Ιωάννης Χατζηφώτης

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Ιωάννης Χατζηφώτης, Έλληνας παραδοσιοκράτης, δημοσιογράφος, συγγραφέας, κριτικός και εκπρόσωπος Τύπου της Εκκλησίας της Ελλάδος, γεννήθηκε στις 14 Απριλίου 1944 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και πέθανε στις 18 Ιουλίου 2006 στην Αθήνα, από ανακοπή καρδιάς. Η κηδεία του έγινε την Πέμπτη 20 Ιουλίου, στον Ιερό Ναό Αγίας Ειρήνης Αιόλου και η ταφή του στο Νεκροταφείο Ζωγράφου.

Ήταν παντρεμένος από το 1971 με την αρχαιολόγο Λίτσα Κ. Καραντσαβέλου και απέκτησαν τρεις γιους τον Μιχάλη, τον Κωνσταντίνο και τον Ανδρέα.

Ιωάννης Χατζηφώτης

Βιογραφία

Γονείς του ήταν ο Μιχαήλ και η Αγγελική Χατζηφώτη, ήταν από τη Σύμη και το Καστελλόριζο και είχε μία αδελφή την Ευαγγελία. Η οικογένεια του επέστρεψε στην Ελλάδα το 1968, μετά την επικράτηση στην Αίγυπτο, του καθεστώτος Νάσερ. Αποφοίτησε από το «Αβερώφειο» Γυμνάσιο Αλεξάνδρειας και σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Κοινωνιολογία της Θρησκείας στην Κατάνη της Σικελίας στην Ιταλία.

Το 1963, συμμετείχε στην κίνηση για την Ελληνική πνευματική αναγέννηση που οργάνωσε, με δική του έμπνευση και πρωτοβουλία, ο Μάνος Φαλτάιτς, κηρύσσοντας το έτος Περικλή Γιαννόπουλου, σε συνεργασία με κορυφαίους εκπροσώπους της Ελληνικής διανοήσεως, μεταξύ τους ο εθνικιστής αρχιτέκτονας και ακαδημαϊκός Δημήτριος Πικιώνης, ο ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών, ποιητής Νίκος Σταμπολής, ο Λίνος Καρζής, εθνικιστής διανοούμενος και από τους αναβιωτές του Αρχαίου Ελληνικού Θεάτρου, ο κοινοτιστής Κωνσταντίνος Καραβίδας και άλλοι.

Στις 15 Οκτωβρίου 2002 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, στη διάρκεια της καθημερινής του εκπομπής στο ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν».

Συμμετοχές

Ήταν μέλος της Εθνικής Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, τακτικός εταίρος της Εταιρίας Βυζαντινών Σπουδών και αντεπιστέλλον μέλος της Μεσογειακής Ακαδημίας της Ρώμης, της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εταιρίας Ιστορικών Μελετών επί του Νεοτέρου Ελληνισμού, του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός», της Μεσογειακής Ακαδημίας της Ρώμης, της Ελληνικής Βιβλιογραφικής Εταιρίας, αντιπρόεδρος της Έκκλησης της Ακρόπολης, γενικός γραμματέας της Ένωσης Δημοσιογράφων-Ιδιοκτητών Επιστημονικού Περιοδικού Τύπου, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Συμβούλων Δημοσίων Σχέσεων, αναπληρωτής γενικός γραματτέας της Ελληνικής Επιτροπής των Φίλων της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας.

Από το 1982 έως το 1998 διετέλεσε εκπρόσωπος τύπου και δημόσιων σχέσεων του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σεραφείμ, από το 1984 έως το 1995 έως το 1995 διευθυντής Τύπου της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και στη συνέχεια σύμβουλος τύπου του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστοδούλου. Διετέλεσε Μέγας Άρχων Υπομνηματογράφος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και Μέγας Άρχων Ιερομνήμων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και από το 1983 ήταν διευθυντής του επισήμου οργάνου της Εκκλησίας της Ελλάδος «Εκκλησιαστική Αλήθεια».

Επαγγελματικές συνεργασίες

Ο Χατζηφώτης συνεργάσθηκε με την Ελληνική Ραδιοφωνία και τηλεόραση στη δεκαετία του 1960. Στην εφημερίδα «Νίκη» δημοσίευσε πολλές κριτικές λογοτεχνικού περιεχομένου. Ήταν διευθυντής σύνταξης της Νέας Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας, της Μεγάλης Εγκυκλοπαίδειας της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και της Μεγάλης Εγκυκλοπαίδειας της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας. Ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο «Μένανδρος» και έφερε στο φως πλήθος ανεκδότων εγγράφων από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους και άλλα ιστορικά αρχεία. Διατέλεσε συνεργάτης των αθηναϊκών εφημερίδων «Έθνος», «Νέα», «Ελευθεροτυπία», «Βραδυνή», «Εστία», «Καθημερινή», «Απογευματινή», «Ακρόπολις», των περιοδικών «Εικόνες», «Επίκαιρα», «Ιστορία εικονογραφημένη» και αρθρογράφος της εφημερίδος «Ελεύθερος Τύπος» στο ένθετο της «Ορθοδοξία και Ελληνισμός».

Συγγραφικό έργο

Ο Χατζηφώτης ανέπτυξε σημαντική συγγραφική δραστηριότητα στο πεδίο της ιστορικής έρευνας, της θεολογικής ανάλυσης και της λογοτεχνίας, ενώ εξέδωσε τα περιοδικά «Δωδεκανησιακά», «Κριτικά Φύλλα» και «Παράδοση», ενώ εργάστηκε ως κριτικός βιβλίου αθηναϊκών εφημερίδων και περιοδικών και συνεργάστηκε με την Τηλεόραση και το Ραδιόφωνο.

  • «Ιστορία της Αλεξανδρινής Λογοτεχνίας», το 1967,
  • «Ιδεολογικές Συγκρούσεις και ρεύματα στο νέο ελληνισμό», το 1968,
  • «Εγχειρίδιο βιβλιογραφίας», το 1969,
  • «Εισαγωγή στη Νεοελληνική Λογοτεχνία», το 1969,
  • «Η ελληνική λογοτεχνία στα χρόνια της σκλαβιάς», το 1969,
  • «Δομήνικος Θεοτοκόπουλος», το 1969,
  • «ΣολωμόςΠαλαμάς-Καβάφης», το 1969,
  • «Ο Παπαδιαμάντης», το 1970,
  • «Δωδεκανησιακά μελετήματα», το 1970,
  • «Μεγάλη Χάρτα του Ρήγα», το 1971,
  • «Ο νεοελληνικός διαφωτισμός προάγγελος του Εικοσιένα», το 1971,
  • «Αδαμάντιος Κοραής», το 1971,
  • «Η ακριτική ποίηση», το 1976,
  • «Φώτης Κόντογλου»,
  • «Άνθιμος Γαζής»,
  • «Θωμάς Πασχίδης»,
  • «Ν. Δημητρακόπουλος» [σε συνεργασία με τον Στ. Αρτεμάκη],
  • «Πάτμος η ιερή»,
  • «Ο Καραγκιόζης Φτωχοπρόδρομος»,
  • «Η Καθημερινή ζωή στο Άγιον Όρος»,
  • «Ο Λαϊκός Πολιτισμός του Καστελλορίζου»,
  • «Μοναστηριολογία», σε δύο τόμους,
  • «Καβαφικά»
  • «Αλεξάνδρεια, Οι δύο αιώνες του νεότερου ελληνισμού, 19ος-20ός», [βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών]

Εξωτερικές συνδέσεις