Λουκάς Μπέλλος

Ο Λουκάς Μπέλλος Έλληνας αγωνιστής της Μεγάλης Ιδέας του Έθνους, γιατρός γυναικολόγος και χειρουργός που υπήρξε ο πρώτος διευθυντής και διοργανωτής του νοσοκομείου Πειραιώς, πολιτικός, που εκλέχθηκε δύο φορές βουλευτής, συγγραφέας, λογοτέχνης, ερασιτέχνης γλωσσολόγος και δημοσιογράφος, γεννήθηκε το 1848 στη Θήβα του νομού Βοιωτίας και πέθανε στις 15 Δεκεμβρίου 1913 στην Αθήνα.

Το 1898 παντρεύτηκε με την Κλεοπάτρα Ιωαννίδου, κόρη του διευθυντή των επιχειρήσεων του Γεωργίου Αβέρωφ στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, παράνυμφος στο γάμο τους ήταν ο Πίκτος Αβέρωφ, ανιψιός του εθνικού ευεργέτη και από το γάμο τους απέκτησαν τέσσερα παιδιά, τρία κορίτσια, τις Αντιγόνη, καθηγήτρια και λογοτέχνη μετέπειτα σύζυγο Ιωάννη Θρεψιάδη, Ισμήνη, Ναυσικά και ένα γιο, τον Επαμεινώνδα, ο οποίος πέθανε το 1905.

Λουκάς Μπέλλος

Βιογραφία

Πατέρας του Λουκά ήταν ο Γεώργιος Μπέλλος και αδελφός του ο Δημήτριος Μπέλλος. Ο Λουκάς παρακολούθησε τα μαθήματα της στοιχειώδους και Μέσης εκπαιδεύσεως στη γενέτειρα του και στη συνέχεια γράφηκε ως φοιτητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς επιθυμούσε να κάνει πραγματικότητα το παιδικό του όνειρο και να σπουδάσει γιατρός. Το 1866 με το ξέσπασμα της Κρητικής επαναστάσεως κατατάχθηκε ως εθελοντής και ως το 1869, πολέμησε για την ελευθερία της Κρήτης. Μετά την ατυχή έκβαση της επέστρεψε στην Ιατρική σχολή από την οποία αποφοίτησε και εργάστηκε ως γιατρός '

Εθνική δράση

Στις 8 Οκτωβρίου 1874 και έως τον Νοέμβριο 1877, εξέδωσε την δισεβδομαδιαία εφημερίδα «Βοιωτία», την «Εφημερίδα του Λαού», όπως έγραφε στον υπότιτλο της, της οποίας ήταν ο κύριος συντάκτης. Έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την πολιτική κι αρχικά ήταν υποστηρικτής του Επαμεινώνδα Δεληγεώργη και ασκούσε κριτική στην κυβέρνηση του Δημητρίου Βούλγαρη, ενώ με την εφημερίδα του κατηγορούσε τις κυβερνήσεις ότι παραμελούσαν τα εθνικά θέματα. Το 1878 εγκαταστάθηκε στο Κρούσοβο [Krusevo] της Δυτικής Μακεδονίας για δύο χρόνια, ως μέλος ειδικής τριμελούς αποστολής που είχε σαν στόχο την παρεμπόδιση του «προσηλυτισμού του Ελληνικού πληθυσμού» της ευρύτερης περιοχής, από τη Βουλγαρική Εξαρχία, προσπαθώντας να αφυπνίσει την εθνική συνείδηση των Ελλήνων κατοίκων της πόλεως και για τη δράση του απελάθηκε από τις Βουλγαρικές αρχές. Λίγο καιρό αργότερα τέθηκε επικεφαλής στο «Νέο Ιερό Λόχο των Θηβών», τον οποίο είχε συγκροτήσει και συντηρούσε οικονομικά, τον οποίο απάρτιζαν Θηβαίοι συμπατριώτες του. Τον Ιερό Lόχο του Μπέλλου συγκροτούσαν περί τους 70 ετοιμοπόλεμοι άνδρες, οι οποίοι με τη δράση, τις παρελάσεις και την εμφάνιση τους στους δρόμους, ανύψωναν το εθνικό φρόνημα των κατοίκων της Αθήνας. Με τον Ιερό Λόχο συμμετείχε στο Ρωσοτουρκικό πόλεμο και πολέμησε στα Φάρσαλα, στον Πλάτανο και στον Δομοκό της Θεσσαλίας, και «…ως οπλαρχηγός του ιερού λόχου ανεδείχθη όντως κράτιστου υπόδειγμα αληθούς του Eπαμεινώνδου και επαξίου απογόνου…».

