Γεώργιος Β'

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Γεώργιος Β' , Έλληνας Βασιλιάς του βασιλικού οίκου των Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Γλύξμπουργκ, βασιλιάς των Ελλήνων τα χρονικά διαστήματα από τις 27 Σεπτεμβρίου 1922 έως τις 25 Μαρτίου του 1924, από τις 3 Νοεμβρίου 1935 έως την 1η Απριλίου 1947, ο οποίος ανέλαβε και καθήκοντα πρωθυπουργού της Ελλάδος από τις 19 Απριλίου μέχρι τις 22 Απριλίου 1941, 4ος στη σειρά βασιλιάς του βασιλικού του οίκου με τρεις χωριστές περιόδους βασιλείας, που συνοδεύτηκαν από δυο ενδιάμεσες εξορίες, γεννήθηκε [1] το πρωί της 7ης/19ης Ιουλίου 1890 στα βασιλικά ανάκτορα στο Τατόι στην περιοχή της Δεκέλειας Αττικής και πέθανε την 1η Απριλίου 1947 από καρδιακή ανακοπή, στην Αθήνα. Η νεκρώσιμη ακολουθία του τελέστηκε στο Μητροπολιτικό ναό Αθηνών και τάφηκε στο βασιλικό κοιμητήριο στο λόφο «Παλαιόκαστρο» στο Τατόι [2].

Την Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 1921, παντρεύτηκε με την πριγκίπισσα της Ρουμανίας Ελισάβετ Καρλόττα Ιωσηφίνα Αλεξάνδρα Βικτωρία, με την οποία δεν απέκτησαν απογόνους και χώρισαν στις 6 Ιουλίου 1935, το μοναδικό βασιλικό διαζύγιο στην Ελληνική Ιστορία, όταν ο βασιλιάς ζούσε εξόριστος μακριά από την Ελλάδα και λίγους μήνες πριν την επάνοδο του στο θρόνο. Την ίδια ημέρα που παντρεύτηκε ο Γεώργιος έγινε και ο γάμος της Πριγκίπισσας Ελένης της Ελλάδος, της αδελφής του Γεωργίου με τον Κάρολο, διάδοχο του θρόνου της Ρουμανίας.

Βασιλεύς Γεώργιος Β'
Συνοπτικές πληροφορίες
Γέννηση: 7 Ιουλίου 1890
Τόπος: Τατόι, Αττική (Ελλάδα)
Σύζυγος: Ελισάβετ (Πριγκίπισσα Ρουμανίας)
(διαζύγιο 6 Ιουλίου 1935)
Τέκνα: Άτεκνος
Θάνατος: 1η Απριλίου 1947
Τόπος: Βασιλικά Ανάκτορα, Αθήνα (Ελλάδα)
Υπηκοότητα: Ελληνική
Συνοπτικές πληροφορίες αξιώματος
* Βασιλιάς της Ελλάδος*
Έναρξη 1ης Βασιλείας : 27 Σεπτεμβρίου 1922
Λήξη : 25 Μαρτίου 1924
Έναρξη 2ης Βασιλείας : 3 Νοεμβρίου 1935
Λήξη  : 31 Δεκεμβρίου 1944
Έναρξη 3ης Βασιλείας : 1η Σεπτεμβρίου 1946
Λήξη : 1 Απριλίου 1947
Προκάτοχος
Διάδοχος

Βιογραφία

Παππούς του ήταν ο βασιλιάς Γεώργιος Α' και γιαγιά του η βασίλισσα Όλγα. Πατέρας του ήταν ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Α' και μητέρα του η βασίλισσα Σοφία, πριγκίπισσα της Πρωσίας και αδελφή του αυτοκράτορα της Γερμανίας Γουλιέλμου Β΄, των οποίων ήταν το πρώτο από τα έξι παιδιά τους. Μικρότερα αδέλφια του Γεωργίου Β' ήταν ο μετέπειτα βασιλιάς Αλέξανδρος Α', η Πριγκίπισσα Ελένη, μετέπειτα βασίλισσα μητέρα της Ρουμανίας, ο μετέπειτα Βασιλιάς Παύλος Α', η Πριγκίπισσα Ειρήνη, Δούκισσα της Αόστης και η Πριγκίπισσα Αικατερίνη, μετέπειτα Λαίδη Μπράντραμ. Η βάπτιση του Πρίγκιπα Διαδόχου έγινε περίπου ένα μήνα μετά τη γέννηση του στο παρεκκλήσιο της βασιλικής έπαυλης, από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών. Ανάδοχοι του ήταν η μετέπειτα Βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας, Αλεξάνδρα, [αδελφή του Γεωργίου Α' της Ελλάδος], ο Αυτοκράτορας της Γερμανίας, ο Βασιλεύς της Δανίας, ο διάδοχος της Ρωσίας, ο οποίος εκπροσωπούσε τον Τσάρο, και οι αδελφοί του πατέρα του, οι πρίγκιπες Γεώργιος και Νικόλαος.

Ο πατέρας του, τότε Διάδοχος, Κωνσταντίνος Α' που εκτελούσε και καθήκοντα αντιβασιλέως ανήγγειλε τη γέννηση του στον Βασιλιά Γεώργιο Α', που βρισκόταν σε περιοδεία στην Ευρώπη και στη Βασίλισσα Όλγα, που βρισκόταν στη Σεβαστούπολη της Ρωσίας αλλά και στον Πρωθυπουργό Χαρίλαο Τρικούπη με τηλεγράφημα στο οποίο ανέφερε: «Αγαπητή Σοφία έτεκεν υιόν». Η είδηση της γεννήσεως του Πρίγκηπα και διαδόχου έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τον Ελληνικό λαό ενώ στις 11.00 ώρα, από τα πυροβολεία των Αθηνών, που τότε βρίσκονταν στο λόφο των Νυμφών το γνωστό ως λόφο του Αστεροσκοπείου, ερρίφθησαν 101 [3] κανονιοβολισμοί, ενώ το μεσημέρι της ίδιας ημέρας ο Πρωθυπουργός μαζί με τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου και τον Δήμαρχο Αθηναίων έφθασαν στη Βασιλική έπαυλη για να συγχαρούν τον αντιβασιλέα και να συντάξουν τη ληξιαρχική πράξη γεννήσεως.

Ενήλικη ζωή

Ο Διάδοχος και Πρίγκιπας Γεώργιος Β' διδάχθηκε από τον Ιωάννη Δέλλιο, καθηγητής Φιλολογίας και Εθνικό αγωνιστή, ενώ σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου των Αθηνών αλλά και στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε το 1909 με το βαθμό του ανθυπολοχαγού. Για πολύ λίγο διάστημα υπηρέτησε στο 1ο Σύνταγμα Πεζικού κι ύστερα αναχώρησε για την Γερμανία όπου συμπλήρωσε τις σπουδές του στη Στρατιωτική Ακαδημία του Βερολίνου κι επιστρέφοντας ανέλαβε καθήκοντα υπασπιστή του παππού του, Γεωργίου του Α'. Συμμετείχε στους Βαλκανικούς πολέμους ως υπασπιστής του πατέρα του, την περίοδο 1912-13, στη Μακεδονία και την Ήπειρο και πήρε το βαθμό του Λοχαγού. Ο διάδοχος Γεώργιος Β' ακολούθησε τον πατέρα του Κωνσταντίνο Α', υπηρέτησε στο στρατό ως υπασπιστής του, του συμπαραστάθηκε στη διάρκεια της συγκρούσεως του με το Ελευθέριο Βενιζέλο, τον ακολούθησε το 1917 στην εξορία, αρχικά στο Παλέρμο της Σικελίας στην Ιταλία και στη συνέχεια στην Ελβετία, και μετά από απαίτηση των συμμάχων της Αντάντ παραχώρησε στο δευτερότοκο αδελφό του μετέπειτα βασιλιά Αλέξανδρο Α', κατόπιν απαιτήσεως της Αντάντ. Επέστρεψε στην Ελλάδα στις 6 Δεκεμβρίου του 1920, μετά την ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου και το δημοψήφισμα για τη μορφή του πολιτεύματος τον ίδιο μήνα και την παλινόρθωση της Βασιλείας. Κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία πήρε μέρος ως Διοικητής του 1ου Συντάγματος Πεζικού ενώ ήταν μέλος του Επιτελείου Στρατιάς.

