Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος

Ο Κωστής Στεφανόπουλος, Έλληνας νομικός και πολιτικός που διατέλεσε βουλευτής, υπουργός, αρχηγός πολιτικού κόμματος ενώ εκλέχθηκε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας σε δύο διαδοχικές θητείες, ο έβδομος μετά την πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος της 25ης Νοεμβρίου υπό τον Δημήτριο Ιωαννίδη, γεννήθηκε στις 15 Αυγούστου 1926 στην Πάτρα και πέθανε στις 23:18 της Κυριακής 20 Νοεμβρίου 2016, στο νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν», όπου νοσηλευόταν, λόγω λοιμώξεως του αναπνευστικού και από επιπλοκές πνευμονίας. Η εξόδιος ακολουθία του τελέστηκε την Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2016 στις 14.00 το μεσημέρι, στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Παλαιού Ψυχικού, με τιμές αρχηγού κράτους και δημοσία δαπάνη. Τάφηκε στο Α' Δημοτικό Κοιμητήριο στη γενέτειρα του, την Πάτρα, όπως ήταν η επιθυμία του, στη 1 μετά το μεσημέρι της Τετάρτης 23 Νοεμβρίου 2016, στο πλάι της συζύγου του.

Ήταν παντρεμένος από το 1959 έως το θάνατό της το 1988, με την Ευγενία [Τζένη] Στουνοπούλου και είχαν αποκτήσει τρία παιδιά, το Δημήτρη, φυσικό-ηλεκτρονικό, παντρεμένο με την Ελένη και πατέρα ενός αγοριού, του Κωνσταντίνου, την Ειρήνη, δικηγόρο, μητέρα δίδυμων κοριτσιών, της Ευγενίας και της Eυδοκίας, σύζυγο του Nίκου Kοκολιού, και τον Ηλία, δικηγόρο, παντρεμένο με τη Μαρία και πατέρα δύο κοριτσιών, της Ανδρονίκης και της Eυγενίας. Κατοικούσε σε διαμέρισμα στην οδό Δάφνης 9 στο Παλαιό Ψυχικό στην Αττική, ενώ διατηρούσε την πατρική του οικία στην Πλατεία Βασιλίσσης Όλγας στην πόλη της Πάτρας καθώς και εξοχική κατοικία στο Ακταίο, τοπική κοινότητα του Δήμου Πατρέων.

Συνοπτικές πληροφορίες αξιώματος - Πρόεδρος Δημοκρατίας -
Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος
Έναρξη 1ης Θητείας : 8 Μαρτίου 1995
Λήξη θητείας : 7 Φεβρουαρίου 2000
Προκάτοχος
Κωνσταντίνος Καραμανλής
Έναρξη 2ης Θητείας : 7 Φεβρουαρίου 2000
Λήξη θητείας : 12 Μαρτίου 2005
Διάδοχος
Κάρολος Παπούλιας

Βιογραφία

Η καταγωγή του από την πατρική πλευρά ήταν από το χωριό Λαγκάδια του Νομού Αρκαδίας, όπου είχε γεννηθεί ο παππούς του, ο δικαστικός Σπυρίδων Στεφανόπουλος, με απώτερη καταγωγή από τη Μάνη. Η καταγωγή της οικογενείας του, από την πλευρά της μητέρας του, ήταν από το χωριό Δρόβιανη, μεταξύ Δελβίνου και Αγίων Σαράντα της Βορείου Ηπείρου, απ' όπου κατάγεται ο παππούς του Σπυρίδων Πράτσικας, που το 1829 έφυγε κι εγκαταστάθηκε μόνιμα για την Πάτρα.

Πατέρας του ήταν ο Δημήτριος [Μίμης] Στεφανόπουλος, δικηγόρος, βουλευτής και υπουργός και μητέρα του η Βρισηΐδα Φιλοπούλου, κόρη του δημοσιογράφου Κωνσταντίνου Φιλόπουλου. Από την πλευρά της μητέρας του κατάγεται από την παλαιά πατρινή οικογένεια Πράτσικα και είναι ανιψιός των Ανδρέα, Χρήστου και Κούλας Πράτσικα καθώς και του Διονυσίου Τσερώνη, δημάρχου Πατρέων. Μεγαλύτερος αδελφός του Κωστή ήταν ο Σπυρίδων Στεφανόπουλος, με τον οποίο παντρεύτηκαν την ίδια ημέρα δύο αδελφές.

