Αντώνης Φωστερίδης

Ο Αντώνης Φωστηρίδης ή Φωστερίδης, γνωστός και ως Αντών Τσαούς, Έλληνας εθνικιστής Ποντιακής καταγωγής, Λοχίας του Πυροβολικού στον Ελληνικό στρατό που τον Αύγουστο του 1948 του απονεμήθηκε ο βαθμός του αντισυνταγματάρχη, οπλαρχηγός των εθνικιστικών Ανταρτικών Ομάδων της Ανατολικής Μακεδονίας, ο ηγέτης και Γενικός αρχηγός της Πατριωτικής αντιστάσεως στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη στη διάρκεια της κατοχής της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονα στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, πολέμιος των ληστοσυμμοριτών του κομμουνιστικού Ε.Λ.Α.Σ. καθώς και πολιτικός που μετά τον πόλεμο και την συντριβή των κομμουνιστικών συμμοριών, διετέλεσε βουλευτής Δράμας με το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός» του Στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου και το κόμμα των Προοδευτικών του Σπύρου Μαρκεζίνη, γεννήθηκε το 1912 στο χωριό Ερουκλί της Μπάφρας στην περιοχή της Σαμψούντας της Αμισού του Δυτικού Πόντου και πέθανε στις 30 Αυγούστου του 1979 σε νοσοκομείο των Αθηνών από ανίατη ασθένεια. Η εξόδιος ακολουθία του τελέστηκε στις 5 το απόγευμα της 31ης Αυγούστου 1979 από το Μητροπολιτικό ναό Δράμας και ο τάφος του βρίσκεται στο Α' νεκροταφείο της πόλεως.

Παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο κι έγινε πατέρας ενός αγοριού του Γεωργίου Φωστηρίδη, Ανθυπολοχαγού του Ελληνικού στρατού που έχασε τη ζωή του στις 15 Ιανουαρίου 1948 στη διάρκεια του Συμμοριτοπολέμου. Παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο με την Μαρία Φωστηρίδη και από το γάμο τους γεννήθηκαν τέσσερα παιδιά, η Μαγδαληνή, ο Θεόδωρος σύζυγος Ρίτας Ιορδανίδου, ο Γεώργιος και η Κάλλη.

Αντώνης Φωστηρίδης

Βιογραφία

Πατέρας του ήταν ο Κυριάκος Φωστερίδης, γνωστός ως Γαπαλάχ, που έδρασε ως αντάρτης, από το 1912 έως το 1922 και την Μικρασιατική καταστροφή, κι ήταν υπεύθυνος για την δράση στο όρος Κοπτσή Ντάγ, [Γάβζας], στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου πολεμώντας τους Τούρκους. Ο Αντώνης το 1918, σε ηλικία μόλις έξι ετών ακολούθησε την οικογένεια του στην αντάρτικη δράση της. Το 1922 η οικογένεια Φωστερίδη ήρθε στην Ελλάδα κι εγκαταστάθηκε στο χωριό Ραβίκα του νομού Δράμας, το οποίο την 1η Απριλίου 1927 μετονομάσθηκε σε Καλλίφυτο, όπου ο Αντώνης παρακολούθησε τα μαθήματα της εγκυκλίου εκπαιδεύσεως. Στη συνέχεια κατατάχθηκε ως εθελοντής στον Ελληνικό Στρατό και με το βαθμό του μόνιμου Λοχία υπηρέτησε στο Πυροβολικό. Αποτάχθηκε από τις τάξεις του Στρατού την Άνοιξη του 1935, μετά το αποτυχημένο Βενιζελικό κίνημα στο οποίο πήρε ενεργό μέρος και επέστρεψε στο χωριό Κρηνίδες του νομού Καβάλας όπου ζούσε η οικογένεια του και του ανατέθηκαν καθήκοντα αγροφύλακα. Στρατεύτηκε και πήρε μέρος στον Ελληνοϊταλικό και στη συνέχεια στον Ελληνογερμανικό πόλεμο, όπου πολέμησε με το βαθμό του Λοχία Πυροβολικού στην μοίρα Κουράκου, ενώ τον Απρίλιο του 1941 και μετά την κατάρρευση του Μετώπου επέστρεψε στο σπίτι του στις Κρηνίδες.

