Νεοπτόλεμος Λεφτής

Ο Νεοπτόλεμος Λεφτής [άλλη γραφή: Λευτής] Έλληνας εθνικιστής με Κυπριακή καταγωγή, αγωνιστής του ενωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ εναντίον των Άγγλων κατακτητών της Κύπρου, συμπολεμιστής του Γεωργίου Γρίβα με τον οποίο συμπορεύθηκε έως το τέλος του βίου του ενώ ο ίδιος εξακολούθησε να παραμένει στην πρώτη γραμμή κάθε εθνικού αγώνα, ο ηγέτης της «Μάχης των Μύλων», στενός φίλος και εξ απορρήτων συνεργάτης του Νίκου Σαμψών και του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη αλλά και μέλος της αποκαλούμενης ΕΟΚΑ Β'. Ο Νεοπτόλεμος, που κατηγορήθηκε, φυλακίστηκε όμως τελικά δεν παραπέμφθηκε για την δολοφονία, στις 19 Αυγούστου 1974, του Αμερικανού πρέσβη στην Κύπρο Ρότζερ Ντέιβις στην περιοχή του ξενοδοχείου «Hilton» στην Λευκωσία, γεννήθηκε

Νεοπτόλεμος Λεφτής (Λευτής)

Βιογραφία

Πατέρας του Νεοπτόλεμου ήταν ο Γεώργιος Λεφτής και αδελφός του ο Παναγιώτης Λεφτής.

Συμμετοχή στην ΕΟΚΑ

Μετά τον φρικώδη θάνατο του Γρηγόρη Αυξεντίου, στην περιοχή του Μαχαιρά ανέλαβε να οργανώσει αντάρτικη ομάδα ο Λεφτής. Σύμφωνα με μαρτυρία του ιδίου, φιλοξενήθηκε στην εκεί Μονή και είχε επαφή με τον Ηγούμενο Ειρηναίο, αλλά εξ αιτίας όσων προηγήθηκαν, οι αντάρτες ήταν πιο προσεχτικοί στην επαφή τους μαζί του. Ο Λεφτής θυμάται ότι ο Ειρηναίος φρόντιζε να φτάνουν οι επιστολές της ΕΟΚΑ στα χέρια των ανταρτών μέσω άλλου καλόγηρου. Την 1η Ιουνίου του 1956 συνελήφθη ο Πολύκαρπος Γιωρκάτζης, στο σπίτι του Ονησιφόρου Αντωνίου στη συνοικία Νεαπόλως στη Λευκωσία. Ο Γιωρκάτζης που ήταν γνωστός με το ψευδώνυμο Κικέρων συνλήφθη μαζί με άλλα στελέχη της ΕΟΚΑ από Αγγλική περίπολο που είχε επικεφαλής τον Τουρκοκύπριο πράκτορα του «Σπέσιαλ Μπράντις», Ταξίν Αλ Ριζά.

Μάχη του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας

Στις 31 Αυγούστου του 1956 διεξήχθη η πλέον ριψοκίνδυνη επιχείρηση της Ε.Ο.Κ.Α. γνωστή ως η Μάχη του Νοσοκομείου . Εκείνη τη μέρα επιλεγμένη ομάδα μελών της οργανώσεως επιχείρησε την απελευθέρωση του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη, ο οποίος κρατείτο στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας και εκείνη την ημέρα θα μεταφερόταν στο Γενικό Νοσοκομείο της πόλεως για εξετάσεις, προσποιούμενος ασθένεια. Στην ομάδα των αγωνιστών της συμμετείχαν οι Νεοπτόλεμος Λεφτής, Νίκος Σαμψών, Σπύρος Κυριάκου, Παναγιώτης Κοτζιάς, Ελένη Χριστοφορίδου, Βερενίκη Λεωνίδου, Ιωνάς Νικολάου και Κυριάκος Κολοκάσης. Η ομάδα Γερίου συναντήθηκε στο σπίτι του Στέλιου Πιτσιλλίδη στη Λευκωσία, για να καταστρώσουν τα σχέδια τους και να παραλάβουν επιπρόσθετο οπλισμό από το Νίκο Κόση. Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Λεφτής, στην εθνικιστική καθημερινή εφημερίδα «ΜΑΧΗ» της Λευκωσίας, ο Λεφτής, αναφέρει:

