Καλλιόπη Λύκα
Η Καλλιόπη Ζάγκλη-Λύκα, Ελληνίδα εθνική αγωνίστρια, που ονομάσθηκε από το βασιλιά Γεώργιο Β' «Μάνα του Στρατιώτη», πρότυπο Ελληνίδας, σύζυγος και μητέρα ηρώων πολεμιστών του Έθνους, που υποστήριζε με πάθος το δόγμα πως «..όπου υπάρχει Στρατός είναι ελεύθερη η Πατρίδα..», γεννήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 1889 στην Άρτα και πέθανε στις 15 Φεβρουαρίου 1982 στα Ιωάννινα.
Παντρεύτηκε με τον τότε Υπολοχαγό (ΠΖ) του Ελληνικού Στρατού Δημήτριο Γεωρ. Λύκα [1] και από το γάμο τους απέκτησαν ένα γιο, τον Αξιωματικό του Στρατού Γεώργιο Λύκα [2].
Περιεχόμενα
Βιογραφία
Η Καλλιόπη κατάγονταν από εξαιρετικά εύπορη οικογένεια εμπόρων, υποστηρικτών του Βασιλικού θεσμού, φιλάνθρωπη, με βαθειά πίστη στη θρησκεία και απέραντη αγάπη για την Ελλάδα, από το χωριό Καλαρρύτες του νομού Ιωαννίνων. Πατέρας της ήταν ο Κωνσταντίνος, μαχητής των Βαλκανικών πολέμων και μητέρα της η Αγγελική Ζάγκλη, οι οποίοι την ανέθρεψαν με ιδιαίτερη αυστηρότητα και της ενεύπνευσαν πίστη στην Πατρίδα. Ο πατέρας της συχνά διέθετε χρηματικά ποσά για την αποφυλάκιση και ως συμπαράσταση απόρων της περιοχής, ενώ η μητέρα της φρόντιζε την προικοδότηση φτωχών κοριτσιών σε ηλικία γάμου και γενικά ενίσχυαν με σημαντικά χρηματικά ποσά νοσοκομεία και άλλα ευαγή ιδρύματα. Το 1911, η Καλλιόπη Ζάγκλη εντάχθηκε στο Σώμα των Εθελοντών, τότε ιδρύθηκε η πρώτη Σχολή Αδελφών Νοσοκόμων του Ερυθρού Σταυρού στα Ιωάννινα και στη συνέχεια πρόσφερε υπηρεσίες ως αδελφή νοσοκόμος στη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και στάθηκε στο πλευρό τραυματιών του πολέμου. Το 1939 οργανώθηκε στην ομάδα εθελοντριών αδελφών Νοσοκόμων του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού στα Ιωάννινα.
Β' Παγκόσμιος πόλεμος - Κατοχή
Μετά την 28η Οκτωβρίου 1940 της ανατέθηκε η διεύθυνση του έργου της «Φανέλλας του Στρατιώτη» και σε σύντομο χρονικό διάστημα συγκέντρωσε περισσότερα από 127.000 δέματα τα οποία στάλθηκαν στο Μέτωπο. Ακολούθησε τον Ελληνικό Στρατό στην προέλαση του στο μέτωπο της Βορείου Ηπείρου, στο Αργυρόκαστρο, στην Πρεμετή στο Λάμποβο, στο Καλαράτι και πρόσφερε τις υπηρεσίες της σε νοσοκομεία και ορεινά χειρουργεία. Στο Αργυρόκαστρο με Διάταγμα που υπέγραψε ο Βασιλεύς Γεώργιος Β' την ονόμασε «Μάνα του Στρατιώτου» και οι στρατιώτες ζητωκραύγασαν φωνάζοντας το όνομα της. Έκτοτε η Καλλιόπη Λύκα έφερε με υπερηφάνεια αυτό τον τίτλο και έτσι την αποκαλούσαν και την προσφωνούσαν όλοι οι στρατιωτικοί.
Στις 31 Δεκεμβρίου 1940, ανάμεσα στους τραυματίες που έφτασαν στο νοσοκομείο από το μέτωπο ήταν και ο γιος της, ο Ανθυπολοχαγός Γεώργιος Λύκας. Η Καλλιόπη αφού περιποιήθηκε το τραύμα του παιδιού της, το έστειλε να πάρει το φύλλο πορείας προκειμένου να επιστρέψει στο μέτωπο, κι όταν ο Διευθυντής του Νοσοκομείου της είπε να τον κρατήσει μια μέρα για ιατρική παρακολούθηση, του απάντησε με απόλυτο τρόπο: «Το κρεβάτι έχω να το δώσω σε άλλον που είναι βαρύτερα τραυματισμένος!». Μετά την κατάρρευση του Μετώπου, την υπογραφή ανακωχής και την κατοχή της Ελλάδος, η Λύκα μέχρι το τέλος Αυγούστου 1941 ασχολήθηκε με την περίθαλψη των τραυματιών. Στην συνέχεια εντάχθηκε στην εθνική αντιστασιακή οργάνωση ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ του Ναπολέοντα Ζέρβα, που ιδρύθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1941, και άρχισε εκστρατεία για τη στρατολόγηση αγωνιστών, προκειμένου να βοηθήσει στην απελευθέρωση της Ελλάδος.
