Einsatzgruppen (Μονάδες Ειδικών Επιχειρήσεων)
Οι Μονάδες Ειδικών Επιχειρήσεων, πλήρης τίτλος: Einsatzgruppen der Sicherheitspolizei und des SD, -ευρέως γνωστά ως «Τάγματα Θανάτου»- ήταν παραστρατιωτικές μονάδες των S.S., που είχαν ως σκοπό τους την εκκαθάριση των μετόπισθεν από παρτιζάνους στις κατεχόμενες από το Γ΄ Ράιχ, χώρες.
Από την πολιτικά ορθή ιστοριογραφία θεωρούνται το όργανο που έφερε εις πέρας τη δολοφονία 1-1,5 εκατομμύριο Εβραίων, το λεγόμενο «Ολοκαύτωμα με σφαίρες». Οι αναθεωρητές ιστοριογράφοι ωστόσο, θεωρούν ότι οι δολοφονίες των Εβραίων έγιναν ως μέρος πάταξης της αντίστασης και την εξάλειψης των αντιπάλων του Εθνικοσοσιαλισμού και όχι ως εφαρμογή γενοκτονικής πολιτικής.
Περιεχόμενα
Ιστορικό
Τα Einsatzgruppen είχαν τις ρίζες τους στο Einsatzkommando που δημιουργήθηκε από τον Ράινχαρντ Χάιντριχ ειδκά, για τη φύλαξη κυβερνητικών κτιρίων και εγγράφων μετά το Anschluss στην Αυστρία τον Μάρτιο του 1938.
Αρχικά, αποτελώντας μέρος της «Αστυνομίας Ασφαλείας» (Sicherheitspolizei, SiPo), δύο μονάδες Einsatzgruppen εγκαταστάθηκαν στη Σουδητία τον Οκτώβριο του 1938.
Από τον Σεπτέμβριο του 1939, το Κεντρικό Γραφείο Ασφαλείας του Ράιχ (RSHA) ανέλαβε τη γενική διοίκηση των Einsatzgruppen. [1]
Με την εισβολή του γερμανικού στρατού στην Πολωνία, την 1η Σεπτεμβρίου του 1939, ο Χάιντριχ αποφάσισε και εκτέλεσε τον ανασχηματισμό των μονάδων. Τα μέλη που στελέχωσαν τις μονάδες προήρθαν από τα SS, την «Υπηρεσία Ασφαλείας» (Sicherheitsdienst, SD), την Αστυνομία και την Γκεστάπο. Επιλέγησαν άτομα μορφωμένα, με στρατιωτική εμπειρία και ισχυρή ιδεολογική δέσμευση στον Εθνικοσοσιαλισμό [2].
Περαιτέρω καθορίστηκε το πλαίσιο των δράσεων τους: ότι οι «Μονάδες Ειδικών Επιχειρήσεων» θα αναλάμβαναν τις επιχειρήσεις τους σε στενή συνεργασία με την «Αστυνομία Δημόσιας Τάξης» (Ordnungspolizei, Orpo), τους στρατιωτικούς διοικητές της εκάστοτε περιοχής και την «Υπηρεσία Πληροφοριών του Στρατού» (Abwehr). Οι δε σκοποί τους, όπως καταγράφονται στο έγγραφο με τον τίτλο «Κατευθυντήριες γραμμές για την ανάπτυξη της Αστυνομίας Ασφαλείας και της SD στο εξωτερικό» είναι η καταπολέμηση όλων των εχθρικών προς το Ράιχ και τους Γερμανούς στοιχείων στο εμπόλεμο εδάφος στα νώτα των μάχιμων στρατευμάτων. [3] Ακόμα πιο αναλυτικά, το «Ενημερωτικό δελτίο για τους επικεφαλής των Einsatzgruppen και Einsatzkommandos της Αστυνομίας Ασφαλείας και της SD για την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα», που συντάχθηκε στις 26 Μαρτίου 1941, καθορίζει την αποστολή των μονάδων ως εξής:
« (...) α) Μη πολεμική ζώνη της επιχειρησιακής περιοχής του στρατού: Διασφάλιση αντικειμένων που έχουν προκαθοριστεί πριν από την έναρξη της επιχείρησης (υλικά, αρχεία, καρτέλες οργανώσεων, μονάδων, ομάδων κ.λπ. που είναι εχθρικές προς το Ράιχ ή το [γερμανικό] κράτος) καθώς και ιδιαίτερα σημαντικών μεμονωμένων προσώπων (κορυφαίοι εμιγκρέδες, σαμποτέρ, τρομοκράτες κ.λπ.). (...) β) Μη πολεμική ζώνη της επιχειρησιακής περιοχής των Ενόπλων Δυνάμεων: Έρευνα και καταπολέμηση εχθρικών προς το [γερμανικό] κράτος και το Ράιχ προσπαθειών, εφόσον δεν έχουν ενσωματωθεί στον εχθρικό στρατό, καθώς και γενική ενημέρωση των διοικητών στη μη πολεμική ζώνη της επιχειρησιακής περιοχής των Ενόπλων Δυνάμεων ως προς την πολιτική κατάσταση. (...)» [4]
Μονάδες Ειδικών Επιχειρήσεων (Ανατολικό Μέτωπο) [5]
|
|
|
|
Δομή & Οργάνωση Μονάδων
Από την επίσημη γερμανική αναφορά του διοικητή του Einsatzgruppe A, SS Brigadeführer Walter Stahlecker, (αναφορές γνωστές ως Stahlecker Reports) καταγράφονται οι ειδικότητες και ο αριθμός των μελών του Einsatzgruppe A, κατά τον Οκτώβριο του 1941 [6].
| Ειδικότητα | Αριθμός | % |
|---|---|---|
| Waffen SS στρατιωτικά σώματα των SS | 340 | 34,4 |
| Οδηγοί | 172 | 17.4 |
| Ordnungspolizei (Orpo) Αστυνομία | 133 | 13.4 |
| Gestapo | 89 | 9.0 |
| Βοηθητικά κατά τόπους αστυνομικά σώματα | 87 | 8.8 |
| Διερμηνείς | 51 | 5.1 |
| Criminalpolizei (Kripo) Εγκληματολογική Αστυνομία | 41 | 4.1 |
| SD Υπηρεσία Ασφαλείας του Ράιχ | 35 | 3.5 |
| Διοικητικοί υπάλληλοι | 18 | 1.8 |
| Γυναικείο προσωπικό | 13 | 1.3 |
| Χειριστές ασυρμάτου | 8 | 0.8 |
| Χειριστές τηλέτυπου | 3 | 0.3 |
| 990 | 100 |
Καθήκοντα Μονάδων
Το πρώτο και κύριο καθήκον των Μονάδων ήταν η ασφάλεια των μετόπισθεν, έτσι ώστε να διευκολύνεται το έργο της Βέρμαχτ. Η ασφάλεια των μετόπισθεν εξασφαλιζόταν με την ανάπτυξη ενός δικτύου πληροφοριών η εκμετάλλευση του οποίου οδηγούσε στην εξουδετέρωση των αντιστασιακών στοιχείων. Η εξουδετέρωση περιλάμβανε και την φυσική εξόντωση των αντιστασιακών, οπότε είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι τα Einsatzgruppe προέβησαν σε ατομικές ή/και μαζικές δολοφονίες. Στο πλαίσιο αυτού του καθήκοντος εντάσσoνται και οι διώξεις του υπ' αριθμόν 1 εχθρού του Ναζισμού, έτσι όπως έχει πολλές φορές αναφερθεί τόσο από τον Αδόλφο Χίτλερ όσο και από όλα τα σημαίνοντα πρόσωπα της Γερμανίας της εποχής εκείνης, του Ιουδαιομπολσεβικισμού.
Το δεύτερο καθήκον τους ήταν η διοικητική μέριμνα για τις πόλεις και τις περιοχές που καταλαμβάνονταν. Έπρεπε να αποκαταστήσουν ή να δημιουργήσουν εκ νέου τις διοικητικές δομές των πόλεων : συγκρότηση δημαρχιακών συμβουλίων, επαναλειτουργία ή συντήρηση των οδικών, ηλεκτρικών, υδρευτικών και άλλων δικτύων, στέγαση και διατροφή του πληθυσμού, προγραμματισμός της μελλοντικής διακυβέρνησης των περιοχών.
Από τη δραστηριότητα των Einsatzgruppe έχουν βρεθεί πολλές χιλιάδες σελίδες αρχειακού υλικού, πράγμα που καθιστά ευκολότερη την ιστορική καταγραφή του ρόλου τους.