Ο Κωστής υπήρξε αθλητής της κολυμβήσεως και της υδατοσφαιρίσεως στον «Κολυμβητικό Όμιλο Γλυφάδας» και από το 1949 στο σύλλογο «Αχιλλέας» Πατρών. Συνδέθηκε ενεργά με την προσκοπική κίνηση, τόσο της Πάτρας αλλά και γενικότερα της Ελλάδος, αρχικά ως πρόσκοπος και στη συνέχεια ως βαθμοφόρος του 2ου Συστήματος τις δεκαετίες του 1930 και 1940. Παρακολούθησε τα μαθήματα της Μέσης εκπαιδεύσεως στο Α' Γυμνάσιο Πατρών και στη συνέχεια σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και από το 1954 έως το 1974 ήταν ενεργό μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών.

Πολιτική δράση

Το 1958, επισκέφθηκαν το γραφείο του πατέρα του παράγοντες της Ε.Ρ.Ε και του είπαν, «Χρειαζόμαστε υποψήφιους. Δώσε μας τον γιο σου». Την ίδια χρονιά πολιτεύθηκε αποτυχημένα στις εκλογές με την «Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση» [Ε.Ρ.Ε.], όπως και τις επόμενες δύο εκλογικές αναμετρήσεις, για να εκλεγεί για πρώτη φορά βουλευτής το 1964, στις εθνικές εκλογές. Μετά τη μεταπολίτευση του 1974 έγινε μέλος του κόμματος «Νέα Δημοκρατία» και εκλέχθηκε στην κεντρική επιτροπή της, ενώ του ανατέθηκε η εκπροσώπηση της στον Τύπο. Μετά την ήττα του κόμματος του στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου 1981 και την ανάληψη της διακυβερνήσεως της Ελλάδος από τον Ανδρέα Παπανδρέου, διεκδίκησε ανεπιτυχώς την ηγεσία του κόμματος «Νέα Δημοκρατία» στις 9 Δεκεμβρίου 1981 με συνυποψήφιους τους Ευάγγελο Αβέρωφ και Γιάννη Μπούτο.

Έλαβε 32 ψήφους στο δεύτερο γύρο της ψηφοφορίας, έναντι 67 του Αβέρωφ ο οποίος εκλέχθηκε. Στη συνέχεια εκλέχθηκε γραμματέας της Κοινοβουλευτικής ομάδας στη «Νέα Δημοκρατία» και κοινοβουλευτικός της εκπρόσωπος από το 1982 μέχρι το 1985. Την 1η Σεπτεμβρίου 1984 ήταν συνυποψήφιος για την αρχηγία με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, από τον οποίο ηττήθηκε με ψήφους 70 έναντι 41. Μετά τις χαμένες εκλογές του Ιουνίου του 1985, ο Κώστας Μητσοτάκης ζήτησε, στις 24 Αυγούστου, την ανανέωση της εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος «Νέα Δημοκρατία» και στις 29 Αυγούστου επανεκλέχθηκε στην ηγεσία της.

Ίδρυση της ΔΗ.ΑΝΑ.

Η διαδικασία η οποία ακολουθήθηκε, οδήγησε στη διαφωνία του Κωστή Στεφανόπουλου, που αποχώρησε επικεφαλής 9 βουλευτών και στις 6 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου, ίδρυσε το κόμμα «Δημοκρατική Ανανέωση» [«ΔΗ.ΑΝΑ.»].

