Θάνος Καψάλης

Από Metapedia
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Αθανάσιος Καψάλης, Έλληνας παραδοσιοκράτης, συντηρητικός, μοναρχικός και αντικομμουνιστής, ανιψιός από αδελφή των Αδελφών Παπαστράτου [1], οικονομολόγος, βιομήχανος και πολιτικός που διατέλεσε βουλευτής και υπουργός, στενός φίλος του Σπυρίδωνος Μαρκεζίνη, φίλος και κουμπάρος του εθνικιστή επιχειρηματία Ιωάννη Βουλπιώτη, γεννήθηκε το 1904 στο Αγρίνιο και πέθανε τον Σεπτέμβριο του 1981 στην Αθήνα.

Λίγο καιρό πριν την κήρυξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο Καψάλης παντρεύτηκε, παρά τις ενστάσεις της οικογενείας του, την χορεύτρια του κλασσικού μπαλέτου Μέλπω (Μελπομένη) Φαφαλιού [2] [3] από τη Θεσσαλονίκη, με κουμπάρους στον γάμο του τον Ιωάννη Βουλπιώτη και την δεύτερη σύζυγο του, την Έλεν Ευγενίδη. Ο Καψάλης χώρισε με την Μέλπω Φαφαλιού, μετά από ερωτικό σκάνδαλο [4] που προκλήθηκε από τη σχέση της με τον Ιταλό φασίστα αξιωματούχο Πιέρο Παρίνι τότε διοικητή των Επτανήσων, την περίοδο της Κατοχής της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονα.

Αθανάσιος Καψάλης

Βιογραφία

Προπάππος του Θάνου από την πλευρά της μητρικής του οικογένειας ήταν ο ιερέας του χωριού Προσήλια του τότε Δήμου Θέρμου, γνωστός ως Παπα-Στράτος, ο οποίος περί το 1835 μετεγκαταστάθηκε με την οικογένεια του στο Αγρίνιο. Παππούς του, από την ίδια γραμμή, ήταν ο Αναστάσιος Παπαστράτος και γιαγιά του η Χαρίκλεια Καββαδία, κόρη του Αγρινιώτη δάσκαλου Δημητρίου Καββαδία [5], ενώ παππούς του από την πλευρά της πατρικής του οικογένειας ήταν ο ιερέας Αθανάσιος Καψάλης. Πατέρας του Θάνου Καψάλη, που είχε τρεις αδελφές, ήταν ο καθηγητής Μαθηματικών Σπυρίδων Καψάλης και μητέρα του η Αλεξάνδρα Παπαστράτου το γένος Καββαδία, αδελφή των μετέπειτα γνωστών καπνοβιομηχάνων και ιδρυτών της ομώνυμης καπνοβιομηχανίας, Αδελφών Παπαστράτου [6].

Ο Θάνος Καψάλης σπούδασε εμπορικές επιστήμες στην Ανωτέρα Εμπορική Σχολής της Λειψίας στη Γερμανία, στην Γαλλία και στην Ελβετία, όπου αναγορεύτηκε διδάκτορας Εμπορικών και εφαρμοσμένων Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Λωζάνης. Το 1927, μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα, εργάστηκε στην επιχείρηση των Αδελφών Παπαστράτου και την περίοδο από το 1932 μέχρι το 1945 ήταν γενικός διευθυντής των καπνεμπορικών της δραστηριοτήτων στην Ελλάδα και την Γερμανία, ενώ ανέλαβε και την διεύθυνση της εταιρείας, μετά την αποχώρηση των θείων του και ιδρυτών της.

Πολιτική δράση

Πέρα από τις επιχειρήσεις ο Θάνος Καψάλης ασχολήθηκε και με την πολιτική. Στις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 εκλέχθηκε

  • βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και Ευρυτανίας με το «Λαϊκό Κόμμα», το οποίο συμμετείχε στον εκλογικό συνασπισμό «Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων», συγκεντρώνοντας 6221 ψήφους.

