Αριστείδης Ανδρόνικος

Ο Δρ. Αριστείδης Ανδρόνικος, Έλληνας εθνικοσοσοσιαλιστής, ιατρός, διδάκτορας της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Παρισιού, φιλόσοφος και συγγραφέας αντισιωνιστικών καθώς και αντικομμουνιστικών βιβλίων, γεννήθηκε το 1862 στη Φιλιππούπολη της αλύτρωτης Ανατολικής Ρωμυλίας και πέθανε στις 21 Νοεμβρίου 1952 στην Αθήνα.

Δρ. Αριστείδης Ανδρόνικος

Βιογραφία

Ο Ανδρόνικος κατάγονταν από αρχοντική οικογένεια της Ανατολικής Ρωμυλίας και ανιψιός του ήταν ο κορυφαίος αρχαιολόγος Μανόλης Ανδρόνικος. Ο Αριστείδης αποφοίτησε στις 14 Ιουνίου 1891, από το «Ζαρίφειο» Γυμνάσιο Φιλιππουπόλεως . Κατατάχθηκε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και μεταγράφηκε στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ως φοιτητής του δευτέρου έτους .

Έπειτα από τις σπουδές του στην Αθήνα, ο Αριστείδης Ανδρόνικος εγκαταστάθηκε στο Παρίσι όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην ιατρική, όμως δεν περιορίστηκε στην μελέτη των ιατρικών βιβλίων κι αποφάσισε ν’ ανακαλύψει τις κυρίαρχες δυνάμεις της εποχής του, όπως οι Τραπεζίτες της πλατείας Πιγκάλ, οι άνθρωποι των χρηματιστηρίων καθώς και οι τοκογλύφοι των λαών της Ευρώπης, που καθόριζαν τη ροπή της πολιτικής και της οικονομίας, τις δυνάμεις εκείνες οι οποίες είχαν στραφεί στο μακρινό και πρόσφατο παρελθόν κατά του Ελληνισμού. Στην προσπάθεια του αυτή εγκατέλειψε την Ευρώπη κι εγκαταστάθηκε στην Άπω Ανατολή. Στην Κίνα μελέτησε την σινική επανάσταση και παρέμεινε στην Ρωσία, Ευρωπαϊκή και Ασιατική, από το 1902-1924. Ενδιάμεσα, το 1911 εγκαταστάθηκε στην Πετρούπολη, όπου εξασκούσε το ιατρικό επάγγελμα στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, καθώς τον είχαν ελκύσει τα προμηνύματα της κοινωνικής ανατροπής που επικράτησε μετά από 7 χρόνια.

Το 1918 μετά την αναχώρηση του Κακλαμάνου του ανατέθηκε από την Πρεσβεία της Στοκχόλμης η διεύθυνση του Γενικού Προξενείου Πετρούπολης, το οποίο υπηρέτησε ως άμισθος διευθυντής την περίοδο που επικράτησε ο μπολσεβικισμός. Διεύθυνε το Ελληνικό προξενείο μέχρι τις 2 Ιουνίου 1919, όταν συνελήφθη μαζί με όλους τους διπλωματικούς αντιπροσώπους και οδηγήθηκε στις φυλακές Μόσχας, απ' όπου απολύθηκε μετά από έξι μήνες και παρέμεινε εκεί υπό αστυνομική επιτήρηση. Στις αρχές του 1924 κατόρθωσε να αναχωρήσει από την Πετρούπολη και μέσω Φινλανδίας, Γερμανίας, Βελγίου και Γαλλίας ήρθε στην Ελλάδα.