Η «ΔΗ.ΑΝΑ.» συμμετείχε σε δύο εθνικές εκλογές, του Ιουνίου 1989, όταν έλαβε 1,01% και εξέλεξε βουλευτή τον πρόεδρο της και του 1990 με 0,66% και μοναδικό βουλευτή τον Θεόδωρο Κατσίκη, ο οποίος πολύ γρήγορα μεταπήδησε στη Ν.Δ. Και σε δυο ευρωεκλογές: 1989 με 1,37% και ευρωβουλευτή τον Νιάνια και 1994 με 2,80% αλλά χωρίς να εκλέξει εκπρόσωπο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πρόεδρος της νεολαίας της [Α.ΔΗ.Ν] ήταν ο μετέπειτα γραμματέας του κόμματος «Νέα Δημοκρατία», Ο Ανδρέας Λυκουρέντζος, ενώ από τις τάξεις της πέρασε και ο Άρης Σπηλιωτόπουλος. Εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος ήταν ο μετέπειτα βουλευτής και υπουργός Βασίλης Μαγγίνας. Το 1994 μετά την αποτυχία του να εκπροσωπηθεί στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, ο Στεφανόπουλος διέλυσε το κόμμα κι αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό πολιτική δράση.

Πολιτικά αξιώματα

Βουλευτής

Εκλέχθηκε βουλευτής στο νομό Αχαΐας:

• το 1964 με το κόμμα «Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση»,
• το 1974, το 1977, το 1981 και το 1985 με το κόμμα «Νέα Δημοκρατία»,
• στις 18 Ιουνίου 1989, στην Α' εκλογική περιφέρεια Αθηνών με το κόμμα «Δημοκρατική Ανανέωση», χωρίς σταυρό προτιμήσεως, ως αρχηγός του κόμματος.

Υπουργός

Διατέλεσε

• Υφυπουργός Εμπορίου από τις 26 Ιουλίου 1974 έως τις 9 Οκτωβρίου 1974, στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ,
• Υπουργός

• Εσωτερικών από τις 21 Νοεμβρίου 1974 έως τις 10 Σεπτεμβρίου 1976, στην κυβέρνηση υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ,
• Κοινωνικών Υπηρεσιών, από τις 10 Σεπτεμβρίου 1976 έως τις 28 Νοεμβρίου 1977, στην κυβέρνηση υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ,
• Προεδρίας Κυβερνήσεως, από τις 28 Σεπτεμβρίου 1977 έως τις 10 Μαΐου 1980, στην κυβέρνηση υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή , και από τις 10 Μαΐου 1980 έως τις 21 Οκτωβρίου 1981, στην κυβέρνηση υπό τον Γεώργιο Ράλλη .

Πρόεδρος Δημοκρατίας

1η θητεία

• Στις 8 Μαρτίου 1995 εκλέχθηκε στην 3η ψηφοφορία με 181 ψήφους, [συνυποψήφιος του ήταν ο Αθανάσιος Τσαλδάρης που έλαβε 109 ψήφους], για πρώτη φορά Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Προτάθηκε από το κόμμα «Πολιτική Άνοιξη» του Αντώνη Σαμαρά που διέθετε 11 βουλευτές και υποστηρίχθηκε και από το «Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα» με 170 βουλευτές, που ήταν στη διακυβέρνηση της Ελλάδος. Διαδέχθηκε στην Προεδρία στις 10 Μαρτίου 1995, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Στις 19 Νοεμβρίου 1999, στη διάρκεια της υποδοχής στην Αθήνα του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, Μπιλ Κλίντον στην προσφώνησή του είπε μεταξύ άλλων, «...Η Ελλάς δεν ζητεί από κανένα να μεσολαβήσει υπέρ αυτής, επικαλείται απλώς το δίκαιον και την νομιμότητα, διότι πιστεύει ότι βασικό στοιχείο του πολιτισμού μας δεν είναι τόσον η στήριξη των πάσης φύσεως συμφερόντων μας, όσον η στήριξη της νομιμότητας. Ορθότερο θα ήταν, αν έλεγα, ότι πρωταρχικό συμφέρον όλων είναι η υπεράσπιση της νομιμότητος..».

2η θητεία

• Στις 8 Φεβρουαρίου του 2000 επανεκλέχθηκε αφού έλαβε 269 ψήφους -161 από το «Πα.Σο.Κ.», 101 από τη «Νέα Δημοκρατία» και 7 από ανεξάρτητους βουλευτές- επί 298 παρόντων, μετά από συμφωνία για την υπερψήφισή του από το «Πα.Σο.Κ.» και τη «Νέα Δημοκρατία».