Ο Μπέλλος τον Ιούλιο του 1879, δύο μήνες μετά το θάνατο του Επαμεινώνδα Δεληγεώργη κυκλοφόρησε δύο φύλλα της δίστηλης τετρασέλιδης εφημερίδος «Δεληγεώργης» με υπότιτλο «Εφημερίς του Λαού». Συντάκτης της ήταν ο ίδιος και η εφημερίδα τυπώθηκε στο τυπογραφείο «Κάδμος» που βρισκόταν στην οδό Επαμεινώνδα, στη Λιβαδειά. Στόχος της εφημερίδας, παράλληλα με την ελληνική και ξένη ενημέρωση, ήταν η ανάδειξη του έργου και της προσωπικότητας του Δεληγιώργη. Τα δύο φύλλα μοιράστηκαν δωρεάν και μάλλον δεν κυκλοφόρησαν άλλα.

Τη δεκαετία του 1880, ο Μπέλλος μετεκπαιδεύτηκε στο Λονδίνο, στο Μόναχο και το Παρίσι και με την επιστροφή του στην Ελλάδα, τοποθετήθηκε ως ο πρώτος διευθυντής του Νοσοκομείου Πειραιώς. Στις 16 Νοεμβρίου 18958, ο Μπέλλος υπήρξε ο πρώτος μη στρατιωτικός που έγινε δεκτός ως μέλος στην «Εθνική Εταιρεία» σε αναγνώριση των ειδικών δεσμών που διατηρούσε με την Μακεδονία και το μόνιμο ενδιαφέρον του για τα εκεί συμβαίνοντα. Συμμετείχε στη σύσταση του αθλητικού σωματείου «Εθνικός Γυμναστικός Σύλλογος», στον οποίο από το 1895 έως το 1897 διατέλεσε πρόεδρος και έλαβε μέρος στην προετοιμασία της Ολυμπιάδος του 1896, ως μέλος «της επί των αθλητικών ασκημάτων και γυμναστικής επιτροπείας». Το 1897 κατατάχθηκε και συμμετείχε εθελοντικά στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο, ως ιατρός στα χειρουργεία του μετώπου. Το 1898 διώχθηκε, για πολιτικούς λόγους ως φίλος του Γεωργίου Φιλάρετου, από την τότε Ελληνική κυβέρνηση και αναγκάστηκε να καταφύγει στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου εργάστηκε ως προσωπικός γιατρός του Γεωργίου Αβέρωφ. Στην Αίγυπτο γνώρισε και παντρεύτηκε με την Κλεοπάτρα Ιωαννίδου. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα συνέχισε την άσκηση του ιατρικού επαγγέλματος.

Κοινωνική δράση

Εκλέχθηκε βουλευτής της επαρχίας Θηβών του νομού Αττικοβοιωτίας, στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1902, με το κόμμα του Θεόδωρου Δηλιγιάννη, καθώς και στις εκλογές της 28ης Νοεμβρίου του 1910 με το κυβερνητικό κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου. Διατέλεσε αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων και υπήρξε ο εμπνευστής και εισηγητής της ιδέας για την καθιέρωση του λαχείου για τον Εθνικό Στόλο. Ίδρυσε το Σχολείο Απόρων Παίδων «Επαμεινώνδας» καθώς και τον Ευεργετικό Σύλλογο Προικοδοτουμένων Κορών «Ο Υμέναιος». Στη μνήμη του Μπέλλου μια πλατεία κι ένας δρόμος των Αθηνών έχουν το όνομα του, ενώ αυτό έχει δοθεί και σε δρόμο της γενέτειρας του.