Το Νοέμβριο του 1929 μαζί με τους Πτολεμαίο Σαρηγιάννη, Αντώνιο Αθηνογένη, Ιωάννη Αραπάκη και τον Αριστείδη Σκυλίτση ίδρυσε την «Πανελλήνια Ένωση Κοινωνικής Άμυνας», [Π.Ε.Κ.Α.], με στόχο τον αντικομουνιστικό αγώνα και την αφύπνιση της εθνικής συνειδήσεως των Ελλήνων. Τον Σεπτέμβριο του 1942, μετά την ανατίναξη του κτιρίου της «Ελληνικής Σοσιαλιστικής Πατριωτικής Οργάνωσης», [Ε.Σ.Π.Ο.], η οποία ιδρύθηκε το Μάιο του 1941, ανέλαβε την ηγεσία της οργανώσεως και διαδέχθηκε το Γεώργιο Βλαβιανό, πρώτο αρχηγό της, γιατρό και υφηγητή Πανεπιστημίου. Ο Ανδρόνικος, το Σεπτέμβριο του 1944 λίγο πριν την αποχώρηση των Γερμανών, έφυγε με ειδική αμαξοστοιχία για τη Βιέννη μαζί με πλειάδα άλλων εθνικοσοσιαλιστών. Εκεί συμμετείχε στην «εξόριστη κυβέρνηση» του Έκτορα Τσιρονίκου, που συγκροτήθηκε στις αρχές Νοεμβρίου 1944 στην κωμόπολη Κίτσμπυλ, στο ξενοδοχείο «Grand Hotel» αναλαμβάνοντας μαζί με τον Κωνσταντίνο Σκανδάλη το «Υπουργείο Διαφώτισης και Προπαγάνδας». Την εξόριστη κυβέρνηση της Βιέννης πλαισίωσαν στελέχη του εθνικοσοσιαλιστικού χώρου και σκοπός της επιτροπής ήταν να αναλάβει την εξουσία μετά την «επιστροφή» των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα, όμως ως τότε θα εκπροσωπούσε τα ελληνικά συμφέροντα στο Ράιχ και θα προσπαθούσε να επιλύσει τα προβλήματα των Ελλήνων εργατών στη Γερμανία. Κλιμάκιο της που το αποτελούσαν οι Ταβουλάρης, Βλαχογιάννης, Αριστείδης Ανδρόνικος, Πανταζής και η αδελφή του, ο Χάρης Λάμπρου και άλλοι κατέθεσαν στεφάνι στις 25 Μαρτίου 1945, στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη στη Βιέννη.

Εργογραφία

Ολόκληρη η ζωή του Ανδρόνικου υπήρξε μια αλυσίδα περιπετειών, μελετών και εθνικών αγώνων. Σημαντικό μέρος της βιβλιοθήκης του και του πολύτιμου αρχείου του καταστράφηκε από τους κομμουνιστές το 1944 κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών. Το 1928 προλόγισε και δημοσίευσε την Ελληνική έκδοση του έργου τα

• «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών», με τον τίτλο «Ο Ιούδας διά μέσου των αιώνων. Οι αφανείς εχθροί της Ανθρωπότητος», [εκδόσεις «Τυπογραφείον η Μέλισσα»], στο οποίο χαρακτήρισε τους Εβραίους, «ξένο λαό» .

Στο εξώφυλλο της εκδόσεως παρατίθεται η διατύπωση του Γκαίτε, «...Πώς ημείς δυνάμεθα να επιτρέψωμεν συμμετοχήν των εβραίων εις τον πολιτισμόν μας του οποίου την πηγήν και την προέλευσιν αρνούνται;», ενώ, κάτω από αυτή, έχει σχεδιασθεί μία αράχνη τα πλοκάμια της οποίας απλώνονται στα δύο ημισφαίρια του πλανήτη, συνοδευόμενη από την ακόλουθη λεζάντα, «Η Εβραϊκή αράχνη απομυζά και την τελευταίαν οικονομικήν ομάδα των λαών της υφηλίου». Εμφάνισε το θέμα αρχικά από τις 7 Φεβρουαρίου έως και 11 Μαρτίου του 1925 με την αρθρογραφία του στις αθηναϊκές εφημερίδες «Ελεύθερος Τύπος» και «Σκριπ», ενώ στα τέλη Φεβρουαρίου 1928, δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης. Προκειμένου να τεκμηριώσει τις θέσεις του, επικαλέστηκε την παρουσία του στην ελληνική διπλωματική αντιπροσωπεία στη Ρωσία την περίοδο της Επαναστάσεως, ενώ τα χρησιμοποίησε στην πολεμική του κατά του κομμουνιστικού κινήματος. Το 1931 για το ίδιο ζήτημα, έδωσε σειρά διαλέξεων στη Θεσσαλονίκη, με τη συνεργασία της εθνικιστικής οργανώσεως «Εθνική Ένωσις Ελλάς», γνωστής ως «Τρία Έψιλον», [«Ε.Ε.Ε.»].

Έγραψε ακόμη τα έργα,

• «Τί εστί Μπολσεβικισμός» , 1925 «Τύποις Κορωναίου Δενάξα και Σιας», Αθήνα, ,
• «Η ιδέα της παγκοσμίου ειρήνης»,
• «Κίνδυνος εν όψει: Η 5η Φάλλαγα ανά την Υφήλιο», εκδότης Νεκτάριος Δημ. Παναγόπουλος.

Εργασίες στο περιοδικό «ΦΩΣ»

• «Η σινική επανάστασις»,
• «Μεγάλη γαλλική επανάστασις»,
• «Πολιτική ιστορία του Ισραήλ».

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• «Τι εστί μπολσεβικισμός» Ολόκληρο το βιβλίο

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org