Το 2000, έγινε ο μοναδικός Πρόεδρος της Δημοκρατίας που έθεσε το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων υπό την αιγίδα του θεσμού και τον ίδιο χρόνο ο πρώτος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας που επισκέφθηκε επίσημα το Ισραήλ και προσκύνησε στο Μουσείο του Ολοκαυτώματος στην Ιερουσαλήμ φορώντας τον χαρακτηριστικό εβραϊκό «κιπά». Στις 29 Αυγούστου 2001, με απαξιωτικό τρόπο απέρριψε το αίτημα του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, είχε προηγηθεί ανάλογη απόφαση του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Σημίτη, το οποίο συνόδευαν τρία εκατομμύρια υπογραφές, για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος σχετικά με την αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες, ενώ είχαν προηγηθεί δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια της Εκκλησίας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Τότε με ανακοίνωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας η υπόθεση έκλεισε, αφού όπως έλεγε η ανακοίνωση «οι εκτός νομοθετημένης διαδικασίας συλλεγείσες υπογραφές δεν είναι δυνατόν να ανατρέψουν τις διατάξεις του Συντάγματος» .

Εξίσου απαράδεκτη υπήρξε η θέση που έλαβε στις αντιδράσεις που προκλήθηκαν τα έτη από το 2000 έως το 2003 με την απόφαση να οριστεί σημαιοφόρος μαθητής αλβανικής καταγωγής, όταν είχε υποστηρίξει χωρίς την παραμικρή επιφύλαξη το δικαίωμα των λαθρομεταναστών να σηκώνουν την Ελληνική Σημαία. Τότε ο Στεφανόπουλος διαστρεβλώνοντας ρήση από τον «Πανηγυρικό» του Ισοκράτη, την οποία είχε αποδώσει στο Σωκράτη , είχε δηλώσει «...ένα παιδί που μετέχει της ελληνικής παιδείας και αριστεύει, ασφαλώς γίνεται Έλληνας (υπό την ευρύτερη έννοια) και δικαιούται να φέρει την ελληνική σημαία», ενώ ο Ισοκράτης -είχε πει, σε ελεύθερη μετάφραση, ότι «...είναι ντροπή όσοι μετέχουν της Ελληνικής παιδείας να θέλουν να ανήκουν και στη φυλή των Ελλήνων». Παράλληλα σε συνέντευξη που έδωσε, έδωσε άλλη προέκταση στο ζήτημα και είπε για τον Οδυσσέα Τσενάι, τον Αλβανό σημαιοφόρο. «Eτούτο το παιδί μας πείραξε μόνο και μόνο επειδή είναι Αλβανός. Εάν στη θέση του ήταν ο γιος του Αμερικανού πρέσβη, θα ενοχλείτο άραγε ο κόσμος; Δεν νομίζω!».

Το 2004 ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος παρουσίασε το πρόγραμμά «Επιστροφή στις Ρίζες», κι ανέφερε ότι «....Οι λαοί στηρίζονται στην παράδοσή τους και στις ρίζες τους. Το ίδιο οφείλουμε κι εμείς να πράξουμε εάν δεν θέλουμε να αφομοιωθούμε, να ξεριζωθούμε και να χαθούμε από το προσκήνιο της Ιστορίας...». Απαντώντας στην τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου ο Στεφανόπουλος δήλωσε «...Δεν θα ήθελα να συμφωνήσω μαζί σας εις την επιστροφή στις ρίζες. Οι ρίζες πρέπει να υπάρχουν για να δίνουν νέα τροφή στα κλαδιά, τα οποία διαρκώς μεγαλώνουν και καλύπτουν υπό τη σκιά τους μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων και ενεργειών».

Ο Στεφανόπουλος παρέμεινε στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας έως τις 12 Μαρτίου 2005 και τον διαδέχθηκε ο Κάρολος Παπούλιας.