Αντιστασιακή δράση

Με την συνθηκολόγηση της Ελλάδος και την ορκωμοσία της κυβερνήσεως του Στρατηγού Γεωργίου Τσολάκογλου, ο Γερμανικός στρατός παραχώρησε την Ανατολική Μακεδονία όπως και τη Δυτική Θράκη, πλην της Αλεξανδρουπόλεως και της Ελληνοτουρικιής μεθορίου, στα Βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής τα οποία έθεσαν ως στόχο τον πλήρη εκβουλγαρισμό της περιοχής. Το Φθινόπωρο του 1941, αμέσως μετά την άφιξη των Βουλγάρων στην Ανατολική Μακεδονία, ο Φωστηρίδης εντάχθηκε ως αντάρτης στην ομάδα του Πεχλιβανίδη, όμως σύντομα αναγνωρίστηκε αρχηγός ομάδος 15-17 ανδρών, την οποία αποτελούσαν κυρίως συγχωριανοί του, μεταξύ τους και ο πατέρας του, καθώς και τουρκόφωνοι Πόντιοι από μικρούς οικισμούς της περιοχής. Στην περιοχή έδρασαν και άλλοι εθνικιστές αντάρτες, κυρίως Πόντιοι, όπως ο Μπαρμπαθόδωρος ή Θεόδωρος Τσακιρίδης, στο όρος Παγγαίο, ο Καπετάν Βαγγέλης στο Κοτζά Ορμάν στο Νέστο, ο Αναστάς Αγάς, Αναστάσιος Αβραμίδης, στο Καρά Ντερέ δηλαδή στο δάσος της Ελατιάς προς τη Δράμα, και ο Καπετάν Λαζίκ, Λάζαρος Αβραμίδης, κι άλλοι. Στις 7 Νοεμβρίου του 1942 ο Φωστερίδης καταδικάστηκε ερήμην από Βουλγαρικό στρατοδι­κείο με την κατηγορία της δολοφονίας της συζύγου του. Στις 22 Φεβρουαρίου 1943 συγκλήθηκε σύσκεψη εθνικιστών οπλαρχηγών στο Τσαλ Νταγ, οι οποίοι ομόφωνα αποφάσισαν την ενοποίηση των αντάρτικων τμημάτων τους υπό την διοίκηση και την αρχηγία του Φωστερίδη, απόφαση που επαναβεβαιώθηκε τον Οκτώβριο του 1943, όταν κατέληξαν σε συμφωνία για κοινή δράση υπό την αρχηγία του, προκειμένου να αντέξουν την πίεση των κομμουνιστικών συμμοριών του Ε.Λ.Α.Σ., διατηρώντας κάθε ομάδα την ανεξαρτησία της. Τότε ιδρύθηκαν οι «Εθνικαί Ανταρτικαί Ομάδες», με τα αρχικά Ε.Α.Ο. και καθορίσθηκαν οι τομείς δράσεως κάθε ομάδος. Ο χώρος ευθύνης των ανταρτικών ομάδων υπό τον Φωστερίδη ήταν οι ορεινοί όγκοι της υπό Βουλγαρική κατοχή Ανατολικής Μακεδονίας. Οι ομάδες αυτές ετέθησαν υπό τις διαταγές του Γενικού Συμμαχικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής και πολέμησαν με συνέπεια τους κομμουνιστές του Ε.Λ.Α.Σ. καθώς και τους Βούλγαρους κατακτητές. Αρχικά οι κομμουνιστές αντάρτες επιχείρησαν να προσεγγίσουν τους Τουρκόφωνους Μπαφραλήδες του Παγγαίου, οι οποίοι όντας επιφυλακτικοί δεν συυνεργάστηκαν. Το Φθινόπωρο του 1943 ο Ε.Λ.Α.Σ. επιτέθηκε και διέλυσε τα τμήματα της Π.Α.Ο. στο Κιλκίς και την Βισαλτία του Νομού Σερρών. Στις 16 Δεκεμβρίου 1943 εθνικές ομάδες ανταρτών υπό την αρχηγία του Θεόδωρου Τσακιρίδη δέχτηκαν επίθεση από το 26ο Σύνταγμα των κομμουνιστοσυμμοριτών του Ε.Λ.Α.Σ. στο όρος Παγγαίο και αναγκάστηκαν να καταφύγουν προς την περιοχή του χωριού Λεκάνη .