«Η διαταγή για να πραγματοποιηθεί η ριψοκίνδυνη αυτή επιχείρηση, ξεκαθαρίζω ότι ήρθε από τον Αρχηγό του Αγώνα Γεώργιο Γρίβα Διγενή στις 30 Αυγούστου, ο οποίος ενημέρωνε ότι ο Πόλυς θα μεταφερόταν την επομένη στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας. Εμείς εκτελούσαμε διαταγές. Δεν ενεργούσαμε μόνοι μας. Την ίδια μέρα ήρθε και με βρήκε, στο γραφείο ταξί όπου δούλευα, το όποιο ανοίξαμε με τον Μάρκο Δράκο το μακαρίτη για τις ανάγκες του Αγώνα το 1955, ο Νίκος Σαμψών και μου είπε ότι αύριο θα πρέπει να πάμε να απελευθερώσουμε τον Γιωρκάτζη από το Νοσοκομείο. Τον ρώτησα ποιοι θα πάμε και μου απάντησε τα κοπέλια τα δικά μας που πάμε πάντοτε μαζί. Εννοούσε εμένα, τον Σπύρο Κυριάκου, Ιωνά Νικολάου, Κυριάκο Κολοκάση. 

Χωριστήκαμε σε δύο αυτοκίνητα. Μπροστά για να μας ανοίγει τον δρόμο ήταν ένα volkswagen που οδηγούσε ο Παναγιώτης Κοτζιάς, που ήρθε στην θέση του Κούλη Σουγλίδη επειδή την μέρα εκείνη δούλευε (σ.σ. Το αυτοκίνητο με αριθμό εγγραφής V520, ήταν ιδιοκτησία του Κούλλη Σουγλίδη, με οδηγό τον Παναγιώτη Κοτζιά και συνεπιβάτιδα τη Βερενίκη Λεωνίδου). Ο Κοτζιάς είχε για συνοδηγό την Βερενίκη. Πίσω ακολουθούσαμε εμείς με το αμερικάνικο αυτοκίνητο μάρκας Χάτσον (σ.σ. ιδιοκτησίας του Νεοπτόλεμου Λεφτή) που είχε επτά θέσεις. Οδηγούσα εγώ και μαζί μου ήταν ο Νίκος, ο Ιωνάς, ο Σπύρος, ο Κυριάκος και η Ελένη Χριστοφορίδου. Αφού πρώτα πήγαμε από το σπίτι του Στέλιου Πιτσιλίδη που ήταν απέναντι από το Αρχηγείο της Αστυνομίας και πήραμε τα όπλα, ξεκινήσαμε για το Νοσοκομείο. Όταν φτάσαμε τους είπα να μην κατέβουν μέχρι να βρω χώρο στάθμευσης για να ξέρουν μόλις τελειώσουν τη δουλεία τους που να έρθουν και να μην περιπλανώνται μέχρι να με βρουν. Ο Νίκος μου είπε, ότι πεις εσύ. Γιατί για να είμαι ειλικρινής ήταν όλοι τους νεαροί και εγώ ως μεγαλύτερος τους, τους είχα σαν παιδία μου. Σε όλες τις επιχειρήσεις που λάβαμε μέρος είχα πάντοτε την έγνοια τους, οργανώναμε πολύ καλά τις κινήσεις μας και αυτός ήταν ο λόγος που πότε δεν μας συνέλαβαν. Το μόνο που αναζητούσαν ήταν τη μαύρη αμερικανική κούρσα που οδηγούσα και μετέφερα με αυτή σε όλες τις επιχειρήσεις τα παιδία. Αλλά και αυτήν ποτέ δεν κατάφεραν να τη βρουν. Τελικά βρήκα χώρο στάθμευσης στο πλάι, κοντά στην πίσω είσοδο του Νοσοκομείου. 
 
