Απόστολος Σαχίνης

Ο Απόστολος-Αλέξανδρος Σαχίνης, Έλληνας εθνικιστής νομικός, δημοσιογράφος, συγγραφέας και ένας από τους πλέον σημαντικούς κριτικούς της λογοτεχνίας του 20ου αιώνα, τακτικός καθηγητής της Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης που εκλέχθηκε ακαδημαϊκός και αναδείχθηκε σε μεγάλο ευεργέτη της Ακαδημίας Αθηνών, γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 1918 στην Αθήνα και αυτοκτόνησε στις 5 Δεκεμβρίου 1997, μέσα στο σπίτι του, στην οδό Αριστοτέλους στην πλατεία Βικτωρίας στην Αθήνα.

Απόστολος Αλέξανδρος Σαχίνης
Βιογραφικά στοιχεία (συνοπτικά)
Γέννηση: 6 Δεκεμβρίου 1918
Τόπος: Αθήνα
Σύζυγος:
Τέκνα: Άτεκνος
Υπηκοότητα: Ελληνική
Ασχολία: Νομικός, Κριτικός λογοτεχνίας Δημοσιογράφος, Συγγραφέας
Θάνατος: 5 Δεκεμβρίου 1997
Αιτία: Αυτοκτονία
Τόπος: Αθήνα

Ήταν έγγαμος και με τη σύζυγο του δεν είχαν αποκτήσει απογόνους.

Βιογραφία

Η καταγωγή του Σαχίνη ήταν από ιστορική και ιδιαίτερα πολυμελή οικογένεια από τη Σιάτιστα στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας. Οι πρόγονοι του ήταν μια από τις παλαιότερες και μεγαλύτερες οικογένειες της κωμοπόλεως με σημαντικό ρόλο στα εθνικά και κοινωνικά τεκταινόμενα της περιοχής και συμμετοχή σε εθνικούς απελευθερωτικούς αγώνες.

Οικογένεια Απόστολου Σαχίνη

Παππούς του Απόστολου, από την πλευρά του πατέρα του ήταν ο Απόστολος Σαχίνης και γιαγιά του η Ναούμα Σαχίνη ενώ από την πλευρά της μητέρας του παπούς του ήταν ο Αθανάσιος Παπαχελάς, Ηλεκτρολόγος μηχανικός, που διατέλεσε Νομάρχης και Βουλευτής Μεσσήνης την περίοδο πριν τους Βαλκανικούς Πολέμους. Πατέρας του ήταν ο μεγαλέμπορος Δημήτριος Σαχίνης, που διατηρούσε επιχειρήσεις στην Τεργέστη, και μητέρα του ήταν η Αμαλία, κόρη του Αθανάσιου Παπαχελά .

Σπουδές

Το 1936 ο Απόστολος Σαχίνης ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο κλασσικό τμήμα του Λυκείου της Βαρβακείου Προτύπου Σχολής. Στη συνέχεια σπούδασε στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από την οποία αποφοίτησε το 1941 και το 1942 εντάχθηκε στα μητρώα φοιτητών των Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών και της Φιλοσοφικής Σχολής του ίδιου Πανεπιστημίου. Το 1955 απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα, [Masters of Arts], από το King's College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, όπου την ίδια χρονιά το του απονεμήθηκε το βραβείο Burrows για τις ελληνικές σπουδές και το 1957 αναγορεύθηκε Doctor of Philosophy. Το 1961 έλαβε πτυχίο της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών.

Πρώτα χρόνια

Ο Σαχίνης, που εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1944 μέσα από τις δημοσιεύσεις του στο περιοδικό «Τα Νέα Γράμματα», εργάστηκε ως δικηγόρος στην Αθήνα και στη συνέχεια, ως δημοσιογράφος-βιβλιοκριτικός από το 1947 έως το 1967, συνεργάστηκε με την εφημερίδα «Έθνος». Συνεργάστηκε, επίσης, με το ελληνικό τμήμα του Β.Β.C., από το 1954 έως το 1955.

Εθνική Εταιρεία Λογοτεχνών

Στις 24 Απριλίου 1948, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος προσκάλεσε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, στην οδό Πατησίων 47, λογοτέχνες της εποχής, με σκοπό να ιδρύσουν μία λογοτεχνική Εταιρία. Εκεί ο Λίνος Καρζής και μαζί του οι Αλκιβιάδης Γιαννόπουλος, Νίκος Προεστόπουλος, Γεώργιος Ι. Φουσάρας και Γιάννης Χατζίνης, ανέλαβαν να φροντίσουν για τη σύνταξη και την έγκριση από το Πρωτοδικείο Αθηνών του Καταστατικού του σωματείου που αρχικά έφερε τον τίτλο «Ελληνική Εταιρία Λογοτεχνών», το οποίο αργότερα μετονομάσθηκε σε «Εθνική Εταιρεία των Ελλήνων Λογοτεχνών».