Μεταπροεδρική εποχή

Μετά τη λήξη της δεύτερης προεδρικής θητείας είχε αποσυρθεί από τη δημοσιότητα και εμφανίζονταν σπάνια. Στις 15 Σεπτέμβριο 2011 υπέστη αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο και μεταφέρθηκε και μεταφέρθηκε εσπευσμένα με ιπτάμενο δελφίνι από την Αίγινα για να υποβληθεί σε εξετάσεις και νοσηλεία στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» . Το συμβάν τον υποχρέωσε να περιορίσει τις δημόσιες εμφανίσεις του σε μεγάλο βαθμό και το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, επανεμφανίστηκε στο πολιτικό προσκήνιο, ύστερα από πολλά έτη αποχής, και με δηλώσεις του υποστήριξε την υπηρεσιακή κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου. Η τοποθέτηση του για την ανάγκη να εξαντληθεί η εκλογική τετραετία και να μη διενεργηθούν εκλογές προκάλεσε σημαντικές και έντονες πολιτικές αντιδράσεις.

Με δηλώσεις του στις 10 Φεβρουαρίου 2014 υποστήριξε ότι, «...Ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν πρέπει να είναι διακοσμητικός, ιδιαίτερα σήμερα που περνά η Ελλάδα δύσκολες ώρες. Να είναι ενωτικός και φιλικός με όλο το κομματικό φάσμα ανεξάρτητα με το τι πιστεύει ή τι ψηφίζει. Να μην είναι μισαλλόδοξος. Αν χρειαστεί να πάει ακόμα και κόντρα στην Κυβέρνηση αν αυτό είναι το συμφέρον του ελληνικού Λαού. Κάποτε στην Ελλάδα θα πρέπει να καθιερώσουμε την εκλογή του από τον κόσμο, όπως γίνεται σε άλλα κράτη.» Από τις 18 Αυγούστου 2010, είναι Πρόεδρος της Ένωσης Κοινωνικών Φορέων «Πυλώνες Αλληλεγγύης» , μιας πλατφόρμας κοινής δράσεως 65 φορέων της Δυτικής Ελλάδας. Ως το τέλος της ζωής του ενεργό μέλος της Ενώσεως Παλαιών Προσκόπων του 2ου Συστήματος Πατρών.

Το τέλος του

Τα τελευταία χρόνια πριν το θάνατο του η υγεία του παρουσίασε σημαντική επιβάρυνση, καθώς διαγνώστηκε ασθενής από Πάρκισνον και συχνά νοσηλεύονταν σε νοσοκομεία της Αθήνας. Την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου εισήχθη για νοσηλεία στο νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν», «με εμπύρετο και σοβαρή αναπνευστική δυσχέρεια». Οι γιατροί διαπίστωσαν ότι έπασχε από «αμφοτερόπλευρη πνευμονία εξ εισροφήσεως». Σε ιατρικό ανακοινωθέν που εκδόθηκε το Σάββατο η κατάσταση της υγείας του αναφέρονταν ότι «Κλινικά και απεικονιστικά διαπιστώθηκε ότι πάσχει από αμφοτερόπλευρη πνευμονία εξ εισροφήσεως. Παρά την εντατική θεραπευτική αγωγή, η κλινική του εικόνα βαίνει επιδεινούμενη με ανεπάρκεια πολλαπλών οργανικών συστημάτων». Την ανακοίνωση υπέγραφε ο θεράπων ιατρός του Αντώνιος Δημητρακόπουλος, τομεάρχης Παθολογικού Τομέα του «Ερρίκος Ντυνάν» και διευθυντής του Γ΄ Παθολογικού Τμήματος του νοσοκομείου. Παρά την εντατική θεραπευτική αγωγή, ο οργανισμός του δεν ανταποκρίθηκε και παρουσίασε ανεπάρκεια πολλαπλών οργανικών συστημάτων και εξέπνευσε το βράδυ της Κυριακής 20 Νοεμβρίου, λίγα λεπτά πριν τα μεσάνυχτα.

