Ιωακείμ Βόλπε

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Τζιοακίνο [Ιωακείμ] Βόλπε, [ιταλικά: Gioacchino Volpe], Ιταλός φασίστας και μοναρχικός πολιτικός, πρωτοπόρος ιστορικός, ένας από τους μεγαλύτερους της Ιταλίας, με ειλικρινή και ακλόνητη ένταξη στο Ιταλικό φασιστικό κίνημα από την εποχή των αρχών του μεσοπολέμου, γεννήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 1876 στην κωμόπολη Paganica στην περιοχή της Aquila και πέθανε την 1η Οκτωβρίου 1971 στην Ιταλική κωμόπολη Santarcangelo di Romagna στην επαρχία του Ρίμινι στην περιοχή Εμίλια-Ρομάνια, όπου είχε ζήσει μέρος της εφηβικής του ηλικίας.

Το 1902 παντρεύτηκε με την Elisa Serpieri, κόρη του λόγιου Henry Serpieri και από το γάμο τους απέκτησαν έξι παιδιά, τον Arrigo, τον Giovanni, μηχανικό και μετέπειτα πολύ γνωστό εθνικιστή εκδότη των εκδόσεων «Fox» που πέθανε το 1984, τον Vittorio, την Edoarda, την Simonetta και την Benvenuta.

Gioacchino Volpe

Βιογραφία

Σε νεαρή ηλικία μετακόμισε με την οικογένεια του πρώτα στην Aquileia, και στη συνέχεια στην κωμόπολη Santarcangelo di Romagna. Το 1895 γράφτηκε στη Scuola Normale του Πανεπιστημίου της Πίζας προκειμένου να παρακολουθήσει σπουδές στη λογοτεχνία. Εκεί υπήρξε μαθητής του ιστορικού Amedeo Crivellucci αλλά και συμφοιτητής και έγινε φίλος με τον Τζιοβάνι Τζεντίλε, [Giovanni Gentile], εθνικιστή μετέπειπα πολιτικό, στέλεχος του Φασιστικού καθεστώτος του Μπενίτο Μουσολίνι και κορυφαίο φιλόσοφο του 20ου αιώνα, ο οποίος ήταν κι αυτός μαθητής του Crivellucci. Το 1906 εκλέχθηκε καθηγητής της σύγχρονης ιστορίας στην επιστημονική και λογοτεχνική Ακαδημία του Μιλάνου. Συμμετείχε στον 1ο Παγκόσμιο πόλεμο ως αξιωματικός του Ιταλικού στρατού, στη διάρκεια του οποίου διακρίθηκε και τιμήθηκε με το ασημένιο μετάλλιο ανδρείας. Πριν κατά τη διάρκεια αλλά και μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο συμμετείχε ενεργά στις συζητήσεις για την Ιταλική πολιτική, τα γράμματα και την Ιταλική κουλτούρα. Το 1919 από κοινού με τους Τζιοβάνι Τζεντίλε και τον Luigi Einaudi ίδρυσαν την Εθνική Συμμαχία με στόχο τη συμμετοχή στις εκλογές, με εθνικοσοσιαλιστικό προσανατολισμό, όμως εκείνη την περίοδο ο Βόλπε εντάχθηκε με ενθουσιασμό στο Ιταλικό φασιστικό κίνημα.

Άνοδος του Φασισμού

Ο Βόλπε μετά την «Πορεία προς τη Ρώμη» [Marciasu Roma] και ειδικότερα λίγο καιρό μετά την άνοδο του Φασισμού στην εξουσία, υπό τον Μπενίτο Μουσολίνι, έγινε το 1924 μέλος του Ιταλικού Κοινοβουλίου. Tον ίδιο χρόνο εκλέχθηκε καθηγητής της σύγχρονης Ιστορίας στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου «La Sapienza» της Ρώμης. Ο Βόλπε διέθετε ευγενική ψυχή και απολάμβανε της εκτιμήσεως του Μπενίτο Μουσολίνι, στον οποίο διαμασολάβησε και αφέθηκαν ελεύθεροι οι Nello Rosselli, Pietro Calamandrei καθώς και άλλοι αντιφασίστες.

«Μανιφέστο των Φασιστών διανοουμένων»

Το 1925, ο Τζεντίλε και ο Φιλίππο Τομάζο Μαρινέττι συνέγραψαν το «Μανιφέστο των Φασιστών διανοουμένων», που το συνυπέγραψαν κάποιοι από τους σημαντικότερους συγγραφείς της Ιταλίας. Ανάμεσά τους, εκτός από τον Ιωακείμ Βόλπε, ήταν και οι Κούρτσιο Μαλαπάρτε, Σαλβατόρε ντι Τζάκομο, Τζουζέπε Ουνγκαρέτι καθώς και ο εθνικιστής διάσημος θεατρικός συγγραφέας Λουίτζι Πιραντέλλο. Το μανιφέστο προκάλεσε την οργή του Μπενεντέτο Κρότσε, ο οποίος σε απάντηση συνέταξε το δικό του «Μανιφέστο των αντιφασιστών διανοουμένων», το οποίο υπέγραψαν άλλοι συγγραφείς επίσης πρώτης γραμμής, όπως ο Μοντάλε, ο Ντε Σάνκτις, οι θεωρίες του οποίου επηρέασαν τον Έλληνα κριτικό Πέτρο Σπανδωνίδη, ο Λουίτζι Εϊνάουντι και ο Γκαετάνο Μόσκα.