Ο Κοτζιάς με την Βερενίκη στάθμευσαν λίγο πιο πάνω και παρέμειναν στο αυτοκίνητο. Ο Νίκος, ο Σπύρος, ο Ιωνάς και ο Κυριάκος έφυγαν με τα όπλα και εγώ με την Ελένη μείναμε να τους περιμένουμε. Δεν πέρασε πολλή ώρα και ακούσαμε πυροβολισμούς. Τότε είπα της Ελένης ότι κάτι δεν πάει καλά. Σε λίγη ώρα πετάχτηκε έξω ο Νίκος μπήκε στο αυτοκίνητο με το αυτόματο όπλο του βρετανού Λοχία στο χέρι και μου είπε να φύγουμε αμέσως. Τον ρώτησα που είναι οι άλλοι και μου είπε ότι ο Σπύρος τραυματίστηκε και ο Ιωνάς με τον Κυριάκο σκοτώθηκαν. «Ο Γιωρκάτζης;» ρώτησα. Έφυγε μόνος του, μου απάντησε. Μου έδωσε το όπλο να το κρατάω μπροστά και εκείνος κάθισε πίσω δίπλα από την Ελένη. Όπως γύρισα, είδα ότι το παντελόνι του ήταν τρυπημένο σε δύο σημεία. Είχε δεχτεί σφαίρες αλλά καμία δεν τον έπληξε. Δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε και αυτός ήταν και ο λόγος που αργότερα τον φωνάζαμε όλοι «Άτρωτο». Αμέσως ξεκινήσαμε να φύγουμε. Ο Νίκος μου είπε να πάμε στο Δάλι. Από το δρόμο που Προεδρικού βγήκαμε στην σημερινή οδό Κυριακού Μάτση και από εκεί πήραμε ένα χωματόδρομο. Σε μια στιγμή βλέπουμε μπροστά μας μπλόκο των Άγγλων. Αμέσως άρπαζα το αυτόματο όπλο αλλά διαπίστωσα ότι δεν είχε σφαίρες, το έριξα τότε στο πίσω κάθισμα και είπα στην Ελένη να καθίσει πάνω. Όταν πλησιάζαμε το μπλόκο είπα στα παιδιά να αγκαλιαστούν και να παριστάνουν τους ερωτευμένους. Μόλις με πλησίασε ο Άγγλος στρατιώτης άνοιξα το παράθυρο και του είπα στα αγγλικά ότι το ζευγάρι μόλις αρραβωνιάστηκε και τους πάω σε πάρτι. Ο Άγγλος χαμογέλασε και μου είπε πηγαίνετε. Από εκεί συνεχίσαμε και φτάσαμε στο Δάλι. Ο Νίκος μου είπε να πάω γρήγορα στο Γέρι για να πιάσω επτά άτομα που οι Άγγλοι θα καταζητούσαν αμέσως μετά το θάνατο του Ιωνά και του Κυριάκου. Έτσι και έκανα. Πήγα στο Γέρι πήραν τα επτά άτομα και τα μετέφερα στο Δάλι στο σπίτι όπου άφησα προηγουμένως τον Νίκο. 
 
Αν και πετυχημένη ως προς το σκοπό της, την απελευθέρωση δηλαδή του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη, η επιχείρηση στο Γενικό Νοσοκομείο ήταν μια αποτυχία για εμάς, γιατί χάσαμε δύο συναγωνιστές μας. Δυστυχώς τα όπλα που διέθετε τότε η ΕΟΚΑ δεν ήταν πάντοτε τα καλύτερα και το πιστόλι του Νίκου έπαθε εμπλοκή, με αποτέλεσμα ο Βρετανός λοχίας που κρατούσε το αυτόματο, να πυροβολήσει τα δύο παλικάρια και να τα σκοτώσει. Εάν δεν γινόταν αυτό δεν θα είχαμε κανένα απολύτως θύμα. Γιατί έχω να το λέω ότι η ομάδα αυτή, ήταν η καλύτερη στις εκτελέσεις, πότε δεν έκανε κανένα λάθος. Ήταν όλοι τους ήρωες με κεφαλαίο, δε δείλιασαν ποτέ, δεν φοβήθηκαν ποτέ και τίποτα. Και ο Νίκος και ο Ιωνάς και ο Κυριάκος και ο Σπύρος ήταν παλικάρια. Τέτοια παλικάρια δεν υπάρχουν δυστυχώς σήμερα».

Ο Λεφτής, που ως μέλος του εκτελεστικού της Ε.Ο.Κ.Α., καταζητήθηκε τον ίδιο χρόνο, οπότε και κατέφυγε στο αντάρτικο στην περιοχή Ορεινής. Εκεί συνελήφθη και καταδικάστηκε σε πολύχρονη φυλάκιση.