Ο γάμος του

Στις 27 Φεβρουαρίου του 1921 ο τότε ήταν διάδοχος του ελληνικού θρόνου που έφερε τον τίτλο του Δούκα της Σπάρτης, παντρεύτηκε στο Βουκουρέστι με την πριγκίπισσα Ελισάβετ Καρλόττα Ιωσηφίνα Αλεξάνδρα Βικτωρία της Ρουμανίας, αδελφή του βασιλιά της Ρουμανίας, Καρόλου Β'. Η Ελισάβετ γεννήθηκε στο Κάστρο Πέλες της Ρουμανίας τον Οκτώβριο του 1894. Ήταν κόρη του Φερδινάνδου της Ρουμανίας και της Μαρίας, κόρης του Αλφρέδου, δούκα της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα. Πρόξενος του γάμου ήταν ο θείος του Γεωργίου Β', ο Γερμανός αυτοκράτορας Γουλιέλμος Β'. Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Α' της Ελλάδας επέτρεψε τη διαμονή της Ελισάβετ στα Ανάκτορα Τατοΐου και της απένειμε τον τιμητικό τίτλο της Δούκισσας της Σπάρτης. Ένα μήνα μετά τον γάμο ης Ελισάβετ ο βασιλιάς της Ρουμανίας Κάρολος Β’ παντρεύτηκε την αδελφή του Γεωργίου Β', την πριγκίπισσα Ελένη.

Τον Σεπτέμβριο του 1922 μετά την εκθρόνιση του βασιλιά Κωνσταντίνου Α', ο Γεώργιος Β' ανακηρύχθηκε βασιλιάς των Ελλήνων. Μέσα στο 1923 η ίδια ασχολήθηκε με την περίθαλψη των Ελλήνων προσφύγων, που είχαν έρθει στην Ελλάδα από τις περιοχές της Μικράς Ασίας, της Ανατολικής Θράκης και του Πόντου, όμως τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους το ζευγάρι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ελλάδα [4] και να καταφύγει στη Ρουμανία, λόγω της έντονης πολιτικής κρίσεως στην Ελλάδα, απόρροια της Μικρασιατικής Καταστροφής. Στην εξορία ο βασιλιάς Γεώργιος Β' και η σύζυγός του έζησαν για επόμενα δώδεκα χρόνια, διάστημα που ο βασιλιάς Γεώργιος Β' ταξίδευε αρκετά συχνά και ζούσε για μεγάλα χρονικά διαστήματα στην Αγγλία, με αποτέλεσμα το βασιλικό ζεύγος να αποξενωθεί, κάτι που οδήγησε στο επίσημο διαζύγιό τους, στις 6 Ιουλίου 1935, όταν ήταν σχεδόν εμφανές ότι ο Γεώργιος Β΄ θα επανέρχονταν στον βασιλικό θρόνο της Ελλάδος. Μετά το διαζύγιο η Ελισάβετ έζησε στη Ρουμανία μέχρι τα τέλη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η κομμουνιστική ηγεσία που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της Ρουμανίας κατάργησε την Μοναρχία στη χώρα και υποχρέωσε σε εξορία τη βασιλική οικογένεια. Η Ελισάβετ απεβίωσε στις 15 Νοεμβρίου 1956 στις Κάννες της Γαλλίας.

Βασιλιάς της Ελλάδος

Την Μικρασιατική Καταστροφή ακολούθησε το στρατιωτικό κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου 1922, των Νικολάου Πλαστήρα, Στυλιανού Γονατά και του Δημητρίου Φωκά, που εξανάγκασε τον βασιλιά Κωνσταντίνο Α' σε παραίτηση και στις 27 Σεπτεμβρίου 1922, ο Γεώργιος Β' ανήλθε στον ελληνικό θρόνο. Λίγο διάστημα αργότερα ανακοινώθηκε η σύλληψη, η παραπομπή σε δίκη ενώπιον του Στρατοδικείου, και η απόφαση για τις θανατικές καταδίκες των έξι που θεωρήθηκαν υπαίτιοι της Μικρασιατικής καταστροφής. Στις 06:40 το πρωί της 15ης Νοεμβρίου 1922 ανακοινώθηκε η ετυμηγορία [5] του έκτακτου επαναστατικού Στρατοδικείου από τον Πρόεδρο Αλέξανδρο Οθωναίο. Η απόφαση ανέφερε «...Εν ονόματι του Βασιλέως των Ελλήνων Γεωργίου Β' το Έκτακτον Στρατοδικείον συσκεφθέν κατά νόμον, κηρύσσει παμψηφεί τους μεν Γεώργιον Χατζηανέστην, Δημήτριον Γούναρην, Νικόλαον Στράτον, Πέτρον Πρωτοπαπαδάκην, Γεώργιον Μπαλτατζήν και Νικόλαον Θεοτόκην εις την ποινήν του Θανάτου. Τους δε Μιχαήλ Γούδαν και Ξενοφώντα Στρατηγόν εις την ποινήν των ισοβίων δεσμών. Διατάσσει την στρατιωτικήν καθαίρεσιν των Γεωργίου Χατζανέστη αρχιστρατήγου, Ξενοφώντος Στρατηγού υποστρατήγου και Μιχαήλ Γούδα υποναυάρχου και επιβάλλει αυτούς τα έξοδα και τέλη. Επιδικάζει παμψηφεί χρηματικήν αποζημίωσιν υπέρ του Δημοσίου κατά του Δημητρίου Γούναρη δραχμών 200 χιλιάδων, Νικολάου Στράτου δραχμών 335 χιλιάδων, Γεωργίου Μπαλτατζή και Νικολάου Θεοτόκη δραχμών 1 εκατομμυρίου και Μιχαήλ Γούδα δραχμών 200 χιλιάδων.»

Στις 19 Οκτωβρίου 1923 προκηρύχθηκαν εκλογές για τις 16 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου. Στις 22 Οκτωβρίου ξέσπασε το στρατιωτικό κίνημα των Γεωργίου Λεοναρδόπουλου, Παναγιώτη Γαργαλίδη και του Γεωργίου Ζήρα, στο οποίο σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε η «Οργάνωση Ταγματαρχών», που ήταν υπό την καθοδήγηση του Ιωάννη Μεταξά. Το κίνημα απέτυχε και οι αρχηγοί του συνελήφθησαν, όμως οι σχέσεις τους με υποστηρικτές του βασιλιά Γεωργίου Β' θεωρήθηκαν στοιχεία ενοχοποιητικά για την εμπλοκή του.

1η εξορία

Στις βουλευτικές εκλογές της 16ης Δεκεμβρίου του 1923 που ανέδειξαν την Δ' Συντακτική Εθνοσυνέλευση, απείχε η αντιπολίτευση και όλοι οι βουλευτές που εκλέχθηκαν ανήκαν στην παράταξη του Ελευθερίου Βενιζέλου. Τρεις μέρες αργότερα, στις 19 Δεκεμβρίου 1923, η κυβέρνηση του Στυλιανού Γονατά, ζήτησε από το Γεώργιο Β' να εγκαταλείψει προσωρινά την Ελλάδα, ώσπου να αποφασιστεί η τύχη του πολιτεύματος, και ορίστηκε Αντιβασιλιάς ο Παύλος Κουντουριώτης. Ο Γεώργιος Β', η σύζυγος του και ο Πρίγκιπας Παύλος, αναχώρησαν από την Ελλάδα στις 19 Δεκεμβρίου από τον Πειραιά με το ατμόπλοιο «Δάφνη». Στο λιμάνι τους κατευόδωσαν ο Στυλιανός Γονατάς και η σύζυγος του, η οποία προσέφερε ανθοδέσμη στην βασίλισσα.