Με απόφαση του υπουργού Εσωτερικών Πάνου Σκουρλέτη, της κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, τηρήθηκε τριήμερο δημόσιο πένθος από την ημέρα του θανάτου του, ενώ μεσίστιες κυμάτιζαν οι σημαίες των δημοσίων καταστημάτων έως και την ημέρα της κηδείας του. Κατά την εξόδιο ακολουθία του, την Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2016, τιμές απέδωσε άγημα της Προεδρικής Φρουράς, ενώ από τις 14:10-14:20 το μεσημέρι, από το πυροβολείο του λόφου του Λυκαβηττού, ρίφθηκαν είκοσι ένας τιμητικοί κανονιοβολισμοί στη μνήμη του. Την ίδια ημέρα και από τις ώρες 10:00 έως τις 14:00 και από 17:00 έως 20:00 το απόγευμα στην Προεδρία της Δημοκρατίας, υπήρχε βιβλίο συλλυπητηρίων ανοιχτό για το κοινό. Η σορός του μεταφέρθηκε στην Πάτρα και λίγο μετά τις 12.00 στον ιερό Ναό των Αγγέλων στο Α' νεκροταφείο της πόλεως, όπου εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα. Στη συνέχεια τελέστηκε τρισάγιο και ακολούθησε η ταφή στον οικογενειακό τάφο, ενώ μετά την ταφή η οικογένεια δέχθηκε συγγενείς και πολύ στενούς φίλους, στο εξοχικό σπίτι στο Ρίο.

Μνήμη Στεφανόπουλου

Ο Στεφανόπουλος στο ξεκίνημα της πολιτικής του σταδιοδρομίας στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ήταν φανατικός υποστηρικτής του θεσμού της Βασιλείας και σύμφωνα με δίκη του δήλωση εύχονταν να πεθάνουν όλοι οι Αριστεροί. Το 1979 ως υπουργός στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αμφισβητούσε τις επιπτώσεις του τοξικού νέφους των Αθηνών στην υγεία των πολιτών της πρωτεύουσας της Ελλάδος και χαρακτηριστικά είχε πει «…Φέρτε μου έναν νεκρό από το Νέφος», για την οποία τον λοιδορούσε για πολλά από τα επόμενα χρόνια η συντηρητική εφημερίδα «Εστία».

Στη μνήμη του, αντί στεφάνου, η οικογένειά του ζήτησε τα χρήματα να διατεθούν ως δωρεά στο «Ίδρυμα Κιβωτός του Κόσμου» και στο «Ίδρυμα Κιβωτός της Αγάπης». Ανακοινώσεις για το θάνατο του εξέδωσαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, τα πολιτικά κόμματα και οι πολιτικοί αρχηγοί, ενώ σε ανακοίνωση του το «Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος» αναφέρει ότι «... πρωτοστάτησε στον αγώνα κατά του ρατσισμού και υπέρ του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Υπήρξε πολύτιμος φίλος της Ελληνικής Εβραϊκής Κοινότητας και έδειξε ευαισθησία στα προβλήματά της».

Σύμφωνα με τον εθνικιστή δημοσιογράφο και πολιτικό σχολιαστή Παναγιώτη Λιάκο, «....Ὁ Κωστής Στεφανόπουλος θεωροῦσε πολιτικό θέμα τό πρόσωπό του! …{…}… ὅταν ναυάγησε ἡ ἀπόπειρα του νά ὑπάρξει πολιτικά μακριά ἀπό τούς κόλπους τῆς Νέας Δημοκρατίας ἀποδέχθηκε ασμένως τήν πρόταση τοῦ παπανδρεϊκοῦ ΠΑΣΟΚ νά γίνει πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας. …{…}… ὁ Στεφανόπουλος ἀποδείχθηκε ἕνα χρησιμότατο καί σωτήριο πιόνι καί σωσίβιο γιά τό ΠΑΣΟΚ. …{...}… τό κόμμα πού κατέστρεψε τό παρόν καί ὑποθήκευσε τό μέλλον πολλῶν γενεῶν Ἑλλήνων μπόρεσε νά παραμείνει στήν ἐξουσία μέσω Στεφανόπουλου, …{…}… ΠΑΣΟΚ καί ΠΟΛΑΝ συνεργάστηκαν γιά νά ἐκλέξουν τόν κ. Στεφανόπουλο καί ἐκεῖνος οὐδέποτε διέψευσε τίς προσδοκίες τους. Ὁ κ. Στεφανόπουλος καθ' ὅλη τή διάρκεια τῆς προεδρίας του ἀποδείχθηκε ὅτι ἦταν ἀπόλυτα προσηλωμένος στήν ἐξυπηρέτηση τῶν πολιτικῶν τοῦ Κώστα Σημίτη. …{…}… Ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Στεφανόπουλου ἔγιναν τά Ἴμια. Παραιτήθηκε; ΟΧΙ. Ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ ἔγινε ἡ παράδοση τοῦ Ὀτσαλάν στούς Τούρκους. Δέν παραιτήθηκε. Ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ καταληστεύτηκεν οἱ Ἕλληνες μέ τό σκάνδαλο τοῦ χρηματιστηρίου. Δέν παραιτήθηκε...»