Ο Φωστηρίδης επέλεξε το δρόμο της ενόπλου αναμετρήσεως με τις δυνάμεις των κομμουνιστοσυμμοριτών, όμως ο Ε.Λ.Α.Σ. πρότεινε ανακωχή. Ο Φωστερίδης αντελήφθη αμέσως την παγίδα των κομμουνιστών όταν ο οπλαρχηγός «Σπάρτακος» του Ε.Α.Μ. του ζήτησε συνάντηση για να επιλύσουν ειρηνικά τις διαφορές τους και έτσι οργάνωσε δικό του σχέδιο. Τη νύχτα της 31ης Δεκεμβρίου 1943 προς την 1η Ιανουαρίου του 1944 οι Εθνικές Ομάδες περικύκλωσαν αυτές του Ε.Λ.Α.Σ. και το πρωί της Πρωτοχρονιάς του 1944 ο Φωστερίδης με άνδρες του Επιτελείου του έμπαιναν στην Λεκάνη Παγγαίου για να συναντηθούν με τον Σπάρτακο. Οι κομμουνιστές αντάρτες πίστεψαν ότι θα συλλάβουν τον Φωστερίδη, οι δυνάμεις του οποίου είχαν καταλάβει το πεδίο ρίψεως και οι κομμουνιστές βρέθηκαν εγκλωβισμένοι. Η μάχη κράτησε 24 ώρες και κατέληξε στη διάλυση της ομάδος «Ρήγας Φεραίος» του Ε.Λ.Α.Σ. και την ολοκληρωτική επικράτηση των δυνάμεων του Φωστερίδη, ενώ διαλύθηκαν οι δυνάμεις του Ε.Λ.Α.Σ. και μόλις πρόλαβε να διαφύγει ο καπετάν Άρης. Λίγες ημέρες αργότερα, συγκεκριμένα στις 5 Ιανουαρίου, ισχυρές εθνικιστικές ομάδες κύκλωσαν το αρχηγείο του Ε.Λ.Α.Σ. στο Μενοίκιο, του όρους Φαλακρό , σκοτώνοντας τον επικεφαλής του Ζαχαρία Χαρτοματζή και ένοπλους συμμορίτες, ενώ απήγαγαν τον Βρετανό σύνδεσμο της Συμμαχικής Στρατιωτικής Αποστολής Ταγματάρχη Γκάι Μίκλεθουεϊτ, γνωστότερος με το προσωνύμιο Μικ ο Μυλωνάς, [Mick the Muller], που ήταν ουσιαστικά απομονωμένος από τους κομμουνιστές αντάρτες για να μην έχει επαφή με άλλες οργανώσεις. Έτσι ο Φωστηρίδης αποδυνάμωσε τον Ε.Λ.Α.Σ. στην Δράμα και τις Σέρρες ενισχύοντας την θέση των εθνικιστών, ενώ κέρδισε και την υποστήριξη του Μίλλερ, διαβεβαιώνοντας τον ότι θα συνεργαστεί με τους Συμμάχους και αποδεχόμενος την εξουσία της Συμμαχικής Στρατιωτικής Αποστολής.

Οι εθνικιστές οπλαρχηγοί συναντήθηκαν στις 22 Φεβρουαρίου 1943 στο χωριό Καστανωτό της Ξάνθης, όπου αποφάσισαν να συγκροτηθούν σε μία ενιαία οργάνωση, τις Ε.Α.Ο., [Εθνικαί Ανταρτικαί Ομάδες], και καθορίστηκαν η δομή και η ιεραρχία της οργανώσεως. Αρχηγός της ορίστηκε ο Φωστηρίδης, με τη συγκατάθεση της Ελληνικής κυβερνήσεως του Καΐρου και του Συμμαχικού Στρατηγείου τη Μέσης Ανατολής, με υπαρχηγό τον Αναστάσιο Αναστασιάδη από τις Κρηνίδες και υπεύθυνο πληροφοριών τον Παναγιώτη Παπαδόπουλο από τον Κεχρόκαμπο Δράμας. Ακόμη, συγκροτήθηκαν τα τοπικά αρχηγεία, στις περιοχές του Φαλακρού, του Κοτζά Ορμάν, του Μενοικίου όρους της Ελάτης και της περιοχής του Παρανεστίου. Ως έδρα της επελέγη ο ορεινός όγκος της Λεκάνης. Στις 18 Οκτωβρίου 1943 όλοι όσοι εντάχθηκαν στις Ε.Α.Ο. συγκεντρώθηκαν Στη Ζερνοβίτζα, [Καστανόχωμα] στη θέση τα Καλύβια του Μπούτου στο όρος Φαλακρό, όπου ο Φωστηρίδης πρότεινε να δημιουργήσουν νέα οργάνωση και μετά να ενωθούν με ίσους όρους, για τον κοινό αγώνα κατά των Βουλγάρων κατακτητών. Ο Φωστηρίδης τους ανέλυσε τους στόχους της οργανώσεως για ελευθερία με συνεργασία και αλληλεγγύη. Να απαλλαγούν από τη βάρβαρη βουλγάρικη κατοχή. Να διαφωτίσουν τους πολίτες στα χωριά και να τους οργανώσουν μέσα στα χωριά. Να σταλλεί αντιπροσωπεία στον Άγγλο υπεύθυνο για την αντίσταση στη Βόρεια Ελλάδα τον Μύλλερ. Αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών ήταν να ιδρυθεί η οργάνωση Ε.Σ.Ε.Α., [Ένωση Συμπολεμιστών Εθνικού ΑγώνΟς], και οι αντάρτες από 6.500 χιλιάδες να γίνουν 12.500 το καλοκαίρι του επόμενου χρόνου .