Την περίοδο από το 1924 έως το 1929, την περίοδο που διατέλεσε μέλος της Ιταλικής Βουλής των Αντιπροσώπων, συμμετείχε στην ειδική επιτροπή -υπό την προεδρία του Giovanni Gentile, την οποία ίδρυσε το Φασιστικό καθεστώς για τη μελέτη των συνταγματικών μεταρρυθμίσεων. Τον Μάρτιο του 1929 ονομάστηκε ακαδημαϊκός και μέχρι το 1934 διατέλεσε γενικός γραμματέας της Βασιλικής Ιταλικής Ακαδημίας Επιστημών. Παρέμεινε στη θέση του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης μέχρι το 1940 και διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο σε όλη τη διάρκεια της διακυβερνήσεως της πατρίδος του από το φασιστικό καθεστώς, ενώ από το 1935 έως το 1946 διατέλεσε εθνικός εταίρος στην Accademia dei Lincei της Ιταλίας.

Ανατροπή του Φασισμού

Στις 25 Ιουλίου 1943 ο Μπενίτο Μουσολίνι ανατράπηκε από τον βασιλιά Βίκτωρα-Εμμανουήλ Γ', όμως ο Volpe ακολούθησε τον ηγέτη του ιταλικού Φασισμού και στις 8 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου εντάχθηκε στην «Ιταλική Κοινωνική Δημοκρατία» και συμμετείχε στην ίδρυση του κράτους του Σαλό, λόγος για τον οποίο μετά το τέλος του πολέμου, αν και υπήρξε έντιμος άνθρωπος και δεν κατηγορήθηκε ποτέ για πράξεις βίας, απολύθηκε από τις δημόσιες θέσεις που κατείχε, απομακρύνθηκε από τη διδασκαλία και έκτοτε αφοσιώθηκε σε ιστορικές μελέτες και έρευνες. Το 1961, ο βασιλιάς Ουμβέρτος Β' [Umberto II], από την εξορία, του απένειμε το μετάλλιο του Τάγματος της Αξίας του Πολίτη της Σαβοΐας για την επιστημονική αξία του έργου του καθώς και τον τίτλο του κόμη.

Το 1991 δωρήθηκε από τους κληρονόμους του στη Δημοτική Βιβλιοθήκη «Antonio Baldini» της κωμοπόλως Santarcangelo di Romagna, το αρχείο του Volpe. Εκεί φυλάσσονται 50 φάκελλοι με διάφορα τεκμήρια της ζωής και του έργου του, μέρος της βιβλιοθήκης του καθώς και ιδιωτικά έγγραφα από διάφορες περιόδους της ζωής του.

Εργογραφία

Στη διάρκεια του Φασιστικού καθεστώτος διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στον τομέα των ιστορικών σπουδών, και ήταν καθοριστική η επιρροή του σε πολλούς νέους ιστορικούς επιστήμονες, μεταξύ τους οι Federico Chabod, Nello Rosselli, Delio Cantimori και ο Rosario Romeo. Μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου πολέμου ο Βόλπε απομακρύνθηκε από την θέση του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης καθώς και απ' όλες τις δημόσιες θέσεις που κατείχε, όμως παρέμεινε ακλόνητος στις ιδέες του και στην ένταξή του στο φασιστικό κίνημα, απόφαση που δεν επέφερε αμαύρωση ούτε του έργου του μα ούτε της προσωπικότητάς του. Στο υπόλοιπο της ζωής του αφοσιώθηκε στις επιστημονικές έρευνες και δημοσίευσε έργα σχετικά με τη Μεσαιωνική Ιστορία πόλεων και περιοχών της Ιταλίας αλλά και την ιστορία του Φασισμού, με αποτέλεσμα να αποκληθεί «Ιστορικός της Ιταλίας».

Συγγραφικό έργο

Έγραψε σημαντικές μελέτες σχετικά με τον Μεσαίωνα και μετά το 2ο Παγκόσμιο πόλεμο μετατόπισε το ενδιαφέρον του προς τη σύγχρονη ιστορία. Έγραψε και δημοσίευσε τα έργα:

  • «Storia del Fascismo» [1] το 1932,
  • «Storia della Corsica italiana» τον Φεβρουάριο του 1939,
  • «Lettere dall'Italia perduta 1944-1945»,

Στα Ελληνικά κυκλοφόρησε το έργο του

  • «Ιστορία του Φασιστικού Κινήματος» [2], το οποίο είχε εκδοθεί στα ελληνικά την περίοδο του Μεσοπολέμου και επανεκδόθηκε το 2017 από τις Εκδόσεις «Λόγχη», με εισαγωγή του καθηγητού, ιστορικού ερευνητή και συγγραφέα Δημήτρη Μιχαλόπουλου.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Παραπομπές

  1. ↑ «Storia del Fascismo» Ολόκληρο το έργο (Ιταλική γλώσσα).
  2. ↑ Gioacchino Volpe-Η πολιτική της φυλής. Απόσπασμα από το βιβίο «Ιστορία του Φασιστικού Κινήματος», Blog «Ευρώπη των Εθνών», Θεόδωρος Μανιάτης.



Ανακτήθηκε από «http://el.metapedia.org/m/index.php?title=Ιωακείμ_Βόλπε&oldid=84640»