Στη συνέχεια προσχώρησε στο «Νέον Κόμμα» του Σπυρίδωνος Μαρκεζίνη [7], του οποίου υπήρξε στενός φίλος. Το 1952 εξελέγη

  • βουλευτής με το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός» του Στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου στην περιφέρεια Αθηνών και διατέλεσε υπουργός στην κυβέρνηση Παπάγου.

Στη διάρκεια της ενασχολήσεως του με τα κοινά ανέλαβε καθήκοντα:

  • Υπουργού Εθνικής Οικονομίας, από τις 20 Ιανουαρίου 1949 έως τις 14 Απριλίου του ίδιου χρόνου [8] στην κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη,
  • Υπουργού Εμπορίου, από τις 19 Νοεμβρίου 1952 έως τις 5 Σεπτεμβρίου του 1953 [9], στην κυβέρνηση Παπάγου.

Στις 18 Ιανουαρίου σημειώθηκε σοβαρή επιπλοκή στην υπόθεση της συγχωνεύσεως των τραπεζών Εθνικής και Αθηνών καθώς με ανακοίνωση των εκπροσώπων της πλειοψηφίας των εξ’ Αιγύπτου μετόχων της Τράπεζας Αθηνών (οι οποίοι κατείχαν συνολικά το 56% των μετοχών) δήλωσαν ότι κατόπιν ενδελεχούς μελέτης του ζητήματος είχαν αποφασίσει πως αυτή η συγχώνευση ήταν προς βλάβη των συμφερόντων τους και δεν υποστήριζαν την συγχώνευση. Η εξέλιξη αυτή ανάγκασε το Υπουργείο Εμπορίου με επικεφαλής τον Θάνο Καψάλη, να καταθέσει στις 3 Φεβρουαρίου το σχέδιο νόμου «Περί Συγχωνεύσεως Ανωνύμων Τραπεζιτικών Εταιρειών», το οποίο ψηφίστηκε από την Βουλή στις 14 Φεβρουαρίου [10] του ίδιου χρόνου.

Παράλληλα ο Καψάλης διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο στην αποκατάσταση των εμπορικών σχέσεων της Ελλάδας με τις υπό Σοβιετική κατοχή χώρες της κομμουνιστικής Ανατολικής Ευρώπης, λόγος για τον οποίο προχώρησε στην απελευθέρωση του εξωτερικού εμπορίου και στις 6 Ιουλίου 1953 ανακοίνωσε την κατάργηση, από τις 9 Ιουλίου, όλων των περιορισμών που ίσχυαν στο εισαγωγικό εμπόριο από το 1932.

Υποτίμηση της δραχμής

Στη διάρκεια των καθηκόντων του ως

  • Υπουργού Βοηθού Αναπληρωτού Υπουργού Συντονισμού, από τις 5 Σεπτεμβρίου 1953 έως τις 3 Απριλίου του 1954 [11], στην κυβέρνηση Παπάγου, επήλθε επιτυχημένη υποτίμηση της Ελληνικής δραχμής.

Σύμφωνα με ομιλία [12] αλλά και κατά την γραπτή μαρτυρία του Μαρκεζίνη [13] ο Καψάλης συμμετείχε στην επιτελική ομάδα που επεξεργάστηκε το σχέδιο υποτιμήσεως της Ελληνικής δραχμής έναντι του δολαρίου, η οποία επήλθε επιτυχώς στις 9 Απριλίου του 1953 [14].

Τη νύχτα της 9ης Απριλίου ο Καψάλης ανάγγειλε ορισμένα επιπρόσθετα συνοδευτικά μέτρα επί των εισαγωγών και των εξαγωγών προκειμένου η οικονομική ζωή της Ελλάδος να προσαρμοστεί ταχύτερα στα νέα δεδομένα και να διατηρεί η κυβέρνηση την πρωτοβουλία των κινήσεων και να μην οδηγείται από τις εξελίξεις. Τα μέτρα αυτά ήταν:

  • Η κατάργηση των εισφορών συναλλάγματος επί των εισαγόμενων εμπορευμάτων.
  • Η κατάργηση των επιδοτήσεων σε δραχμές για την εξαγωγή των ελληνικών προϊόντων.
  • Τα ποσοστά παθητικότητας των ελληνικών προϊόντων που εξάγονταν επί ανταλλαγή καταργούνται.
  • Κάθε οριστικός διακανονισμός εισαγόμενου προϊόντος που θα διενεργούνταν από τις 09 Απριλίου και μετέπειτα θα ίσχυε η νέα τιμή συναλλάγματος.
  • Κάθε φόρτωση εξαγόμενου προϊόντος γίνεται με την νέα τιμή συναλλάγματος εφόσον κατά την μέρα της αναπροσαρμογής βρίσκονταν στα χέρια των παραγωγών. Εάν βρίσκονταν στα χέρια των εμπόρων τα πλεονάζοντα κέρδη περιέρχονται στο κράτος.

Σκάνδαλο Ζίμενς

Στη διάρκεια των καθηκόντων του ως

  • Υπουργού Συντονισμού, από τις 3 Απριλίου 1954 έως τις 15 Νοεμβρίου 1954 [15], στην κυβέρνηση Αλέξανδρου Παπάγου, θέση στην οποία διαδέχθηκε τον Μαρκεζίνη ο οποίος παραιτήθηκε «για λόγους υγείας», όπως ανακοινώθηκε. Το όνομα του Καψάλη αναφέρθηκε από τον Γιάννη Βουλπιώτη σε προμήθεια τηλεφωνικού και ραδιοφωνικού εξοπλισμού.

Το όνομα του Καψάλη αναφέρθηκε ως εμπλεκόμενο στην προκήρυξη διεθνή διαγωνισμού για την προμήθεια τηλεφωνικού και ραδιοφωνικού εξοπλισμού. Συγκεκριμένα, τον Νοέμβριο του 1954 όταν η κυβέρνηση του Αλέξανδρου Παπάγου αποφάσισε να προχωρήσει στην προκήρυξη διεθνή διαγωνισμού για την προμήθεια τηλεφωνικού και ραδιοφωνικού εξοπλισμού, η απόφαση της προκάλεσε τις έντονες διαμαρτυρίες του εθνικιστή επιχειρηματία Ιωάννη Βουλπιώτη, που ισχυρίστηκε ότι η ελληνική κυβέρνηση, δια του Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη, είχε δεσμευθεί προς την εταιρεία Siemens. Μετά από παρασκηνιακές συναντήσεις και επικοινωνίες στις οποίες ο Βουλπιώτης υποστήριξε ότι με εντολή του Μαρκεζίνη είχε σταλεί στη Γερμανία προς ανεύρεση πιστώσεων -παρουσιάζοντας παράλληλα επιστολή του Μαρκεζίνη, με την οποία αναλάμβανε συγκεκριμένες δεσμεύσεις προς τις γερμανικές εταιρείες. Ο Βουλπιώτης, ισχυρίστηκε ότι ο Μαρκεζίνης και ο Θάνος Καψάλης, που τον διαδέχθηκε στο υπουργείο, επιχείρησαν να τον αποτρέψουν από την δημοσιοποίηση των επιστολών. Ο Παπάγος δημοσιοποίησε το θέμα και ο Καψάλης έδωσε στον πρωθυπουργό διορθωμένο κείμενο από το οποίο δεν προέκυπτε δέσμευση. Ο Παπάγος ύστερα από σχετική εισήγηση του υπουργού Εργασίας δέχθηκε σε ακρόαση τον Βουλπιώτη με την ταυτόχρονη παρουσία των υπουργών Γονή και Καψάλη.