Οι «Εθνικαί Ανταρτικαί Ομάδες» διέλυσαν επανειλημμένα τις συμμορίες του Ε.Λ.Α.Σ. και τον Δεκέμβριο του 1944 ο Φωστερίδης βρέθηκε στην Αθήνα για συζητήσεις με την Ελληνική κυβέρνηση, όπου συμμετείχε στη μάχη στο Σύνταγμα Χωροφυλακής στου Μακρυγιάννη . Στις 15 Μαρτίου του 1945 με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου και Βασιλικό Διάταγμα που φέρει την υπογραφή του Αρχιεπισκόπου Δμασκηνού ως εκπροσώπου του βασιλιά Γεωργίου Β' και το οποίο δημοσιευθηκε στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ο Φωστηρίδης προήχθη κατ' απονομή στο βαθμό του Λοχαγού. Την Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 1946, ο Φωστηρίδης στη διάρκεια επισκέψεως του στο χωριό Ροδολίβος έγινε στόχος δολοφονικής απόπειρας από τον Άγγελο Τερζή. Ο δράστης έριξε δύο σφαίρες εναντίον του Φωστερίδη, μία από τις οποίες τραυμάτισε έναν από τους συνοδούς του τον καπετάνιο Θεόδωρο Μικρόπουλο. Στον συμμοριοπόλεμο ο Φωστερίδης ήταν επικεφαλής δικής του ομάδας, αρχικά στη Θράκη και το 1947 στην Ανατολική Μακεδονία. Είναι ο μοναδικός ηγέτης μη κομμουνιστικής οργανώσεως, μετά τον Ναπολέοντα Ζέρβα, που κατόρθωσε να επιζήσει μεταξύ επιθέσεων του Ε.Λ.Α.Σ. και των κατακτητών σε όλη την διάρκεια της κατοχής και του συμμοριτοπολέμου. Η οργάνωση «Ε.Σ.Ε.Α.», [«Ένωση Συμπολεμιστών Εθνικού Αγώνος»], του Φωστηρίδη αναγνωρίστηκε επίσημα ως αντιστασιακή με το Βασιλικό Διάταγμα «Περί Αναγνωρίσεως Εθνικών Ανταρτικών Ομάδων και Εθνικών Οργανώσεων Εσωτερικής Αντιστάσεως, ως και των Αρχηγών και Διοικουσών Επιτροπών αυτών», που υπογράφηκε το 1950 από τον βασιλιά Παύλο Α'.