Η εκτέλεση του Πίτερ Γκρέι

Στις τρεις το απόγευμα της 12ης Μαΐου 1961, ο 36χρονος Άγγλος αρχιτέκτονας Πήτερ Γκρέι, η σύζυγος του και τα δυο τους παιδιά, βγήκαν βόλτα με το αυτοκίνητο τους στην νέα πόλη της Κερύνειας. Λίγο αργότερα κάποιος νεαρός, τον πυροβόλησε και τον σκότωσε, μπροστά στη σύζυγο και τα παιδιά του. Στο σημείο βρέθηκε σύντομα ο Υπουργός Εσωτερικών Πολύκαρπος Γιωρκάτζης στον οποίο κάποιος είπε πως τη δολοφονία διέπραξε ο Νίκος Σαμψών. Ο Υπουργός, διέταξε άμεσα τη σύλληψη του Σαμψών αλλά και τη δημιουργία οδοφραγμάτων από την Κερύνεια ως τη Λευκωσία για να μη διαφύγει ο δολοφόνος ενώ ο Μακάριος προσέφερε αμοιβή 2.000 λίρες, σε όποιον παράσχει πληροφορίες για την δολοφονία. Ο Σαμψών και μαζί του Νεοπτόλεμος Γεωργίου Λεφτής συνελήφθησαν, τα μεσάνυκτα της ίδιας ημέρας, στο οδόφραγμα Γερόλακκου. Οι δύο τους δήλωσαν, ότι εκείνη την ώρα βρίσκονταν στο Αργάκι της Μόρφου με τον φίλο τους Ανδρέα Κίκα. Στη συνέχεια οδηγήθηκαν στην Αστυνομία και κρατήθηκαν στις Φυλακές της Λευκωσίας για τη διευκόλυνση των ανακρίσεων ενώ την επόμενη ημέρα οδηγήθηκαν ενώπιον του επαρχιακού δικαστηρίου στη Λευκωσία. Δύο ημέρες αργότερα, οι Σαμψών, Λεφτής και άλλα άτομα παρατάχθησαν μπροστά από τη σύζυγο του Πίτερ Γκρέι όμως δεν αναγνώρισε κανέναν. Πλησιάζοντας τον Σαμψών κοντοστάθηκε και είπε: «Του μοιάζει, αλλά δεν είμαι βέβαιη. Δεν είναι αυτός».

Μάχη στους «Μύλους του Σεβέρη»

Η περιοχή όπου βρίσκονταν οι Μύλοι ήταν στην Τουρκική συνοικία της Λευκωσίας, στο δρόμο προς την Κερύνεια, κοντά στο τότε «Τράφικ». Το Σάββατο, 21 Δεκεμβρίου του 1963, μετά από ένα νυκτερινό αιματηρό επεισόδιο στην Οδό Ερμού στη Λευκωσία, ο τότε Υπουργός Εσωτερικών Πολύκαρπος Γιωρκάτζης είπε στον Νίκο Σαμψών πως στους Μύλους του Σεβέρη έπρεπε να πάει με ομάδα ανδρών του ο Λεφτής, τον οποίο θεωρούσε ως τον μόνο ικανό. Στην επιχείρηση τον ακολούθησαν οι Σπύρος Κυριάκου, Γιώργος Καλοζώης, Κυριάκος Καραϊσκος, Μιχαλάκης, αστυνομικός, από τα Πυργά, Σάββας Παπαδάμου, Απόστολος Κωνσταντίνου και Γιαννάκης Κτηματίας, επίσης αστυνομικός. Η ομάδα τους μετακινήθηκε με το «Λαντ Ρόβερ» του Κωνσταντίνου, που είχαν μαζί τους και δυο σημαίες, μια ελληνική και μια τούρκικη. Την ώρα που η ομάδα διέρχονταν από το τούρκικο χωριό Χαμίτ Μάντρες, γιατί άλλος δρόμος δεν υπήρχε πλην εκείνου της Ομορφίτας ο οποίος κατεχόταν από τους Τούρκους τρομοκράτες, ένας από τους άνδρες κρατούσε απλωμένη την τούρκικη σημαία έξω από το αυτοκίνητο.

