Γεώργιος Ι. Φουσάρας
Ο Γεώργιος Ιωάν. Φουσάρας, Έλληνας εθνικιστής, Χημικός Μηχανικός, λογοτέχνης, δημοσιογράφος, θεατρικός κριτικός και συγγραφέας, σκαπανέας των Ελληνικών Γραμμάτων, ιδρυτής της Εταιρείας Ευβοϊκών Σπουδών [1] που δημοσίευσε πολλά έργα για την προβολή και διάδοση της Ευβοϊκής βιβλιογραφίας, της παραδόσεως, των ηθών και των εθίμων της νήσου Εύβοιας, ο οποίος διατέλεσε Γενικός Γραμματέας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, ισόβιο μέλος της Διεθνούς Αμερικανικής Ακαδημίας στη Νέα Υόρκη, γεννήθηκε το 1908 στην Χαλκίδα και πέθανε [2] την Τρίτη 19 Οκτωβρίου 1965 στην Αθήνα. Η κηδεία του έγινε στις 17:00' το απόγευμα της Τετάρτης 20 Οκτωβρίου στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών και ακολούθησε ο ενταφιασμός του στους χώρους του κοιμητηρίου.
| Συνοπτικές πληροφορίες |
|---|
| Γεώργιος Ι. Φουσάρας |
| Γέννηση: 1908 |
| Τόπος: Χαλκίδα. Ελλάδα |
| Σύζυγος: Ελένη Ιωαν. Μόσχου-Φουσάρα |
| Τέκνα: Μαρία |
| Υπηκοότητα: Ελληνική |
| Ασχολία: Χημικός Μηχανικός, ιστορικός |
| Θάνατος: 19 Οκτωβρίου 1965 |
| Τόπος: Αθήναι (Αττική) |
Ήταν παντρεμένος με την Ελένη Ιωαν. Μόσχου-Φουσάρα και από το γάμο του έγινε πατέρας μια κόρης, της Μαρίας.
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Πατέρας του Γιώργου Φουσάρα, που είχε αδέλφια τον Ελευθέριο, την Καίτη σύζυγο Χρήστου Σακελλαριάδη, τον Δημήτριο και την Λούλα σύζυγο Ιωάννη Σπορίδη,ήταν ο Ιωάννης Φουσάρας. Ο Γεώργιος παρακολούθησε τα μαθήματα της εγκυκλίου και της Μέσης εκπαιδεύσεως στη γενέτειρα του. Μετά από επιτυχείς εξετάσεις εισήχθη στην Σχολή Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου από την οποία αποφοίτησε το 1931. Αρχικά εργάστηκε σε εργοστάσιο μεταξωτών ειδών κι αργότερα δραστηριοποιήθηκε ως επιχειρηματίας Χημικός Μηχανικός. Τον Αύγουστο του 1935 ήταν μεταξύ εκείνων που υπέγραψαν την καταστατική ίδρυση του Σωματείου Εταιρεία Ευβοϊκών Σπουδών, ενώ συμμετείχε ως μέλος σε πολλά άλλα σωματεία και οργανώσεις, μεταξύ τους η Ένωσις Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών και ο Ροταριανός Όμιλος Αθηνών.
Καθεστώς 4ης Αυγούστου
Ο Γεώργιος Ιωαν. Φουσάρας περιλαμβάνεται μεταξύ των συνεργατών της εβδομαδιαίας εφημερίδος «Η Νεολαία» του καθεστώτος της «4ης Αυγούστου» του 1936, υπό τους πρωθυπουργούς Ιωάννη Μεταξά και Αλέξανδρο Κορυζή. Η εφημερίδα ένα εξάμηνο μετά τη διακοπή της κυκλοφορίας της, επανεκδόθηκε ως περιοδικό. Πέρα από επίσημο όργανο της Ε.Ο.Ν., αποτέλεσε εργαλείο «…πνευματικής, θρησκευτικής, ηθικής, κοινωνικής και πολιτικής αγωγής…» των νέων μελών της [3].
«Εθνική Εταιρεία Λογοτεχνών»
Στις 24 Απριλίου 1948, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος προσκάλεσε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, στην οδό Πατησίων 47, λογοτέχνες της εποχής, με σκοπό να ιδρύσουν μία λογοτεχνική Εταιρία. Εκεί ο Γεώργιος Φουσάρας και μαζί του οι Λίνος Καρζής, Αλκιβιάδης Γιαννόπουλος, Νίκος Προεστόπουλος και Γιάννης Χατζίνης, ανέλαβαν να φροντίσουν για τη σύνταξη και την έγκριση από το Πρωτοδικείο Αθηνών του Καταστατικού του σωματείου που αρχικά έφερε τον τίτλο «Ελληνική Εταιρία Λογοτεχνών», το οποίο αργότερα μετονομάσθηκε σε «Εθνική Εταιρεία των Ελλήνων Λογοτεχνών».