Μάχες με τους Βουλγάρους

Τάφος Φωστηρίδη

Ο Φωστερίδης έδωσε σημαντικές μάχες κατά του βουλγαρικού στρατού και τραυματίστηκε επανειλημμένα, μεταξύ τους οι μάχες του Κοτζά Ορμάν, το διάστημα από τις 16 έως τις 20 Φεβρουαρίου 1944, των Κρηνίδων στις 10 Μαΐου 1944, της Γέφυρας Παππάδων, από τις 7 έως τις 11 Μαΐου 1944. Οι Βούλγαροι επιδίωξαν την εκκαθάριση της Ανατολικής Μακεδονίας από τις Εθνικές Αντάρτικες Ομάδες του Φωστερίδη και συγκέντρωσαν όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις τους συμπεριλαμβανομένης της Μεραρχίας Πεζικού που έδρευε στη Δράμα καθώς και ενισχύσεις από την Καβάλα, στις οποίες συμμετείχαν τέσσερα αεροπλάνα, δύο βουλγαρικά και δύο γερμανικά. Στις 6 Μαΐου επιχείρησαν να περάσουν την γέφυρα για να αιφνιδιάσουν τους εθνικιστές αντάρτες που βρίσκονταν στο άλλο άκρο, ενώ οι δυνάμεις του Φωστερίδη κατείχαν τις βόρειες περιοχές της γέφυρας. Μέχρι την 11η Μαΐου οι Βούλγαροι επαναλάμβαναν τις επιθέσεις τους και τα Στούκας των Γερμανών ανάγκασαν τη νύχτα της 11ης προς 12ης Μαΐου τις δυνάμεις του Φωστερίδη σε σύμπτυξη σε δεύτερη τοποθεσία στο οροπέδιο του Καρά Ντερέ, όπου μπόρεσαν να εξουδετερώσουν εν τέλει τις δυνάμεις του Βουλγαρικού στρατού. Οι Βούλγαροι έπαθαν πανωλεθρία με 360 στρατιώτες και 42 αξιωματικούς νεκρούς, ενώ οι τραυματίες Βούλγαροι έφτασαν τους 340 άνδρες. Οι απώλειες των δυνάμεων του Φωστερίδη ήταν 37 νεκροί αντάρτες μεταξύ των οποίων 3 γυναίκες.

Στις 13 Μαΐου η εφημερίδα «Ούτρο» της Σόφιας γράφει: «Η Μπελομόριε (δηλαδή το Αιγαίο, η τότε βουλγαροκρατούμενη Μακεδονία) θρηνεί τα ηρωικά παιδιά της, που έπεσαν για την πατρίδα στα βουνά της Δράμας. Εκδίκηση ζητούν οι οικογένειες των αδικοχαμένων παιδιών μας. Χτυπήστε αλύπητα τους φονιάδες του Τσαούς Αντών, όπως και κάθε συνεργάτη του». Οι Βούλγαροι για να εκδικηθούν, σκόπευαν να προχωρήσουν σε εκτεταμένες σφαγές του ελληνικού πληθυσμού στην πόλη της Δράμας και σε άλλες κωμοπόλεις της περιοχής, όμως ο Φωστηρίδης απέστειλε στις βουλγαρικές Αρχές προειδοποιητική επιστολή, στην οποία δήλωνε, ότι θα προβούν και οι Έλληνες αντάρτες σε αντίποινα εις βάρος του βουλγαρικού στρατού και άμαχου πληθυσμού. Στην επιστολή αυτή ο Φωστηρίδης, μεταξύ άλλων, γράφει: «....Διά ταύτα, θα αλλάξωμεν την μέχρι σήμερον τακτικήν μας και θα εκτελέσωμεν εις το εξής τους συλλαμβανομένους αιχμαλώτους και τραυματίας, θα προβώμεν και ημείς εις αντίποινα εναντίον του αμάχου Βουλγαρικού πληθυσμού. Ενώ γνωρίζετε τόσον καλά, ότι δυνάμεθα και ημείς να εξοντώσωμεν άμαχον Βουλγαρικόν πληθυσμόν και να πυρπολήσωμεν χωρία, αποφεύγομεν τους βομβαρδισμούς, σεβόμενοι τους Διεθνείς νόμους, πώς εσείς, Κράτος ολόκληρον, σκοτώνετε γυναικόπαιδα και πυρπολείτε χωρία; Ο θεοσεβής Χριστιανός δεν μπορεί να είναι βάρβαρος εις τόσον βαθμόν ώστε να σκοτώνη διά λόγχης και μαχαίρας αθώα παιδιά 15ετή, γέρους 80ετείς, και γυναικόπαιδα στα χωράφια και να ανοσιουργή εις τον οίκον του Θεού. Τι εμπιστοσύνην μπορεί να έχη ένας τίμιος λαός εις τας αρχάς και τα όργανά σας, ύστερα από τόσας σκληράς δοκιμασίας, που ουδείς λαός εδοκίμασεν κατά τους μετά Χριστόν αιώνας; Τον βομβαρδισμόν σας θα καταγγείλωμεν ενώπιον ολοκλήρου του κόσμου διά των μέσων που διαθέτομεν και θα αρχίσωμεν τα ανάλογα αντίποινα, εφ’ όσον δεν είσθε Κράτος οργανωμένον επί των βάσεων της δικαιοσύνης αλλά συγκρότημα ενός απολιτίστου και βαρβάρου λαού....».