Στις αρχές του Ιουνίου του 1948, όταν οι Ιωάννης Παναγιωτόπουλος, Κωνσταντίνος Ουράνης, Άγγελος Τερζάκης και Πέτρος Χάρης παραιτήθηκαν από την «Ελληνική Εταιρεία Λογοτεχνών» και με πρωτοστάτη τον Κωνσταντίνο Τσάτσο ίδρυσαν την «Εθνική Εταιρεία Λογοτεχνών» στις 20 Ιουνίου, στην οποία ήταν ιδρυτικό μέλος ενώ διατέλεσε ως και αντιπρόεδρος του Διοικητικού της Συμβουλίου. Το ίδιο έτος προσυπέγραψε τη διακήρυξη που εξέδωσε η «Εθνική Εταιρεία Λογοτεχνών», που αφορούσε την ένοπλη ανταρσία των μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, καθώς η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών δεν είχε λάβει καμία θέση στο θέμα. Την 1 Ιουλίου 1948, δημοσιεύθηκε η διακήρυξη σύμφωνα με την οποία:

«...{...}.. Οι υπογραφόμενοι λογοτέχνες διακηρύσσουν πως η ανταρσία, που σήμερα αιματοκυλίζει τον τόπο, είναι ένας αντεθνικός αγώνας που υποδαυλίζεται από ξένους και από τους ίδιους ξένους συντηρείται. Κάθε αληθινός Έλληνας έχει χρέος να πάρει απέναντί της αυτή τη σαφή στάση. Πράξεις σαν το παιδομάζωμα, την αρπαγή γυναικών και το σταύρωμα των ιερωμένων, βρίσκεται σε βαθιάν αντίθεση με τις ευγενικές παραδόσεις της φυλής μας...{...}...» .

Διδακτικό έργο

Από το 1959 έως το 1966 ο Σαχίνης εργάστηκε στο Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών ως ερευνητής. Την περίοδο 1965-1967 δίδαξε νεοελληνική λογοτεχνία στους μετεκπαιδευόμενους δασκάλους στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Το 1965 διορίσθηκε αρχικά άμισθος και το 1969 εντεταλμένος υφηγητής Νεώτερης Ελληνικής Φιλολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, με θέμα της διατριβής του επί υφηγεσία το περιοδικό Πανδώρα. Το 1968 εκλέχτηκε έκτακτος καθηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, όμως δεν τοποθετήθηκε, και το 1970 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής της Νεώτερης Ελληνικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης, στην οποία τοποθετήθηκε το Μάρτιο του 1972 και υπηρέτησε έως το Μάιο του 1984.

Ο Απόστολος Σαχίνης δίδαξε νεοελληνική λογοτεχνία στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Τα χρονικά διαστήματα 1979-1981,1991-1993 υπήρξε πρόεδρος της επιτροπής των Κρατικών Βραβείων λογοτεχνίας του Υπουργείου Πολιτισμού. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη μελέτη της νεοελληνικής λογοτεχνίας και έγραψε πολλές μελέτες και δοκίμια στα περιοδικά «Νέα Εστία», «Εποχές», «Νέα Γράμματα», «Ευθύνη» και «Νέα Πορεία». Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, ενώ εκλέχθηκε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της και διατέλεσε αντιπρόεδρος της. Το 1984 ανακηρύχθηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών , στην Τάξη Γραμμάτων και Τεχνών, στην έδρα της Νέας Ελληνικής Φιλολογίας. Ήταν επίσης, μέλος και από το 1987 πρόεδρος του Ιδρύματος Κωστή Παλαμά. Διατέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη και από το 1991 Γενικός Γραμματέας του και το 1994 διετέλεσε Γραμματέας των Δημοσιευμάτων της Ακαδημίας.

Εργογραφία

Ο Σαχίνης, που υπήρξε μέλος καθώς και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών , δημοσίευσε μεταξύ άλλων τα έργα:

• «Η σύγχρονη πεζογραφία μας», το 1951,
• «Το ιστορικό μυθιστόρημα», το 1957,
• «Το νεοελληνικό μυθιστόρημα», το 1958,
• «Συμβολή στην Ιστορία της Πανδώρας και των παλιών περιοδικών», το 1964,
• «Νέοι πεζογράφοι», το 1965,
• «Παλαιότεροι πεζογράφοι», το 1973,
• «Τετράδια κριτικής», από το 1978-86, 4 τόμοι,
• «Μεσοπολεμικοί και μεταπολεμικοί πεζογράφοι», το 1979,
• «Γύρω στο κρητικό Θέατρο», το 1980,
• «Η πεζογραφία του αισθητισμού», το 1981.
• «Ο Νικόλαος Δραγούμης ως λογοτεχνικός κριτικός»,

Ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτα ήταν τα έργα κριτικής του:

• «Αναζητήσεις της μεσοπολεμικής πεζογραφίας», το 1945,
• «Η πεζογραφία της Κατοχής», το 1948.

Διακρίσεις

Ο Σαχίνης τιμήθηκε με

• κρατικά βραβεία κριτικής-δοκιμίου, το 1958, το 1966 και το 1983,
• βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα, το 1965,
• βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, το 1974.

Μνήμη Απόστολου Σαχίνη

Μεγάλο μέρος της περιουσίας του, καθώς και τα διαμερίσματα στην πολυκατοικία της οδού Αριστοτέλους όπου κατοικούσε, τα κληροδότησε στην Ακαδημία Αθηνών.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• [Έργα του Απόστολου Σαχίνη]

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org