Ως Υπουργός αντιμετώπισε με επιτυχία την χρηματοδότηση των ζημιών που προκλήθηκαν από τους σεισμούς στη Θεσσαλία και στην Πελοπόννησο στις 30 Απριλίου και 12 Μαΐου 1954, με απολογισμό (στην Θεσσαλία) 25 νεκρούς και 117 τραυματίες ενώ πάνω από 13.000 σπίτια κατέρρευσαν ή υπέστησαν ζημιές και οι άστεγοι ξεπέρασαν τις 30.000 πολίτες. Παρά τις φυσικές καταστροφές ο ρυθμός υλοποιήσεως της οικονομικής πολιτικής δεν ανατράπηκε και την Τρίτη 18 Μαΐου ο Καψάλης παραχώρησε συνέντευξη τύπου στη διάρκεια της οποίας ανακοίνωσε ότι η Διεθνής Τράπεζα, με επιστολή του εκπροσώπου της, ανακοίνωσε την προθυμία της μέσω παροχής δανείου να στηρίξει την χρηματοδότηση του προγράμματος οικονομικής αναπτύξεως της Ελλάδος με πιθανότητες παράλληλης χρηματοδοτήσεως της ιδιωτικής ελληνικής βιομηχανίας. Στις 14 Μαΐου ο Καψάλης παρουσίασε στην ολομέλεια της Βουλής το νομοσχέδιο του ομολογιακού δανείου, το οποίο ψηφίστηκε στις 19 Μαΐου παμψηφεί με τους εκπροσώπους των κομμάτων να διατυπώνουν ευχή για την επιτυχία του εγχειρήματος. Ο Καψάλης υπέβαλλε την παραίτηση του στις 15 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου, μετά την δημοσιοποίηση της διαφωνίας Παπάγου και Μαρκεζίνη για την προκήρυξη διεθνή διαγωνισμού για την προμήθεια τηλεφωνικού και ραδιοφωνικού εξοπλισμού.

Αποχώρηση από τον «Ελληνικό Συναγερμό»

Στις αρχές του 1955 ο Καψάλης ακολούθησε για δεύτερη φορά τον Σπυρίδωνα Μαρκεζίνη, που αποχώρησε από το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός» του Αλέξανδρου Παπάγου, και συμμετείχε στη δημιουργία του «Κόμματος των Προοδευτικών» του Μαρκεζίνη [16].

Στις εκλογές της 19ης Φεβρουαρίου 1956 το κόμμα συγκέντρωσε ποσοστό 2,22%, δεν εισήλθε στη Βουλή κι έτσι ο Καψάλης δεν εξελέγη βουλευτής, όμως επανεκλέχθηκε

  • βουλευτής Β' Αθηνών με το Κόμμα των Προοδευτικών του Σπύρου Μαρκεζίνη.

Ο Καψάλης συμμετείχε ως

  • Υπουργός Συντονισμού και Προγραμματισμού, από τις 8 Οκτωβρίου 1973 έως τις 25 Νοεμβρίου 1973 [17], στην κυβέρνηση Σπυρίδωνος Μαρκεζίνη.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Βιβλιογραφία

  • «Η Δουλειά κι ο Κόπος της. Από τη ζωή μου», Ευάγγελος Α. Παπαστράτος, Αθήνα 1964, Δ' έκδοσις, Τύποις «Π. Κλεισιούνης Ο.Ε».
  • «Άγγελος ή Δαίμονας. Ο αμφιλεγόμενος Πατέρας μου», Ιζαμπέλλα Παλάσκα, Αθήνα 2012, εκδόσεις «Λιβάνης».