Η ομάδα του Λέφτη, μετά από μια μικρή στάση στο χωριό Τράχωνα, έφτασε στους Μύλους, όπου βρίσκονταν εγκλωβισμένοι οι Χάρης (Χαρούλης) Χαρίτωνος και Σάββας Σταύρου καθώς και δυο αξιωματικοί του Κυπριακού Στρατού. Οι εγκλωβισμένοι διέθεταν μόνον ένα αυτόματο για την άμυνα τους ενώ δέχονταν πυρά από κάθε πλευρά. Απέναντι βρισκόταν το παλιό ελληνικό εργοστάσιο σπίρτων, που κατεχόταν από Τούρκους, όπως και όλα τα άλλα κτίρια της περιοχής. Η ομάδα των Ελλήνων τοποθέτησε σάκους αλεύρου, πίτουρων, σιταριού και οτιδήποτε άλλου προϊόντος, στα παράθυρα του πρώτου και δεύτερου ορόφου των Μύλων, για κάλυψη από τις σφαίρες. Την Κυριακή 22 Δεκεμβρίου επισημάνθηκαν από τους Έλληνες μαχητές όλες οι θέσεις των Τούρκων οι οποίες εξουδετερώθηκαν με την πάροδο των ημερών. Στις τρεις το απόγευμα την μέρα των Χριστουγέννων ο Λεφτής δέχθηκε τηλεφώνημα από τον Γλαύκο Κληρίδη, τον πρόεδρο της Κυπριακής Βουλής, που του μετέφερε πως ήθελε τον ζητούσε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ο οποίος του είπε :
«- Κοίταξε, υπογράψαμε τη συμφωνίας της «Πράσινης Γραμμής» και πρέπει να φύγεις από τους Μύλους» και συμπλήρωσε πως αν δεν φύγει από τους Μύλους θα δώσει διαταγή να τον συλλάβουν.

Σύμφωνα με την διήγηση του Λεφτή ακολούθησε ο εξής διάλογος με τον Μακάριο:

«- Αν μπορέσετε, ελάτε εδώ μέσα να με συλλάβετε!.. Εστέλλετε ανθρώπους δικούς σας και δεν έρχονταν διότι φοβούνταν και ήρθα εγώ και θα με συλλάβεις;
- Θα έρθουν εκεί οι Εγγλέζοι και, ξέροντας ποιος είσαι, θα σε σκοτώσουν! Σε έχουν στο στομάχι, μου είπε τότε ξερά ο Μακάριος!..
Του έκλεισα το τηλέφωνο και κάλεσα αμέσως τους άλλους μαχητές και τους ενημέρωσα σχετικά. Τους είπα να ετοιμαστούν για να φύγουν, με την προσθήκη ότι εγώ θα μείνω».

Ο Λεφτής αποχώρησε όταν παρατηρώντας από τη στέγη των Μύλων διαπίστωσε πως ένας λόχος Τούρκων στρατιωτών να κατευθύνονταν προς το μέρος που βρίσκονταν. Στην αποχώρηση τους οι μαχητές δεν χρησιμοποίησαν το «Λαντ Ρόβερ» του Απόστολου Κωνσταντίνου, αλλά επιβιβάστηκαν στην καρότσα ενός φορτηγού και μετέβησαν στην Ορφανίτα μετά από επιθυμία του Νίκου Σαμψών για να τον βοηθήσουν στην εκκαθάριση των εκεί τουρκικών θέσεων. Στην Ομορφίτα ο Λεφτής και οι άντρες του εξέφρασαν την αγανάκτηση και απογοήτευσή τους για τη διαταγή Μακαρίου να εγκαταλείψουν τους «Μύλους» που κράτησαν με νύχια και με δόντια ελληνικούς, αλλά, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν αμαχητί την περιοχή.

