ένα προσωρινό τάφο, και στις 17 Απριλίου 1897, στο Αμερικανικό Εθνικό Μνημείο. Ο τάφος, γνωστός ως ο «Τάφος του Γκραντ» είναι το μεγαλύτερο μαυσωλείο στη Βόρεια Αμερική.

Το θάνατο του θρήνησαν οι Εβραίοι στις συναγωγές της Αμερικής και μια εβραϊκή εφημερίδα εκείνης της εποχής έγραψε πως «….Σπάνια στο παρελθόν….{…}… το Καντίσς (σ.σ. η ιουδαϊκή προσευχή για τους πενθούντες) δεν είχε επαναληφθεί τόσο καθολικά για μη Εβραίο, …{…}… ». Σήμερα ο Γκραντ παρουσιάζεται ως διεφθαρμένος και βίαιος μέθυσος, και η εγκυκλοπαίδεια «Judaica» γράφει ότι «το όνομα του Γκραντ έχει συνδεθεί …{…}…με την αντι-εβραϊκή προκατάληψη…».

Μνήμη Οδυσσέα Γκραντ

Σύμφωνα με μια εκδοχή ο όρος «Lobby» αναφέρεται στη συνήθεια του στρατηγού να συγκεντρώνει ομάδες ψηφοφόρων του στον προθάλαμο του ξενοδοχείου «Willard», δυο στενά από τον Λευκό Οίκο. Εκεί ο πρόεδρος κάπνιζε πούρο πούρο κι έπινε ένα ποτήρι κονιάκ καθώς τον προσέγγιζαν διάφοροι άνθρωποι που του ζητούσαν μικρές ή μεγαλύτερες διευκολύνσεις. Έκτοτε ο όρος «λόμπι» αποδίδεται στις ομάδες πιέσεως που προσεγγίζουν πολιτικούς για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα συμφέροντα. Το 1865 ήταν από τους πρώτους δυτικούς που παρακολούθησαν παράσταση θεάτρου Νο, όταν είχε επισκεφθεί το Τόκιο. Ήταν η περίοδος που αυτό το είδος της Ιαπωνικής δραματικής τέχνης απειλούνταν με εξαφάνιση και πολλοί ηθοποιοί του είδους ήταν άνεργοι. Οι Ιάπωνες φοβόταν ότι ο Γκραντ δεν θα καταλάβει ή θα το θεωρήσει κατώτερο, όμως εκείνος το παρακολούθησε και στη συνέχεια συμβούλεψε τους Ιάπωνες ότι πρέπει να διατηρήσουν με κάθε κόστος αυτό το είδος δραματικής τέχνης [4].

Για δύο χρόνια μετά τη λήξη της δεύτερης θητείας του ο Γκραντ πραγματοποίησε μια θριαμβευτική παγκόσμια περιοδεία. Το 1884, έχασε όλες τις οικονομίες του από τραπεζική χρεωκοπία και προκειμένου να καλύψει τις απώλειες του, έγραψε και δημοσίευσε τις εμπειρίες του από τον πόλεμο στο περιοδικό «Αιώνας». Αυτό στάθηκε αφορμή να γράψει την εξαιρετική δίτομη αυτοβιογραφία του, την οποία ολοκλήρωσε μόλις λίγες μέρες πριν πεθάνει. Η μορφή του Γκραντ απεικονίζεται στο Αμερικανικό χαρτονόμισμα των 50 δολαρίων.

Εργογραφία

Ο Γκραντ έγραψε το δίτομο έργο

  • «Απομνημονεύματα».

Το έργο καλύπτει τη ζωή και τη δράση του Γκραντ ως τη λήξη του Εμφυλίου πολέμου στην Αμερική και λόγω του θανάτου του δεν περιλαμβάνει τα μεταπολεμικά χρόνια.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

  1. [Tο αγαπημένο αλκοολούχο ποτό του Γκραντ ήταν το μπέρμπον «Old Crow», το κορυφαίο απόσταγμα της ποτοποιίας του αμερικανικού νότου.]
  2. [H δουλεία καταργήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 1865 με την 13η Τροποποίηση του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Η μόνη εξαίρεση που διατηρήθηκε αφορούσε την περίπτωση διάπραξης εγκλήματος, γεγονός που προκαλούσε αρνητικές ερμηνείες και προβλήματα. Η τροποποίηση έπρεπε να εγκρίθηκε από τα πολιτειακά νομοθετικά σώματα, ενώ η Πολιτεία του Μισισίπι κατάργησε και τυπικά τη δουλεία το 1995, τελευταία από όλες τις Αμερικανικές Πολιτείες.]
  3. [Από το 1862 έως το 1865 ο στρατός της Βιρτζίνια υπό τον Ρόμπερτ Λι [Robert E. Lee] απέκρουε όλες τις επιθέσεις των Βορείων έως ότου ο στρατηγός Γκραντ ανακλήθηκε από το Δυτικό Μέτωπο και ανέλαβε τη διοίκηση του συνόλου των στρατιωτικών δυνάμεων των Βορείων. Σε μία σειρά από αιματηρές μάχες, Δε Γουάλντερνες, Σποτσιλβάνια, Κολντ Χάρμπορ και Πίτερσμπουργκ, ο Γκραντ έφερε τον Λι [Robert E. Lee] στο Αποματόξ τον Απρίλιο του 1865. Την άνοιξη οι στρατιές των Νοτίων είχαν παραδοθεί και όταν το ιππικό των Βορείων αιχμαλώτισε τον Πρόεδρο της Συνομοσπονδίας, Τζέφερσον Ντέιβις, στην Τζόρτζια στις 10 Μαΐου 1865, κάθε αντίσταση των Νοτίων κατέρρευσε.]
  4. Η δραματουργία των Σαμουράι στο Ηρώδειο Γιώργος Πισσαλίδης, Ηλεκτρονική εφημερίδα «Ελληνικές Γραμμές», 6 Ιουνίου 2010.







Πρόεδροι Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής
Τζορτζ Ουάσινγκτον | Τζον Άνταμς | Άντριου Τζάκσον| Τζέιμς Μόνροου | Οδυσσέας Γκραντ | Μπέντζαμιν Χάρισον | Τόμας Γούντροου Γουΐλσον | Φράνκλιν Ρούσβελτ | Λίντον Τζόνσον | Ρίτσαρντ Νίξον | Ρόναλντ Ρήγκαν | Ντόναλντ Τραμπ