Παραπομπές

  1. ↑ [Το ζεύγος Αναστασίου Παπαστράτου και Χαρίκλειας Καββαδία από το γάμο τους απέκτησαν έξι παιδιά από τα οποία επέζησαν τα πέντε. Πρόκειται για τους Επαμεινώνδα, μετέπειτα καθηγητή των Εμπορικών στην Δημόσια Εμπορική σχολή Αθηνών, Γιάννη, Σωτήρη, Ευάγγελο και Αλεξάνδρα, ενώ η Παρασκευή, πέθανε σε σχεδόν βρεφική ηλικία, λίγο καιρό μετά τον θάνατο, το 1888, του πατέρα της. Στην εταιρεία «Αδελφοί Παπαστράτου», αρχικά συνέπραξαν ο Γιάννης, ο Σωτήρης και ο Ευάγγελος Παπαστράτος, ενώ στη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου έγινε μέτοχος της Εταιρείας κι ο Επαμεινώνδας Παπαστράτος.]
  2. ↑ Μέλπω Φαφαλιού-Χορός Εθνικό Θέατρο-Ψηφιοποιημένο Αρχείο.
  3. ↑ [Ο Παρίνι ταξίδεψε στην Ελλάδα το 1932 και ως επικεφαλής των αποδήμων Ιταλών πραγματοποίησε τα εγκαίνια του Ιταλικού σχολείου στη Θεσσαλονίκη, όπου γνωρίστηκε με την τότε 15χρονη κόρη ενός εμπόρου δερμάτων, που είχε γεννηθεί στη Χίο και ήταν συγγενής με τη γνωστή εφοπλιστική οικογένεια Φαφαλιού. Η κοπέλα αυτή, η Μέλπω Φαφαλιού, ενθαρρύνθηκε από τον Παρίνι να πάει με τον πατέρα της στη Ρώμη για σπουδές, που τις ανέλαβε οικονομικά ο ίδιος. Στη διάρκεια της Ιταλοκρατίας στα Επτάνησα ο Παρίνι τοποθετήθηκε Διοικητής των Ιονίων νησιών, όμως μετά την πτώση του Μουσολίνι κατέφυγε από την Κέρκυρα μέσω Δαλματίας στο Μιλάνο και τοποθετήθηκε νομάρχης Μιλάνου, παραμένοντας μέχρι τον Απρίλιο 1945, οπότε κατόρθωσε να εισέλθει στην Ελβετία μαζί με την Μέλπω Φαφαλιού, την οποία παντρεύτηκε το 1944, αμέσως μετά τον θάνατο της πρώτης γυναίκας του Rosetta Colombi ύστερα από μακρά επώδυνη ασθένεια. Το ζεύγος Παρίνι-Φαφαλιού, χρησιμοποίησαν πλαστά Ισπανικά διαβατήρια, γεγονός που διαπιστώθηκε από τις Ελβετικές αρχές, με αποτέλεσμα να συλληφθούν και να απελαθούν στην Ιταλία, όπου ο Παρίνι δικάστηκε για τη συμμετοχή του στο φασιστικό καθεστώς.]
  4. ↑ [«Άγγελος ή Δαίμονας. Ο αμφιλεγόμενος Πατέρας μου», Ιζαμπέλλα Παλάσκα, Αθήνα 2012, εκδόσεις «Λιβάνης», σελίδες 203η-218η.]
  5. ↑ [«Η Δουλειά κι ο Κόπος της. Από τη ζωή μου», Ευάγγελος Α. Παπαστράτος, Αθήνα 1964, Δ' έκδοσις, Τύποις «Π. Κλεισιούνης Ο.Ε», σελίδες 14 κ.ε.]
  6. ↑ Το τέλος της δυναστείας Παπαστράτου.
  7. ↑ [Ο Σπυρίδων Μαρκεζίνης ίδρυσε το «Νέον Κόμμα» στις 10 Φεβρουαρίου 1947 και στη δημιουργία του κόμματος τον ακολούθησαν άλλοι 17 συνάδελφοί του, όλοι βουλευτές της «Ηνωμένης Παρατάξεως Εθνικοφρόνων», οι Σπύρος Θεοτόκης, υπουργός του Κωνσταντίνου Καραμανλή και συναρχηγός του κόμματος «Εθνική Παράταξις» την περίοδο 1977-1981, Χαρίλαος Αλετράς, Ελευθέριος Γονής, Νικόλαος Γρηγοριάδης, Ευθύμιος Δεδούσης, Εμμανουήλ Διακογιάννης, Χρήστος Ζαλοκώστας, Ιωάννης Ζολώτας, Ηρακλής Ζουμπουλάκης, Χρήστος Θηβαίος, Αντώνιος Κακαράς, Ιωάννης Λάμπρου, Κωνσταντίνος Παπαγιάννης, Θάνος Καψάλης, Παυσανίας Λυκουρέζος, πατέρας του δικηγόρου Αλέξανδρου Λυκουρέζου και Ανδρέας Στράτος.]