Το επόμενο χρονικό διάστημα ο Λεφτής ορκίστηκε και ανέλαβε καθήκοντα ειδικού αστυνομικού με εκπαιδευτές του Έλληνες αξιωματικούς Καρούσο, Μπεκιάρη, Λάσκαρη, Μπόλαρη, Ταρσούλης και άλλους, οι οποίο συνέχισαν το έργο που άρχισε, το 1961, ο Λοχαγός Γάσπαρης. Συγκροτήθηκαν πέντε λόχοι με διοικητή τον Νίκο Σαμψών, υποδιοικητή τον Λεφτή και λοχαγούς τους Πραξιτέλη Βογαζιανό, Άθω Πετρίδη και Παντελή Σουγλίδη, με συνολική δύναμη 500 ανδρών. Οι Λόχοι των ειδικών αστυνομικών παρέμειναν σε μάχιμη κατάσταση μέχρι τα μέσα του 1964, οπότε δημιουργήθηκε η Εθνική Φρουρά και πολέμησε υπό τις διαταγές του Νικόλαου Ντερτιλή στις Μάχες της Τηλλυρίας.

Τουρκική εισβολή στην Κύπρο

Τον Ιούλιο του 1974, στη διάρκεια της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, ο Λεφτής πολέμησε στη «Μια Μηλιά», όπου εδραστηριοποιείτο η ομάδα του ταγματάρχη Τάσου Μάρκου τον οποίο συνάντησε στο μικρό σπίτι που χρησιμοποιούσε ως αρχηγείο και του είχε πει: «Τάσο, πάμε να φύγουμε, δεν υπάρχει καμιά ελπίδα». Ο Λεφτής πολέμησε στο φυλάκιο «12» το οποίο έπεσε τελευταίο όταν επιτέθηκαν οι Τούρκοι. Αμέσως μετά την επίθεση, οι οπλίτες εγκατέλειψαν την περιοχή σχεδόν οι πάντες, αξιωματικοί και στρατιώτες. Στο φυλάκιο έμεινε μόνος ο Νεοπτόλεμος Λεφτής, ο οποίος ζήτησε από τους συναγωνιστές του να διαλύσουν ενα οπλοπολυβόλο που τέθηκε εκτός λειτουργίας, ώστε να μην το βρουν οι Τούρκοι σε λειτουργική κατάσταση. Όπως αναφέρει ο Λεφτής, στη διάρκεια της συζητήσεως τους, ο Μάρκου του απάντησε: «Πήγαινε και θα συναντηθούμε αργότερα στην Κυθρέα» ενώ ανέφερε πως όταν συνάντησε τον Μάρκου αυτός ήταν ήδη τραυματισμένος στο αριστερό χέρι. Συμμετείχε επίσης στις επιχειρήσεις εναντίο του 2ου Αττίλα, στην περιοχή Συγχαρί, απέναντι από τις Χαμίτ Μάνδρες, και ήταν ο τελευταίος που εγκατέλειψε τη θέση μάχης του.

Δολοφονία Αμερικανού πρέσβη

Στις 19 Αυγούστου 1974 εξελίσσονταν διαδήλωση έξω από την Αμερικανική Πρεσβεία στη Λευκωσία. Οι διαδηλωτές πετροβολούσαν το κτίριο την ώρα που άλλοι πυρπολούσαν αυτοκίνητα και η περιοχή του ξενοδοχείου «Hilton» είχε μετατραπεί σε πεδίο μάχης. Ο Αμερικανός πρέσβης, Ρότζερ Ντέιβις, βρισκόταν στο γραφείο του, στον δεύτερο όροφο στο γραφείο του, μαζί με στελέχη της Πρεσβείας, αν και οι υπεύθυνοι της Ασφαλείας του είχαν υποδείξει να μετακινηθεί σε ασφαλέστερο σημείο. Κάποια στιγμή ακούστηκαν καταιγιστικοί πυροβολισμοί. Μία σφαίρα διαπέρασε το τζάμι στο γραφείο του Πρέσβη και μία από τις επόμενες τον χτύπησε στην καρδιά ενώ λίγες στιγμές αργότερα έπεσε νεκρή και η Αντουανέττα Βαρνάβα, ιδιαιτέρα του υπεύθυνου Διοικήσεως της Πρεσβείας, χτυπημένη από σφαίρα στο κεφάλι. Όταν το προσωπικό της πρεσβείας προσπάθησε να τον μεταφέρει σε νοσοκομείο, αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω, καθώς το πλήθος εμπόδιζε το αυτοκίνητο να εξέλθει από τον περίβολο της πρεσβείας. Ο τότε πρόεδρος της Κύπρου Γλαύκος Κληρίδης, διέκοψε συνέντευξη τύπου την οποία παραχωρούσε και κατευθύνθηκε στην πρεσβεία. Αφού κατάφερε να απομακρύνει το πλήθος το ασθενοφόρο μετέφερε τον πρέσβη και την Αντουανέττα στην κοντινή κλινική «Λευκωσία» των Τάκη Χριστόπουλου και Κώστα Χριστοδουλάκη, όπου και διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