Εργογραφία

Το 2012 παρουσιάστηκε η αυτοβιογραφία του, γραμμένη από τη δημοσιογράφο Νίτσα Λουλέ, με τίτλο

• «Κωστής Στεφανόπουλος, ένας μοναχικός Πρόεδρος».

Όπως αναφέρεται στο βιβλίο, από την ημέρα που έφυγε από τη «Νέα Δημοκρατία» δεν ξαναψήφισε δεξιό πολιτικό σχηματισμό. Είπε χαρακτηριστικά, «...Εδώ και χρόνια δεν ανήκω πουθενά. Ψήφισα τον Λεωνίδα στην Ευρωβουλή, τη Μαρία Δαμανάκη όταν ήταν πρόεδρος του Συνασπισμού και φυσικά Πα.Σο.Κ. Το πρόβλημα είναι τι θα ψηφίσουμε τώρα... Δεν είχα καμία σκέψη να φύγω από τη ΝΔ. Ήταν το κόμμα μου. Ο Μητσοτάκης ήταν ξενόφερτος. Τον έφερε ο Καραμανλής, όπως τον Παύλο Βαρδινογιάννη και τον Θανάση Κανελλόπουλο, για να ενισχυθεί το κόμμα και να πάει εκείνος στην προεδρία...».

Διακρίσεις

Το Νοέμβριο του 2000, ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας και το Φεβρουάριο του 2005, ανακηρύχθηκε επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Τιμήθηκε με την απονομή τιμητικών διακρίσεων και ανωτάτων παρασήμων πολλών ξένων κρατών κι έχει ανακηρυχθεί επίτιμος Δημότης πολλών Δήμων και Κοινοτήτων στην Ελληνική επικράτεια. Μεταξύ άλλων τιμήθηκε με τα μετάλλια και παράσημα

• Τάγματος του Λευκού Αετού της Πολωνίας, το 1996,
• Μεγάλο παράσημο του βασιλιά Tomislav της Κροατίας, το 1998,
• Φύλλο του Τάγματος του Αστέρα της Ρουμανίας, το 1999,
• Περιδέραιο του Τάγματος του Σταυρού της Terra Mariana της Εσθονίας, το 1999,
• Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Λευκού διπλού Σταυρού της Σλοβακίας, το 2000,
• Ιππότη Μεγαλόσταυρου με το μεγάλο κορδόνι του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας, το 2001,
• Ιππότη του Τάγματος του Χρυσού Λέοντα του Οίκου του Νασσάου του Λουξεμβούργου, το 2001,
• Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Αγίου Όλαφ της Νορβηγίας, το 2004,
• Τάγμα των Τριών Αστέρων, 1η τάξεως της Λετονίας,
• αντίγραφο του κλειδιού της πόλεως των Τιράνων, με την ευκαιρία της επίσκεψης του στην Αλβανία.

Εξωτερικές συνδέσεις

• Στιγμές από την Προεδρική του θητεία Πηγή: ΝΕΤ, ΑΝΤ1
• Η εκλογή του Κωστή Στεφανόπουλου Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο
• Κωστής Στεφανόπουλος: «Αν επικρατούσαν οι κομμουνιστές το ‘49 θα είχαμε γίνει Αλβανία».

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org