Ο Φουσάρας περιλαμβάνεται [4] μεταξύ των λογοτεχνών οι οποίοι, στις αρχές Ιουνίου 1948, αφού αρχικά παραιτήθηκαν, ο ίδιος καθώς και οι Κώστας Ουράνης, Ιωάννης Μ. Παναγιωτόπουλος και Πέτρος Χάρης, από την «Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών» και δημιούργησαν, στις 20 Ιουνίου 1948, την «Εθνική Εταιρεία Λογοτεχνών». Οι λογοτέχνες αυτοί εξέδωσαν ανακοίνωση που δημοσιεύθηκε την 1η Ιουλίου 1948 στο περιοδικό «Νέα Εστία», με την οποία καταδίκαζαν την κομμουνιστική ένοπλη εξέγερση στην Ελλάδα ως ακολούθως:
«...[...] Οι υπογραφόμενοι λογοτέχνες διακηρύσσουν πως η ανταρσία, που σήμερα αιματοκυλίζει τον τόπο, είναι ένας αντεθνικός αγώνας που υποδαυλίζεται από ξένους και από τους ίδιους ξένους συντηρείται. Κάθε αληθινός Έλληνας (sic) έχει χρέος να πάρει απέναντί της αυτή τη σαφή στάση. Πράξεις σαν το παιδομάζωμα, την αρπαγή γυναικών και το σταύρωμα των ιερωμένων, βρίσκεται σε βαθιάν αντίθεση με τις ευγενικές παραδόσεις της φυλής μας . [...]...».
Μεταπολεμικά
Το 1949 ο Φουσάρας εκλέχθηκε για ένα χρόνο Γενικός Γραμματέας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος και το 1954 ισόβιο μέλος της Διεθνούς Αμερικανικής Ακαδημίας με έδρα την Νέα Υόρκη.
Εργογραφία
Ο Φουσάρας, μεθοδικός-ανήσυχος κι ακριβολόγος- ασχολήθηκε από πολύ νεαρή ηλικία με τα γράμματα και στη διάρκεια του βίου του δημοσίευσε δοκίμια, κριτικές λογοτεχνικών βιβλίων και θεατρικές κριτικές σχεδόν σε όλες τις Αθηναϊκές εφημερίδες της εποχής του καθώς και σε λογοτεχνικά περιοδικά. Έγραψε και δημοσίευσε και έναν τόμο διηγημάτων που διακρίνονται για την λιτότητα τους ύφους και την καθαρότητα των εικόνων τους. Μεταξύ άλλων έγραψε και δημοσίευσε τα αυτοτελή έργα:
- «Η συμβολή της Εύβοιας εις τους Ελληνικούς αγώνας», Αθήνα 1935,
- «Συμβολή εις την Ευβοϊκήν βιβλιογραφίαν»,
- «Βιβλιογραφικά στον Παπαδιαμάντη», εκδότης «Εταιρεία Ευβοϊκών Σπουδών», Αθήνα 1940, ανατυπώθηκε το 1985
- «Αλέξανδρος Μωραϊτίδης»,
- «Μιχαήλ Μητσάκης (η ζωή και το έργο του)»,
- «Βιβλιογραφία Ανδρέα Κάλβου»,
- «Μορφές της νέας λογοτεχνίας μας», εκδότης «Εργατική Εστία», Αθήνα 1952, σειρά: «Βιβλιοθήκη Εργατικής Εστίας» (7ο),
- «Ευβοϊκή βιβλιογραφία (1478-1958)»,
- «Τα Ευβοϊκά του Εβλιά Τσελεμπή».
Ο Φουσάρας δίνει σε μετάφραση του Ιωάννη Άλευροπούλου και με πολλές ιστορικές και επεξηγηματικές σημειώσεις και εισαγωγή δική του, το τμήμα του «Οδοιπορικού» του Τούρκου περιηγητή τοο 17ου αιώνα, Τσελεμπή που αναφέρεται στο νησί της Εύβοιας.
- «Ο ανώνυμος συγγραφέας του πρώτου τυπωμένου στην Εύβοια βιβλίου»,
- «Τα Ευβοϊκά βιβλία»,
- «Βιβλιογραφία των ελληνικών βιβλιογραφιών 1791-1947», εκδότης «Βιβλιοπωλείον της Εστίας», Αθήνα 1961, που περιλήφθηκε στη σειρά εκδόσεων του Γαλλικού Ινστιτούτου με τη χορηγία του Βασιλικού Ιδρύματος Ερευνών.
- «Η μετεπαναστατική Χαλκίδα στα ανέκδοτα απομνημονεύματα του Γεώργιου Ψύλλα», εκδότης «Εταιρεία Ευβοϊκών Σπουδών», Αθήνα 1961,
- «Μετεπαναστατικές αγοραπωλησίες Τουρκικών κτημάτων στην Χαλκίδα»,
- «Πρόσωπα και σχήματα».