  8. ↑ Κυβέρνησις ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ ΣΟΦΟΥΛΗ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης.
  9. ↑ Κυβέρνησις ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΓΟΥ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης.
  10. ↑ [Ο νόμος «Περί Συγχωνεύσεως Ανωνύμων Τραπεζιτικών Εταιρειών» που ψηφίστηκε στις 14 Φεβρουαρίου 1953 είναι ο γνωστός νόμος 2292/1953. Η ψήφιση του προκάλεσε την έντονη διαφοροποίηση του Γεωργίου Παπανδρέου και την αποχώρηση της αντιπολιτεύσεως.]
  11. ↑ Κυβέρνησις ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΓΟΥ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης.
  12. ↑ [Η σχεδίαση της διαδικασίας υποτιμήσεως της Ελληνικής δραχμής έναντι του δολαρίου καθώς και το επιτελείο που μελέτησε και προετοίμασε το όλο εγχείρημα δημοσιοποιήθηκαν από τον ίδιο τον Σπύρο Μαρκεζίνη κατά την ομιλία του της 23ης Νοεμβρίου 1954 ενώπιον του Ελληνικού κοινοβουλίου.]
  13. ↑ [«...Οι αποκλειστικώς ενήμεροι της νομισματικής πολιτικής, η οποία επρόκειτο να ακολουθηθεί ήταν ο Θάνος Καψάλης (υπουργός αναπληρωτής Συντονισμού), ο Γ. Μαντζαβίνος, διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, ο πρέσβης των ΗΠΑ Τσαρλς Γιοστ (Charles Yost) και ο Αμερικανός εκπρόσωπος στη Νομισματική Επιτροπή Al Costanzo..».] Σπυρίδων Μαρκεζίνης, «Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος», τόμος 3ος, σελίδα 11η.
  14. ↑ Αφηγήσεις: Ο Μαρκεζίνης και η πλέον επιτυχής υποτίμηση της δραχμής Νίκος Νικολάου, Εφημερίδα «Η Καθημερινή», 12 Απριλίου 2008.
  15. ↑ Κυβέρνησις ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΓΟΥ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης.
  16. ↑ [Ο Σπυρίδων Μαρκεζίνης δημιούργησε το «Κόμμα Προοδευτικών» την 3η Φεβρουαρίου 1955, με στόχο «...να προσφέρει εις τον μοχθούντα λαό μας, λύσιν εξασφαλίζουσα ομαλήν διαδοχήν, δημοκρατικήν εξέλιξιν και πρόοδον», όπου τον ακολούθησαν οι υπουργοί Θάνος Καψάλης, Παυσανίας Λυκουρέζος, Κωνσταντίνος Παπαγιάννης, Παναγιώτης Σιφναίος, Αλέξανδρος Καραθεόδωρος και Γεώργιος Ρωμανός με 24 ακόμη βουλευτές, oi Γεράσιμος Βασιλάτος, Κωνσταντίνος Βοβολίνης, Αλέξανδρος-Κωνσταντίνος Βούλτζος, Κωνσταντίνος Δανιηλίδης,Χρήστος Ζαλοκώστας, Θεόδωρος Λέκας, Θεόδωρος Μανωλόπουλος, Κωνσταντίνος Μπακόλας, Κωνσταντίνος Μπαρούνος, Ευστράτιος Νουλέλης, Εμμανουήλ Οικονόμου-Κωλέττης, Νικόλαος Πανταζής, Αλέξανδρος Παπαδόπουλος, Νικόλαος Πετρίδης, Δημήτριος Πλαγιάννης, Θεόδωρος Σαράντης, Ελένη Σκούρα (η πρώτη γυναίκα βουλευτής), Παναγιώτης Σταθόπουλος, Παύλος Τσακιρίδης, Δημήτρης Τσαούσης, Αντώνης Φωστηρίδης ο γνωστός εθνικιστής αγωνιστής Τσαούς Αντόν και Χασάν Χατίπογλου, βουλευτική δύναμη που κατέστησε το νεοσύστατο κόμμα αξιωματική αντιπολίτευση.]
  17. ↑ Κυβέρνησις ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης.


Ανακτήθηκε από «http://el.metapedia.org/m/index.php?title=Θάνος_Καψάλης&oldid=129066»