Τον Ιούλιο του 1944 ο Φωστερίδης συγκρούστηκε με Βουλγαρικές δυνάμεις και δυνάμεις κομμουνιστών συμμοριτών στην περιοχή Χαϊντού, στα σύνορα του νομού Δράμας με τον νομό Ξάνθης και την Βουλγαρία, και τον Αύγουστο στον Στρυμόνα, όπου και τραυματίσθηκε, ενώ ακολούθησε η μάχη του οροπεδίου Καρά-Ντερέ, από τις 22 έως τις 29 Αυγούστου του ίδιου χρόνου. Απόρροια του φόβου και των απωλειών που προκάλεσαν στους Βούλγαρους κατακτητές οι δυνάμεις του Φωστερίδη είναι το γνωστό τραγούδι:
«Βούλγαροι μην έρχεστε μην έρχεστε πάνω μου
Αντών-τσαους είναι το όνομα μου
Βούλγαροι μην έρχεστε γιατί πικρά θα μετανιώστε
Στους Ρωμιούς αντάρτες θα γίνετε πρόβατα για σφαγή».

Πολιτική δράση

Στις 16 Νοεμβρίου 1952, ο Φωστηρίδης ήταν υποψήφιος και εξελέγη βουλευτής νομού Δράμας, πρώτος σε αριθμό ψήφων, με το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός» του Αλέξανδρου Παπάγου στο οποίο παρέμεινε έως το 1955. Στις 3 Φεβρουαρίου εκείνου του χρόνου ο Φωστηρίδης αποχώρησε από το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός» και εντάχθηκε στο «Προοδευτικό Κόμμα» του Σπύρου Μαρκεζίνη, παραμένοντας στη θέση του βουλευτή έως τις εθνικές εκλογές του 1956, όταν απέτυχε να εκλεγεί. Στις εθνικές εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961 ήταν εκ νέου υποψήφιος και εξελέγη βουλευτής Δράμας με το «Προοδευτικό» και τα συνεργαζόμενα με αυτό κόμματα.

Στις 3 Μαρτίου 1962 απέστειλε προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ Κένεντι το ακόλουθο τηλεγράφημα:
«Συγχαίρω δι’ επιτυχίαν αστροναύτου Τζων Γκλέν επίτευγμα που θέτει τας ΗΠΑ εις πρώτην θέσιν των προσπαθειών κατακτήσεως διαστήματος. Εξ ονόματος αγωνιστών Εθνικής Αντιστάσεως Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης Ελλάδος ΕΑΟ ΕΣΕΑ των οποίων τυγχάνω Γενικός αρχηγός εκλήθη αστροναύτης Τζων Γκλέν επισκεφθή την Ελλάδα ως φιλοξενούμενος μας. παρακαλώ υμετέραν εξοχώτητα όπως εγκρίνη την επίσκεψιν ταύτην». Την ίδια ημέρα απέστειλε και στον αστροναύτη Τζων Γκλέν τα ακόλουθα τηλεγράφημα:
«Συγχαίρω δι’ επιτυχίας σας που αποτελεί τον σταθμόν εις την ιστορίαν των προσπαθειών δια την κατάκτησιν του διαστήματος. Εξ ονόματος αγωνιστών Εθνικής αντιστάσεως Ανατολικής Μακεδονίας–Θράκης ΕΑΟ ΕΣΕΑ των οποίων τυγχάνω Γενικός αρχηγός καλείσθε όπως επισκεφθείτε την Ελλάδα ως φιλοξενούμενός μας.
ΑΝΤ. ΦΩΣΤΗΡΙΔΗΣ
Γενικός Αρχηγός Εθνικής Αντιστάσεως Μακεδονίας Θράκης
Βουλευτής Δράμας».

Ο Φωστηρίδης παρέμεινε βουλευτής έως τις εθνικές εκλογές του 1963, ενώ στη συνέχεια αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική και ιδιώτευσε. Στη διάρκεια του επαναστατικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου του 1967 τάχθηκε υπέρ των θέσεων του Γεωργίου Παπαδόπουλου και των συνεργατών του. Στις εθνικές εκλογές της 17ης Νοεμβρίου του 1974, τις πρώτες μετά την πτώση του καθεστώτος της 21ης Απριλίου, ο Φωστερίδης ήταν υποψήφιος με το κόμμα «Εθνική Δημοκρατική Ένωσις» του Πέτρου Γαρουφαλιά στο νομό Καβάλας και έλαβε 380 ψήφους, δίχως να εκλεγεί.