Η λεγόμενη «δεύτερη έκθεση Stahlecker», με τίτλο «Συνοπτική Έκθεση της 16ης Οκτωβρίου – 31ης Ιανουαρίου 1942», δείχνει την απεραντοσύνη των καθηκόντων των Einsatzgruppen. Η έκθεση, έκτασης 228 σελίδων και 19 ένθετων παραρτημάτων αναφέρεται σε όλους σχεδόν τους τομείς του επιστητού: Στη διοίκηση, στην πολιτική, στην προπαγάνδα, στον πολιτισμό, στις εθνικότητες και στη δημόσια υγεία των περιοχών. Στην οικονομία, την αγροτική παραγωγή, την βιομηχανία και την βιοτεχνία, το εμπόριο, στην Εκκλησία, στους Εβραίους, και στις αντιστασιακές οργανώσεις. Τα παραρτήματα δε, αναφέρονται σε θέματα όπως η «Εκκλησιαστική ζωή στην Εσθονία», οι «Εκκλησίες της Λευκορωσίας», το «Ζωικό κεφάλαιο στις χώρες της Βαλτικής», «Μεταφορές Εμπορευμάτων στην Λετονία», κ.α. [7]
Ο πόλεμος κατά των παρτιζάνων
Οι επιθέσεις των παρτιζάνων άρχισαν αμέσως μετά το άνοιγμα του ανατολικού μετώπου. Η αντάρτικη ταξιαρχία ήταν η κύρια οργανωτική μορφή των σοβιετικών αντάρτικων μονάδων κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι ταξιαρχίες των παρτιζάνων ήταν ενεργές λίγο μετά την «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα» τον Ιούνιο του 1941 έως το τέλος του πολέμου το 1945. Οι ταξιαρχίες περιελάμβαναν από μερικές εκατοντάδες έως μερικές χιλιάδες μαχητές, κατανεμημένους σε «αποσπάσματα». [8] Οι μονάδες αυτές υπάγονταν σε έναν πολύ ευρύτερο ενιαίο σχηματισμό, που ονομαζόταν συχνά «Κέντρο». Ένας ενιαίος σχηματισμός συνέδεε αρκετές από τις μικρότερες αντάρτικες μονάδες - αντάρτικες ταξιαρχίες ή συντάγματα ή αποσπάσματα - με σκοπό τη διεξαγωγή ευρείας κλίμακας και συντονισμένων από το κέντρο στρατιωτικών επιχειρήσεων στα νώτα των δυνάμεων κατοχής του Άξονα. Αρχηγοί των μονάδων ήταν συνήθως οι τοπικοί εκπρόσωποι του Κομμουνιστικού Κόμματος ή αποστρατευμένοι αξιωματικοί του Ερυθρού Στρατού. [9]
Οι αριθμοί των παρτιζάνων υποστηρίζεται ότι ήταν υψηλοί από την αρχή, γεγονός που έδινε στα Einsatzgruppen πολύ περιορισμένο χρόνο για άλλες δραστηριότητες εκτός από τον πόλεμο εναντίον τους.
Τα πιο αξιόπιστα στοιχεία φαίνεται να είναι αυτά που παρέχονται από τον Bernd Bonwetsch, [10] ο οποίος δίνει τους αριθμούς των παρτιζάνων ως εξής:
- τέλη 1941: 90.000
- αρχές 1942: 80.000·
- μέσα 1942: 150.000
- Άνοιξη 1943: 280.000.
- μέχρι το 1944, είχαν εκτοξευτεί στις 500.000.