Τιμητικές διακρίσεις
Ο Φουσάρας, που ήταν τέκτονας και μέλος της Τεκτονικής Στοάς Σκεντέρμπεης [5], τιμήθηκε με:
- το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, για το έργο του «Ευβοϊκή βιβλιογραφία (1478-1958)», το 1946,
- τον Ταξιάρχη της Ακαδημαϊκής Τιμής της Διεθνούς Αμερικανικής Ακαδημίας, το 1958,
- τον Σταυρό του Βασιλικού Τάγματος του Φοίνικος, το 1960.
Το 1966, ένα χρόνο μετά το θάνατο του, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Χαλκιδαίων, δόθηκε το όνομα του Φουσάρα [6] σε δρόμο της Χαλκίδος.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- [Σχετικά με την Εταιρεία Ευβοϊκών Σπουδών]
- [Εθνική Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών ethnikietairialogotechnon.gr]
- [Η πνευματική προσφορά της Εύβοιας Περιοδικό «Δεσμός», Ιανουάριος 1964.]
Διαβάστε τα λήμματα
| |||||||||||||||
Παραπομπές
- ↑ [Η Εταιρεία Ευβοϊκών Σπουδών ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 1935 στην Αθήνα. Ο Γεώργιος Φουσάρας ήταν μεταξύ των ιδρυτικών μελών.]
- ↑ [Κηδείαι Εφημερίδα «Ελευθερία», Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 1965, σελίδα 4η.]
- ↑ [Η εβδομαδιαία εφημερίδα «Η Νεολαία», κυκλοφόρησε είκοσι φύλλα της, από τις 14 Ιανουαρίου ως τις 27 Μαΐου 1938, και αποτελούσε «Επίσημον Όργανον» της «Εθνικής Οργανώσεως Νεολαίας» (Ε.Ο.Ν.) της Ελλάδος, με διευθυντή σύνταξης τον θαυμαστή και βιογράφο του Μεταξά Δημήτριο Καλλονά. «Η Νεολαία» στη 2η φάση της πέτυχε εντυπωσιακή αύξηση της κυκλοφορίας της, φθάνοντας τα 70.000 τεύχη. Κυκλοφόρησε συνολικά 133 τεύχη, από τον Οκτώβριο του 1938 ως την κατάληψη της Αθήνας από τα γερμανικά στρατεύματα, τον Απρίλιο του 1941. Η ύλη του περιοδικού διαπνέονταν από έντονα εθνικοπατριωτικά αισθήματα, καλλιέργεια της θρησκευτικής πίστεως, αντικομμουνιστικό ιδεολογικό προσανατολισμό, πρόσφερε ποικίλες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, δημοσίευε παιχνίδια και ανέκδοτα, διέθετε πλούσια εικονογράφηση, συστηματικές στήλες αλληλογραφίας και κινήσεως των σχηματισμών της ΕΟΝ, καθώς και προσαρμοσμένη στα ζητούμενα της 4ης Αυγούστου λογοτεχνική ύλη. Σε κάθε τεύχος παρουσιάζονταν ένδοξες μορφές και κρίσιμες στιγμές του ελληνικής Ιστορίας καθώς και αναφορές στη λαϊκή παράδοση. Η Συντακτική Επιτροπή προέκρινε τη Δημοτική ως γλώσσα κατάλληλη για τις τέσσερις τάξεις του Δημοτικού Σχολείου, ενώ δεν απέρριπτε τη συζήτηση για υιοθέτηση του μονοτονικού συστήματος, μόλις τρία χρόνια πριν από την περίφημη «Δίκη των Τόνων». Μεταξύ των συνεργατών του περιοδικού, διατηρούσαν δική τους στήλη, ήταν η Σίτσα Καραϊσκάκη, γνωστή για τις φυλετικές και εθνικιστικές ιδεολογικές απόψεις της, ο Χρήστος Εμμ. Αγγελομάτης, ο Μιχαήλ Αναστασίου, ο Ι. Ν. Βιστάκης, ο Κοσμάς Βέρροιου, ο Κώστας Καλαντζής, ο Φώτος Γιοφύλλης, ο Κώστας Φαλτάιτς και ο Νίκος Καζαντζάκης, που δημοσίευσε σε συνέχειες, με το ψευδώνυμο «Α. Β. Γ.», το παιδικό μυθιστόρημα «Στα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου». Ακόμη ο Στρατής Δούκας, η Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, ο Μάρκος Αυγέρης, ο Αιμίλιος Βεάκης, ο Γεράσιμος Γρηγόρης, η Ρίτα Μπούμη-Παππά, ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Φώτης Κόντογλου, ο Γιάννης Βλαχογιάννης, ο Σπύρος Μελάς, ο Φάνης Μιχαλόπουλος, ο Αδαμάντιος Παπαδήμας και ο Νικόλαος Τσελεμεντές.]
- ↑ [Εθνική Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών Ιδρυτικά μέλη, «Εθνική Εταιρεία Λογοτεχνών»] Ιστότοπος της «Εθνικής Εταιρείας Λογοτεχνών»]
- ↑ [Γεώρ. Ί. Φουσάρας (1933-35) tetraktys.gr, σελίδα 65η.]
- ↑ [Οδός Φουσάρα. (Από το 1966) dimoschalkideon.gr]