Η βασιλική οικογένεια κατευθύνθηκε στη Ρουμανία κι έφτασε στην Κωνστάντζα το βράδυ της 21ης Δεκεμβρίου, ενώ την επόμενη μέρα έφτασαν στο Βουκουρέστι, όπου τους υποδέχθηκαν η βασιλική οικογένεια της Ρουμανίας, το υπουργικό συμβούλιο και οι αρχές της Ρουμανικής πρωτεύουσας. Το βασιλικό ζεύγος της Ελλάδος εγκαταστάθηκε στην «Villa Controceni» η οποία τους παραχωρήθηκε από τον βασιλιά της Ρουμανίας, όμως αργότερα αγόρασαν δική τους κατοικία στο τέρμα της λεωφόρου Καλέα Βικτόρια. Αργότερα ο Γεώργιος Β' αναχώρησε για τη Μεγάλη Βρετανία, όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα κι έζησε υπό την προστασία του Άγγλου Βασιλιά Γεωργίου Ε'. Στις 25 Μαρτίου 1924, στην Ελλάδα ανακηρύχθηκε καθεστώς Αβασίλευτης Δημοκρατίας με ψήφισμα της Δ' Συντακτικής Εθνοσυνελεύσεως ενώ η δυναστεία του κηρύχθηκε έκπτωτη. Η απόφαση της Εθνοσυνελεύσεως επικυρώθηκε από το Δημοψήφισμα της 13η Απριλίου 1924 και εγκρίθηκε με το 69% της λαϊκής ψήφου.

Ο Γεώργιος ουδέποτε αναγνώρισε το νέο πολίτευμα, το οποίο χαρακτήρισε προϊόν βίας που άσκησαν η επαναστατική κυβέρνηση και οι άνθρωποι της στρατό. Σύμφωνα με τα αρχεία του Βρετανικού υπουργείου των Εξωτερικών Φόρεϊν Όφις, ο Γεώργιος είχε πεισθεί ότι θα κατορθώσει να διεκδικήσει τον θρόνο του με τη βοήθεια του ελευθεροτεκτονισμού και για το λόγο αυτό μυήθηκε κι έγινε μέλος στη στοά «Wellwood Lodge» στο Λονδίνο και αποχώρησε μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα. Στα έντεκα χρόνια της διαμονής του στο Λονδίνο ο Γεώργιος Β' είχε εγκατασταθεί στο ξενοδοχείο «Brown’s». Αναχωρώντας στις 14 Νοεμβρίου 1935 για να επιστρέψει στην Ελλάδα και στον θρόνο, ο βασιλιάς Γεώργιος Β′ παρέδωσε ευχαριστήρια επιστολή και φωτογραφία του, υπογεγραμμένη, στον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου, ευχαριστώντας τον όπως και το προσωπικό του για την εξυπηρέτηση που του παρείχαν τα χρόνια της διαμονής του.

Σχέση με την Joyce Βrittain-Jones

Joyce Βrittain-Jones

Το 1935 ο γάμος του Γεωργίου Β' με την Πριγκίπισσα Ελισσάβετ της Ρουμανίας, κατέληξε στο πρώτο βασιλικό διαζύγιο στην Ελληνική Ιστορία. Την έκδοση του ανέλαβε ο Σπυρίδων Μαρκεζίνης, τότε νεαρός δικηγόρος, μετέπειτα βουλευτής και υπουργός που διατέλεσε πρωθυπουργός του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 υπό τον Γεώργιο Παπαδόπουλο. Ο Γεώργιος Β', λίγο πριν από την επάνοδο του στο θρόνο, πραγματοποίησε ένα ταξίδι στις Ινδίες, όπου τον είχε προσκαλέσει για κυνήγι τίγρεων ο αντιβασιλιάς της τότε αποικίας, λόρδος Γουίλινγκτον, στη διάρκεια του οποίου συνάντησε τη γυναίκα που έγινε ισόβια ερωμένη του. Υπασπιστής του Γουίλινγκτον ήταν ο -μάλλον αλκοολικός- λοχαγός Τζακ Μπρίτεν Τζόουνς, νυμφευμένος με την Τζόις Μπρίτεν-Τζόουνς με την οποία είχε αποκτήσει μια κόρη, την Πολίν-Βικτόρια. Λίγο καιρό μετά την γνωριμία της με τον Γεώργιο Β', Η Τζόις ζήτησε διαζύγιο που εξεδόθη σχεδόν αμέσως. Έτσι η Τζόις ακολούθησε τον Βασιλιά στην Αθήνα, όπου της ανατέθηκε ρόλος κυρίας επί των τιμών της πριγκίπισσας Αικατερίνης, της αδελφής του Γεωργίου. Το 1941, προτού καταφύγει ο βασιλιάς στην Κρήτη, προηγήθηκε η Τζόις μαζί με τον πρίγκιπα Γεώργιο, τον άλλοτε Αρμοστή στην Κρήτη, και τη σύζυγο του Μαρία Βοναπάρτη, η οποία τη φρόντισε.

Στη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου έζησαν μαζί στο Λονδίνο, όμως στη Joyce Βrittain-Jones δεν επετράπη να ακολουθήσει τον Βασιλιά στην επιστροφή του στην Ελλάδα, υπό το φόβο του σκανδαλισμού της κοινής γνώμης σε μια ταραγμένη περίοδο της Ελληνικής ιστορίας, καθώς ο βασιλιάς Γεώργιος, σύμφωνα με τα ήθη της εποχής και το βασιλικό πρωτόκολλο, για να νυμφευθεί την κοινή θνητή Τζόυς Μπρίτεν-Τζόουνς έπρεπε να παραιτηθεί από τον θρόνο του, όπως έπραξε το 1936 ο βασιλιάς Εδουάρδος Η' της Αγγλίας, που νυμφεύθηκε την Ούώλλις Σίμσον. Εικάζεται ότι μετά τον αποχωρισμό τους το 1946, η Τζόυς και ο Γεώργιος δεν κατόρθωσαν να συναντηθούν ως τον Απρίλιο του 1947, όταν πέθανε αιφνιδίως ο βασιλιάς. Η Τζόις μετά τον θάνατο του παντρεύτηκε τον συνταγματάρχη Έντι Μπόξχωλ. Οι Βρετανοί θεωρούν ότι η Τζόυς ήταν από τις ελάχιστες βασιλικές ερωμένες στην ιστορία για την οποία μόνο καλά λόγια έχουν ειπωθεί και την περιγράφουν ως ιδανική σύζυγο στρατιωτικού, απόλυτα λογική, μηδέποτε αναμειχθείσα σε ραδιουργίες και με ορθή αντίδραση σε περίοδο κρίσεων.

Επάνοδος στην Ελλάδα

Κίνημα Παπάγου-Ρέππα-Οικονόμου

Στις 10 Οκτωβρίου του 1935 οργανώθηκε στρατιωτικό κίνημα υπό τους υποστράτηγο Αλέξανδρο Παπάγο, υποπτέραρχο Γεώργιο Ρέππα και τον υποναύαρχο Δημήτριο Οικονόμου, το οποίο ήταν υπό την καθοδήγηση του Γεωργίου Κονδύλη. Οι κινηματίες κατάργησαν το καθεστώς της Αβασίλευτης Δημοκρατίας κι επανέφερε σε ισχύ το Σύνταγμα του 1911, με ψήφισμα της Ε' Συντακτικής Εθνοσυνελεύσεως. Με την ίδια απόφαση ορίστηκε διεξαγωγή δημοψηφίσματος για τις 3 Νοεμβρίου 1935, «περί εγκρίσεως της δια του από 10 Οκτωβρίου ψηφίσματος της Ε′ Εθνικής Συνελεύσεως των Ελλήνων επελθούσης μεταβολής του Πολιτεύματος εις Βασιλευομένην Κοινοβουλευτικήν Δημοκρατίαν». Στην συνεδρίαση της Ε′ Συντακτικής Συνέλευσης απείχε ο παραιτηθείς πρωθυπουργός Παναγής Τσαλδάρης και οι βουλευτές του. Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος ήταν: Βασιλευομένη Δημοκρατία 97,88% - Αβασίλευτη Δημοκρατία 2,12% και ανακοινώθηκαν τηλεγραφικά στον Γεώργιο Β'. Ταυτόχρονα αναχώρησε για το Λονδίνο τριμελής αντιπροσωπεία αποτελούμενη από τους Σ. Μπαλάνο, Π. Μαυρομιχάλη και Αλέξανδρο Παπάγο, η οποία συναντήθηκε με το βασιλιά στο κτίριο της ελληνικής πρεσβείας, όπου βρίσκονταν ήδη ο διάδοχος Παύλος, ο πρίγκιπας Πέτρος και η πριγκίπισσα Αικατερίνη. Το βράδυ της ίδιας μέρας το ξενοδοχείο «Brown’s», στο οποίο διέμενε ο βασιλιάς, ύψωσε την Ελληνική σημαία στον κεντρικό ιστό του.