Ο γνωστός ιστορικός Ρέιμοντ Καρτιέ δίνει στο κλασικό πλέον βιβλίο του, «Η ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου» ένα δείγμα του μεγέθους της καταστροφικής δράσης των παρτιζάνων. Το καλοκαίρι του 1943 κατά τη διάρκεια της σοβιετικής αντεπίθεσεως για την ανακατάληψη του Σμολένσκ, και μόνο στο διήμερο της 2ας και 3ης Αυγούστου, πάνω από 200.000 παρτιζάνοι κόβουν τις σιδηροδρομικές γραμμές σε 8.422 σημεία και στήνουν 1472 ενέδρες. Όπως σημειώνει, οι κινήσεις των γερμανικών στρατευμάτων επιβραδύνονται ενώ ανασφάλεια κυριαρχεί στα μετόπισθεν, αλλά οι Γερμανοί δεν έχουν τις απαιτούμενες μονάδες για να εκκαθαρίσουν τα δάση. [11] Ο σοβιετικός ιστορικός B.S. Telpuchowski, πάλι αναφέρει ότι στη διάρκεια των τριών ετών του πολέμου, οι Λευκορώσοι παρτιζάνοι μόνο, εξουδετέρωσαν περίπου 500.000 Γερμανούς στρατιώτες και αξιωματικούς, 47 Στρατηγούς, ανατίναξαν 17.000 γερμανικά μεταφορικά μέσα και 32 θωρακισμένα τραίνα, κατέστρεψαν πάνω από 300.000 χλμ. σιδηροδρομικών γραμμών, 16.804 οχήματα καθώς και έναν πολύ μεγάλο αριθμό προμηθειών κάθε είδους. [12]
Στο βιβλίο "Lectures on the Holocaust", του αναθεωρητή Γκέρμαρ Ρούντολφ - αναφέρεται ότι αρχικά η δύναμη των Einsatzgruppen στην κατεχόμενη Σοβιετική Ένωση ήταν μόνο 4.000 άνδρες, αλλά μέχρι το καλοκαίρι του 1942 υπήρχαν περίπου 15.000 Γερμανοί και 240.000 βοηθητικοί. Οι βοηθητικοί ήταν κυρίως εθελοντές από άλλα έθνη, για τους οποίους η γερμανική εισβολή στη Σοβιετική Ένωση ήρθε ως απελευθέρωση από τη σταλινική καταπίεση: Ουκρανοί, Εσθονοί, Λετονοί, Λιθουανοί, αλλά και πολλοί Ρώσοι. [13] Η κυρίαρχη ιστοριογραφία τείνει να υποτιμά ή να αγνοεί την καθοριστική συμμετοχή αυτών των εθελοντών, προκειμένου να μην επισκιαστεί ο υποτιθέμενος ρόλος των Einsatzgruppen στο Ολοκαύτωμα.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Παραπομπές
- ↑ ["Nuremberg Trial Proceedings, Volume 20, Day 194" - The Avalon Project.]
- ↑ [Rossino Alexander B.: "Hitler Strikes Poland: Blitzkrieg, Ideology, and Atrocity", 2003.]
- ↑ [Carlo Mattogno: "The Einsatzgruppen in the Occupied Eastern Territories—Genesis, Missions and Actions". Μέρος της σειράς "Holocaust Handbooks & Documentaries", εκδόσεις: Castle Hill Publishers (Β' έκδοση 2022, σελίδα 32η.)]
- ↑ [ibid. σελίδα 42η.]
- ↑ Christopher R. Browning: "The Nazi Decision to Commit Mass Murder: Three Interpretations: The Euphoria of Victory and the Final Solution: Summer-Fall 1941", κεφάλαιο :The Einsatzgruppen mobilization.
- ↑ [RGVA, 500-4-93, Annex 1a, p. 144, “Gesamtstärke der Einsatzgruppe A.]
- ↑ [Mattogno, σελίδες 46η, 47η, 48η.]
- ↑ Hrošová Marie:"Na každém kroku boj" εκδ. "Český svaz bojovníků za svobodu", 2012
- ↑ A. L. Manaenkou: "Partisan connection in the Great Patriotic War" // Belarusian encyclopedia: In 18 vol. Vol. 12. Μινσκ, 2001, σελ.113-114 (А.Л. Манаенкаў. Партызанскае злучэнне ў Вялікую Айчынную вайну // Беларуская энцыклапедыя)
- ↑ Partisan War and Reprisal Killings
- ↑ Ρέιμοντ Καρτιέ: Ιστορία του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, τόμος Β, εκδ. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος, σελ.183
- ↑ B.S. Telpuchowski: "Die Geschichte des Grossen Vaterländischen Krieges 1941-1945", Bernard & Graefe Verlag für Wehrwesen, Frankfurt/Main 1961, p. 284
- ↑ Rudolf: "Lectures on the Holocaust", εκδ. "Castle Hill Publishers", σελ. 324