Ως το 1977 η υπόθεση της δολοφονίας παρέμεινε ανεξιχνίαστη. Εκείνο το έτος ο Αμερικανός επικεφαλής των Μυστικών Υπηρεσιών στην Κύπρο, ζήτησε να ανοίξει ξανά ο φάκελος και ο τότε Υπουργός Εσωτερικών Χριστόδουλος Βενιαμίν ανέθεσε την νέα έρευνα στον αστυνόμο Φάνη Δημητρίου, αλλά όπως του ανέφερε εκείνος «φάκελος δεν υπήρχε». Ο Δημητρίου στη έρευνα του ενσωμάτωσε τη μαρτυρία ενός πυροσβέστη, που ήταν παρών εκείνη την ημέρα, ο οποίος κατέθεσε πως «κάποιοι πυροβολούσαν από μία πολυκατοικία που βρισκόταν εκεί κοντά». Με βάση την μαρτυρία συνελήφθησαν έξι άτομα τα οποία οδηγήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα, όμως τελικά φυλακίσθηκαν δύο, όχι για την εκτέλεση αλλά για την πρόκληση επεισοδίων, ένας από τους οποίους ήταν ο Λεφτής.

Ο Νεοπτόλεμος στην κατάθεση του υποστήριξε πως εκείνη την ημέρα είχε κατευθυνθεί «με καμιά δεκαριά στρατιώτες» προς την διαδήλωση όμως δεν έριξε ούτε σφαίρα. Σε συνέντευξη του περιέγραψε τα γεγονότα και είπε:

«...όταν συλλάβανε τον Νικόλαο Σαμψών το 1976, εγώ ερχόμουν πάλι πίσω  στην Κύπρο και μετά από λίγες ημέρες ήλθαν καμιά 15αριά «λεβεντόπαιδα» του Μακαρίου στο σπίτι μου. Άνοιξα την πόρτα καθώς ήμουν αμέριμνος και μου είπε ο Αστυνόμος, έχω ένα ένταλμα για σένα, να στο διαβάσω πρώτα και ύστερα θα σε συλλάβω. Τους λέω, ρε παιδιά τρώω τώρα, να φάω πρώτα και μετά με συλλαμβάνετε. Μπήκαν όλοι μπουλούκι σπίτι μου, εγώ έτρωγα και αυτοί κάνανε έρευνα. Αφού μου διάβασαν το ένταλμα που έλεγε ότι κατηγορούμαι για την δολοφονία του Ντέϊβις, με οδήγησαν στις κεντρικές φυλακές άνευ στοιχείων» . 

Στις 22 Μαρτίου 1977 ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Κύπρου άρχισαν οι ακροάσεις των εφέσεων που καταχώρησαν οι Νεοπτόλεμος Λεφτής και Λοΐζος Σάββα εναντίον της αποφάσεως του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, να πάψει η κράτηση τους στις Κεντρικές Φυλακές μέχρι την ημέρα εκδικάσεως της υποθέσεώς τους στο Κακουργιοδικείο Λευκωσίας. Κατά τη συνεδρία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, οι δικηγόροι των κατηγορουμένων Λεύκος Κληρίδης και Κώστας Ιντιάνος ανέλυσαν τις μαρτυρίες που υπάρχουν σχετικά με τους πελάτες τους και ζήτησαν οι Λεφτής και Σάββα να αφεθούν ελεύθεροι μέχρι την προσαγωγή τους στο Κακουργιοδικείο προκειμένου να προετοιμάσουν την υπεράσπισή τους. Αργότερα τον ίδιο χρόνο ο Νεοπτόλεμος Λεφτής και ο Αστυνομικός Ιωάννης Κτηματίας καταδικάστηκαν σε ποινές φυλακίσεως πέντε ετών όχι για τη δολοφονία, αλλά απλώς και μόνο για οχλαγωγία και παράνομη οπλοφορία όμως αφέθηκαν ελεύθεροι ένα έτος αργότερα.