Ο Γεώργιος Β' στην Ελλάδα

Όλα τα χρόνια της παραμονής του Γεωργίου Β' στην Αγγλία, η Τζόις στάθηκε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Όταν, όμως ήρθε η ώρα της επιστροφής του βασιλιά στην Ελλάδα, αυτός της ζήτησε να επιστρέψει μαζί του κι όταν η Τζόις έφτασε στην Ελλάδα ο Γεώργιος της νοίκιασε ένα σπίτι κοντά στο Τατόι. Ο Γεώργιος Β' επανήλθε στο θρόνο του στις 25 Νοεμβρίου 1935, όταν με ατμάκατο του καταδρομικού «Έλλη» αποβιβάστηκε στην προβλήτα του Φαλήρου, όπου τον υποδέχθηκαν τα μέλη της κυβερνήσεως του Γεωργίου Κονδύλη. Η επιστροφή του Γεωργίου δεν συνοδεύτηκε από κείνη της ερωμένης του καθώς το Φόρειν Όφις θεωρούσε ότι σ' ένα θρόνο που δεν είχε σταθεροποιηθεί, η παρουσία της ερωμένης θα προξενούσε ζημία στον επανακάμψαντα βασιλιά. Στην Μητρόπολη Αθηνών τελέστηκε δοξολογία παρουσία σχεδόν όλων των Αρχιερέων της Ελλαδικής Εκκλησίας και ακολούθησε κατάθεση στεφάνου στον Άγνωστο Στρατιώτη. Ο Κονδύλης υπέβαλε την παραίτησή του, ελπίζοντας ο βασιλιάς Γεώργιος να του αναθέσει εντολή για τον σχηματισμό κυβερνήσεως, πράγμα όμως που δεν συνέβη. Μετά την επάνοδο του επιχείρησε να συμφιλιώσει τις αντιμαχόμενες πολιτικές παρατάξεις και παραχώρησε αμνηστία στους κινηματίες του 1935, με την οποία ήταν αντίθετος ο Κονδύλης, ο οποίος παραιτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου. Ο βασιλιάς την ίδια ημέρα συγκρότησε υπηρεσιακή κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Δεμερτζή, καθηγητή της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην οποία ανέλαβε καθήκοντα ως υπουργός Άμυνας ο Ιωάννης Μεταξάς. Στην Τζόις αποδόθηκε ο τίτλος της «Κυρίας επί των τιμών» της αδελφής του Γεωργίου Β', Αικατερίνης, όμως δεν παρέστησαν μαζί σε καμία εκδήλωση, είτε αφορούσε κοσμικό, είτε κοινωνικό γεγονός.

Η κυβέρνηση Δεμερτζή διενήργησε τις εκλογές της 26ης Ιανουαρίου 1936 με απλή αναλογική και καμία πολιτική παράταξη δεν κατάφερε να εξασφαλίσει αυτοδυναμία. Ο Γεώργιος Β' ανέθεσε τον σχηματισμό κυβερνήσεως στον Ιωάννη Μεταξά, ο οποίος εξασφάλισε την στήριξη των μεγάλων κομμάτων της Βουλής και στις στις 4 Αυγούστου 1936, επέβαλε το Καθεστώς της 4ης Αυγούστου περιορίζοντας συνταγματικά δικαιώματα, ώστε να προετοιμάσει την Ελλάδα για τον επερχόμενο και απολύτως ορατό 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1936, η παρουσία της Τζόις στο πλευρό του Βασιλιά, απασχόλησε τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της εποχής, καθώς ο Γεώργιος Β', θέλοντας να τον συνοδεύσει σε κρουαζιέρα και η Τζόις, την όρισε υπεύθυνη για τη διοργάνωση της. Αιτία ήταν η επίσκεψη του βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδου Η' στην Ελλάδα, για κρουαζιέρα στα νησιά του Αιγαίου πελάγους ο οποίος συνοδευόταν από την Αμερικανίδα ερωμένη του, Γουόλις Σίμπσον, η οποία αργότερα έγινε η αιτία της παραιτήσεως του από τον Βρετανικό θρόνο.

Β' Παγκόσμιος Πόλεμος

Με την έκρηξη του πολέμου ο Βασιλεύς Γεώργιος Β', ως Γενικός Αρχηγός των Ενόπλων δυνάμεων, παρέμεινε στην Αθήνα για να προεδρεύει των συσκέψεων του Πολεμικού Συμβουλίου στο ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας. Τον Απρίλιο του 1941, μετά την αυτοκτονία του πρωθυπουργού Αλέξανδρου Κορυζή, άσκησε για τρεις ημέρες καθήκοντα πρωθυπουργού. Ο Βασιλεύς Γεώργιος αναχώρησε για την Κρήτη την ημέρα της ονομαστικής εορτής του, στις 23 Απριλίου, λίγο πριν την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα εγκαταστάθηκε στην Κρήτη με την κυβέρνηση του Εμμανουήλ Τσουδερού. Συμμετείχε στη Μάχη της Κρήτης και το Μάιο, μετά την κατάληψη του νησιού, διασχίζοντας τα βουνά της Κρήτης έφτασε στις νότιες ακτές της απ' όπου διέφυγε με την βοήθεια των Άγγλων και κατέφυγε στην Αίγυπτο. Από την εξορία του δήλωσε ότι το καθεστώς της 4ης Αυγούστου ήταν νεκρό. Ενώ οι επικεφαλής των πολεμικών υπουργείων, συμπεριλαμβανομένου και του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας, έμειναν στο Κάιρο, κυβερνητικό κλιμάκιο που το αποτελούσαν ο βασιλιάς Γεώργιος Β', ο πρίγκιπας‐διάδοχος Παύλος, ο πρωθυπουργός Εμμανουήλ Τσουδερός και οι υπουργοί Οικονομικών και Εργασίας, ταξιδεύοντας επί εβδομάδες, από την Αίγυπτο, μέσω Νότιας Αφρικής, έφτασαν στην Αγγλία το Σεπτέμβριο του 1941, όπου παρέμειναν για λόγους ασφαλείας, σε όλη τη διάρκεια του πολέμου.

Κομμουνιστική ανταρσία στη Μ. Ανατολή

Τον Μάρτιο του 1943, εκδηλώθηκε κομμουνιστική ανταρσία σε δυο ελληνικές ταξιαρχίες στη Μέση Ανατολή και ανέλαβαν τη διοίκηση επιτροπές νεαρών κομμουνιστών αξιωματικών. Οι στασιαστές απαιτούσαν να σχηματισθεί νέα κυβέρνηση, σθεναρότερη διεξαγωγή του πολέμου καθώς και την απόλυση και παραπομπή σε στρατοδικείο των αξιωματικών που ήταν υποστηρικτές του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου και του Ιωάννη Μεταξά. Ο βασιλιάς Γεώργιος Β' κι ο Εμμανουήλ Τσουδερός έσπευσαν από το Λονδίνο στη Μέση Ανατολή κι αποφάσισαν να διαχωρισθεί και πάλι η ελληνική κυβέρνηση ανάμεσα στο Λονδίνο και στο Κάιρο, όμως να δοθούν μεγαλύτερες αρμοδιότητες στο κυβερνητικό κλιμάκιο του Καΐρου.

Στις 4 Ιουλίου 1943, ο Γεώργιος Β' απηύθυνε σημαντικής σπουδαιότητος και σημασίας ραδιοφωνικό διάγγελμα προς τον Ελληνικό λαό. Στο διάγγελμα επιβεβαίωσε όσα είχε πει ο Εμμανουήλ Τσουδερός για αμεροληψία, επιβεβαίωσε ότι η κυβέρνηση Τσουδερού θα υπέβαλλε παραίτηση αμέσως μετά την άφιξη της στην Αθήνα, υποσχέθηκε ελεύθερες εκλογές για Συντακτική Συνέλευση μέσα σε έξη μήνες από την ημερομηνία της παραιτήσεως, επανέλαβε ότι το Σύνταγμα 1911 θα παρέμενε σε ισχύ, ώσπου να εξέφραζε ο λαός την κυρίαρχη θέλησή του, ενώ δεσμεύτηκε ότι ο ίδιος θα σεβόταν τις αποφάσεις της Συντακτικής Βουλής. Στο τέλος του διαγγέλματος του είπε: «....Στο μεταξύ, επίκεινται στρατιωτικές επιχειρήσεις και είμαι βέβαιος ότι ο ελληνικός λαός θα συνεργασθεί με εκείνους που θα αποβιβασθούν στις ακτές της χώρας, για την εκδίωξη του εισβολέως...».