Συγγραφικό έργο

Έγραψε και δημοσίευσε το έργο:

• «Εθνική Αντίστασις κατά της Βουλγαρικής Κατοχής 1941-45», ένα λεύκωμα των οπλιτών των ΕΣΕΑ Ανατολικής Μακεδονίας, το οποίο κυκλοφόρησε το 1959 στη Θεσσαλονίκη.

Τιμητικές διακρίσεις

Τον Αύγουστο του 1948 απονεμήθηκε στον Φωστερίδη ο βαθμός του Αντισυνταγματάρχου Πυροβολικού και ορίστηκε διοικητής του «Τάγματος Φωστηρίδη» στο οποίο κατατάχθηκαν πολλά πρώην μέλη των Ε.Α.Ο., «Εθνικαί Ανταρτικαί Ομάδες». Για την πολεμική του δράση του απονεμήθηκαν:

• το Δίπλωμα της Τιμής των Συμμάχων,
• το Παράσημο του βασιλέως Γεωργίου της Αγγλίας,
• Χρυσά Αριστεία Ανδρείας και
• Πολεμικοί Σταυροί Β' και Γ' Τάξεως.

Μνήμη Αντώνη Φωστερίδη

Ο Φωστηρίδης που αποτέλεσε ηγετική μορφή στην ένοπλη αντίσταση κατά της Βουλ­γαρικής κατοχής και της κομμουνιστικής επιβουλής, ήταν εξαιρετικά θαρραλέος, πραγματοποίησε καταδρομές και μέσα στο Βουλγαρικό έδαφος κι έγινε ο φόβος και ο τρόμος των Βουλγάρων. Η μνήμη του, λόγω της αποφασιστικότητος αλλά και επιθετικότητος με την οποία αντιμετώπισε τις κομμουνιστικές συμμορίες Ε.Λ.Α.Σ., καθώς και εξαιτίας της ενεργού συμμετοχής του στον συμμοριτοπόλεμο, αρχικά στο πλευρό και στη συνέχεια μέσα από τις τάξεις του Ελληνικού Στρατού, αντιμετωπίζεται με μεγάλη εχθρότητα από τους κομμουνιστές και τους συνοδοιπόρους τους. Το Ε.Α.Μ. τον κατηγόρησε αναπόδεικτα ότι συνεργάστηκε με τα Βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής και οι κατηγορίες επαναλαμβάνονται σταθερά ως τις μέρες μας δίχως την προσκόμιση του παραμικρού αποδεικτικού στοιχείου. Ο Φωστηρίδης κατέστησε την οργάνωση του υπολογίσιμη δύναμη σε φίλους και εχθρούς, καθώς οι αντάρτες της Ε.Σ.Ε.Α. προστάτευσαν τα εδάφη και τον ελληνικό πληθυσμό της περιοχής στην οποία έδρασε μέχρι να εδραιωθεί η παρουσία των επίσημων ελληνικών κρατικών Αρχών. Παράλληλα, με την στάση και την αποφασιστικότητα του διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην αποτροπή του σχεδίου καθόδου Σοβιετικών στρατευμάτων μέσω της Βουλγαρίας στα εδάφη της Μακεδονίας και της Θράκης, με απώτερο στόχο και σκοπό την απόσχιση των εδαφών τους από την Ελλάδα και την προσάρτηση τους στο κομμουνιστικό βουλγαρικό κράτος. Ο Φωστερίδης, ο οποίος κατοικούσε στην οδό Αγαθουπόλεως 54 ή 56, μια κάθετο οδό των Πατησίων, κοντά στην Εμπορική Σχολή στην Αθήνα, νοσηλεύθηκε επί μακρόν σε νοσοκομείο των Αθηνών εξ αιτίας επώδυνης ασθένειας από την οποία απεβίωσε. Η σορός του μεταφέρθηκε από την Αθήνα στη Δράμα με ειδικό στρατιωτικό αεροσκάφος.

Παραπομπές

ΜΕΤΑΠΑΙΔΕΙΑ: η ΕΛΛΗΝΙΚΗ εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια

Έκδοση της Metapedia.org