Συμμοριτοπόλεμος-Μεταπολεμική δράση
Μετά την έκρηξη του Συμμοριτοπολέμου η Καλλιόπη Λύκα ακολούθησε τις μάχιμες μονάδες του Εθνικού Στρατού σε διάφορα θέατρα μαχών και συνέχισε με αυταπάρνηση τον αγώνα της. Στα πολεμικά πεδία στα βουνά της Μακεδονίας και της Ηπείρου, η Λύκα βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή του πυρός ενθαρρύνοντας τους στρατιώτες στη μάχη και περιθάλπτοντας τους τραυματίες. Στις φονικές μάχες που διεξήχθησαν στο Νεστόριο Καστοριάς στη Μακεδονία τραυματίσθηκε, για δεύτερη φορά σε πολεμική αναμέτρηση, ο γιος της Γεώργιος Λύκας, τον οποίο επισκέφθηκε στο νοσοκομείο. Στις 9 Μαΐου 1948 στη διάρκεια του συμμοριτοπολέμου, στο μέτωπο της Κοίτης Βροντού, η Καλλιόπη Λύκα τραυματίστηκε από έκρηξη νάρκης, όμως μετά την επίδεση των τραυμάτων της συνέχισε το έργο της, προσφέροντας τις υπηρεσίες της στον Ελληνικό Στρατό. Η Λύκα στοχοποιήθηκε για την δράση της στη διάρκεια του συμμοριοπολέμου από τους γνωστούς εγκάθετους του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος που την κατηγόρησαν ότι την ίδια εποχή επισκέφθηκε την Μακρόνησο και μίλησε στους οπλίτες του Γ' ΕΤΟ του νησιού την εποχή που ήταν διοικητής ο Παναγιώτης Σκαλούμπακας, προσπαθώντας να την συκοφαντήσουν, τακτική που ακολούθησαν και με τον έντιμο Στρατηγό Σκαλούμπακα.
Η Καλλιόπη Λύκα παρέμεινε στις Εθνικές επάλξεις ως τέλος των πολεμικών επιχειρήσεων και την συντριβή των κομμουνιστών ανταρτών. Μετά την λήξη του συμμοριτοπολέμου, η Λύκα επέστρεψε στα Ιωάννινα, όπου βρήκε λεηλατημένο από τους συμμορίτες το σπίτι της και έμαθε την τραγική είδηση της δολοφονίας της ανιψιάς της που ήταν γιατρός. Στις 25 Ιουνίου 1950, όταν ξέσπασε ο πόλεμος στην Κορέα με εισβολή κομμουνιστών από το βόριο τμήμα της στο νότιο, η Ελλάδα δέχθηκε έκκληση για στρατιωτική βοήθεια και ανταποκρίθηκε με την αποστολή ενός ενισχυμένου Τάγματος Πεζικού καθώς και ενός Σμήνους Μεταφορών. Τότε η Λύκα δήλωσε παρούσα και στάθηκε στο πλευρό των Ελλήνων στρατιωτικών και σ' αυτό τον πόλεμο που διήρκησε ως τις 27 Ιουλίου 1953, προσφέροντας τις πολύτιμες υπηρεσίες της. Με τη λήξη του Πολέμου της Κορέας επέστρεψε στην Άρτα και ασχολήθηκε με την ενίσχυση της τοπικής Παιδουπόλεως, που είχε δημιουργήσει η Βασίλισσα Φρειδερίκη, σύζυγος του Βασιλιά Παύλου Α' και μητέρα του Βασιλιά Κωνσταντίνου Β' για την περίθαλψη και την φροντίδα παιδιών που στερήθηκαν τις οικογένειες τους στη διάρκεια του Συμμοριτοπολέμου.
Το τέλος της
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της η Καλλιόπη Λύκα τα έζησε μέσα σε σχεδόν απόλυτη ένδεια καθώς μοίραζε απλόχερα τα υλικά της αγαθά σε όποιον της το ζητούσε και είχε ανάγκη. Οι κάτοικοι των Ιωαννίνων την έβλεπαν συχνά να περιφέρεται στις φτωχικές γειτονιές της πόλεως για να συμπαρασταθεί στους ανήμπορους και να συνεισφέρει ότι της ήταν δυνατόν ακόμη κι το στερούσε από τον εαυτό της. Συχνά βρέθηκε αντιμέτωπη με το φάσμα της πείνας καθώς είχε διαθέσει όλα της τα χρήματα σε φιλανθρωπίες ενώ νωρίτερα είχε διαθέσει όλη την περιουσία της στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Πέθανε λησμονημένη από τον Ελληνικό κράτος όμως κοντά της, στις τελευταίες της στιγμές, στάθηκαν στρατιώτες και γενικότερα άνθρωποι που είχαν δει από κοντά ή γνώριζαν το σπουδαίο έργο της.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Διαβάστε τα λήμματα
Βιβλιογραφία
«Καλλιόπη Λύκα. Η μάννα του Στρατιώτου», Μαίρη Μ. Κωστή, τυπογραφείο Γ. Τσόλη, Ιωάννινα 1995.
Παραπομπές
- ↑ [Ο Συνταγματάρχης Δημήτριος Γ. Λύκας, πολέμησε στους Βαλκανικούς πολέμους, στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και πήρε μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία, όπου αρρώστησε από φυματίωση, καθώς τραυματίστηκε σοβαρά στον ένα του πνεύμονα. Πέθανε το 1930.]
- ↑ [Ο Γεώργιος Δημητρίου Λύκας υπήρξε απόφοιτος της Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων και διακεκριμένος αθλητής του σωματείου «Παναμβρακικός» Άρτας από το 1929 έως το 1934, και κατόπιν Αρχηγός Ομάδας του Αθλητικού Σωματείου «Αβέρωφ» Ιωαννίνων και Πρωταθλητής Ηπείρου στο λίθο. Συμμετείχε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού και στις 31 Δεκεμβρίου 1940, τραυματίστηκε στο μέτωπο της Βορείου Ηπείρου. Πήρε μέρος στον συμμοριτοπόλεμο ως Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και το 1949 τυφλώθηκε από το ένα του μάτι στη μάχη του Νεστόριου Καστοριάς.]