Τον Αύγουστο του 1943, διατυπώθηκε γραπτώς η άποψη των Τζήμα, Πέτρου Ρούσσου, Δεσποτόπουλου, Τσιριμώκου, Κομνηνού Πυρομάγλου, Καρτάλη, Παναγιώτη Κανελλόπουλου και Εξηντάρη, ότι ο Γεώργιος Β' δεν έπρεπε να επιστρέψει στην Ελλάδα χωρίς να προηγηθεί δημοψήφισμα, όμως ο Γεώργιος κατέστησε ξεκάθαρο ότι πρόθεση του ήταν να επιστρέψει στην Ελλάδα, αμέσως μετά την απελευθέρωση, επικεφαλής των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, άποψη με την οποία συντάχθηκαν και οι Άγγλοι. Στο πλευρό των οκτώ τάχθηκαν και περισσότεροι από τους μισούς υπουργούς της κυβερνήσεως του Εμμανουήλ Τσουδερού, όμως ο ίδιος τάχθηκε με την άποψη του βασιλιά. Την ίδια ώρα ο Γεώργιος Β' διακήρυξε ότι θα υπέβαλε την παραίτηση του αν ο ταξίαρχος Myers επέστρεφε στην Ελλάδα και την Πρωτοχρονιά του 1944, ο Γεώργιος Β', απηύθυνε ραδιοφωνική έκκληση για ενότητα στην Ελλάδα. Στις 31 Ιανουαρίου του 1944 ο κατοχικός υπουργός Ιωάννης Ράλλης, μιλώντας στο ραδιόφωνο, υπαινίχθηκε ότι ο βασιλιάς Γεώργιος είχε υποβάλλει παραίτηση, ενώ στα μέσα του Φεβρουαρίου ο βασιλιάς επέστρεψε στο Λονδίνο.

2η εξορία

Ο Γεώργιος Β' είχε υποδείξει, όταν εγκατέλειψε την Ελλάδα υπέδειξε ως ευκταίο να συγκεντρωθούν όσες δραστηριότητες σκόπευαν να αναπτύξουν οι βρετανικές αρχές στην κατεχόμενη χώρα κάτω από μια και μόνη διεύθυνση, όμως η υπόδειξη του αγνοήθηκε. Στις 13 Δεκεμβρίου 1944, έφθασε στην Αθήνα ο στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας, που ήταν αυτοεξόριστος στη Γαλλία κι άρχισε να συζητείται η ιδέα ν' ανατεθεί σ' αυτόν η πρωθυπουργία, με αντιβασιλέα τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Δαμασκηνό. Οι περισσότεροι συντάχθηκαν με βασική εξαίρεση τον Γεώργιο Παπανδρέου, ο οποίος υποστήριξε ότι οι συζητήσεις για αντιβασιλεία έκαναν σκοτεινή την έκβαση της κομμουνιστικής απειλής. Τον ίδιο μήνα ο Ουίνστον Τσώρτσιλ και ο Υπουργός Εξωτερικών Άντονυ Ήντεν έφτασαν αεροπορικώς στην Αθήνα ανήμερα των Χριστουγέννων του 1944 για να οργανώσουν διάσκεψη με σκοπό την πρόληψη της επεκτάσεως της ενόπλου εξεγέρσεως των οπαδών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος και τρεις εβδομάδες αργότερα υπογράφηκε η συμφωνία της Βάρκιζας. Μετά από πιέσεις του Τσώρτσιλ, ο Βασιλεύς Γεώργιος διόρισε Αντιβασιλιά τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Δαμασκηνό μέχρι την τελική επάνοδό του, ενώ ο ίδιος υποχρεώθηκε να παραμείνει στο εξωτερικό και στις 30 Δεκεμβρίου, ανακοινώθηκε ότι ο βασιλιάς είχε αποφασίσει να μην επιστρέψει στην Ελλάδα, πριν «...κληθεί με ελεύθερη και γνήσια έκφραση της θελήσεως του έθνους».

Το 1945 το «Λαϊκό Κόμμα» αξίωσε την παραίτηση του αντιβασιλέα, με το αιτιολογικό ότι έκανε υπέρβαση της αποστολής του όταν αποδέχθηκε την αναβολή του δημοψηφίσματος για το θέμα της Βασιλείας έως το 1948, ενώ από το Λονδίνο, ο Γεώργιος Β' έδωσε στον Τύπο δήλωση, με την οποία επιφύλασσε στον εαυτό του το δικαίωμα να αναθεωρήσει τη στάση του ύστερα από τη χάραξη της νέας πολιτικής στην Ελλάδα. Σε αντάλλαγμα για την παραμονή του αρχιεπισκόπου στην αντιβασιλεία, ο Τσαλδάρης ανέβαλε τη συνεδρίαση της Βουλής για τις 13 Μαΐου 1946 και στη συνεδρίαση ο Αρχιεπίσκοπος-αντιβασιλέας Δαμασκηνός ανάγγειλε, ότι θα υποβαλλόταν νομοσχέδιο που θα όριζε σαν ημέρα του δημοψηφίσματος την 1 Σεπτεμβρίου 1946, ενώ ενώ αντικείμενο του δημοψηφίσματος ορίστηκε όχι το πολιτειακό γενικά, αλλά «..η επάνοδος του βασιλέως Γεωργίου Β'».

Η προφητεία της Γερόντισσας Δέσποινας

Τον Απρίλιο του 1946, μία κοπέλα, η Έλλη Δίελλα, επισκέφθηκε τον Παναγιώτη Σιφναίο και του δήλωσε ότι ήταν απεσταλμένη μιας γερόντισσας ονόματι Δέσποινας, η οποία ήθελε να διαβιβάσει ένα μήνυμα προς τον Γεώργιο Β΄. Όταν ο Σιφναίος την επισκέφθηκε το σπίτι της η γερόντισσα Δέσποινα είπε τα εξής: «Η Παναγία επιθυμεί να διαβιβάσεις εσύ το μήνυμα που θα σου πώ στο Βασιλέα. Ο Βασιλεύς θα επανέλθη στην Ελλάδα. Πρίν αποβιβασθή όμως στας Αθήνας, πρέπει απαραιτήτως να περάση από την Τήνον και να προσκυνήση την Μεγαλόχαρην. Άν παραλείψη να το κάμη, θα αποθάνη έξ μήνας μετά την επάνοδόν του.» Εκτός του Σιφναίου, η γερόντισσα συνάντησε και τον πρώην Αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο προκειμένου μεταφέρει το μήνυμα. Ο Χρύσανθος κάλεσε τον Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη και τον παρακάλεσε να μεταβεί στο Λονδίνο η Δίελλα, για να μεταφέρει η ίδια το μήνυμα. Η Δίελλα μετέβη στο Λονδίνο αλλά σύμφωνα με τον Ρωσσέτη ο Βασιλεύς δεν απέδωσε σημασία. Ο ιστορικός και πολιτικός Σπύρος Μαρκεζίνης αναφέρει την «προφητεία» σε ένα από τα βιβλία του, καθώς όντως ο θάνατος του Βασιλιά επήλθε εντός χρονικού διαστήματος έξι μηνών από την επάνοδο του στην Ελλάδα, γεγονός που οδήγησε στην έκδοση επισήμου ανακοινώσεως -από το Πολιτικό γραφείο του Βασιλέως- με λεπτομέρειες για τον βασιλικό θάνατο.