Πολιτική δράση

Ο Λεφτής παρά τα πολλά και σημαντικά εμπόδια που δημιούργησαν στην πολιτική του δράση οι εγκάθετοι του Μακαριακού καθεστώτος, τις διώξεις αλλά και τις φυλακίσεις που υπέστη που συνοδεύτηκαν από την κατάσχεση της περιουσίας του, παρέμεινε ενεργός πολιτικά και δεν αρνήθηκε τις αρχές Εθνικισμού, τα ιδεολογικά πιστεύω και την παρακαταθήκη ιδεών και Αγώνων του Γεωργίου Γρίβα ενώ έμεινε πιστός στην προσπάθεια για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Είναι υποστηρικτής κάθε Εθνικής προσπάθειας, συμμετέχει με συνέπεια στη δράση των Συνδέσμων Αγωνιστών ΕΟΚΑ, και είναι ενεργό μέλος του εθνικιστικού κόμματος Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο [Ε.ΛΑ.Μ.] στις δράσεις και τις εκδηλώσεις του οποίου συμμετέχει με αγωνιστική συνέπεια .

Βιβλιογραφία

• «Νεοπτόλεμος Λεφτής, η ζωή ενός αντάρτη στις φλόγες του Αγώνα της Ένωσης» επιμέλεια Λεωνίδας Λεωνίδου, εκδόσεις «Λόγχη», Αθήνα.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• [Γεωργίου, Νεοπτόλεμος ; Georgiou, Neoptolemos lekythos.library.ucy.ac.cy]
• [Αγωνιστές της ΕΟΚΑ συναντιούνται ξανά και τραγουδούν (2012) Video, Youtube.com]
• [Neoptolemos Georghiou Leftis v. The Police Παγκύπριος Δικηγορικός Σύλλογος]
• [Δύο μαρτυρίες για τον φόνο Ρ. Ντέιβις simerini.sigmalive.com, 20 Αυγούστου 2014.]
• [31.8.1956: Η μάχη του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας]
• [Πενήντα δύο χρόνια από τη δραματική απόδραση του Νοσοκομείου]
• [Το ανεξιχνίαστο έγκλημα της Κερύνειας hallocy.com]
• [Δεκέμβρης 1963: Η «Πράσινη Γραμμή»-Η «Μάχη των Μύλων Σεβέρη» nikospa.wordpress.com]

Διαβάστε τα λήμματα

ΕΟΚΑ-1955 ΕΟΚΑ (1η Απριλίου 1955) Η Οργάνωση Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών-Ε.Ο.Κ.Α. Ο τόπος Φυλακισμένα μνήματα Αρχηγός Γεώργιος Γρίβας Πολιτική Καθοδήγηση Κώστας Μόντης Υποστηρικτές Σπυρίδων Παπαγεωργίου Θεόφιλος Γεωργιάδης Τάσος Παπαδόπουλος Τάκης Μεγαλοοικονόμου Φάνης Χαμόδρακας Βιβλιογραφία Από την ΕΟΚΑ στην ΕΟΚΑ Β΄ Εθνικοί ήρωες Επιφανείς μαχητές Γρηγόριος Αυξεντίου Ανδρέας Δημητρίου Μάρκος Δράκος Αυγουστής Ευσταθίου Ανδρέας Ζάκος Μιχαήλ Καραολής Ανδρέας Κάρυος Πάτροκλος Κόκκινος Μιχαήλ Κουτσόφτας Στυλιανός Λένας Νεοπτόλεμος Λεφτής Κυριάκος Μάτσης Χαρίλαος Μιχαήλ Στέλιος Μαυρομάτης Ανδρέας Παναγίδης Ευαγόρας Παλληκαρίδης Ηλίας Παπακυριακού Ιάκωβος Πατάτσος Φώτης Πίττας Σάββας Ροτσίδης Χρίστος Σαμάρας Χρίστος Τσιάρτας Ορθόδοξοι Ιερωμένοι Αρχιεπίσκοποι Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Β' Μητροπολίτες Μητροπολίτης Άνθιμος (ο Μαχαιριώτης), Μητροπολίτης Γεννάδιος (ο Μαχαιριώτης), Μητροπολίτης Κυπριανός (ο Κυριακίδης) Ιερείς Παπασταύρος Παπαγαθαγγέλου

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org