Εργογραφία

Ο Λουκάς Μπέλλος, ιατρός Θηβαίος, όπως συνήθιζε να υπογράφει, άφησε πλούσιο επιστημονικό και συγγραφικό έργο. Έγραψε και δημοσίευσε τα λογοτεχνικά έργα

• «Θήβαις» , το 1893,
• «Ωδή εις τα Διεθνή Ολύμπια», το 1906
• «Ύμνος εις τα Διεθνή Ολύμπια», το 1907, αφιερωμένο στην πρώτη Μεσολυμπιάδα της σύγχρονης εποχής.
• «Ολυμπιακαί Ωδαί», το 1907, ποιητικό, στο οποίο υμνούσε την αργυρή επέτειο των γάμων του Βασιλιά Γεωργίου Α', τον οποίο καλούσε να διεκδικήσει για λογαριασμό της Ελλάδος, τη Θράκη.

Ασχολήθηκε με τη συγγραφή μελετών για την Αλβανία, τη γλώσσα, τους κατοίκους και την Ιστορία της και δημοσίευσε το έργο

• «Αλβανικά ή αι τρείς ζώσαι διάλεκτοι της ελληνικής γλώσσης» , το 1903, εκδόσεις Εθνικού Τυπογραφείου, [Υπουργείον Εσωτερικών, Δημοσιεύματα του τμήματος Δημόσιας Οικονομίας.]

Στο βιβλίο του υποστηρίζει ότι η Αλβανοί είναι Έλληνες στην καταγωγή και η γλώσσα τους προέρχεται από τα αρχαία ελληνικά. Οι απόψεις του Μπέλλου για τους Αλβανούς, για τους οποίους θεωρούσε ότι ήταν «γνήσιοι» Έλληνες, που απλά «χρώνται κατ’ οίκον ιδία διαλέ­κτω», είχαν δημοσιευθεί και στην αθηναϊκή εφημερίδα «Ακρόπολις» του Βλάση Γαβριηλίδη, κι αναδημοσιεύονταν από την αλεξανδρινή εφημερίδα «Ομόνοια». Το περιεχόμενο του βιβλίου αποτέλεσε αντικείμενο επιθέσεως εναντίον του Μπέλλου, στις 20 Ιουνίου 1998, από τον στρατευμένο στην αριστερά «δημοσιογράφο» Δημήτριο Ψαρρά και τη συντακτική ομάδα της στήλης «Ιός» στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία». Το δημοσίευμα αναφέρει «...Φαίνεται ωστόσο πως απόψεις όπως οι δικές του, για τον "ασυζητητί ελληνικό" χαρακτήρα όλων των γλωσσών που μιλιούνται στην ελληνική επικράτεια, συνεχίζουν να είναι κυρίαρχες στην ελληνική πραγματικότητα....».

Στην εφημερίδα «Ακρόπολις» δημοσίευσε τη συνοπτική μελέτη

• «Βραχεία προς την τοπογραφίαν των Θηβών συμβολή» , το 1892.

Τον Οκτώβριο του 1990, το αρχείο του Λουκά Μπέλλου δωρήθηκε από την κόρη του, καθηγήτρια και λογοτέχνη Αντιγόνη Μπέλλου-Θρεψιάδη, και έκτοτε φυλάσσεται στο «American Shcool of Classical Studies at Athens» .

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Αρχείο Λουκά Μπέλλου «The American Shcool of Classical Studioes at Athens»

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org