Η επάνοδος του Γεωργίου Β'

Ο Γεώργιος Α' επανήλθε στο θρόνο με το δημοψήφισμα της 1ης Σεπτεμβρίου 1946, όταν ο Ελληνικό λαός τάχθηκε με ποσοστό 69% υπέρ του θεσμού της βασιλείας και έφερε και πάλι τον Γεώργιο Β' στην εξουσία, στη διάρκεια του συμμοριοπολέμου, της ανταρσίας ενόπλων συμμοριών οπαδών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος. Ο Γεώργιος Β' επέστρεψε αεροπορικά στην Ελλάδα και το αεροπλάνο που τον μετέφερε προσγειώθηκε στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνος, στις 27 Σεπτεμβρίου 1946. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1946 το Αμερικανικό περιοδικό «ΤΙΜΕ» [6] δημοσίευσε λεπτομέρειες της σχέσεως του Γεωργίου Β' με την και ανέφερε χαρακτηριστικά: «Ο Βασιλιάς Γεώργιος Β’ της Ελλάδας έχει μια Αγγλίδα ερωμένη κι επιμένει να την πάρει μαζί του στην Αθήνα. Επιμένει ότι δεν θα πάει χωρίς εκείνη κι οι φίλοι του ισχυρίζονται ότι θα προτιμούσε να παρατήσει τον θρόνο παρά να την εγκαταλείψει για πάντα», ενώ, δημοσίευσε και λεπτομέρειες γύρω από την προσωπικότητα της Τζόις, την οποία χαρακτήριζε άνθρωπο χαμηλών τόνων και εξόχως διακριτική.

Το τέλος του

Στις παραμονές του θανάτου του Γεωργίου Β' ενσωματώθηκε επίσημα η Δωδεκανήσος στην Ελλάδα. Η τελευταία επαφή του Γεωργίου Β' με την Τζόις ήταν μια επιστολή της έστειλε, στις 11 Μαρτίου 1947, είκοσι ημέρες πριν τον θάνατο του, στην οποία της ανέφερε πως έχει έντονους πόνους στο στήθος. Στις 26 Μαρτίου, ο Γεώργιος παρουσίασε υψηλή αρτηριακή πίεση και αισθάνθηκε έντονες ενοχλήσεις στην αριστερή ωμοπλάτη και το στήθος, που υποχρέωσαν τον γιατρό Αναστασόπουλο να του χορηγήσει καρδιοτονωτικές ενέσεις, στις 26 και στις 28 Μαρτίου, δίχως σημαντικό αποτέλεσμα. Δύο ημέρες πριν από τον θάνατό του, ο Γεώργιος, είχε ταξιδέψει στη Ρόδο, όπου σύμφωνα με τον εθνικιστή δημοσιογράφο-συγγραφέα Σπύρο Μελά, που είχε παραστεί στην επίσημη τελετή της Ρόδου, δύο «κακά σημάδια» προοιώνιζαν ότι κάτι κακό θα συνέβαινε: Η ασυνήθιστα βαριά ομίχλη που επικρατούσε στη Ρόδο και το γεγονός ότι η Ελληνική σημαία κατά την επίσημη πρώτη έπαρση της στο νησί των Ιπποτών, μπερδεύτηκε στον κοντό.

Το βράδυ της 31ης Μαρτίου 1947, ο βασιλιάς είχε παρακολουθήσει την προβολή της ταινίας «Ερρίκος ο Ε′» στον κινηματογράφο Παλλάς στην Αθήνα, με τη συνοδεία του διαδόχου Παύλου και της Φρειδερίκης, της αδελφής του πριγκίπισσας Αικατερίνης, καθώς και άλλων μελών της βασιλικής οικογένειας. Την 1η Απριλίου 1947 ο βασιλιάς Γεώργιος Α' δέχθηκε σε ακρόαση τον υπουργό Παιδείας Παπαδήμο, στην τελευταία συνάντηση εκείνου του πρωινού, και στη συνέχεια πήγε στο βεστιάριο για να προβάρει την νέα του στολή. Στις 13:30 μετά το μεσημέρι, ο βασιλεύς ανεβαίνοντας την μεγάλη σκάλα των ανακτόρων με προορισμό την τραπεζαρία όπου γευμάτιζε, αισθάνθηκε αδιαθεσία. Στον πρώτο όροφο κάθισε σε μια καρέκλα που βρισκόταν δίπλα στην σκάλα, ενώ φθάνοντας στην τραπεζαρία ενημέρωσε τον θαλαμηπόλο του ότι ήθελε μόνον ένα ζωμό. Κατευθύνθηκε στο γραφείο, δίπλα από την τραπεζαρία, και κάθισε στον καναπέ λέγοντας στον θαλαμηπόλο ότι δεν αισθάνεται καλά και παράλληλα ζήτησε από την καμαριέρα του να του φέρει νερό. Εκείνη επιστρέφοντας ύστερα από ελάχιστο διάστημα βρήκε τον βασιλιά αναίσθητο στη θέση που είχε καθίσει και έτρεξε για βοήθεια. Στις 14:05 έφτασε στα ανάκτορα ο γιατρός Οικονομόπουλος, που διαπίστωσε ότι ο βασιλιάς δεν είχε καρδιακό σφυγμό, ενώ παρά τις προσπάθειες του δεν κατάφερε να τον επαναφέρει. Λίγο αργότερα έφθασαν στα ανάκτορα οι γιατροί Πράτσικας και Μαρούλης, και στη συνέχεια ο γιατρός των ανακτόρων Αναστασόπουλος μαζί με τον καθηγητή της Ιατρικής Σχολής Γεωργόπουλο, οι οποίοι απλά διαπίστωσαν τον θάνατο του βασιλιά.

Το μεσημέρι της 1ης Απριλίου 1947, όταν κυκλοφόρησε η είδηση περί του θανάτου του βασιλέως Γεωργίου Β', κάποιοι θεώρησαν ότι ήταν ένα μακάβριο πρωταπριλιάτικο αστείο καθώς είχε γίνει γνωστό ότι ο βασιλιάς την ίδια ημέρα είχε εκτελέσει κανονικά τις προγραμματισμένες συναντήσεις του. Η είδηση για τον θάνατο του άρχισε να γίνεται πιστευτή όταν το ραδιόφωνο ξεκίνησε να μεταδίδει πένθιμα εμβατήρια. Σύντομα κυκλοφόρησαν έκτακτα παραρτήματα των εφημερίδων με την είδηση, ενώ και ο Ραδιοφωνικός σταθμός Αθηνών μετέδωσε ότι ο Βασιλιάς εξέπνευσε στις 13:55, στα ανάκτορα των Αθηνών, λόγω «....συγκοπής της καρδίας συνεπεία αρτηριοσκληρώσεως και θρομβώσεως των στεφανιαίων αρτηριών και ουδεμίαν αλλοίωσις εις τα σπλάχνα παρετηρήθη γεννώσα και την παραμικράν έστω υπόνοιαν δηλητηριάσεως...». Στις 15:00 μετά το μεσημέρι, έφθασαν στα ανάκτορα ο πρωθυπουργός Δημήτριος Μάξιμος, οι αρχηγοί των κομμάτων, η αδελφή του πριγκίπισσα Αικατερίνη, οι θείες του πριγκίπισσες Ελένη και Αλίκη καθώς και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Δαμασκηνός, ο οποίος τέλεσε τρισάγιο. Στις 15:30, συνεδρίασε το υπουργικό συμβούλιο υπό την προεδρία του διαδόχου Παύλου και αποφασίστηκε η ορκωμοσία του να γίνει στις 20:00 το ίδιο βράδυ. Αποφασίστηκε επίσης τρίμηνο πένθος για όλη τη χώρα και εξάμηνο πένθος των ανακτόρων.

Νεκρώσιμη ακολουθία [7]

Στις 18:00 μετά το απόγευμα πραγματοποιήθηκε νεκροψία και ακολούθησε η ταρίχευση της σορού του νεκρού βασιλιά. Στις 2 Απριλίου συντάχθηκε και δόθηκε στη δημοσιότητα η έκθεση των γιατρών σχετικά με τα αίτια του θανάτου του. Την έκθεση υπέγραψαν ο ιατρός των ανακτόρων Αναστασόπουλος και οι καθηγητές της Ιατρικής Σχολής Μ. Γεωργόπουλος και Ν. Κατσαράς, ενώ ο πρωθυπουργός Δημήτριος Μάξιμος και ο υπουργός Δικαιοσύνης, ληξίαρχοι της βασιλικής οικογένειας κατά το Σύνταγμα, συνέταξαν την ληξιαρχική πράξη θανάτου του βασιλέως Γεωργίου και την υπέγραψαν ενώπιον δυο μαρτύρων. Η σορός του Γεωργίου Β' εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στο Μητροπολιτικό ναό Αθηνών από το πρωί της Πέμπτης 4 Απριλίου, όμως η κηδεία έγινε σε στενό οικογενειακό κύκλο, παρουσία μόνο των μελών της βασιλικής οικογένειας. Στη νεκρώσιμη ακολουθία πραγματοποιήθηκε η πρώτη και μοναδική δημόσια εμφάνιση της ερωμένης του. Η Τζόις παραβρέθηκε συντετριμμένη, με επίσημη δικαιολογία της συνοδού της Δούκισσας του Κέντ στην κηδεία. Όταν κατέβαζαν το φέρετρο με τη σωρό του Γεωργίου Β' στον τάφο του Τατοϊου και το άνοιξαν για τον τελευταίο χαιρετισμό, η νέα βασίλισσα Φρειδερίκη πήγε πίσω, εκεί που βρισκόταν και θρηνούσε η Τζόις, την αγκάλιασε, τη φίλησε και την οδήγησε μεταξύ των μελών της οικογένειας για να τον αποχαιρετίσει.

Διατελέσαντες Πρωθυπουργοί επί βασιλείας Γεωργίου Β'

Μνήμη Γεωργίου Β'

Ο Γεώργιος Β' είχε θαρραλέο, νηφάλιο, ήπιο και εσωστρεφή χαρακτήρα. Τον διέκριναν αντικειμενικότητα, συνέπεια, ισορροπία χαρακτήρα και ψύχραιμη κρίση -αρετές που δεν χαρακτηρίζουν τους Έλληνες, ενώ αντιμετώπιζε έλλειψη ψυχικής επαφής με τον ελληνικό λαό και είναι χαρακτηριστικό ότι αποδέχθηκε την απομόνωση που του επέβαλε το περιβάλλον του. Ήταν συναισθηματικά εξαρτημένος και υπήρξε θαυμαστής του Ιωάννη Μεταξά, που ήταν προσωπικός φίλος του πατέρα του, αλλά και διότι ο ίδιος διαπίστωσε ότι η ανάλυση του Μεταξά για την αλυσιτελή Ελληνική εκστρατεία στη Μικρά Ασία καθώς και οι προτάσεις του για την απεμπλοκή από αυτήν, με την έγκαιρη σύναψη ειρήνης με τους Τούρκους εθνικιστές του Μουσταφά Κεμάλ, ήταν απολύτως σωστές.

Παράλληλα τον βάρυνε η εκτέλεση των έξι, την οποία βίωσε αρχικά ως διάδοχος του βασιλιά Κωνσταντίνου Β' και την υπέγραψε ως Ανώτατος Άρχοντας της Ελλάδος. Η κατ' ευφημισμό δίκη, καταδίκη και στη συνέχεια η εκτέλεση τους υπήρξε απόρροια πολιτικών παθών και αντιπαλοτήτων. Οι συντηρητικοί με πρώτους τους συγγενείς των εκτελεσμένων του καταλόγιζαν ότι δεν προσπάθησε να βοηθήσει στην κατεύθυνση της σωτηρίας τους. Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, γιος της αδελφής του Δημητρίου Γούναρη δεν συγχώρησε ποτέ το βασιλιά Γεώργιο Β', θεωρώντας ότι έπρεπε να παραιτηθεί από τον θρόνο όταν ανακοινώθηκε από το στρατοδικείο η προειλημμένη απόφαση για την εκτέλεση των έξι, προκαλώντας με αυτό τον τρόπο την αναβολή των εκτελέσεων. Αν και δεν απέφυγε το χαρακτηρισμό του γερμανόφιλου με τον οποίο τον επιβάρυναν οι αντίθετοι με το θρόνο, κατηγορείται άδικα γι' αυτό το ζήτημα, το οποίο δεν είναι παρά ένας αντιβασιλικός μύθος. Στις 25 Μαρτίου 1924 όταν καταργήθηκε η βασιλεία για τον Γεώργιο Β' άρχισε μια νέα εποχή. Μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα παραμονής αρχικά στη Ρουμανία και στη συνέχεια στη Γερμανία εγκαταστάθηκε στην Αγγλία όπου κι έμεινε ως την παλινόρθωση του. Στην Αγγλία συνδέθηκε με την εκεί βασιλική αυλή, τους Βρετανούς πολιτικούς, εγκατέλειψε οριστικά την γερμανική κουλτούρα, τις ρίζες της οικογένειας του και τους δεσμούς των γονέων του με τη χώρα του Κάιζερ στην οποία ανέτειλε ήδη ο Αδόλφος Χίτλερ.

Αναφέρεται ότι ο Γεώργιος Β' χαστούκισε τον Άγγλο Υπουργό Εξωτερικών Ίντεν όταν έμαθε ότι η Αγγλία υποσχέθηκε την παραχώρηση των Δωδεκανήσων στην Τουρκία προκειμένου αυτή να συμμετάσχει στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων, ενώ έθεσε θέμα εθνικής αποκαταστάσεως και αποδόσεως στην Ελλάδα των Δωδεκανήσων, της Βορείου Ηπείρου, της Κύπρου και της Ανατολικής Ρωμυλίας. Στο πρόσωπο του βασιλιά Γεωργίου Β' ο Ελληνικός λαός αναζήτησε και συνάντησε τον ηγέτη-σύμβολο του αγώνα για την κατατρόπωση των κομμουνιστικών συμμοριών και του εφιάλτη που αντιπροσωπεύει το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος. Μετά τον θάνατο του Γεωργίου Β', η Τζόις παρασημοφορήθηκε από τον βασιλιά της Αγγλίας Γεώργιο ΣΤ', για τις υπηρεσίες που είχε προσφέρει στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του πολέμου. Στη διάρκεια των χρόνων που ακολούθησαν αναπτύχθηκε η εικασία ότι πιθανόν η Τζόις να βρέθηκε στο πλευρό του Γεωργίου Β' επιστρατευμένη από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, προκειμένου να ελέγχουν απολύτως κάθε πλευρά της ζωής του, θεωρία που ενίσχυσε ο Ντέιβιντ Μπάλφουρ με σχετικό υπαινιγμό του [8], όμως αυτό αναιρείται από το γεγονός πως ο ίδιος ο Βασιλιάς στάθηκε πάντα στο πλάι των πολιτικών της Αγγλίας. Στις 12 Δεκεμβρίου 2000, η διεύθυνση του ξενοδοχείου «Brown’s» μετονόμασε τη σουίτα όπου διέμενε ο βασιλιάς Γεώργιος Β', σε «King George II of the Hellenes», για να τιμήσει τον, επί έντεκα χρόνια, ένοικο του ξενοδοχείου τους, και δημιουργήθηκε ειδικός πίνακας, ο οποίος τοποθετήθηκε στο κεντρικό χολ του δεύτερου ορόφου. Τα αποκαλυπτήρια του πίνακα πορτραίτου έγιναν από το βασιλιά Κωνσταντίνο Β' και τη σύζυγο του βασίλισσα Άννα-Μαρία, ενώ παρόντες ήταν ο πρίγκιπας Νικόλαος και ο δούκας Εδουάρδος του Κεντ.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Βιβλιογραφία

Βιογραφία του βασιλιά Γεωργίου Β' η οποία πρωτοκυκλοφόρησε το 1951 σε ιδιωτική έκδοση και παραμένει η πιο ολοκληρωμένη που γράφηκε ποτέ καθώς ο διπλωμάτης και πολιτικός Πιπινέλης, γνώριζε καλλίτερα από οποιονδήποτε άλλον, όχι μόνο λόγω της ιδιότητος του, υπήρξε στενός συνεργάτης του βιογραφούμενου, αλλά και του φιλικού δεσμού που τον συνέδεε μαζί του.

Παραπομπές

  1. [Γέννηση Βασιλέως Γεωργίου Β' Η Ελληνική Βασιλική οικογένεια, greekroyalfamily.gr]
  2. [Το Βασιλικό Κοιμητήριο Φίλοι κτήματος Τατοΐου.]
  3. [Σύμφωνα με το Βασιλικό Πρωτόκολλο αν γεννηθεί αρσενικός διάδοχος οι κανονιοβολισμοί είναι 101, σε αντίθετη περίπτωση, δηλαδή γέννηση θηλυκού απογόνου, οι κανονιοβολισμοί είναι μόνο 21.]
  4. [Δεκέμβριος 1923 - Όταν ο Γεώργιος εστάλη στην εξορία Εφημερίδα «Πατρίς», αρχείο Ιανουάριος 2003-Αύγουστος 2017, Κώστας Μπογδανίδης, 19 Δεκεμβρίου 2006.]
  5. [Το κείμενο της καταδικαστικής αποφάσεως Εφημερίδα «Ριζοσπάστης», 16 Νοεμβρίου 1922, σελίδα 2η.]
  6. [Περιοδικό «ΤΙΜΕ», τεύχος 30ης Σεπτεμβρίου 1946.]
  7. [Η κηδεία και ταφή του βασιλιά Γεωργίου Β' Video, Youtube.com]
  8. [Ο καθηγητής Αντώνιος-Αιμίλιος Ταχιάος, στη συνέντευξη του στην εφημερίδα «Βήμα», δήλωσε ότι ρώτησε τον Ντέιβιντ Μπάλφουρ για όσα του καταλογίζουν πως αυτός ήταν ο άνθρωπος που μετέφερε τα μυστικά του Ελληνικού Βασιλικού Οίκου στις Αγγλικές Μυστικές Υπηρεσίες: «Τόλμησα να υπαινιχθώ αυτά για τα οποία τον κατηγορούσαν. Τότε μου απάντησε ευθαρσώς: "Γιατί θα 'πρεπε εγώ να κατασκοπεύω και να καθοδηγώ τον βασιλέα Γεώργιο B', τη στιγμή που αυτός συζούσε με βρετανίδα ερωμένη;"».]





Κατάλογος Βασιλέων της Ελλάδος
Βασιλεύς Όθων | Βασιλεύς Γεώργιος Α' | Βασιλεύς Κωνσταντίνος Α' | Βασιλεύς Αλέξανδρος Α' | Βασιλεύς Κωνσταντίνος Α' | Βασιλεύς Γεώργιος Β' | Βασιλεύς Παύλος Α' | Βασιλεύς Κωνσταντίνος Β' | Βασιλεύς Παύλος Β'



Κατάλογος Πρωθυπουργών της Ελλάδος
Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Κανακάρης Αθανάσιος | Μαυρομιχάλης Πετρόμπεης | Κουντουριώτης Γεώργιος | Ζαΐμης Ανδρέας| Μαυρομιχάλης Γεώργιος | Καποδίστριας Ιωάννης | Καποδίστριας Αυγουστίνος | Κολοκοτρώνης Θεόδωρος | Τρικούπης Σπυρίδων  | Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Κωλέττης Ιωάννης | Κόμης Josef Ludwig von Armansperg | Ignaz von Rundhart| Όθων της Ελλάδος| Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Όθων της Ελλάδος | Μεταξάς Ανδρέας | Κανάρης Κωνσταντίνος | Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Κωλέττης Ιωάννης | Τζαβέλας Κίτσος | Κουντουριώτης Γεώργιος | Κανάρης Κωνσταντίνος | Κριεζής Αντώνιος | Μαυροκορδάτος Αλέξανδρος | Βούλγαρης Δημήτριος | Μιαούλης Αθανάσιος | Κολοκοτρώνης (Γενναίος) Ιωάννης | Βούλγαρης Δημήτριος | Μωραϊτίνης Αριστείδης | Βάλβης Ζηνόβιος | Κυριακός Διομήδης | Ρούφος Μπενιζέλος | Ρούφος Μπενιζέλος | Βούλγαρης Δημήτριος | Κανάρης Κωνσταντίνος | Βάλβης Ζηνόβιος | Κανάρης Κωνσταντίνος | Κουμουνδούρος Αλέξανδρος | Δεληγεώργης Επαμεινώνδας | Ρούφος Μπενιζέλος | Βούλγαρης Δημήτριος | Ζαΐμης Θρασύβουλος | Τρικούπης Χαρίλαος  | Δηλιγιάννης Θεόδωρος  | Βάλβης Δημήτριος | Κωνσταντόπουλος Κωνσταντίνος | Σωτηρόπουλος Σωτήριος | Δηλιγιάννης Νικόλαος | Ράλλης Δημήτριος | Ζαΐμης Αλέξανδρος | Θεοτόκης Γεώργιος | Μαυρομιχάλης Κυριακούλης | Δραγούμης Στέφανος | Βενιζέλος Ελευθέριος  | Γούναρης Δημήτριος | Σκουλούδης Στέφανος | Καλογερόπουλος Νικόλαος | Λάμπρος Σπυρίδων | Νικόλαος Στράτος | Πρωτοπαπαδάκης Πέτρος | Τριανταφυλλάκος Νικόλαος | Χαραλάμπης Αναστάσιος | Κροκιδάς Σωτήριος | Γονατάς Στυλιανός | Καφαντάρης Γεώργιος | Παπαναστασίου Αλέξανδρος | Σοφούλης Θεμιστοκλής | Μιχαλακόπουλος Ανδρέας | Πάγκαλος Δ. Θεόδωρος  | Ευταξίας Αθανάσιος | Κονδύλης Γεώργιος | Τσαλδάρης Παναγιώτης | Οθωναίος Αλέξανδρος | Δεμερτζής Κωνσταντίνος | Μεταξάς Ιωάννης | Κορυζής Αλέξανδρος | Ταμπακόπουλος Άγις | Σακελλαρίου Αλέξανδρος | Βασιλεύς Γεώργιος Α' | Τσουδερός Εμμανουήλ | Τσολάκοκλου Γεώργιος | Λογοθετόπουλος Κωνσταντίνος | Ράλλης Ιωάννης  | Παπανδρέου Γεώργιος | Βούλγαρης Πέτρος | Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός | Κανελλόπουλος Παναγιώτης | Σοφούλης Θεμιστοκλής | Πουλίτσας Παναγιώτης | Τσαλδάρης Κωνσταντίνος | Τσαλδάρης Κωνσταντίνος | Μάξιμος Δημήτριος | Τσαλδάρης Κωνσταντίνος | Σοφούλης Θεμιστοκλής | Διομήδης Αλέξανδρος | Θεοτόκης Ιωάννης |  Βενιζέλος Σοφοκλής | Πλαστήρας Νικόλαος | Βενιζέλος Σοφοκλής | Πλαστήρας Νικόλαος | Κιουσόπουλος Δημήτριος | Παπάγος Αλέξανδρος  | Καραμανλής Κωνσταντίνος | Γεωργακόπουλος Κωνσταντίνος | Καραμανλής Κωνσταντίνος | Δόβας Κωνσταντίνος | Καραμανλής Κωνσταντίνος | Πιπινέλης Παναγιώτης | Μαυρομιχάλης Στυλιανός | Παπανδρέου Γεώργιος | Παρασκευόπουλος Ιωάννης | Παπανδρέου Γεώργιος | Αθανασιάδης-Νόβας Γεώργιος | Τσιριμώκος Ηλίας | Στεφανόπουλος Στέφανος | Παρασκευόπουλος Ιωάννης | Κανελλόπουλος Παναγιώτης | Κόλλιας Κωνσταντίνος | Παπαδόπουλος Γεώργιος | Μαρκεζίνης Σπυρίδων | Ανδρουτσόπουλος Αδαμάντιος | Καραμανλής Κωνσταντίνος | Ράλλης Γεώργιος | Παπανδρέου Ανδρέας  | Τζαννετάκης Τζαννής | Γρίβας Ιωάννης | Ζολώτας Ξενοφών | Μητσοτάκης Κωνσταντίνος | Παπανδρέου Ανδρέας | Σημίτης Κωνσταντίνος | Καραμανλής Αλ. Κωνσταντίνος | Παπανδρέου Α. Γεώργιος | Παπαδήμος Λουκάς | Πικραμμένος Παναγιώτης  | Σαμαράς Αντώνιος | Τσίπρας Αλέξης | Βασιλική Θάνου | Τσίπρας Αλέξης | Μητσοτάκης Κυριάκος | Σαρμάς Ιωάννης | Μητσοτάκης Κυριάκος